รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 265

บทที่265 ฉันชอบที่‘คนอื่น’เรียกฉันว่าพี่สะใภ้

หลังจากมู่หยางซิวอยู่กับมู่เจิ้งเฉิงก็พบว่ามู่เจิ้งเฉิงกับรองประธานจ้าวมีความสัมพันธ์กัน พวกเขายังสนิทกับรัฐบาลและทำเงินได้มากมาย

เรื่องนี้เขาสามารถอยู่ห่างๆได้ตั้งแต่ต้นแต่ไม่ทำ เขาแกล้งช่วยรองประธานจ้าว เก็บการฟอกเงินของรองประธานจ้าวและหลักฐานการติดต่อกับรัฐบาล รวมถึงรายชื่อต่างอยู่ในแฟลชไดร์

นอกจากนี้ก็ยังเขียนทิ้งไว้อีกสี่บรรทัดบนจดหมาย

มู่หยางซิวเขียนว่า：ผมรู้ว่าทำผิดแล้วก็คือผิด เวลาย้อนคืนไปไม่ได้ ผมใช้ความกล้าหาญที่จะทำเรื่องนี้ ไม่ใช่เพื่อบริษัทมู่ซื่อ ผมไม่ได้ยิ่งใหญ่ขนาดนั้น ถังซิน ผมหวังว่าคุณจะใช้ชีวิตอย่างดี ผมรู้ว่าคุณอาจะเล่นงานรองประธานจ้าวไม่หยุดแน่ เรื่องนี้ถือว่าเขาติดค้างผม เขาไม่กล้าทำตัวตัวแย่ใส่คุณ

ถังซินรู้สึกน้ำตาคลอเบ้า มือสั่นแม้แต่ถือจดหมายนั่นยังทำไม่ได้ มู่เฉินหย่วนจับบ่าของหล่อนให้เป็นที่พึ่งพิงแล้วเหลือบมองจดหมายนั่น

ผ่านไปสักพักเขาจึงพูดว่า：“กลับก่อนไหม หืม？”

พวกเขาตั้งใจกลับไปดูแฟลชไดร์ ระหว่างนั้นมู่เฉินหย่วนได้รับสายของลู่เหวินซูที่โทรเข้ามา เขาบอกว่าตำรวจกำลังปล่อยรองประธานจ้าว รองประธานจ้าวไปที่ท่าเรือเหมือนจะนั่งเรือหนีออกนอกประเทศ

มู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างเยือกเย็น：“คนช่วยเขานี่ไม่น้อยทีเดียว ผมจะดูว่าเรือที่ไหนจะกล้าให้เขาขึ้นไป！”

เขาโทรหาวี่เหวินถิง

วี่เหวินถิงถอนตัวออกมานานแล้ว แต่ว่าตระกูลเขาค่อนข้างมีอำนาจจึงให้ตำรวจจำนวนหนึ่งไปจับคนที่ท่าน้ำ ถังซินเอาแฟลชไดร์เสียบเข้าคอม วางแผนจะเอาข้อมูลทั้งหมดนี้ไปให้วี่เหวินถิงเพื่อให้เขาจับตาดีๆ

ในแฟลชไดร์นั้นทำให้ถังซินหวาดกลัว

ความสัมพันธ์ของคนพวกนี้นั้นผูกมัดทั้งหมด ถ้าข้อมูลนี้แพร่ออกไปเมืองหนางเฉิงต้องไม่สงบแน่

ถังซินพูดให้มู่เฉินหย่วนฟังด้วยความหวาดกลัว：“ไม่น่าล่ะคุณทำอะไรเขาไม่ได้เสมอ......ถ้าไม่ใช่ว่าคุณรู้โครงการของมู่เจิ้งหย่า จะนับเอาบริษัทมู่ซื่อมาเปลี่ยนอีกรอบ เกี่ยวกับความสัมพันธ์พวกนี้ไม่ถึงหนึ่งปี บริษัทมู่ซื่อก็เป็นนามสกุล‘จ้าว’แล้ว”

“คนพวกนั้นจะเอาเงินเท่านั้นไม่ได้ช่วยเขาจริงๆ ทำให้ตัวเองขายหน้า？”เสียงของมู่เฉินหย่วนหนักขึ้น“ก็ยังดีที่พวกเขาไม่ได้ช่วย ไม่งั้นเรื่องจะยิ่งจัดการยากไปอีก”

ถังซินถาม：“งั้นทำไงดี？”

“เอาเงินที่ฟอกของรองประธานจ้าวไปให้เขา รายชื่อกับข้อมูลอื่นๆก็ทำลายไป”มู่เฉินหย่วนพูด“จัดการเสร็จ ในคอมก็ทิ้งแล้ว เหลือแต่พี่ชายผมจัดการ”

“ลบทั้งหมดเลยไหม ถ้า......”

