รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 9

"อืม ฉันเข้าใจแล้ว" ภายในใจของมู่อวี๋เฟยนั้นไม่เต็มใจ แต่ในตอนนี้เธอทำได้เพียงแค่มองจี้หลิงชวนและตอบรับไปเท่านั้น

ทันทีที่สิ้นเสียงของมู่อวี๋เฟย เธอเห็นจี้หลิงชวนขมวดคิ้วเบาๆ แววตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ได้ปรากฎความรู้สึกที่ไร้ซึ่งความอดทน จากนั้นเขาก้าวเท้าและตรงไปยังห้องจัดเลี้ยง

มู่อวี๋เฟยจ้องมองแผ่นหลังของจี้หลิงชวนที่จากไปโดยไม่หันหลังกลับมามองแม้แต่น้อย เธอกัดริมฝีปากของเธอและวิ่งตามเขาไป แต่ครั้งนี้มู่อวี๋เฟยไม่กล้าที่จะเข้าใกล้จี้หลิงชวนมากนัก เธอรักษาระยะห่างจากจี้หลิงชวนไว้หนึ่งเมตร

อีกด้านหนึ่งมู่ซีซีรีบก้าวเท้ากลับไปยังงานเลี้ยง เธอนั่งลงข้างๆแม่มู่ แม่มู่ระงับความขุ่นเคืองในสายตาและเหลือบมองมู่ซีซีพร้อมกับพูดในระดับเสียงที่ได้ยินกันเพียงแค่สองคน "มู่ซีซี! แกจะไปไหนก็ไป! แกอย่ามาทำให้ฉันอับอายขายหน้าในงานแต่งนี้!"

เมื่อเธอฟังเสียงแม่ที่ดุด่า มู่ซีซีหลับตาลงและปกปิดความเศร้าโศกภายในดวงตาของเธอ เธอกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัวและทันใดนั้นภายในใจของเธอก็รู้สึกเหนื่อยใจ

ในวินาทีถัดมา จู่ๆมู่ซีซีก็ลุกขึ้นยืน เธอกล่าวกับแม่มู่ด้วยสีหน้าที่ไร้ซึ่งความสุข "แม่ ขอโทษด้วย หนูรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอตัวกลับก่อน"

ในเมื่อแม่ไม่ต้องการให้เธอไปร่วมงานแต่งของมู่อวี๋เฟยขนาดนั้น เธอก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไป

แม่มู่คาดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆมู่ซีซีจะกล่าวเช่นนี้ออกมา เมื่อเห็นท่าทางทีรำคาญผู้คนของมู่ซีซีในขณะนั้นเธอก็ขมวดคิ้ว อย่างไรก็ตามมู่ซีซีได้ปรากฎตัวในงานแต่งแล้วและเธอก็เป็นคนเสนอขอกลับบ้านเอง ไม่มีใครจะตำหนิเธอได้

เมื่อคิดได้เช่นนั้น แม่มู่ก็สะบัดมือไปมาให้กับมู่ซีซี ราวกับท่าทางปัดแมลงวันอย่างไรอย่างนั้น "งั้นแกก็กลับเองแล้วกัน!"

มู่ซีซีพยักหน้า เธอหันหลังกลับและรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่จี้หลิงชวนเดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง สิ่งแรกที่เขาเห็นคือด้านหลังของมู่ซีซีที่กำลังรีบเดินจากไป ทันใดนั้นเขาค่อยๆขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว

ต่อมา จี้หลิงชวนและมู่อวี๋เฟยทั้งสองเดินชนแก้วกับโต๊ะอื่นๆอย่างพอเป็นพิธี แต่คนที่ดื่มล้วนแต่เป็นแขกที่มาร่วมงาน แต่แก้วไวน์ในมือของจี้หลิงชวน เขากลับไม่ได้ดื่มเลยสักนิดเดียว

แต่ตัวตนของจี้หลิงชวนก็อยู่ที่นี่แล้ว และแขกที่มาร่วมงานต่างยังคงยึดติดกับการที่จี้หลิงชวนมาไม่ทันพิธี ใครจะมาสนใจในท่าทีที่กระทำแบบขอไปทีของเขา

หลังจากที่ชนแก้วกับโต๊ะอื่นเสร็จสิ้นแล้ว จี้หลิงชวนก็ตรงออกจากโรงแรมจัดเลี้ยงพร้อมกับภรรยาคนใหม่ของเขา

มู่อวี๋เฟยและจี้หลิงชวนหลังบริเวณเบาะหลังของรถ เมื่อเห็นรถสตาร์ทและขับไปข้างหน้า เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยและหันไปมองจี้หลิงชวนพร้อมกับถามอย่างระมัดระวัง "คะ...คุณชายจี้ พวกเรากำลังจะไปที่ไหนกัน?"

คำตอบของมู่อวี๋เฟยก็คือการเงียบในชั่วขณะหนึ่ง ในชั่วขณะนั้น มู่อวี๋เฟยคิดว่าจี้หลิงชวนจะไม่ตอบคำถามของเธอ เสียงที่ดังขึ้นของจี้หลิงชวนภายในรถเป็นดั่งเสียงทองคำ "ไปโรงพยาบาล!"

เมื่อเธอได้ยินคำว่าโรงพยาบาล ความสงสัยในสายตาของมู่อวี๋เฟยก็เพิ่มมากขึ้น...เอาล่ะ วันนี้เป็นวันแต่งงานวันแรกไปโรงพยาบาลทำอะไร ภายในใจรู้สึกไม่สบายใจอย่างไม่สามารถอธิบายได้

โดยไม่รอให้มู่อวี๋เฟยคิดสงสัยนาน รถก็แล่นไปถึงโรงพยาบาลเอกชนด้วยความรวดเร็ว