รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 169

บทที่ 169 ขอร้องเธอไม่ได้ พูดออกมาว่าต้องการเธอไหม

ถังซินรู้สึกประหลาดใจ พลั้งทำโทรศัพท์หล่นพื้น

เป็นอะไรไป?

ถังซินมองไปยังโทรศัพท์ที่กำลังสั่น ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นก็กัดฟันกรอด พลันรับด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "ประธานมู่"

"เหวินซูบอกว่าสองสามวันมานี้เธอยุ่งมากที่บริษัท ไม่ให้ฉันไปรบกวนเธอ" หลังจากจบประโยค น้ำเสียงของฝ่ายชายนั้นนุ่มลึกคล้ายกับกำลังจีบสาวอยู่

นี่ถือว่าเป็นการอธิบายมั้ย?

ถังซินพูดไม่ออกแถมยังกังวลเล็กน้อย เธอกล่าวเเบบติดๆ ขัดๆ  "อืม ยะ ยุ่งจริงๆ" "วันนี้เป็นวันไหว้พระจันทร์"

ถังซินกล่าวออกไปภายใต้จิตสำนึกของเธอ "สุขสันต์วันไหว้พระจันทร์!"

ปลายสายดูเหมือนจะเงียบไปสักพัก คล้ายกับมีเสียงหัวเราะเล็กๆ ออกมา ถังซินที่ฟังอยู่เหมือนกับโดนตบหน้า

ถังซินเธอบ้าไปเเล้วรึไง!

มู่เฉินหย่วนตอบเเบบนุ่มนวล "พ่อฉันเพิ่งโทรมา ให้ฉันกลับไปฉลองวันไหว้พระจันทร์ที่บ้าน เเล้วก็...จำได้ว่าให้พาคุณที่เป็นเเม่ลูกอ่อนไปด้วย"

"ประธานมู่ ฉันไม่ได้ท้องจริงๆ" ถังซินใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว อะไรๆ ก็กล่าวหาเธอ เธอไม่สามารถเก็บสีหน้าอันแดงก่ำนั้นไว้ได้ ”เเม่ฉันก็เพิ่งโทรมาเหมือนกัน ฉันก็อาจจะต้องกลับไป"

"เข้าใจ ไหว้พระจันทร์คนในครอบครัวฉลองด้วยกันถึงจะคึกคัก" มู่เฉินหย่วนกล่าว "งั้นผมกลับไปคนเดียวก็ได้"

"ประธานมู่...”

คำพูดของเขา ทำให้ถังซินรู้สึกเหมือนทำอะไรผิดไป ไม่มีความมั่นใจมากพอ เธออยากจะพูดอะไร มู่เฉินหย่วนก็บอกกับเธอว่าให้ทำงานเถอะ เเล้วก็วางสายไป

เเล้วก็วางสาย?

ถังซินชำเลืองมองโทรศัพท์ ไม่อยากที่จะเชื่อ

คุณอามู่เย็นชาขนาดนี้เลยหรอ? ขอร้องเธอไม่ได้ พูดออกมาว่าต้องการเธอไหม！

หลังจากนั้นไม่นาน คุณเเม่ถังก็โทรมาจริงๆ บอกว่าวันนี้วันไหว้พระจันทร์ ถามเธอว่าว่างมั้ย ให้กลับมาฉลองด้วยกัน ถังซินจึงตอบตกลงไปพร้อมโทรหากวนชิงเฟิง

ช่วงเวลานี้กวนชิงเฟิงได้ไปเข้าร่วมงานที่บาหลีเป็นเพื่อนกับจู่ซือซือ ยังไม่กลับมา กวนหลิงเอ๋อก็ไปถ่ายหนังอยู่ที่บอสตัน

ถังซินถอนหายใจ

กวนหลิวเอ๋อไม่รู้ว่าจะติดต่อนักเเสดงต่างชาติได้จากที่ไหน เล่นเรื่องนึงรับต่ออีกเรื่องนึง คำประกาศโฆษณาต่างๆ ผู้คนดูเหมือนจะออกนอกประเทศกันไปเเล้ว ยังไม่เคยกลับมา ตอนนี้เธอจะเป็นคนเดียวที่กลับไป

หลังจากที่จัดการงานต่างๆ เสร็จเเล้ว ถังซินก็นำโน้ตบุ๊คติดตัวไปด้วย กะว่าจะสะสางงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ ขณะที่กำลังลงจากอาคาร ได้พบเจอกับลู่เหวินซูเเละหลี่ซูเจ๋ที่เพิ่งเเยกจากกัน

ถังซินมองทั้งคู่พลันเอ่ยถาม "พวกเธอมาฉลองด้วยกันหรอ?"

"ใช่เเล้ว ลู่เหวินซูบอกว่าพ่อเเม่เขาอยู่ต่างประเทศกันหมด ที่บ้านไม่มีใครอยู่" หลี่ซูเจ๋ตอบกลับ "ถ้าฉันไม่ใช่คนในบ้านก็ไม่อยู่ที่นี่หรอ，ถังซินเธอจะกลับแล้วหรอ? หรือว่าไม่กลับแต่......”

"เธอไม่ได้กลับ เธอยังต้องไปบ้านพี่ลู่น่ะ ลู่เหวินซูตัดบทพูดหลี่ซูเจ๋ "ผมว่าพวกเราไม่อยู่กวนดีกว่า ซื้อขนมไหว้พระจันทร์คนละชิ้นก็ฉลองได้เเล้ว"

"เเล้วทำไมฉันต้องไปหาประธานมู่ที่นั่นด้วย!" ถังซินนึกถึงตอนที่ถูกวางสายใส่ ก็หงุดหงิดขึ้นมาพลันเเสยะยิ้ม "เค้ากลับบ้านเค้า ฉันก็กลับไปฉลองกับเเม่ฉัน!"

"เธอให้เขากลับไปคนเดียวหรอ?"

"เค้าก็ไม่ใช่เด็กเเล้ว ยังจะหลงทางอีกหรอ?"

ลู่เหวินซูลูบไปที่คาง พร้อมพึมพัมในปาก "ช่วงเวลาเเบบนี้ปกติคนในตระกูลมู่ล้วนกลับไปกันหมด เเล้วพี่ลู่อยู่ในสภาพเเบบนี้ เธอไม่กลัวเค้ากลับไปเเล้วจะโดนรังควานหรอ?"

"ฉันเป็นอะไรกับเค้าล่ะ ทำไมถึงต้องห่วงด้วย?" ถังซินย้อนตอบพร้อมเเสยะยิ้ม "พอได้เเล้ว เธอกับมู่เฉินหย่วนสนิทกันเหมือนพี่น้อง ถ้าจะไป งั้นเธอก็ไปเองละกัน!"

ลู่เหวินซูสวนตอบมาอย่างรวดเร็ว "ไม่ได้หรอก ผมต้องอยู่เป็นเพื่อนนางฟ้าตัวน้อย!"

"ไม่ต้องก็ได้นะ" หลี่ซูเจ๋กล่าว "เดี๋ยวฉันกลับไปนอนดูทีวีคนเดียวที่บ้านก็ได้"

"วันนี้วันไหว้พระจันทร์ นอนดูทีวีเสียเวลาจะตาย!" ลู่เหวินซูหัวเราะเยาะ "พวกเราไปชมจันทร์ที่สถานีกันเถอะ!"