รักแสนร้าย นิยาย บท 37

บทที่ 37 ในที่สุดความจริงก็ถูกขุดออกมา

ในบ้านทรงฝรั่งใจกลางเมืองหลังหนึ่ง จู่ๆ ก็มีเสียงแจกันแตกดังขึ้นมา

“ฉันไม่มีลูกที่ไม่ละอายแบบนี้ ผู้สาวที่ทำให้ขายหน้า แกบอกหน่อยสิ! ผู้ขายคนนั้นเป็นใคร!”

ผู้ชายวัยกลางคนที่แต่งตัวอย่างพิถีพิถันโกรธจนตัวสั่น และชี้ไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้น

เหมือนกับค้นหาอยู่ตั้งนานถึงเจอความกล้าที่จะลุกขึ้น เหนียนจือหวั่นลูบท้องอยู่ “ไม่ว่าคุณพ่อจะพูดยังไง ฉันจะคลอดลูกคนนี้ออกมา!”

ดูแลเธออย่างดีมาตั้งหลายปี

อารมณ์คุณพ่อหงุดหงิดถึงขีดสุด “แกไสหัวไป! จะคลอดเด็กเวรนี่ ก็ไสหัวออกไปจากบ้านฉันซะ!”

เหนียนจือหวั่นค่อยๆ กวาดสายตามองคนรอบๆ ความร่ำรวยไม่เคยมีอยู่จริง เธอยิ้มออกมาอย่างขมขื่น พยุงตัวเองขึ้นหยิบกระเป๋า จากไปอย่างไม่หันหลังกลับมามอง

ในบ้านพัก ตอนที่ กู้เหวยยีหลับกลางวันอยู่ มู่โล่หมิงก็รับสายโทรศัพท์จาก จี้เยว่เยว่

“โล่หมิง ฉันกลัวมาก! คุณรีบมาช่วยฉันหน่อยค่ะ”

มู่โล่หมิงขมวดคิ้วขึ้น “ผมเคยบอกแล้ว ถ้าหากคุณไปต่างประเทศอย่างเชื่อฟัง ผมจะไม่เอาเรื่อง”

จี้เยว่เยว่เอาความอดทนเขาไปหมดแล้ว “โล่หมิง……”

เสียงเคาะประตูยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ จี้เยว่เยว่คิดถึงใบหน้าในสายตาแมวที่เห็นเมื่อกี้นี้ ร่างกายก็สั่นไม่หยุด

“โล่หมิง คุณมาช่วยฉันเถอะ ถ้าหากสามารถไล่คนวิปริตคนนั้นไปได้ ฉันจะเชื่อฟังคุณ!”

จี้เยว่เยว่บอกเขา มีผู้ชายแปลกหน้าคนหนึ่งเดินไปเดินมาที่หน้าอพาร์ทเม้นท์ของเธออยู่นาน ท่าทางมีลับลมคมใน

ตอนที่มู่โล่หมิงพาคนไปไล่ ผู้ชายคนนั้นยังโวยวายเสียงดัง

จี้เยว่เยว่รีบพูดดักเขาไว้ทันที “เป็นเขาค่ะ” ใช้โอกาสตอนที่ฉันออกไปทิ้งขยะจ้องมองฉัน โล่หมิง คุณสั่งสอนเขาและรีบไล่ไปเถอะ!”

ผู้ชายคนนั้นผมสีทองตาสีเขียว เป็นคนยุโรป แถมดูเหมือนไม่ได้ข่มขู่ ถึงขนาดตอนที่เห็น จี้เยว่เยว่ก็ดีใจจนน้ำตาไหล

มู่โล่หมิงถามเธอกลับ “นี่มันเรื่องอะไร?”

จี้เยว่เยว่ถูกบีบจนร้อนรน “ไสหัวไปสิ รีบไสหัวไป!”

ถ้าหากเธอไม่มีวิธี จะให้มู่โล่หมิงมาช่วยไล่ได้ยังไง?

ก่อนที่ผู้ชายคนนี้จะพูดอะไรออกมาก่อน ต้องรีบไล่เขาไป!

บอดี้การ์ดกดผู้ชายคนนี้ลงในรถ อารมณ์ของจี้เยว่เยว่ถึงปกติ “โล่หมิง เอาเขาไปทิ้งนอกเมืองก็ได้แล้ว ขอบคุณนะคะ”

มู่โล่หมิงไม่ได้พูดอะไร ก็หมุนตัวกลับไป