รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 267

บทที่267 ผมเผด็จการ ทำไมล่ะ

“โพแดง！”ลู่เหวินซูเป็นคนแรกที่ตบมือ

เย่นจิ่งเหนียนจ้องแล้วขำ：“พี่สองก็พี่สองจริงๆมือไม่เคยพลาด”

“ไพ่นี้ผมไม่ได้เปิด ก่อนหน้านี้ก็ไม่ได้ดู”มู่เฉินหย่วนจับมือของถังซินไว้บนริมฝีปาก“ให้ของขวัญคุณชิ้นที่สาม ชอบไหม？”

ถังซินเอามือออก“คุณอย่าบ้า คนมองกันเยอะ！”

“ให้พวกเขามองเถอะ”

ถังซินใช้แรงเอามือออก เห็นสายตาหลานคู่กำลังจ้องก็ไอออกมาแก้เขิน“ประธานมู่วันนี้น่าจะป่วย พวกคุณรับผิดชอบด้วย”

ลู่เหวินซูหัวเราะหนัก：“ผมมองชื่อเป็นโรคของ“การยั่วเย้า”！”

“ไอ้สี่ อึดอัดอีกแล้ว？หือ？”มู่เฉินหย่วนจ้องเขาอย่างลึกซึ้ง จะยิ้มก็ไม่ยิ้ม“ที่นิวยอร์คกำลังขาดคน นายอยากไปหาผู้ช่วยจางก็ได้นะ”

“ไอ้หยา ผมความจำไม่ดี เพิ่งพูดอะไรไปนะ？”ลู่เหวินซูแกล้งโง่

พวกเขาหัวเรา

ลู่เหวินซูเหมือนเป็นริดสิดวงที่ก้น ดื่มเหล้าไปไม่กี่แก้วก็นั่งไม่อยู่จะเปิดไฟเวทีให้ได้ เปิดเพลงแล้วพลิกตัวขึ้นไปเต้น

“ลู่เหวินซูนายหล่อมาก！”หลี่ซูเจ๋โบกมือไปมาแล้วตะโกนอย่างดุเดือด“รีบถอดเสื้อ ถอดเสื้อ！ฉันจะดูถอดเสื้อ！”

“ที่รัก ร่างกายluoของผมให้แค่คุณ”

“ไอ้หยา นายอย่าเพ้อเจ้อ รีบถอด！”หลี่ซูเจ๋บ่น“ที่นั่งอยู่นี่มีแต่คนกันเอง กลัวไร！ให้นีนีเห็นตัวคุณพอดี ดูสิว่าดีกว่าประธานมู่ไหม”

ถังซินที่เพิ่งดื่มเหล้าไปก็พุ่งออกมา

หล่อนตบหัวหลี่ซูเจ๋ ใบหน้าหมองๆนั่นพูดว่า：“เธอทำไรนี่ยังคึกครื้นไม่พอเหรอ？”

หลี่ซูเจ๋จิ๊ปาก“ก็เล่นไหมล่ะ！”

“......”

นี่แม่เขาเล่นได้ไหม！

เย่นจิ่งเหนียนที่นั่งอยู่ตรงหน้าจอ LCD เห็นหลี่ซูเจ๋คุกแบบนี้ก็รีบเปลี่ยนเพลงให้เข้า

ไฟบนเวทีปิดลงทันที มีเสียงของหญิงสาวออกมาจากลำโพง

ลู่เหวินซูก็บ้าจี้ตาม ถอดเสื้อออกมาแล้วเขวี้ยงไปบนตัวหลี่ซูเจ๋

หลี่ซูเจ๋ร้องขึ้นมาว่า：“เอาอีก！”

“ที่รักอยากดูไหม？”

“อยาก เร็วสิ！”

ลู่เหวินซูเม้มปากพร้อมยิ้ม ร่างกายนั้นเต้นไปตามเพลงเบาๆ

เขาสูง189 รูปร่างสูงยาว ทำแบบบนี้แล้วเซ็กซี่มากจนไม่อาจทำให้ใครปฏิเสธได้

รูปหน้าที่ชัดเจนนั้นกำลังเต้นไปมาใต้แสงไฟที่กระพริบอยู่นั้น ตาหวานๆเล็กๆนั้นดึงดูดใจคน นิ้วเรียวยาวของเขานั้นกำลังจับเน็คไท

จากนั้นก็ค่อยๆแกะกระดุมออก

ถังซินมองไม่ละสายตา

หล่อนกลืนไวน์แดงเข้าไปแล้วพูดกับมู่เฉินหย่วนว่า：“หุ่นของคุณลู่ดึงดูดสายตาคนจริงๆ ถ้าไปเที่ยวกลางคืนนี่ได้มาอย่างน้อยหกคนแน่！”

สายตาของมู่เฉินหย่วนดูรุนแรงขึ้นมาทันทีพร้อมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ“คุณชอบ？”

“อ่าหะ มันเยี่ยมมากเลย”ถังซินตอบเขาแต่สายตามองไปที่ร่างกายของลู่เหวินซู“อ้อ......ไหปลาร้านี้สวยจริง โอ๊ย ปลดกระดุมเร็วๆสิ！”

“......”

มู่เฉินหย่วนจ้องหล่อนดึงเข้ามากอด สายตาหม่นๆนั้นกำลังมองลู่เหวินซูที่อยู่บนเวที“ไอ้สามถ้ายังไม่พออีกก็ไปต่อที่ห้องงานเลี้ยงไป”

น้ำเสียงอึมครึมนั้นทำให้ทั้งตัวของลู่เหวินซูสั่น

“ฉันก็แค่ทำบรรยากาศให้คึกครื้นขึ้นมาหน่อยเอง！”ลู่เหวินซูไม่กล้าทำต่อ ถ้าถูกพี่สองแค้นนี่ไม่ดีจริงๆ เขาไปดึงตัวหลี่ซูเจ๋ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม“ที่รัก มาเต้นกันเถอะ”

ส่ายหัวไปที่เย่นจิ่งเหนียนแล้วพูดว่า“ไอ้สามเปลี่ยนเพลง”