รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 232

ตอนที่ 232 ความสุขของคนมีเงินช่างเรียบง่ายจริงๆ

ถังซินกระพริบตาขึ้นลง

เธอมักจะดูข่าว จึงรู้จักบริษัทตระกูลส้งและรู้จักส้งจิ้งเหอ จากลูกภรรยาเก็บที่ไม่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก ได้ผลักดันตัวเองจนได้เป็นผู้จัดการระดับสูงของบริษัทตระกูลส้ง

ด้วยวิธีการยอดเยี่ยมไม่ธรรมดา

ส้งจิ้งเหอสามารถสละทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองอยากจะได้ ยกตัวอย่างเช่นการแต่งงานปลอมๆกับมู่เฉินหย่วน

“คุณส้ง การมีความทะเยอทะยานอันแรงกล้าอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีก็ได้” ถังซินอยู่กับฉางผิงไม่กี่ครั้ง แต่ว่าเธอชอบเด็กคนนั้นมาก ดวงตาส่องประกายเหมือนกับดวงดาว

ถังซินจึงเอ่ยออกมาอย่างมีนัยความหมายอีกอย่าง “ไม่ว่าคุณจะมีเรื่องบาดหมางใจอะไรกับคุณนายวี่ แต่อย่าเอาเด็กคนหนึ่งเข้าไปยุ่งเกี่ยวเพียงเพราะอยากแก้แค้น ไม่คุ้มค่ากับคุณหรอก”

ส้งจิ้งเหอหันมองถังซินทันทีด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป

ถังซินไม่ได้หันไปมองแต่สัมผัสได้ถึงแววตาที่เด่นชัดของเธอ ริมฝีปากอันแดงเม้มแน่น “ก่อนหน้านี้ฉันมีเรื่องเร่งด่วน ฉางผิงจึงเอารถจักรยานเสือถูเขาให้ฉันยืม ฉันรู้ว่าเขาหน้าเหมือนใคร”

“คุณ…”ส้งจิ้งเหอเริ่มหายใจไม่เป็นปกติ

เธอเคยเตือนฉางผิงแล้วว่าออกไปข้างนอกให้สวมผ้าปิดปาก คิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้จักกับถังซินแล้ว

ถังซินยิ้มเบาๆ “คุณวางใจเถอะ ฉันบอกว่านี่เป็นความลับระหว่างฉันกับเขา ฉันไม่ได้พูดกับใครเลย คุณวี่ยังไม่รู้แน่นอน”

ส้งจิ้งเหอถอนหายใจออกมาหนึ่งที “ขอบคุณ”

“ฉันเคารพคำสัญญาของฉันก็เท่านั้น” ถังซินอยากที่จะหยุดเพียงเท่านี้ แต่กลับอดใจไม่ไหวต้องพูดขึ้นอีก “ทุกครั้งที่ฉางผิงคุยกับฉัน เขาพูดตลอดว่าคิดถึงพ่อมาก อยากที่จะให้ปีใหม่เร็วๆ รอให้พ่อกลับมา คุณแต่งงานกับคุณมู่แบบปลอมๆ แต่เขาเห็นในข่าว เขาก็เสียใจตลอด”

“ใช่ ไม่กี่วันมานี้เขาไม่สนใจฉันเลย” ส้งจิ้งเหอเอามือพยุงหน้าผาก และพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า “ฉันจำเป็นที่จะต้องเอาหุ้นนั้นของบริษัทตระกูลส้งมาให้ได้ นอกจากประธานมู่ ฉันไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว”

เมื่อพูดจบ เธอจึงอธิบายกับถังซินอีกครั้ง “ประธานมู่เรียกฉันขึ้นไปข้างบนเพื่อคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณและเกาพินถิงที่ร้านกาแฟ เกาพินถิงใช้ความเห็นใจจากทุกคน ข้างนอกยังมีคน ข่าวสารยังไงก็ปิดไม่มิด”

