รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 284

ทันทีที่จี้หลิงชวนรู้สึกว่าร่างกายที่อ่อนนุ่มของชูเหยายึดติดกับร่างกายของเขา คิ้วของเขาก็ขมวดแน่น จี้หลิงชวนเหยียดแขนออกและผลักแขนของชูเหยาออกจากร่างกายของเขา เขาก้าวเท้าถอยหลังเว้นระยะห่างระหว่างเขาและชูเหยาในทันที เขาขมวดคิ้วแน่นพร้อมกับจ้องมองชูเหยา

ชูเหยายืนนิ่งงันอยู่กับที่ เธอจ้องมองจี้หลิงชวนด้วยแววตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

เธอไม่เคยคิดว่าจี้หลิงชวนจะผลักเธอออก! เขาผลักเธอออกไปโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

นิ้วทั้งสิบของเธอกำแน่นและแทงเข้าไปภายในฝ่ามือ ใบหน้าเล็กๆของชูเหยาซีดเผือด เธอจ้องมองจี้หลิงชวนอย่างน่าสงสาร น้ำตารินไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย เธอมองจี้หลิงชวนและเอ่ยอย่างสะอึกสะอื้นว่า "หลิงชวน...อย่าผลักไสฉันได้ไหม...ขอร้องล่ะ อย่าผลักไสฉันเลย ฉันรักคุณจริงๆ รักคุณมาก รักมาก ฉันไม่ต้องการอะไรเลย ฉันไม่ต้องการสถานะ ฉันไม่สนหรอกว่าตอนนี้คุณกับมู่ซีซีจะแต่งงานกันแล้ว ฉันแค่อยากจะอยู่เคียงข้างคุณก็เท่านั้น หลิงชวน อย่าผลักไสฉัน..."

ชูเหยาร้องไห้และพูดอย่างน่าสงสาร เธออ้าแขนกว้างและเดินเข้าไปหาจี้หลิงชวน

เมื่อแขนของเธอกำลังจะแตะเอวของจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนขมวดคิ้วแน่นและเบี่ยงตัวหลบอย่างไม่คิด สายตาของเขาจ้องมองไปยังชูเหยาที่กำลังร้องห่มร้องไห้อยู่ตรงหน้าเขา เขาพูดขึ้นว่า "ชูเหยา เธอใจเย็นก่อนเถอะ"

ชูเหยาจ้องมองจี้หลิงชวนที่หลีกหนีเธออีกครั้ง สีหน้าของเธอนั้นดูตื่นตระหนกยิ่งกว่าเก่า เธอจ้องมองจี้หลิงชวนและพูดอย่างบ้าคลั่งว่า "ทำไม! จี้หลิงชวน! ทำไมคุณต้องผลักไสฉัน! ไม่ได้ คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้ จี้หลิงชวน ฉันเพียงแค่รักคุณก็แค่นั้น ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น แค่เพียงคุณยังมองเห็นฉันและเอ็นดูฉันบ้างแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว หรือว่าแบบนี้คุณก็อยากผลักไสฉันงั้นหรือ?"

ขณะพูด ชูเหยาที่มีสีหน้าตื่นตระหนกก็ไม่รีรอคำตอบจากจี้หลิงชวน เธอฉีกทึ้งเสื้อผ้าบนร่างกายของตัวเอง พลางกระชากเสื้อผ้าและเดินเข้าไปหาจี้หลิงชวน

เมื่อเดินไปถึงด้านหน้าของจี้หลิงชวน บนเรือนร่างของชูเหยาเหลือเพียงแค่ชุดชั้นในลูกไม้สีดำสุดเซ็กซี่

"หลิงชวน คุณต้องการฉันเถอะ ฉันรักคุณ ฉันยอมให้คุณได้ทุกอย่าง"

ชูเหยากล่าวและถลาเข้าหาจี้หลิงชวน

เรือนร่างของชูเหยานั้นงดงามมาก หน้าอกของเธอกลมขาวเหมือนหิมะและโค้งมน หน้าท้องส่วนล่างไม่มีร่องรอยของไขมัน ผิวขาวเป็นประกาย

รูปลักษณ์ที่สวยงามและน่าดึงดูดนี้ตกสู่สายตาของผู้ชาย เกรงว่าคงไม่มีผู้ชายหน้าไหนที่สามารถทนได้ แต่คนที่ชูเหยาได้พบเจอนั้นคือจี้หลิงชวน

ฉากที่เย้ายวนในสายตาของผู้ชายคนอื่นๆ ตกลงไปในสายตาของจี้หลิงชวน แต่จี้หลิงชวนกลับขมวดคิ้วแน่น ดวงตาที่ไม่อาจหยั่งรู้ของเขาเย็นชาเล็กน้อยและไร้ซึ่งการแสดงออกถึงความรัก

จี้หลิงชวนมองดูชูเหยาที่กำลังจะถลาเข้ามาหาเขาอีกครั้ง คิ้วที่ขมวดแน่นนั้นกลับขมวดแน่นมากกว่าเก่า วินาทีต่อมา ชูเหยาไม่ได้เข้าหาเรือนร่างของจี้หลิงชวน จี้หลิงชวนถอดเสื้อสูทออกแล้วห่อไว้บนร่างกายของชูเหยา แววตาของเขาจ้องมองชูเหยาและน้ำเสียงของเขาก็เย็นชาขึ้นเล็กน้อย "ชูเหยา โปรดให้เกียรติตัวเองและรักตัวเองด้วย"

ชูเหยาที่ได้ฟังคำพูดของจี้หลิงชวน ร่างกายของเธอยืนนิ่งงันอยู่กับที่ เธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกน้ำสาดตั้งแต่หัวจรดเท้า ภายในใจของเธอรู้สึกเย็นยะเยือก

แม้แต่การเคารพและให้เกียรติตัวเองเธอก็ไม่ต้องการมัน เธอวิ่งถลาเข้าหาและถวายตัวให้กับจี้หลิงชวน แต่จี้หลิงชวนกลับไม่แม้แต่จะชายตามองเธอด้วยซ้ำ ปฏิกิริยาเช่นนี้ของจี้หลิงชวนนั้นไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ!