รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 212

บทที่ 212 ประธานมู่ผู้ที่อยากช่วยแต่ถูกรังเกียจ (1)

หลี่เจ๋อวี๋เป็นคนที่ขยันขันแข็งมากๆ ทำความสะอาดคอนโด แม้แต่พื้นก็ขัดด้วยแวกซ์ คอนโดทั้งห้องกลายเป็นห้องใหม่ ถังซินก็ไม่ได้ว่างเช่นกัน ไปเตรียมอาหารเช้า

ไม่นาน หลี่เจ๋อวี๋ก็วิ่งมาอย่างกระตือรือร้น

“ซินซิน นี่เธอไปเอามาจากไหน?” หลี่เจ๋อวี๋ยกหินก้อนหนึ่งขึ้นมาตรงหน้าถังซิน พูดอย่างตื่นเต้น “สวยมากอ่า ให้ฉันได้ไหม?”

ถังซินมองหินก้อนหนึ่งที่เธอถืออยู่

หินเป็นรูปหัวใจตามธรรมชาติ สีขาวเนียน ดูเหมือนจะเป็นของชอบของคู่รัก ดูลุ่มลึกและบริสุทธิ์ใส

เธอมองหินอึ้งไป “ธ-เธอไปเจอมันจากไหน?”

“ในห้องเธออ่า” หลี่เจ๋อวี๋พูด “ฉันอยากช่วยเธอจัดกล่อง กำลังยกกล่องขึ้นมา หินก้อนนี้มันก็เด้งออกมาจากข้างใน ไม่ใช่ของที่ระลึกที่เธอซื้อมาจากที่ไหนสักที่เหรอ?”

ถังซินนึกถึงก่อนหน้านี้ที่ไปเที่ยวหางซี ตอนที่ไปทานบาร์บีคิวกับหลินเฉิงจี๋ ได้ยินเด็กผู้หญิงข้างๆ พูดขึ้น: ถ้าคู่รักหาหินรูปหัวใจเจอที่ทะเลนก จะยืนยันว่าความรักของพวกเขาจะไม่แยกจากกันตลอดกาล

หลินเฉิงจี๋ไปหาหินรูปหัวใจที่ทะเลนก จากนั้นก็ยัดใส่ในกล่องเธอเหรอ?

เขาเชื่อเรื่องนั้นเหรอ?

พอคิดว่าเขาไปที่ทะเลนก เสาะหาที่ชายหาดที่เต็มไปด้วยหินเพียงแค่หาก้อนหินรูปหัวใจก้อนนี้ ถังซินก็เต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนในหัวใจ

หลังจากแยกจากกันที่งานเลี้ยงการกุศลนั้น เธอก็เหมือนไม่ได้เจอหลินเฉิงจี๋เลย แม้แต่สร้อยก็ไม่มีทางคืนเขา

กลับประเทศ Y หรือยังนะ?

“เฮ้ๆ ซินซิน ฉันกำลังพูดกับเธออยู่นะ!” เห็นถังซินตกอยู่ในภวังค์ หลี่เจ๋อวี๋ก็โบกมือตรงหน้าเธอ “เธอกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ?”

ถังซินได้สติกลับมา ยิ้มเล็กน้อย “ไม่มีอะไร”

“งั้นเธอเอาก้อนหินนี้ให้ฉันนะ!” หลี่เจ๋อวี๋บอกว่าจะไปเอา “ฉันเห็นว่าเธอก็ไม่ได้ชอบมันเท่าไร”

“นี่มันของคนอื่น” ถังซินถือก้อนหินไว้ในฝ่ามือ ถ้าเป็นหินธรรมดาก็ช่างมัน แต่ดันมีเรื่องเล่านั้น “รอเจอเขา ฉันจะต้องคืนมัน”

หลี่เจ๋อวี๋พูดอย่างประหลาดใจ “แค่หินก้อนเดียวเอง ยังต้องคืนด้วยเหรอ?”

“ก้อนนี้มันแตกต่าง”

“แตกต่างตรงไหน?” หลี่เจ๋อวี๋ถามซักไซ้ “หรือว่ามันจะมีเจี๋ยเป่าวี่ตัวน้อยออกมา?”

“เปล่า”

“งั้นเธอก็บอกสิว่าแตกต่างตรงไหน!”

หลี่เจ๋อวี๋อยากถามให้รู้แน่ชัด ทำให้ถังซินทนไม่ไหว หลอกเธอว่าตัวเองกลับมาจากหางซี นำสร้อยข้อมือปี่เซี้ยะเส้นหนึ่งมาเปลี่ยนดวงชะตาให้ดีขึ้น หยิบออกมาให้เธอ

หลี่เจ๋อวี๋ค่อนข้างเชื่อในโชคลาง รีบรับมาทันที ถังซินก็ไม่ได้ยินเสียงรำคาญข้างหูอีก

ตอนที่พวกเธอทานอาหารเช้ากัน ลู่เหวินซูก็มาถึง เขามารับหลี่เจ๋อวี๋ไปทำงาน เห็นว่ามีอาหารเช้าจึงนั่งทานด้วยอย่างไม่เกรงใจ แถมยังพลอดรักกับหลี่เจ๋อวี๋อีก

ถังซินทนมองไม่ไหวแล้ว อยากเข้าทีม FFF เผาคู่รักนี้ให้ตายไปเลย

เธอพูดอย่างขุ่นเคือง “อย่ามาอวดความรักกันได้ไหม!”

ตอนแรกเธอคิดว่าลู่เหวินซูกับหลี่เจ๋อวี๋ นิสัยต่างกันมากเกินไป อย่างมากคบกันได้เดือนเดียวก็คงเลิก ใครจะไปรู้ว่าทั้งคู่จะคบกันได้นานขนาดนี้ และลู่เหวินซูก็มักจะมาทานอาหารเช้ากับพวกเธอด้วย!

“ไม่อวดก็ไม่มีความสุขน่ะสิ!” ลู่เหวินซูยิ้มกว้างพูด “ก็ดีว่าผู้ช่วยจางที่อวดแมวอวดหมาในโมเมนท์วีแชท ถึงเวลาหาแฟนไม่ดีกว่าเหรอ?”

“ว้าว จริงเหรอ?” หลี่เจ๋อวี๋เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น “คิดไม่ถึงว่าผู้ช่วยจางชอบเลี้ยงสัตว์ด้วย”

“เลี้ยงสัตว์มีประโยชน์อะไร ฉันก็เลี้ยงเธอได้!” ลู่เหวินซูหอมเธอหนึ่งทีอย่างเลี่ยงไม่ได้ “มาสิที่รัก ทานโจ๊กหอยเชลล์แห้งเยอะๆ หน่อย”

“กินนี่ทุกวัน ฉันเบื่อแล้ว”

“ฉันให้คนทำซาลาเปาน้ำซุปให้เธอ อีกเดี๋ยวเราไปเอา”

“เอาซุปเกี๊ยวกุ้งด้วย”

“โอเค!”

ถังซินฟังจนเส้นเลือดที่หน้าผากปูดขึ้นมา หยิบไม้กวาดมาไล่ทั้งคู่ออกไปด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ขอร้องให้พวกเธอรีบไสหัวไปทำงานเถอะ ตอนเย็นก็ไม่ต้องกลับมานะ!”