“ลบ เหลือไว้ในโทรศัพท์ถึงจะเป็นระเบิดเวลา เป้าหมายของพวกเราก็คือรองประธานจ้าวเสมอมา”

ในปัญหาที่ไวต่อความรู้สึกแบบนี้ ถังซินเป็นมือใหม่ หล่อนรู้ว่ามู่เฉินหย่วนต้องจัดการเรื่องทั้งหมดได้ดี หลังจากเอาข้อมูลรองประธานจ้าวมาทำคัดลองแล้วอันอื่นๆก็ลบไป

ทำลายแฟลชไดร์ไปก็ยังมีโน๊ตบุ๊ค

คนที่วี่เหวินถิงเรียกว่องไวมาก ถึงท่าน้ำก็ตามหารองประธานจ้าวอย่างชิลๆแล้วส่งกลับไป

ข้อมูลพวกนั้นส่งไปในมือของผู้พิพากษาแล้ว สองสามวันต่อมา รองประธานจ้าวมีข้อกล่าวหาเรื่องคอร์รัปชั่นจำนวนมากจึงถูกตัดสิน เนื่องจากเงินที่ค่อนข้างมากและยังมีการลักลอบขนอาวุธอีก ดูๆแล้วน่าจะเข้าคุกห้าสิบปี

เรื่องใหญ่ขนาดนี้หนังสือพิมพ์ก็อยากจะทำข่าว แต่ว่าบริษัทมู่ซื่อจัดการปัญหาได้ไวและคุยกับสำนักข่าวต่างๆก็ทำให้ไม่มีสำนักข่าวไหนกล้าเล่นข่าว เรื่องนี้เลยไม่มีการพูดถึงสักนิด

หลังจากจับรองประธานจ้าวเข้าคุกข้างในใจของถังซินก็สลด

หล่อนซื้อดอกไม้ไปสุสานตระกูลมู่

“นี่คือเสื้อบอลของนักฟุตบอลที่คุณชอบ ฉันเอาเสื้อที่มีลายเซ็นเขาแหละ”ถังซินเอาดอกไม้กับเสื้อฟุตบอลว่างบนหลุมฝังศพ มองดูเขาด้านบนก็อยากร้องไห้ออกมา

“มู่หยางซิว ขอบใจนะ”

ขอบคุณค่าใช้จ่าย ขอบคุณที่คุณดูแลฉันดีขนาดนั้น

มู่เฉินหย่วนยืนอยู่ข้างหลังหล่อนเงียบๆ ลมเย็นนั่นทำให้ปลายเสื้อกันลมของเขาพลิกปลิว สีหน้าของเขาราบเรียบ สายตาสลดนั้นจ้องไปที่หลุมศพ ขอบคุณในใจ

เขาไม่ชอบมู่หยางซิวที่ชอบเล่น ไม่มีความทะเยอทะยาน ทำอะไรก็ไม่สำเร็จเสมอมา แต่สุดท้ายกลับกล้าหาญมาก

ถ้าไม่ใช่ข้อมูลพวกนั้น เขาจะเล่นงานรองประธานจ้าวได้คงไม่เร็วขนาดนี้

“ถังซิน มีเรื่องที่ผมต้องบอกคุณ”มู่เฉินหย่วนพูดเสียงต่ำ“เป็นหลินเฉิงจี๋ใช้มู่หยางซิว เขาตั้งใจให้เรื่องที่มู่จิ่นเซวียนมือหักบอกกับมู่หยางซิว มู่หยางซิวรู้ว่ามู่เจิ้งเฉิงต้องแตะต้องคุณแน่นอน ก็เลยโทรหาหลินเฉิงจี๋เองเพราะอยากทำข้อตกลง”

“หลินเฉิงจี๋อยากช่วยคุณ เขาจะหาใครก็ได้แต่เขาไม่ทำ แต่ให้มู่หยางซิวทำ เป็นเขาที่ฆ่ามู่หยางซิวทางอ้อม”

มู่เฉินหย่วนนึกว่าให้บทเรียนมู่จิ่นเซวียนแล้ว มู่เจิ้งเฉิงก็จะไม่กล้าทำ นึกไม่ถึงว่าเขาจะบ้าคลั่งไปตกลงกับหลินเฉิงจี๋เองและยังแตะต้องถังซินอีก

ถ้าตอนนั้นเขาไม่แย่งบริษัทมู่ซื่อและระวังมากกว่านี้ โศกนาฏกรรมพวกนี้ก็คงไม่เกิด

“ต่างบอกว่าผู้หญิงนั้นดุร้าย ฉันว่าถ้าผู้ชายดุร้ายขึ้นมาผู้หญิงก็สู้ไม่ได้”ถังซินพูดเบาๆ มือรูปไปบนรูปภาพ“เพื่อเรื่องของตัวเองอะไรก็ย่อมทำได้”

