รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 133

บทที่ 133 คุณถัง ชื่อนี้ของคุณมีความคลุมเครือ

เมื่อเห็นถังซินเจ็บปวดขนาดนี้ บนใบหน้าของพยาบาลที่ปลอมตัวมาก็แสยะยิ้มมากขึ้น เธอดึงเข็มฉีดยาออกมาอีกครั้งและคิดที่จะทิ่มไปตรงที่คอของถังซิน ทันใดนั้นประตูห้องคนไข้ก็ถูกถีบออกอย่างแรง

บอดี้การ์ดที่เข้ามาก็รีบชักปืนที่เอวออกมาอย่างรวดเร็ว และลั่นไกปืนไปที่แขนของเธอ

อ๊ะ!

บอดี้การ์ดคนนั้นชักปืนและลั่นไกไม่ถึงสองวินาที พยาบาลปลอมตอบโต้ไม่ได้ ที่แขนมีเลือดไหลหยด เข็มฉีดยาที่อยู่ในมือตกลงไปที่พื้น

บอดี้การ์ดสองคนได้รีบโผเข้าหาพยาบาลปลอม คิดไม่ถึงเลยว่าพยาบาลปลอมได้มีการเตรียมการไว้แล้ว แขนยังต่อสู้ดิ้นรน เธอเอาลิ้นเลียไปทางแก้มขวา กัดแคปซูลที่ซ่อนอยู่ข้างในให้แตกแล้วกลืนลงไป

ยานั้นได้ไหลลงไปตามลำคอข้างในและเริ่มที่จะออกฤทธิ์ เมื่อบอดี้การ์ดคนหนึ่งรู้สึกตัวว่ามีอะไรผิดปกติจึงรีบบีบไปที่ขากรรไกรของพยาบาลปลอม แต่กลับพบว่ามุมปากของเธอนั้นมีเลือดไหลออกมา เธอได้ตายไปแล้ว

เย่นจิ่งเหนียนมาช้ากว่าบอดี้การ์ดทั้งสองคน เมื่อเข้ามาห้องคนไข้ก็เห็นถังซินนอนอยู่ที่พื้น เลือดที่ไหลออกมาจากแผลที่แก้มด้านขวา ทำให้เขามีหน้าตาที่ตกใจ รีบประคองเธอขึ้นมา เขาลากรถเข็นคันเล็กที่พยาบาลปลอมได้ลากเข้ามา และพลิกค้นหายาข้างในเพื่อที่จะฆ่าเชื้อแผลให้กับถังซินอย่างรวดเร็ว และยังให้บอดี้การ์ดโทรศัพท์หาลู่เหวินซู ให้รีบส่งกล่องของเขามาให้

ความเย็นของยาทิงเจอร์ไอโอดีนทำให้แผลของถังซินนั้นปวดแสบปวดร้อน เธอร้องออกมาเสียงดัง เมื่อเห็นเย่นจิ่งเหนียนทำแผลอย่างชำนาญขนาดนี้ จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “คุณเย่น เมื่อก่อนคุณเป็นหมอหรอ?”

“ก็ไม่เชิง ฉันเป็นคนของสถาบันวิจัยMORI”

“สถาบันวิจัย MORI” ถังซินพูดย้ำคำพูดของเขาอีกครั้ง วินาทีต่อมาก็ได้ถูกทำให้ตกตะลึงจนตาค้าง

บาดแผลไม่รู้สึกเจ็บแล้วแม้แต่นิดเดียว

สถาบันวิจัยMORI เป็นที่ที่เหมือนสถาบันที่5 ที่ให้บริการสหประชาชาติ แต่ไม่ถูกผูกมัดกับสหประชาชาติ ปัจจุบันมีเครื่องมือทางการแพทย์ที่ทันสมัยในระดับสากล ยารักษาโรคทั้งหลายก็มาจากการค้นคว้าและวิจัยของMORI