โรงงานที่ป้าของเกาพินถิงเปิด เป็นผู้จัดจำหน่ายสินค้าให้กับบริษัทตระกูลส้งพอดี โรงงานมีปัญหา ฉันเลยเอาเอกสารให้กับประธานมู่ เพื่อทำธุรกิจร่วมกัน เขาให้เงินทุนฉันมาก้อนหนึ่ง เรื่องก็มีเพียงแค่นี้จริงๆ”

เมื่อถังซินฟังจบก็โล่งอกทันที และมีอารมณ์บางอย่างที่พิเศษขึ้นมา

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้

แต่ว่าคุยธุระก็คือคุยธุระสิ ห้องรับแขกคุยไม่ได้หรือ เธอสามารถหลีกเลี่ยงได้ ทำไมจะต้องขึ้นไปข้างบน วิธีการของพวกเขาดูปิดบังซ่อนเร้น ก็ไม่แปลกที่ถังซินจะคิดมากแบบนั้น

ส้งจิ้งเหอพูดอย่างหยอกล้อขึ้นมาว่า “ประธานมู่ดูเหมือนเป็นคนไร้น้ำใจ คิดไม่ถึงว่าจะทำเพื่อคุณถังซินเยอะขนาดนี้”

“ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเหมือนที่คุณคิดหรอกค่ะ” น้ำเสียงของถังซินผ่อนคลาย “บางทีประธานมู่อาจจะเพียงแค่เห็นว่าก่อนหน้านี้ฉันทำงานที่บริษัทมู่ซื่อแทนเขา เลยช่วยฉันก็เพียงเท่านั้น”

“คนที่เคยทำงานที่บริษัทมู่ซื่อมีตั้งเยอะ เกรงว่าประธานมู่คงจะเสียเวลาไม่น้อยในการช่วยทุกคน”

…

ถังซินไม่อยากถูกเธอหยอกล้อ ประจวบกับรถได้มาถึงที่พักของส้งจิ้งเหอพอดี “คุณส้ง ถึงแล้วค่ะ เรื่องของฉางผิง หวังว่าถ้ามีโอกาส คุณจะบอกคุณวี่ด้วยตัวเอง”

ส้งจิ้งเหอพยักหน้าและยิ้ม “คุณถังขับรถดีดีนะคะ”

เมื่อถังซินมาถึงคอนโดก็ประมาณสี่ทุ่มกว่าแล้ว วันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย แต่อารมณ์เธอกับดีมาก

เมื่อเธอกลับมาที่ห้อง กวาดตามองรอบๆ ก็เห็นบนคฤหาสน์เพชรหลังนั้นมีของกลมๆขาวๆอยู่ เมื่อดูอย่างละเอียดจึงพบว่าเป็นแมวน้อยนอนคว่ำหน้าอยู่บนนั้น

แมวน้อยลืมตามองเธอ และร้องเมี๊ยวออกมาอย่างขี้เกียจ

“เจ้าช่างหาที่นอนจริง นอนฟุบบนเงิน” ถังซินเดินเข้าไปลูบขนของมัน เดิมทีเธออยากจะเอาของขวัญนี้คืนให้กับมู่เฉินหย่วน เวลายังมีอีกเยอะ ให้ช้าหน่อยก็ได้

ตอนนี้ถูกแมวน้อยยึดแล้ว

จากนั้นมือของเธอก็สั่น มีข้อความวีแชทเข้า

ถังซินเห็นเป็นมู่เฉินหย่วน ถามเธอว่าถึงบ้านหรือยัง เธอเอามือเท้าคางมองดูข้อความ และอดยิ้มไม่ได้

หลังจากที่ผู้ชายคนนี้เพิ่มเธอเป็นเพื่อน ก็มักจะเย็นชาเมินเฉยตลอด และเมื่อเริ่มคุยกับเธอก็คือตอนที่ให้เธอชดใช้ค่าพรมที่ทำสกปรกเลอะเทอะ แต่บทสนทนาก็น้อยมาก จนมาถึงตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะเอาใจใส่เธอขนาดนี้ และไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเปลี่ยนไปเป็นคนอันธพาลขึ้นมาแล้วเล็กน้อย