รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 264

บทที่264 ความลับในต่างหูไข่มุก

“ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรจริงๆผู้จัดการ ยิ่งคุณทำแบบนี้ฉันยิ่งเกรงใจนะ”

เสี่ยวหนานบอกแต่ไม่เป็นไร เพื่อให้ถังซินอย่าวางใจ แต่ว่ารถนั่นเป็นรอที่ถังซินให้ยืมไปและเกือบจะเอาชีวิตพวกเขาไปแล้ว หล่อนจะไม่ใส่ใจก็ไม่ได้

มู่เฉินหย่วนเรียกเลขามันจัดการเรื่องเสี่ยวหนานกับแฟน โดยจะรับผิดชอบค่ารักษาทั้งหมดพร้อมกับให้พักอีกครึ่งเดือนและให้เงินชดเชยอีกหนึ่งปี

หลังจากจัดการเสร็จก็พาถังซินกลับไป

ระหว่างทางกลับนั้นเห็นถังซินยังขมวดคิ้ว มู่เฉินหย่วนก็เอามือของหล่อนมากุมไว้“ตำรวจไปตรวจสอบที่เกิดเหตุแล้ว อีกแปปก็พบเบาะแส”

ถังซินบอก“ฉันมักไปเช็กสภาพรถ ต้องไม่ใช่เพราะรถแน่ๆ”

สายตาของมู่เฉินหย่วนเศร้าหมอง

เขารู้อยู่แล้ว ยังไงก็ตามยี่ห้อBCต่างก็เป็นยี่ห้อที่รู้จักกันดี รถจะระเบิดเองนี่เกิดขึ้นได้ยากมาก มีที่ไหนกัน อย่างวันนี้ไหม้จนไม่เหลือซาก

หลังจากทั้งสองถึงบ้าน มู่เฉินหย่วนได้รับการรายงานเรื่องรถ

จากการตรวจสอบวัตถุระเบิดในที่เกิดเหตุคาดว่ามีการติดระเบิดไว้ใต้ท้องรถ แค่รถมีการสตาร์ทใช้งานขึ้นใหม่พอถึงเวลาก็จะระเบิดออกมา

“ต้องเป็นรองประธานจ้าวแน่ๆที่จ้างคนมาทำ”ถังซินรู้สึกเสียววาบขึ้นมาพูดว่า：“เขายังทำให้แม่ฉันเกิดอุบัติเหตุก็ไม่มีเรื่องอะไรที่ทำไม่ได้แล้ว！”

ต้องเป็นเพราะหล่อนถูกยึดใบขับขี่ หลังจากนั้นให้ลู่เหวินซูช่วยเอารถกลับไปที่เขตเล็กเพื่อเอาไปจอดก็เลยถูกทำแบบนี้ แต่ฝ่ายนั้นคงนึกไม่ถึงว่าหล่อนจะไม่ใช้รถ

ถ้าไม่ใช่ว่าเสี่ยวหนานลงจากรถไปออกแล้วแฟนเขาก็ลงจากรถพอดี ก็คงจบแล้ว！

“ดูท่าทางแล้ว คนที่ปกป้องเขาน่าจะมีอำนาจ ถึงได้กล้าทำเรื่องแบบนี้！”มู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างเย็นชา สายตาเต็มไปด้วยความอาฆาต ตอนนี้เขาโกรธจริงๆ

“คุณอย่าซี้ซั้วมา”ถังซินจับแขนเสื้อเขาสีหน้าเต็มไปด้วยความจริงจังพูดว่า：“ยังไม่มีหลักฐานเราอย่าเพิ่งไปกล่าวหาไม่งั้นเดี๋ยวจะพลาด”

มู่เฉินหย่วนพูด：“คุณเคยเห็นผมกลัวใครด้วยเหรอ？”

“มู่เฉินหย่วน！”

“โอเค ตามนั้น”มู่เฉินหย่วนดึงหล่อนเข้าไปในอ้อมกอดแล้วจูบหน้าผาก“แต่ว่าสองปีก่อนทรัพย์สินของบริษัทเขา แม้ว่าเงินจะไม่เยอะ แต่ก็พอที่จะให้เขาเข้าคุกสองสามเดือน ในหลายเดือนนี้ คุณค่อยๆดูเขาก็ได้ หือ？”

