รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 232

ตอนที่ 232 ความสุขของคนมีเงินช่างเรียบง่ายจริงๆ

ถังซินกระพริบตาขึ้นลง

เธอมักจะดูข่าว จึงรู้จักบริษัทตระกูลส้งและรู้จักส้งจิ้งเหอ จากลูกภรรยาเก็บที่ไม่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก ได้ผลักดันตัวเองจนได้เป็นผู้จัดการระดับสูงของบริษัทตระกูลส้ง

ด้วยวิธีการยอดเยี่ยมไม่ธรรมดา

ส้งจิ้งเหอสามารถสละทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองอยากจะได้ ยกตัวอย่างเช่นการแต่งงานปลอมๆกับมู่เฉินหย่วน

“คุณส้ง การมีความทะเยอทะยานอันแรงกล้าอาจจะไม่ใช่เรื่องที่ดีก็ได้” ถังซินอยู่กับฉางผิงไม่กี่ครั้ง แต่ว่าเธอชอบเด็กคนนั้นมาก ดวงตาส่องประกายเหมือนกับดวงดาว

ถังซินจึงเอ่ยออกมาอย่างมีนัยความหมายอีกอย่าง “ไม่ว่าคุณจะมีเรื่องบาดหมางใจอะไรกับคุณนายวี่ แต่อย่าเอาเด็กคนหนึ่งเข้าไปยุ่งเกี่ยวเพียงเพราะอยากแก้แค้น ไม่คุ้มค่ากับคุณหรอก”

ส้งจิ้งเหอหันมองถังซินทันทีด้วยแววตาที่เปลี่ยนไป

ถังซินไม่ได้หันไปมองแต่สัมผัสได้ถึงแววตาที่เด่นชัดของเธอ ริมฝีปากอันแดงเม้มแน่น “ก่อนหน้านี้ฉันมีเรื่องเร่งด่วน ฉางผิงจึงเอารถจักรยานเสือถูเขาให้ฉันยืม ฉันรู้ว่าเขาหน้าเหมือนใคร”

“คุณ…”ส้งจิ้งเหอเริ่มหายใจไม่เป็นปกติ

เธอเคยเตือนฉางผิงแล้วว่าออกไปข้างนอกให้สวมผ้าปิดปาก คิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้จักกับถังซินแล้ว

ถังซินยิ้มเบาๆ “คุณวางใจเถอะ ฉันบอกว่านี่เป็นความลับระหว่างฉันกับเขา ฉันไม่ได้พูดกับใครเลย คุณวี่ยังไม่รู้แน่นอน”

ส้งจิ้งเหอถอนหายใจออกมาหนึ่งที “ขอบคุณ”

“ฉันเคารพคำสัญญาของฉันก็เท่านั้น” ถังซินอยากที่จะหยุดเพียงเท่านี้ แต่กลับอดใจไม่ไหวต้องพูดขึ้นอีก “ทุกครั้งที่ฉางผิงคุยกับฉัน เขาพูดตลอดว่าคิดถึงพ่อมาก อยากที่จะให้ปีใหม่เร็วๆ รอให้พ่อกลับมา คุณแต่งงานกับคุณมู่แบบปลอมๆ แต่เขาเห็นในข่าว เขาก็เสียใจตลอด”

“ใช่ ไม่กี่วันมานี้เขาไม่สนใจฉันเลย” ส้งจิ้งเหอเอามือพยุงหน้าผาก และพูดด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้า “ฉันจำเป็นที่จะต้องเอาหุ้นนั้นของบริษัทตระกูลส้งมาให้ได้ นอกจากประธานมู่ ฉันไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว”

เมื่อพูดจบ เธอจึงอธิบายกับถังซินอีกครั้ง “ประธานมู่เรียกฉันขึ้นไปข้างบนเพื่อคุยเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณและเกาพินถิงที่ร้านกาแฟ เกาพินถิงใช้ความเห็นใจจากทุกคน ข้างนอกยังมีคน ข่าวสารยังไงก็ปิดไม่มิด”

โรงงานที่ป้าของเกาพินถิงเปิด เป็นผู้จัดจำหน่ายสินค้าให้กับบริษัทตระกูลส้งพอดี โรงงานมีปัญหา ฉันเลยเอาเอกสารให้กับประธานมู่ เพื่อทำธุรกิจร่วมกัน เขาให้เงินทุนฉันมาก้อนหนึ่ง เรื่องก็มีเพียงแค่นี้จริงๆ”

เมื่อถังซินฟังจบก็โล่งอกทันที และมีอารมณ์บางอย่างที่พิเศษขึ้นมา

ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้

แต่ว่าคุยธุระก็คือคุยธุระสิ ห้องรับแขกคุยไม่ได้หรือ เธอสามารถหลีกเลี่ยงได้ ทำไมจะต้องขึ้นไปข้างบน วิธีการของพวกเขาดูปิดบังซ่อนเร้น ก็ไม่แปลกที่ถังซินจะคิดมากแบบนั้น