ที่ดูเหมือนจะเป็นคนนุ่มนวล ผู้ชายที่ยิ้มอย่างอบอุ่นก็เหมือนกัน ใจร้ายขนาดนั้น เป็นเพราะความอิจฉาถึงได้ทำความเลว，สามารถฆ่าใครทิ้งก็ได้

บางทีหล่อนก็อยากถามหลินเฉิงจี๋ ว่าตัวเองดีตรงไหนถึงได้ถูกเขาฝังใจมาตลอด

ยังมีมู่หยางซิว

หย่ากันแล้วทำไมยังใส่ใจหล่อนอีก โง่หรือไง！

มู่เฉินหย่วนเดินเข้ามาเอาเสื้อกันลมคลุมหล่อนไว้แล้วพูดเสียงต่ำ：“เป็นผมที่ละเลยเอง”

ตอนนั้นเขาไม่รู้

ถ้าเขารู้ว่าจะได้รักผู้หญิงคนนี้จะต้องปกป้องหล่อนอย่างดี

ถังซินถามเขา“คุณมู่ชอบฉันไหม？”

“ต้องให้ผมยืนยันอีกเหรอ？”

“งั้นก็ดี”ถังซินจัดเน็กไทให้เขาพูดในลำคอด้วยเสียงนุ่มๆว่า“ได้ยินว่าคุณมู่ไม่เคยมีความรักฉันจะสอนคุณมู่เอง”

มู่เฉินหย่วนเห็นหล่อนยิ้มขนาดนี้ในใจก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

“สอนยังไง？”

ถังซินพูดอย่างขำๆ：“หนึ่งคืออย่าไปวุ่นวายกับผู้หญิงเพราะผู้หญิงขี้แค้น สองคือต่อไปนี้เวลาอยู่ที่บริษัทคุณมู่อย่าไปหาฉันบ่อยไม่อย่างนั้นฉันก็แพร่รูปเปลือยของคุณ”

“......”

“คุณมู่ จีบคนไม่ง่ายขนาดนั้นนะ ฉันอยากให้คุณลองรู้รสชาติของการถูกปฏิเสธ”

มู่เฉินหย่วนพูดไม่ถูก：“ผมขอโทษไปแล้วไม่ใช่เหรอ？ความตายของมู่หยางซิวความสำนึกผิดอ่ะคือหลินเฉิงจี๋ ตระกูลมู่ก็รับเลี้ยงแม่เขาตลอดชีวิต ไม่พอเหรอ？”

“คุณให้ฉันทำงานตัวเป็นเกรียว คุณคิดว่าแค่คำขอโทษก็พอเหรอ！”ถังซินพูดอย่างโกรธๆ เอาเสื้อกันลมเขวี้ยงไปที่เขา“คุณชอบจีบไม่จีบ ผู้ชายตัวใหญ่มาจีบฉัน รอฉันเลือก！”

มู่เฉินหย่วนจ้องอย่างน่ากลัว“คุณดูเถอะใครกล้าจีบคุณ”

“คุณวี่อ่า”ถังซินหัวเราะในลำคอแล้วยอว่า：“คุณวี่หล่อมาก โคตรMANเลย！”

“แม่เขาก็ชอบฉันมาก หลังแต่งเข้าบ้านเขาก็ไม่ต้องกลัวปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ ที่จริงแล้ว ฉันโคตรชอบคุณวี่ ยิ่งชอบ‘คนอื่น’เรียกฉันว่าพี่สะใภ้”

“ถังซิน คุณตั้งใจแหย่ผมเหรอ？”

ถังซินยักไหล่ด้วยใบหน้ายิ้มๆ“ไม่นี่ ฉันโทรหาคุณวี่ถามว่าเขาว่างไหม บ่ายนี้อยากกินอาหารญี่ปุ่นให้เขาไปกับฉัน”

สีหน้าของมู่เฉินหย่วนดูน่ากลัว เขาจับหน้าหล่อนเข้ามาจูบแรงๆ

จูบจนถังซินเริ่มหายใจไม่ออก ถึงปล่อยออก จับเขาทั้งสองเอามาพาดบนไหล่แล้วเถิบเข้าไป

ถังซินทุบเขา“คุณทำอะไร ปล่อยฉัน！”

“กินอาหารญี่ปุ่น”

“นี่！ฉันไม่อยากไปกับคุณ ฉันจะหาผู้ชายคนอื่น คุณปล่อยฉันลง！”

“อย่ากวน”มู่เฉินหย่วนตบเบาๆไปที่สะโพกหล่อนด้วยความพอใจอย่างมาก“ถ้าได้ยินคุณพูดถึงชายอื่นอีก ผมพาคุณกลับบ้านแน่”

หน้าของถังซินแดง“คนเลว！”