ถังซินเอนไหล่เขาพูดว่า：“ฉันไม่มีประโยชน์ใช่ไหม？นานขนาดนั้น อะไรก็หาไม่เจอ”

“จะเป็นไปได้ไง นี่ล้วนแต่เป็นตำรวจที่ต้องสืบหา คุณสุดยอดแล้ว”มู่เฉินหย่วนพูด“คุณพูดแบบนี้ ผมก็ไม่ได้หาอะไรเจอเหมือนกัน ผมไม่ไร้ประโยชน์กว่าเหรอ？”

“มู่เฉินหย่วน”

“หือ？”

ถังซินยื่นมือไปกอดเขา ตัวเขาหอมจังทำให้หล่อนชอบ รู้สึกปลอดภัย ศีรษะหล่อนอยู่ในอ้อมกอดเขาถูไถไปมา“มีเงินนี่ดีจัง”

มู่เฉินหย่วนหุบยิ้ม“ผู้หญิงคนนี้นี่คาดไม่ถึงจริงๆ ผมนึกว่าคุณชมผม”

ถังซินบ่น“คุณมีเงิน ก็เหมือนกัน”

“คำนี้ผมชอบจัง”มู่เฉินหย่วนมองเวลาก็ดึกแล้วเลยอุ้มหล่อนเข้าห้อง“นอนเถอะ”

เขาพูดแบบนี้ พูดยังไงก็ทำให้คนเขารู้สึกอบอุ่นขึ้นมา

ถังซินคิดถึงเรื่องที่ยังทำไม่จบก่อนรับโทรศัพท์ หน้าก็แดงขึ้นมาเลยเอาผ้าห่มห่อตัว รอนานอย่างกระวนกระวายใจ กลับเห็นเขาถอดเสื้อผ้า ปิดไฟ

จากนั้นก็นอนบนเตียงปกติ

ถังซินงงซักพัก เห็นเขาไม่ทำอะไรก็ทนไม่ไหวจึงถาม：“คุณ.....จะหลับเหรอ？”

“เป็นอะไร？”มู่เฉินหย่วนหันหัวมาเห็นหล่อนหน้าแดงก็ทายออกทันทีแล้วยิ้มออกมา“อันนั้นมันเล้กเกิน ผมใส่ไม่ได้”

“ไปตายไป！”ถังซินใช้เท้าถีบเขา

มู่เฉินหย่วนจับเท้าที่หล่อนถีบมาเบาๆแล้วพูดในลำคอ“ผมคิดว่าถ้าพรุ่งนี้คุณไปบริษัท กลัวคุณจะเหนื่อย ก็เลยอยากให้คุณพักเยอะๆถ้าคุณยังอ้อยผมอีก ผมไม่เกรงใจแล้วนะ”

ถังซินดึงผ้าห่มมาปิดบนหน้า“นอนและนอนและ คุณปล่อยมือสิ”

เท้าของหล่อนถูกปล่อย แต่ร่างกายนั้นอยู่ในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง มีเสื้อกล้ามบางๆกั้นไว้จนถังซินฟังเสียงหัวใจที่เต้นของเขาได้ชัดเจน ตุบตับตุบตับ

เสียงของเขาที่อยู่ด้านบนพูดว่า“นอนเถอะ”

ถังซินยื่นมือไปกอดเอวเขา อยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นนั่นแปปเดียวก็หลับสนิท

--

เมื่อก่อนมู่เฉินหย่วนใช้รองประธานจ้าวขโมยเงินของบริษัทมู่ซื่อ แล้วเอาเขาเข้าคุก ถังซินก็ตกอยู่ในสภาพอึดอัด

นานขนาดนี้แล้ว แต่ยังไงหล่อนก็หาไม่เจอ

มู่เฉินหย่วนมองหล่อน เห็นหล่อนอึดอัดขนาดนี้ก็ปวดใจ“รองประธานจ้าวพูดแบบนี้ ต้องหาอะไรเจอแน่ไ คุณลองคิดดีๆมู่หยางซิวให้อะไรคุณมา”

“เขาไม่ได้ให้ของฉันจริงๆ”ถังซินลูบหน้าผากแล้วทายว่า：“คุณว่า หรือเขาเอาของวางไว้อีกที่ ให้เงื่อนงำอะไรฉันมา？”