ส้งจิ้งเหอพูดอย่างหยอกล้อขึ้นมาว่า “ประธานมู่ดูเหมือนเป็นคนไร้น้ำใจ คิดไม่ถึงว่าจะทำเพื่อคุณถังซินเยอะขนาดนี้”

“ไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเหมือนที่คุณคิดหรอกค่ะ” น้ำเสียงของถังซินผ่อนคลาย “บางทีประธานมู่อาจจะเพียงแค่เห็นว่าก่อนหน้านี้ฉันทำงานที่บริษัทมู่ซื่อแทนเขา เลยช่วยฉันก็เพียงเท่านั้น”

“คนที่เคยทำงานที่บริษัทมู่ซื่อมีตั้งเยอะ เกรงว่าประธานมู่คงจะเสียเวลาไม่น้อยในการช่วยทุกคน”

…

ถังซินไม่อยากถูกเธอหยอกล้อ ประจวบกับรถได้มาถึงที่พักของส้งจิ้งเหอพอดี “คุณส้ง ถึงแล้วค่ะ เรื่องของฉางผิง หวังว่าถ้ามีโอกาส คุณจะบอกคุณวี่ด้วยตัวเอง”

ส้งจิ้งเหอพยักหน้าและยิ้ม “คุณถังขับรถดีดีนะคะ”

เมื่อถังซินมาถึงคอนโดก็ประมาณสี่ทุ่มกว่าแล้ว วันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย แต่อารมณ์เธอกับดีมาก

เมื่อเธอกลับมาที่ห้อง กวาดตามองรอบๆ ก็เห็นบนคฤหาสน์เพชรหลังนั้นมีของกลมๆขาวๆอยู่ เมื่อดูอย่างละเอียดจึงพบว่าเป็นแมวน้อยนอนคว่ำหน้าอยู่บนนั้น

แมวน้อยลืมตามองเธอ และร้องเมี๊ยวออกมาอย่างขี้เกียจ

“เจ้าช่างหาที่นอนจริง นอนฟุบบนเงิน” ถังซินเดินเข้าไปลูบขนของมัน เดิมทีเธออยากจะเอาของขวัญนี้คืนให้กับมู่เฉินหย่วน เวลายังมีอีกเยอะ ให้ช้าหน่อยก็ได้

ตอนนี้ถูกแมวน้อยยึดแล้ว

จากนั้นมือของเธอก็สั่น มีข้อความวีแชทเข้า

ถังซินเห็นเป็นมู่เฉินหย่วน ถามเธอว่าถึงบ้านหรือยัง เธอเอามือเท้าคางมองดูข้อความ และอดยิ้มไม่ได้

หลังจากที่ผู้ชายคนนี้เพิ่มเธอเป็นเพื่อน ก็มักจะเย็นชาเมินเฉยตลอด และเมื่อเริ่มคุยกับเธอก็คือตอนที่ให้เธอชดใช้ค่าพรมที่ทำสกปรกเลอะเทอะ แต่บทสนทนาก็น้อยมาก จนมาถึงตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าเขาจะเอาใจใส่เธอขนาดนี้ และไม่รู้ว่าเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขาเปลี่ยนไปเป็นคนอันธพาลขึ้นมาแล้วเล็กน้อย

สรุปแล้วเมื่อไหร่กันแน่?

ถังซินตอบเขา “อืม มาถึงตั้งแต่ห้านาทีก่อนแล้ว”

เธอคิดอยู่สักครู่ ก็ถ่ายภาพแมวน้อยที่นอนอยู่บนคฤหาสน์เพชรให้เขาดู

มู่เฉินหย่วนตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว “คฤหาสน์เพชรอันนี้มีค่าสูงกว่าแมวเยอะมากเลย มันนอนฟุบอยู่ข้างบนจะไม่ร้าวหรอ”

ถังซินตอบ “มันอาจจะชอบเงิน เลยไม่คิดว่ามันจะร้าว”

มู่เฉินหย่วน…

ถังซินนึกภาพออกว่าเขาต้องแค้นจนพูดไม่ออก หยิบชุดนอนเดินไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำอย่างสบายใจ

งานยุ่งมาตั้งนาน คืนนี้เธอนอนหลับฝันดีตลอดทั้งคืน

ถังซินเปิดประตูห้องออกมา ปกติห้องรับแขกจะโล่งกว้าง แต่ตอนนี้ดูแล้วแออัด พ่อครัวที่แต่งกายเรียบร้อยสี่ห้าคนยุ่งอยู่ที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ ในห้องรับแขกกลิ่นหอมมาก

“ขอโทษที่รบกวนคุณ”

เธอคิดว่าตนเองกำลังฝันอยู่ จึงรีบปิดประตูทันที ออกแรงตบหน้าตัวเอง อยากให้ตัวเองตื่น สุดท้ายก็รู้สึกเจ็บหน้า ข้างนอกยังมีเสียงคนเคาะประตู

ถังซินปิดประตูอีกครั้ง

ลู่เหวินซูที่ยืนอยู่ข้างนอกยิ้มหัวเราะและโบกมือให้ “สวัสดีตอนเช้าที่รัก! ฉันเชิญคณะพ่อครัวจากภัตตาคารห้าดาวมาทำอาหารเช้าให้พวกเธอกิน ตะลึงมั้ย?”

