รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 229

บทที่ 229 เอาอกเอาใจตามอารมณ์ของคุณมู่

ต่อไปมู่เฉินหย่วนก็จะต้องรู้แล้ว ยังจะต้องแก้คำพูดยังไง?

“ท่านมอบหมายเรื่องที่สำคัญขนาดนี้ ฉันจะไม่เอามาใส่ใจได้ยังไง?” ถังซินเอ่ยขึ้น “ฉันก็กลุ้มใจเหมือนกัน คนใกล้ตัวฉันไม่มีผู้หญิงเลย”

มู่เฉินหย่วนรู้สึกแปลกๆ “ท่านพูดอะไรกับคุณ?”

ถังซินมองไปที่เขา และพูดอย่างหัวเราะเยาะเย้ย “ท่านมู่บอกว่าคุณอายุไม่น้อยแล้วจะอายุสามสิบแล้ว จึงให้ฉันแนะนำเพื่อนที่ดูเหมาะสมให้กับคุณ”

“เธอตั้งใจจะยั่วโมโหฉันใช่มั้ย?”

“ไม่ใช่นะ ท่านมู่พูดแบบนี้จริงๆ เธอลูบคางและคิดใคร่ครวญ น้องสาวฉันเป็นยังไง? แม้ว่าจะโง่เล็กน้อย แต่ว่าผู้ชายไม่ได้ชอบผู้หญิงโง่กันหรอ”

จากนั้นรถจึงเบรกกะทันหัน เบรกแรงจนอีกนิดเดียวตัวของถังซินแทบจะพุ่งออกไป

มู่เฉินหย่วนรีบปลดเข็มขัดออกให้ถังซินทันที ดันเปิดประตูรถ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ลงรถ!”

“ถนนใหญ่มีแต่รถ คุณล้อเล่นรึเปล่า!” ถังซินเห็นว่าทั้งข้างหน้าข้างหลังมีแต่รถ จึงออกแรงดึงปิดประตู “ถ้าคุณไม่เอาก็ไม่เอา ฉันจะช่วยหาให้คุณอีก”

……

ด้านหลังมีรถบีบแตร

เห็นมู่เฉินหย่วนไม่ขยับรถ เธอจึงพูดเร่งเขา “คุณขับรถสิ ถ้ามีคนอารมณ์ร้ายมาฟันเอาจะทำยังไง?”

มู่เฉินหย่วนสตาร์ทรถออกไปอย่างไม่พูดไม่จา เมื่อผ่านไฟแดงกลับเลี้ยวรถ

“ทางไปบริษัทกับบ้านของฉันไม่ใช่เส้นทางนี้” ถังซินคิดว่าเขาไปผิดทาง “รอไฟแดงแล้วกลับรถ”

“ถังซิน!” มู่เฉินหย่วนตะโกนเรียกชื่อเธอ มุมปากฉีกยิ้มอย่างเยือกเย็น “ฉันสุภาพกับเธอมากเกินไปแล้ว!ไ

ถังซินจึงมองเขาอย่างระวังตัว “คุณหมายความว่ายังไง?”

“อีกสักพักเธอก็จะรู้เอง”

มู่เฉินหย่วนขับรถตรงไปยังที่พักของเขา กว่าที่ถังซินจะรู้ว่าเริ่มผิดปกติก็สายไปแล้ว เมื่อลงรถก็ถูกมู่เฉินหย่วนอุ้มขึ้นบนบ่าและพาขึ้นไปบนห้อง

“มู่เฉินหย่วนคุณอย่าทำอะไรโง่ๆนะ ประเทศเราเป็นสังคมของกฎหมาย!” ถังซินทั้งจับทั้งจิกเขา แขนที่กดไปบนไหล่เขาไม่สะทกสะท้านเขาแม้แต่นิดเดียว “ฉันเตือนคุณไว้เลยนะ อย่าทำอะไรโง่ๆ”

“คุณเชื่อมั้ยว่าฉันจะไปแจ้งความ?”

เขาแข็งแรงจนขัดขืนไม่ได้ ถังซินจึงทำได้แค่เพียงขอให้ยกโทษให้ “ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่เอาสิ่งที่ท่านมู่ขอมาหยอกล้อแล้ว คุณอย่าทำอะไรไม่ดีกับฉันเลยนะ ฉันยังต้องเลี้ยงพ่อแม่ที่แก่และน้องชายอีก”

มู่เฉินหย่วนแสดงออกอย่างกลุ้มใจ “เธอคิดมากไปแล้ว ฉันไม่ใช่พวกกลุ่มมาเฟียนะ”

“เห็นได้ชัดเจนว่าคุณพูดออกมาแบบนั้น และหน้ายังเหมือนพวกคนเลวโฉดชั่ว” ถังซินเอ่ยขึ้น” และยังบังคับจับฉันขึ้นมาอีก ฉันคิดว่าคุณจะฆ่าและทำลายหลักฐานซะอีก”

เขาเหมือนกับเคยปฏิบัติการฆาตกรรมหญิงสาวด้วยอาการทางจิต!

มู่เฉินหย่วนเอาบัตรออกมารูดเปิดประตูห้อง พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาขึ้นว่า “ฉันให้เธอมาทำกับข้าว”

ถังซินถูกขู่ให้กลัวแล้ว

เมื่อประตูเปิดออก บังเอิญมีคนออกมาจากด้านในพอดี

มู่เฉินเหย่วนดึงถังซินถอยหลังออกมา เมื่อกำลังจะลงมือ กลับมองเห็นได้ชัดขึ้นว่าเป็นจู่ซือซือกับกวนชิงเฟิง

“พี่เฉิน พี่ถังซิน!” จู่ซือซือโบกมือให้กับพวกเขาและยิ้มอย่างสวยสดงดงาม “พวกพี่กลับมาแล้วหรอ?”

มู่เฉินหย่วนโกรธจนไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงจึงสงบสติอารมณ์อยู่สักครู่แล้วจึงพูดขึ้นว่า “น้ำเสียงของเธอดูสนิทสนมคุ้นเคยจัง ทำเหมือนกับฉันคิดว่าที่นี่เป็นที่อยู่ของเธอ ไม่ใช่ของฉัน”

“ก่อนหน้านี้ฉันทำสร้อยตกไว้ที่นี้ ก็เลยแวะมาเอา” จู่ซือซือแลบลิ้นใส่และถือโอกาสพูดบ่นขึ้นว่า “พี่เฉินประตูห้องพี่ไม่ดีเลย แฟนฉันทำลายไม่กี่ทีก็เปิดได้แล้ว”

มู่เฉินหย่วน……

ถังซินเห็นกวนชิงเฟินจ้องมองมือที่มู่เฉินหย่วนพาดมาบนไหล่ของเธออย่างไม่สบายใจ เหมือนกับเตรียมพร้อมที่จะลงมือ เธอจึงรีบดึงมือของมู่เฉินหย่วนลงไป