รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 205

บทที่ 205 ความเชื่อใจแบบนี้ ฉันไม่ต้องการ

“นั่นพี่สอนฉันไม่ใช่เหรอ?” จู่ซือซือโกรธจนกระทืบเท้า

เธอเห็นกวนชิงเฟิงสีหน้าเปลี่ยนไป ก็รีบอธิบายให้เขาฟัง “ชิงเฟิงเธอไม่ต้องคิดมากนะ คือว่า——”

“ซือซือ กล้าทำก็ต้องกล้ารับสิ” ลู่เหวินซูยิ้มกว้างขัดคำพูดเธอ “ฉันจำได้ว่ามีคุณชายรวยๆ สักคนมาจีบเธอด้วย เธอบอกกับพวกนักข่าวว่าเขาดีมาก ลองคบดูได้”

“ฉันเปล่านะ!”

เย่นจิ่งเหนียนมองไปด้านนอกสุสานหนึ่งที และเผยยิ้มเล็กน้อย “ดูสิ คุณชายที่รวยๆ คนนั้นมาแล้ว”

กวนชิงเฟิงมองไป เห็นบนถนนด้านนอกสุสานมีชายวัยรุ่นคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น ห่างกันไกลแต่ก็ดูออกถึงความโดดเด่น เป็นคุณชายที่มาจากตระกูลร่ำรวย

จู่ซือซือร้อนรนใจจนอยากจะร้องไห้แล้ว

เธอทำตามที่เย่นจิ่งเหนียนบอก ไม่รู้ว่าวันนี้พวกเขาเล่นละครบทไหนกัน

“ชิงเฟิง ฟังฉันอธิบายนะ......”

จู่ซือซือต้องการอธิบาย กวนชิงเฟิงกลับดึงเธอออกจากอ้อมกอด ก้าวเท้ายาวออกไปด้วยใบหน้าขุ่นเคือง

“พี่สาม รอฉันก่อนเถอะ!” จู่ซือซือถลึงตาใส่ไมตรีจิตย่นจิ่งเหนียน อยากจะหยิกเขาให้ตาย “ถ้าพี่หาแฟนได้ล่ะก็ ฉันจะไม่ปล่อยให้พี่สุขสบายแน่!”

หลังจากทิ้งคำขู่แล้วก็รีบตามกวนชิงเฟิงไป

“เฮ้อ น้องสาวโตแล้ว เอาคืนมาไม่ได้แล้ว” ลู่ไมตรีจิตวินซูส่ายศีรษะ “พี่สามก็เหมือนกัน พวกเขาอยากคืนดีกัน พี่ลากฉันมาทำพังด้วยทำไมเนี่ย?”

“ถ้ารักกันจริง เราไม่มีทางทำพังหรอก” เย่นจิ่งเหนียนจี้ถูกใจดำ “หัวใจเจ้าเด็กนั่นไม่มีซือซือ อย่างไรก็ดีให้เขาได้บทเรียนบ้าง”

“น้องสาวของประธานมู่ผู้ทรงเกียรติ ประจบเอาใจขอร้องชายหนุ่มคนหนึ่ง เสียหน้าเกินไปแล้ว”

ลู่เหวินซูมองเขาหนึ่งที ทนไม่ไหวแล้ว “พี่สาม เป็นดวงอับโชคปะเนี่ย? ดูที่พี่ไปช่วยพี่สองกับถังซินสิ พวกเขาเลิกกันแล้ว ตอนนี้ก็......”

เย่นจิ่งเหนียนแสยะยิ้ม “ใช่แล้ว คราวหน้าก็ตานายกับนางฟ้าเลิกกันแล้ว!”

“จุ๊ๆ พี่มันปากเสีย!” ลู่เหวินซูไม่พอใจแล้ว “ผมยังดีกับนางฟ้า ผมว่าพี่เป็นห่วงตัวเองเถอะ ไม่มีแฟนสาวก็ช่างเถอะ แฟนหนุ่มก็ไม่มี”

“พี่วิจัยและพัฒนายาใหม่อยู่ในช่วงทดลอง นายอยากลองไหม?”

“……ไม่อยาก!”

ระหว่างทางกลับบ้านหลัก ถังซินและมู่เฉินหย่วนไม่มีใครพูดเลย บรรยากาศระหว่างทั้งคู่แข็งทื่อ

หลังจากเข้าบ้านไป มู่เฉินหย่วนก็ไม่ได้ขึ้นชั้นบน

ถังซินไม่ได้มองเขา หลังจากขึ้นชั้นบนไปหาคุณท่านมู่ที่ห้องทำงาน เคาะประตูสักพักรอให้คนด้านในส่งเสียงตอบ ถึงบิดลูกบิดเปิดประตูเข้าไป

คุณท่านมู่นั่งด้านหน้าหน้าต่าง ในมือมีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง อาบแดดอย่างขี้เกียจ

เขาเห็นถังซินเข้ามาก็เผยรอยยิ้มเล็กน้อย “ถังซิน มานั่งมา”

ถังซินนั่งตรงข้ามเขา

“ฉันสุขภาพไม่ดี อยู่ที่บ้านตระกูลมู่ตลอดเวลา และสนใจข่าวด้านนอก” คุณท่านมู่แสดงสีหน้าเสียใจ “หยางซิวเป็นเด็กที่ดีคนหนึ่ง”

ถังซินเอ่ยเสียงต่ำ “ถ้าไม่ใช่เพราะฉัน เขาคงไม่ตาย ฉันทำร้ายเขา คุณท่านมู่ ฉันมั่นใจว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงท่านก็รู้ ฉันเองก็รู้”

คุณท่านมู่เข้าใจที่เธอจะสื่อ

“เธออยากทำอะไรก็ทำเลย ฉันไม่ห้ามเธอ” คุณท่านมู่พูด ตอนนี้ตระกูลมู่จะเข้ากันได้ไหมเขาไม่สน ถึงถังซินไม่พูด มู่เฉินหย่วนก็คงไม่ทำแบบนั้น