เดิมทีไม่ใช่ความฝัน มันคือความจริง

ถังซินไม่รู้ว่าจะพูดอะไรจริงๆ คนมีเงินอย่างพวกคุณปกติแล้วเล่นกันแบบนี้หรอ?

ลู่เหวินซูส่ายหน้า “ในบ้านคนมีเงินจะมีคณะพ่อครัวคอยปรนนิบัติรับใช้ในเรื่องเครื่องดื่มและอาหารของเจ้าของบ้าน ที่ที่พวกเธออยู่เล็กเกินไป ไม่มีที่ให้พวกพ่อครัวทำ เอาอย่างนี้มั้ยพวกเธอเปลี่ยนที่อยู่?”

…

ถังซินนั่งลงบนโต๊ะอาหารสไตล์ยุโรป มีพ่อครัวรีบเอาเมนูอาหารมาให้เธอทันที เธอเปิดดูเมนูอาหาร เห็นอาหารบางชนิด ตรงท้ายเขียนไว้ว่า (ขนส่งด้วยเครื่องบินหนึ่งชั่วโมง)

อดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ “ยอดเยี่ยมมาก ความสุขของคนมีเงินช่างเรียบง่ายจริงๆนะ”

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง หลี่ซูเจ๋ก็ออกมาจากห้องนอน

ลู่เหวินซูรีบพุ่งเข้าไปหา กอดและจูบเธออย่างแรงหนึ่งที “นางฟ้าน้อย สวัสดีตอนเช้า ฉันเชิญคณะพ่อครัวในร้านอาหารที่เธอชอบกินมา เธอดูสิ อยากกินอะไร”

“โอ๊ย นายอย่าทำเหมือนหมาฮัสกี้” หลี่ซูเจ๋ตีเขาออกไปอย่างรังเกียจ “กลิ่นเหม็นมาก”

“ฉันบ้วนปากแล้ว”

ถ้าอย่างนั้นตอนเช้านายสูบบุหรี่ไปแล้ว บนตัวยังมีกลิ่นบุหรี่!

“ถ้าอย่างนั้นฉันไปบ้วนอีก”

ลู่เหวินซูไม่ได้โต้แย้งอะไร รีบไปบ้วนปากที่ห้องนอนของหลี่ซูเจ๋อย่างรวดเร็ว

ถังซินแสดงสีหน้าท่าทางที่ไม่อยากจะเชื่อออกมา หลังจากที่รอให้หลี่ซูเจ๋เข้ามา เธอจึงเอ่ยถาม “พวกเธอ คืนดีกันแล้ว?”

“เขาเกาะติดฉันจนน่ารำคาญ ถ้าไม่ยินยอมก็ไม่มีทางอื่นแล้ว หลี่ซูเจ๋รู้สึกอายเล็กน้อย พ่อแม่เขามาจากยุโรปแล้ว อยากพาฉันกลับไปกินข้าวด้วย”

ถังซินบึนปาก “นี่ก็พึ่งไม่นานเอง พวกเธอเลิกกันเหมือนเล่นสนุก”

หลี่ซูเจ๋จึงเอ่ยขึ้นว่า “ช่างมันเถอะ ยังไงเขาก็จัดการคลิปวิดิโอพวกนั้นไปหมดแล้ว และเขาก็เชื่อฟังมาก ไม่ยั่วโมโห มีคุณสมบัติเหมาะสมกับการเป็นแฟน”

กลายเป็นหมาหัวเน่าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ถังซินอยากจะร้องไห้แล้ว

นี่ช่างเกินไปแล้ว!

หลังจากที่ลู่เหวินซูบ้วนปากเสร็จและออกมา ก็ตัวติดและสวีทหวานอยู่กับหลี่ซูเจ๋ และยังพูดอีกว่าสามารถเอาพ่อครัวเหล่านี้ไปที่บริษัทมู่ซื่อ ทำอาหารกลางวันให้เธอ อะไรต่างๆนาๆ

ถังซินกินไม่ลงแล้ว ไปบริษัทด้วยความโกรธเคือง

เธอเข้าไปในเวยโป๋ เห็นคลิปวิดิโอที่ตนเองและเกาพินถิงทะเลาะกันที่ร้านกาแฟ แต่เป็นเพราะว่าเธอเตรียมตัวมาก่อน จึงให้คลิปบันทึกเสียงกับตำรวจไป ความคิดเห็นจึงเอียงมาทางเธอ ทุกคนต่างด่าเกาพินถิงว่ามีแผนร้ายในใจ ตนเองทำเรื่องที่ไม่ดีก็เลยต้องรับความสูญเสียกลับคืนไป แต่ก็มีบางคนที่ต้องการทำลายชื่อเสียงถังซิน แต่ก็ถูกเอาออกไปหมดแล้ว