รักเธอยิ่งกว่าชีวา คะนึงหาเธอจนเป็นนิจ นิยาย บท 285

มู่ซีซีถูกจี้หลิงชวนสวมกอดเช่นนี้ เธอไม่อาจขัดขืนได้เลย เธอทำได้เพียงแค่เงยศีรษะขึ้นและยอมรับในสิ่งที่จี้หลิงชวนมอบให้เธอ

เดิมทีจี้หลิงชวนแค่อยากจะลิ้มรส แต่ทันทีที่เขาสัมผัสมู่ซีซี สติของเขาก็หลุดลอยและไม่อาจควบคุมได้

จูบที่อยากจะลิ้มรสกลับหนักแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว มู่ซีซีแทบจะขาดอากาศหายใจจากการจุมพิตที่จี้หลิงชวนมอบให้ จากนั้นเขาก็ปล่อยมู่ซีซี

หน้าผากของคนสองคนแนบชิดเข้าหากันพร้อมกับสูดอากาศหายใจ จากนั้นจี้หลิงชวนก็ปล่อยมู่ซีซี

มู่ซีซีไม่สนใจว่าทั้งมือและเท้าของเธอนั้นอ่อนแรงราวกับปุยนุ่น เธอรีบดิ้นรนหาทางออกจากอ้อมแขนของจี้หลิงชวน

ไม่ได้การ เธอเกรงว่าหากเธอยังอยู่ในสภาพเช่นนี้กับจี้หลิงชวนต่อไป จี้หลิงชวนอาจจะพาตัวเธอขึ้นไปยังบนเตียงอีกครา

ทันทีที่มู่ซีซีขยับ เป็นผลให้มือเล็กๆของเธอนั้นอยู่ภายใต้ฝ่ามือใหญ่ของจี้หลิงชวน

มู่ซีซีนิ่งงันโดยไม่รู้ตัว เธอสงบนิ่ง สายตาที่หมดคำจะพูดของเธออดไม่ได้ที่จะมองจี้หลิงชวน ใบหน้าแดงก่ำเอ่ยเบาๆว่า "จี้หลิงชวน...คุณจับฉันไว้ทำไม..ปล่อยฉันเร็ว ฉันจะไปช่วยแม่บ้านจางจะได้รีบทานอาหารเย็น..."

จี้หลิงชวนจ้องมองใบหน้าที่แดงระเรื่อและเย้ายวนราวกับถูกมนต์สะกด เขากลืนน้ำลายลงคออย่างยับยั้งชั่งใจ วินาทีถัดมา จี้หลิงชวนอดไม่ได้ที่จะคว้าคางของมู่ซีซีไว้และมอบจูบที่ลึกล้ำให้แก่เธอ เมื่อลิ้มรสความหวานของมู่ซีซีจนพอใจแล้ว จี้หลิงชวนจึงปล่อยมู่ซีซีออกจากอ้อมกอดด้วยท่าทีพึงพอใจ

ในช่วงท้าย เขากระซิบเบาๆข้างใบหูของมู่ซีซีว่า "อืม ทานอาหารค่ำก่อน เมื่อทานอาหารค่ำเสร็จแล้ว ฉันจะจัดการเธอเอง"

ทันทีที่เขาพูดจบ มู่ซีซีก็วิ่งไปที่ห้องครัวเหมือนแมวโดนน้ำร้อนลวกและมีใบหน้าที่แดงระเรื่อ