มู่เฉินหย่วนยื่นมือมาลูบต่างหูไข่มุกบนหูหล่อนทันที

“นี่เขาเอามาให้ใช่ไหม”

“คุณอย่าคิดมาก ฉันคิดว่าอันนี้มันสวยก็เลยใส่บ่อยๆ”ถังซินกลัวเขาหึงก็เลยอธิบาย“ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไร แต่ว่าไข่มุกเล็กขนาดนี้จะซ่อนอะไรได้？”

“ไม่แน่นี่”มู่เฉินหย่วนคิดแล้วพูดกับหล่อนว่า：“ผมขอเปิดดูหน่อย ถ้าไม่มีอะไรค่อยให้เลขาเอาเข้าร้านแล้วทำให้ใหม่”

ถังซินคิดว่านี่เป็นของชิ้นเดียวที่มู่หยางซิวให้หล่อนมา ถ้าข้างในมีอะไรซ่อนจริงๆล่ะ？

หล่อนถอดต่างหูออก

มู่เฉินหย่วนหยิบค้อนอันเล็กมาทุบไข่มุกนั่นแตก แต่ก็ทำให้ทั้งสองผิดหวังเพราะข้างในไม่มีอะไร

ถังซินหยิบถุงมาเก็บเศษที่แตกนั่นอย่างปวดใจ ทันใดนั้นแสงแดดด้านนอกหน้าต่างก็ส่องมาบนไข่มุก ไข่มุกเป็นหลุมขรุขระ ดูเหมือนจะมีความลับ

“แปปนึง เหมือนด้านบนจะมีอะไร”มู่เฉินหย่วนพูดแล้วเอาไข่มุกไปส่องแดดมองใกล้ๆพบว่าด้านบนไข่มุกมีลายฟุตบอล เนื่องจากเล็กมากเลยใช้เครื่องมือสลัก ถ้าไม่ดูดีๆก็ไม่เห็น เขาดูไข่มุกอีกส่วนที่แตกหัก ด้านบนมีสองตัวอักษร：CT。

“คือลายฟุตบอลกับเลข68”มู่เฉินหย่วนถามถังซิน“คุณรู้ความหมายไหม？”

ถังซินคิด ทันใดนั้นก็เงยหน้ามองเขา“มู่หยางซิวก็ชอบฟุตบอล มักจะไปดูแข่งบอล บางทีฉันก็ไปด้วย CTจะใช่ตัวย่อของสนามกีฬาชุนถัน？”

“อาจจะ พวกเราไปดูกัน”มู่เฉินหย่วนตัดสินใจอย่างเด็ดขาดในยามวิกฤต

ทั้งสองเร่งรีบไปสนามกีฬาชุนถัน

ถังซินยังจำได้ว่าทุกครั้งที่มู่หยางซิวมาดูบอลที่นี่นั่งตรงไหนก็เลยไปหา ก็คลำเจอกระดาษหนึ่งใบใต้เก้าอี้นั้น ด้านบนเขียนที่อยู่

ถังซินรู้เรื่องนี้

เป็นที่ที่หล่อนกับมู่หยางซิวแต่งงานกัน

ถังซินกับมู่เฉินหย่วนไปหาแต่ก็ไม่ได้หาอะไรอีกเพราะคุณป้าทำความสะอาดตรงหน้าประตูเรียกหล่อนแล้วเอาจดหมายฉบับหนึ่งให้

“เมื่อหนึ่งปีครึ่งก่อนคุณกับมู่หยางซิวแต่งงานกันที่นี่ ฉันจำได้！เมื่อหลายเดือนก่อนคุณมู่หยางซิวมาที่นี่หาป้า แล้วเอาเงินก้อนโตมาให้ ให้ป้าเป็นคนทำความสะอาดที่นี่ต่อไป ให้รอคุณมาแล้วค่อยเอาจดหมายนี้ให้คุณ แล้วคุณก็มาแล้ว”

ถังซินรับจดหมายมา“ขอบคุณค่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจจ้ะ”

ถังซินเปิดจดหมาย ด้านในมีแฟลชไดร์สีดำUกับจดหมายหนึ่งฉบับ หล่อนเปิดจดหมายเห็นลายมือที่คุ้นเคยของมู่หยางซิว

หลังจากอ่านเนื้อหาเสร็จ หล่อนใช้มืออุดปากแน่นๆเพราะกลัวตัวเองจะร้องไห้ออกมา