รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 194

บทที่ 194 นัดเฉียวมั่นหลัว

“ถึงจะเดินอวด แต่ไม่มีใครสังเกตฉันเลย” จู่ซือซือควงแขนถังซินอย่างอบอุ่น “พี่สาวไปทำงานนอกสถานที่เหนื่อยไหมคะ? เดี๋ยวขึ้นรถฉันทุบไหล่ให้”

“เธออย่าทำแบบนี้ ฉันไม่ชิน” ถังซินขนลุกหมดแล้ว ถึงเธอจะยอมรับจู่ซือซือแล้ว แต่ความกระตือรือร้นนี้เธอยังไม่ชิน

“ไม่เป็นไรๆ พี่สาวค่อยๆ ชินนะ!”

จู่ซือซือดึงถังซินเดินไปด้านนอก ทิ้งกวนชิงเฟิงกับมู่เฉินหย่วนไว้ด้านหลัง ไม่สนใจเลย

ชายทั้งสอง “……”

ภายในรถที่กลับเมือง จู่ซือซือทั้งบีบไหล่ทุบหลังให้ถังซิน เอาอกเอาใจถังซินอย่างมาก ถังซินอยากทานส้มจีน ก็ปอกเปลือกสะอาดหมดจดให้เธอทาน

มู่เฉินหย่วนพูดอย่างเย็นชา “ยังไม่ทันแต่งงานออกไป ก็ไม่ต้องการพี่ชายเฉินแล้วเหรอ?”

“ใช่ที่ไหน พี่ชายเฉินอยู่ในใจฉันเสมอ” จู่ซือซือดึงส้มจีนออกมากลีบหนึ่ง แล้วพูดอย่างเขินอาย “แต่พี่สาวเป็นอันดับหนึ่งในใจฉัน พี่ชายเฉินอยู่อันดับสาม”

ถังซินกลั้นยิ้ม

มู่เฉินหย่วนยิ้มเยาะ “พี่หาให้เธอทาน หาให้เธอดื่ม ทำไมเป็นอันดับสาม? ขอบใจเธอจริงๆ เลยนะ!”

จู่ซือซือตัวติดถังซิน เอ่ยครวญคราง “ทึ่มจริง! ฉันทำดีกับพี่สาวจะได้หลอกเธอเข้าตระกูลมู่ไง ฉันกำลังช่วยพี่อยู่โอเคไหม!”

ถังซินตกใจจนกลืนกลีบส้มจีนลงไปเลย

“พี่สาวไม่ต้องร้อนใจนะ ฉันไม่ขโมยตัวพี่ไปหรอก” จู่ซือซือทำหน้าจริงจัง “ฉันมีความสุขแล้ว ก็อยากให้พี่มีความสุข! ฉันต้องจับคู่พี่กับพี่เฉินให้ได้!”

ยังไปถามกวนชิงเฟิงที่ขับรถ “นายก็ว่าอย่างนั้นใช่ไหม?”

ยังไงถังซินก็ยังไม่ยอมรับว่าชอบมู่เฉินหย่วน กวนชิงเฟิงก็ยังพูดไม่ได้ จึงพูดอย่างประนีประนอม “พี่สาวผมชอบใคร ผมก็เคารพการตัดสินใจของเธอ”

“ฉันว่าพี่สาวชอบพี่เฉิน” จู่ซือซือไม่พอใจกับคำตอบเขา “คราวที่แล้วฉันไปดู——”

“ดูอุรังอุตังใช่ไหม?” ถังซินปิดปากเธอ ห้ามไม่ให้เธอพูดซี้ซั้ว พยายามยิ้มแล้วพูด “แล้วพวกเธอไปสวนสัตว์เห็นแพนด้าตัวโตไหม?”

จู่ซือซือมองเธออย่างสงสัย

ถังซินเข้าไปกระซิบแผ่วเบาข้างหูเธอ “เธอคิดจะขัดขวางความรักฉันเหรอ?”

จู่ซือซือส่ายศีรษะสุดชีวิต หลังจากถังซินปล่อยมือ ก็นั่งเป็นอย่างดี ไม่พูดอะไรซี้ซั้วอีก

มู่เฉินหย่วนเห็นต่อหน้า เพียงแต่หัวเราะเสียงต่ำ สุดท้ายก็หันไปมองกวนชิงเฟิงหนึ่งครั้ง ในใจก็คิดว่าไม่ใช่เด็กที่ตนเลี้ยงโตมา ไม่อยู่ข้างตนเลยจริงๆ

ช่วงเวลาที่ถังซินไปทำงานนอกสถานที่ กวนชิงเฟิงก็ย้ายคุณแม่ถังและสิ่งของมาที่บ้านใหม่แล้ว หลังจากกลับไปในเมือง ก็ขับรถกลับไปบ้านใหม่ทานอาหารทันที

หลังจากเห็นถังซินและคนอื่นๆ มาหมดแล้ว คุณแม่ถังก็ดีใจมาก

ซุปต้มเสร็จนานแล้ว เตรียมกับข้าวอีกสองสามอย่างก็พอแล้ว คุณแม่ถังกลัวว่ากับข้าวจะน้อยไป ก็พูดกับถังซินว่า “เธอกับน้องไปตลาดละแวกนี้ซื้อผักมาหน่อยไป”

“คุณแม่ หนูไปเป็นเพื่อนพี่สาวเองค่ะ” จู่ซือซืออาสาเอง “ให้ชิงเฟิงอยู่ดูแลพี่เฉินนะคะ”

“ก็ได้จ้ะ”

ระหว่างทางไปตลาด จู่ซือซือก็วอแวถามนี่ถามนั่นถังซินอยู่ตลอดเวลา “พี่สาว ทั้งๆ ที่พี่ชอบพี่เฉิน ทำไมไม่บอกเขาอ่ะ? พวกพี่ทะเลาะกันเหรอ?”

ถังซินถูกรบกวนจนไม่โอเคแล้ว “เปล่า”

“งั้นแล้วทำไมอ่า? เพราะคุณหญิงซ่งเหรอ?” จู่ซือซือคิดสักพัก แววตาก็เปลี่ยนไป “คุณหญิงซ่งไม่น่ามีอะไรกับพี่เฉินนะ ดังนั้นพี่......”

“เธอตั้งใจเดิน อย่าคิดเพ้อเจ้อ” ถังซินพูดอย่างหมดแรง ไม่เคยรู้สึกรำคาญหูขนาดนี้มาก่อน

จู่ซือซือเงียบไปสักพักหนึ่ง ปากก็เริ่มพูดอีก

“แล้วทำไมพวกพี่ไม่คบกัน? ทำไมอ่า?”

“......”

“งั้นพี่พิจารณาพี่ชายใหญ่ฉันสิ พี่ชายสามและพี่ชายสี่! เอ้ย พี่ชายสี่มีแฟนแล้ว”

“......”