รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 195

บทที่ 195 เพราะฉันก็อยากให้เธอตายเหมือนกัน

ถังซินเคาะแหวนบนมืออย่างเร็ว เธอพูดด้วยท่าทีเดิม “เธอไม่มีวิดีโอนั้นแต่แรก แค่อยากนัดฉันออกมา แค่เริ่มทำเท่านั้น”

“ใช่แล้ว” เฉียวมั่นหลัวยอมรับ ยิ้มเยาะความโง่ของเธอ “คนนั้นก็เก่งดีนะ แค่หาผู้ชายหุ่นคล้ายกับมู่เฉินหย่วนอัดวิดีโอไว้เท่านั้น ไม่คิดว่าเธอจะโง่”

“เขาให้อะไรเธอ ฉันก็ให้เธอได้เหมือนกัน” ถังซินยืดเวลา “ครั้งนี้ฉันจะทำเป็นไม่เคยเจอเธอ”

เฉียวมั่นหลัวส่ายศีรษะ จากนั้นก็พูดอย่างบ้าคลั่ง “เธอให้ไม่ได้หรอก เพราะฉันก็อยากให้เธอตายเหมือนกัน!”

ตอนนี้ ถังซินก็ได้กลิ่นแสบจมูก

เธอกลั้นหายใจไม่ทัน ตรงหน้าพร่ามัว เห็นเฉียวมั่นหลัวใช้ผ้าปิดจมูก หัวเราะอย่างเย็นชาบ้าคลั่ง

หลายวินาทีต่อมา เธอก็สลบไปอย่างสมบูรณ์

เฉียวมั่นหลัวเปิดหน้าต่างรถไล่กลิ่นออกนานสักพักถึงเอาผ้าปิดปากออก จากนั้นจ้องไปที่ถังซินแล้วพูดอย่างโหดเหี้ยม “เขาบอกว่าต้องการเห็นศพของถังซิน งั้นฉันตัดแขนตัดขาเธอก็ไม่มีปัญหาล่ะมั้ง!”

“ตามใจเธอ” คนขับรถพูด “แต่วิธีการของเธอมันโหดร้ายมาก”

“เธอทำร้ายฉันเจ็บปวดขนาดนี้ ไม่มีผู้ชาย แล้วก็ไม่มีงาน!” เฉียวมั่นหลัวดึงมีดออกมาจากที่นั่ง ใบหน้ามีความพอใจหลังแก้แค้น “ฉันจะเอารูปของเธอส่งเมลให้มู่หยางซิว!”

เธออยากให้มู่หยางซิวดูผู้หญิงที่เขาชอบตายในมือของเธอ

ฮ่าๆ คิดแล้วมีความสุข!

มีดในมือเฉียวมั่นหลัวกำลังกรีดลงไปบนคอถังซิน

ตอนนี้ ท้ายรถถูกชนอย่างแรงหนึ่งที มีดในมือเฉียวมั่นหลัวกรีดลงไปที่เบาะนั่ง ดึงออกไม่ได้อยู่นาน เธอมองไปที่นอกหน้าต่างอย่างโหดเหี้ยม

ตาบอดหรือไง รถก็ขับไม่เป็น!

เฉียวมั่นหลัวดึงมีดออก กำลังจะลงมืออีกครั้ง มีเสียงคนกรีดร้องดังมาจากคนขับรถด้านหน้า เธอมองไป รถสีขาวคนหนึ่งพุ่งชนมาที่พวกเขา

“อ๊าก!!”

--

ถังซินถูกคนดึงอย่างแรงจนตื่น

เธอลืมตามองรอบๆ เหมือนเป็นห้องพิพากษา ตรงหน้าตัวเองมีตำรวจคนหนึ่งนั่งอยู่ ข้างมือมีปากกากระดาษวางอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความอดทน

ตำรวจถาม “อาวุธที่กระทำผิดล่ะ?”

“อ-อาวุธที่กระทำผิดอะไรคะ?” ถังซินยังคงงงนิดหน่อย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาอยู่ที่สถานีตำรวจ

“เธอฆ่าคนยังแกล้งทำเป็นไม่รู้อีก!” ตำรวจโยนภาพกองหนึ่งมาตรงหน้าเธอ ในภาพคือเฉียวมั่นหลัว ภาพบนสุดใบหน้าคว่ำพื้น มีเลือดเต็มร่างกาย ตายอย่างสยดสยอง

ถังซินตกใจสะดุ้ง ร่างกายเอนกลับไปที่โต๊ะ “เธอตายได้ยังไง?”

“ถูกเธอฆ่าไง!” ตำรวจตบโต๊ะอย่างแรง ไม่พอใจกับถังซิน “เธอเกลียดที่เธอแย่งสามีเธอไป เลยฆ่าเธอ! อาวุธที่กระทำความผิดอยู่ที่ไหน?”

“ฉันไม่มี” ถังซินอธิบาย “เธอหลอกฉันให้ขึ้นรถ อยากฆ่าฉัน ฉันโดนเธอวางยาสลบ ตื่นมาก็มาอยู่ที่นี่”

“เธอกำลังแสดงละครอยู่ใช่ไหม!” ตำรวจพูดอย่างเย็นชา “เราเอาเลือดเธอไปตรวจแล้ว ไม่มีปฏิกิริยาของยา และตอนที่เรามาที่เกิดเหตุ......”

เขายื่นรายงานการตรวจเลือดให้ถังซินดู แล้วหยิบภาพใบสุดท้ายออกมา

“เธอมีเลือดเต็มมือ แต่หาอาวุธที่กระทำผิดไม่เจอ”

ถังซินเห็นตัวเองที่เป็นลมอยู่ในรูป แต่ในมือเต็มไปด้วยเลือด ยกมือขึ้นมาดู ที่หลังมือดูเหมือนยังมีเลือดอยู่ ไม่อยากจะเชื่อสายตา “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”

ทั้งๆ ที่เธอถูกวางยาสลบ ทำไมตรวจไม่เจอปฏิกิริยาของยาเลย?

และด้านนอก ก็ไม่เงียบสงบด้วย

ตอนที่รอกวนชิงเฟิงตามรอยมา เห็นบนถนนเละ รถสองสามคันชนกันไม่เหลือเค้าเดิม เต็มไปด้วยสื่อและตำรวจที่มาเคลียร์สถานที่ล้อมรอบ

เขาส่งแหวนพิเศษซึ่งนอนอยู่ท่ามกลางเลือดที่แห้งกรังให้กับถังซิน

กวนชิงเฟิงรู้สึกกระสับกระส่ายในใจ ถามตำรวจที่อยู่ใกล้ตัวเองมากที่สุด “นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”