ถ้าบอกว่าถังซินเรียนสถาบันแปลอักษรที่นิวคาสเซิลถือว่าเป็นที่ที่เข้ายากที่หนึ่ง จะต้องใช้เงินและความรู้มาก ถ้าอย่างนั้นMORIก็เท่ากับขั้นนรก ถ้าจะเข้าอย่างน้อยจำเป็นต้องมีหนังสือรับรองจากครูที่ปรึกษาหกคน แถมยังต้องเผยแพร่วิทยานิพนธ์และผลการค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับด้านการแพทย์ออกสู่ระดับสากล

“คุณเย่น…คุณเก่งมากเลย” เมื่อเจอกับบุคคลที่ไม่ธรรมดา ถังซินต้องระวังคำพูดเป็นพิเศษ ต้องคิดให้ละเอียด คนที่อยู่รอบข้างมู่เฉินหย่วน จะมีคนไม่เก่งบ้างไหม?

เย่นจิ่งเหนียนยิ้มเล็กน้อย “ไม่ขนาดนั้น ผมแค่มีพรสวรรค์ในด้านการวิจัย คุณถังก็เก่งเหมือนกัน จัดการดูแลบริษัทมู่ซื่อได้เป็นอย่างดี ถ้าหากเปลี่ยนมาให้ผมทำ ผมคงทำไม่ได้”

ถังซินรีบชื่นชมซึ่งกันและกัน “ทุกคนเก่งหมด เก่งเหมือนกัน”

ผ่านไปซักพัก ถังซินก็คิดขึ้นมาได้เกี่ยวกับคนที่ปลอมตัวมาเป็นพยาบาล แต่ที่น่าเสียดายก็คือ เธอได้ตายไปแล้ว และตอนนี้สีหน้าของบอดี้การ์ดทั้งสองคนก็ดูแย่ พวกเขาได้ขอรับโทษจากเย่นจิ่งเหนียน

“คาดว่าฝ่ายตรงข้ามคงจะดูลาดเลามาก่อนแล้ว ปลอมตัวได้ชำนาญขนาดนี้ พวกนายตรวจไม่พบก็ถือว่าไม่โทษพวกนาย” เย่นจิ่งเหนียนไม่ได้ตำหนิ เพียงแค่ให้พวกเขาเอาร่างของเธอไปจัดการทิ้ง

ไม่นานลู่เหวินซูก็มาถึง

“ให้คนเรียกฉันมา เกิดอะไรขึ้นหรอ?” ลู่เหวินซูยกกล่องหนึ่งเข้ามาในห้องคนไข้ เมื่อเห็นรอยแผลที่บนใบหน้าของถังซิน ก็ทำให้เขาตกใจ “ไปทำอะไรมา?”

“มีคนคิดอยากจะลอบฆ่าพี่รอง โชคดีที่ตอนนั้นคุณถังอยู่ที่นี่จึงขัดขวางไว้”

เย่นจิ่งเหนียนตอบออกมาทันที และรับกล่องไม้เล็กจากในมือเขามา เมื่อเปิดออก ก็มีกระปุกที่เป็นแก้วนับไม่ถ้วน ทำให้ถังซินดูแล้วลายตา และที่น่าแปลกประหลาดใจคือ กล่องดูเล็กแต่ข้างล่างก็ยังมีอีกชั้น ใส่อุปกรณ์ในการรักษาพยาบาลต่างๆที่ถังซินก็แยกไม่ออก

เย่นจิ่งเหนียนคลำไปที่ขวดเล็กๆไม่กี่อัน นำเอาผงไม่กี่ชนิดมารวมเข้าด้วยกัน ใช้เครื่องมือช่วยในการช่วยระมัดระวังขณะที่ทาลงบนแผลไปมา

ผงแป้งนี้เมื่อดมแล้วจะมีกลิ่นไม้อ่อนๆ เมื่อโดนแผลจะรู้สึกคันยิบๆ แต่ไม่เจ็บ