รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 269

บทที่269 ยัยเด็กไม่มีการศึกษา

สีหน้าของส้งจิ้งเหอทนไม่ไหวต่อไป“ฉันไม่เคยเห็นแม่ที่ใจร้ายใจดำขนาดนี้มาก่อน”

“ถ้าเป็นเธอ ก็ทำแบบนี้เหมือนกัน”คุณนายวี่พูด“ถ้าเธอเกิดมาในชาติตระกูลไม่ดี ฉันก็ไม่เลือก ดูชาติกำเนิดเธอกับตระกูลวี่สิ”

“ฉันเอาคุณเข้าตระกูลจริงๆ ทั้งเมืองหนานเฉิงต้องขำฉันแน่！”

“ท่านสุดยอดจริงๆ แม้แต่อนาคตของลูกชายยังเอามาใช้ประโยชน์”ส้งจิ้งเหอกลั้นความโกรธอย่างสุดฤทธิ์ คนที่มาต่างมีหน้ามีตาทั้งนั้น หล่อนจะมาทะเลาะตรงนี้ไม่ได้

“ถ้าเอฉลาดขึ้นมาหน่อย ฉันจะทำแบบนั้น？”คุณยานวี่หัวเราะในลำคอ“เธอพูดได้เต็มปากว่าเอาเงินของฉันมา จะไม่ติดต่อลูกชายฉันอีกแต่กลับส่งจดหมายมาให้”

“ในจดหมายบอกเขาว่า พวกเราตกลงกันแล้วยังบอกอีกว่าเธอยังรอเขา ไม่ว่านานแค่ไหนก็รอ ถ้าฉันไม่เปลี่ยนจดหมาย ฉันต้องรอเขาเกษียณณอีกสามปีแล้วค่อยเอาเธอมาแต่งเข้าตระกูลนี่นะ？”

น้ำเสียงคุณนายวี่ไม่พอใจ“ฉันแค่นึกไม่ถึง เพื่อหล่อนเหวินถิงถึงกับไม่ต้องการเลื่อนตำแหน่ง หนีไปต่างประเทศ ส้งจิ้งเหอ มารยาจริงๆ เธอนี่มันสุดยอด！”

ส้งจิ้งเหอยิ้มน้อยๆ“ท่านคงไม่รู้สินะ เขาแต่งกับฉันตั้งนานแล้ว”

“เธอหมายถึงอะไร？”

ส้งจิ้งเหอชูมือซ้ายขึ้นยื่นนิ้วนางให้คุณนายวี่ดูแล้วยิ้มออกมา“ฮันลืมไป งานแต่งงานวันนั้นคุณไม่ได้ไป ท่านน่าจะไม่รู้”

“เป็นฉันที่อยากเอาหุ้นของบริษัทตระกูลส้ง ก็เลยคุยกับประธานมู่เรื่องแต่งงานปลอมๆ แต่ว่าวันแต่งงานวันนั้น ประธานมู่วิ่งแล้ว ฉันกับวี่เหวินถิงจัดงานแต่งขึ้นมา แหวนนี่ก็เขาใส่ให้”

“เธอพูดอะไรซี้ซั้ว！”คุณนายวี่พูดด้วยความโกรธ“เธอคิดว่าใส่แหวนแบบนี้มาหลอกฉันได้เหรอ？”

“หลอกหรือไม่หลอกท่าน ท่านก็ถามตระกูลมู่กับตระกูลส้งก็รู้แล้ว”ก่อนไป หล่อนเข้าไปใกล้ๆที่หูของคุณนายวี่พูดอย่างยิ้มๆว่า：“ท่านรอดีๆล่ะ ต่อไปจะมีเรื่องน่าตื่นเต้นให้ท่านอีก”

คุณนายวี่มองส้งจิ้งเหอเดินออกไป ก็โกรธออกมาจนเหมือนจะระเบิด

หล่อนเกลียดผู้หญิงนอกสมรสคนนี้จริงๆ！

เมื่อก่อนแบบนี้ ตอนนี้ก็แบบนี้ ยุ่งกับใครไม่ยุ่ง มาพัวพันกับลูกชายหล่อนแล้วยังจะมากล้าพูดแบบนี้กับหล่อนอีก！

ไม่มีการศึกษาก็คือไม่มีการศึกษา ได้บริษัทตระกูลส้งแล้วก็เหมือนเดิม！

มีพนักงานผ่านมาเห็นคุณนายวี่ถือแก้วเปล่าจึงถามว่า：“คุณนาย เปลี่ยนแก้วไหมครับ？”

“ไม่ต้อง！”คุณนายวี่ตอบอย่างเรียบๆ

พนักงานถูกหล่อนตะเพิดไล่ไป เขาที่เพิ่งถือถาดออกไป คุณนายวี่ก็พูดอีกว่า：“รอก่อน！”

จากนั้นเอาแก้วเปล่าวางในถาดแล้วหยิบแก้วแชมเปญใหม่

พนักงาน：“......”

คุณนายคนนี้ป่วยจิต！

ถังซินที่อยู่ห้องส่วนตัวได้รับวีแชทของฉางผิงว่าเขาก็มาแล้ว

ถังซินคิดว่าเขาต้องไม่มีเพื่อนเล่น ถ้าจะไปเล่นกับเขาต้องถูกมู่เฉินหย่วนถามทั้งวันแน่ ท่าทางระวังตัวแบบนั้นเหมือนว่าหล่อนจะไปหาชายคนอื่น

ไม่ง่ายเลยที่จะออกมาจากมู่เฉินหย่วน ถังซินออกมาจากห้องนั้น สายตามองไปรอบๆก็เห็นเด็กน้อยนั่งอยู่ตรงมุมใส่ชุดสูทสีดำ ท่าทางหล่อสุดๆ

พอเห็นหน้ากากนั้นถังซินก็รู้ทันทีว่าคือใคร

ถังซินเดินเข้าไปถามยิ้มๆ：“อั้ย นี่เจ้าชายมาจากโลกไหนเนี่ย？”

“พี่ครับ！”ฉางผิงเรียกหล่อนอย่างดีใจแล้วยืนขึ้นมาจากโซฟา“แต่อย่าบอกแม่ผมนะ ผมแอบมา กลัวแม่รู้แล้วจะว่าผมอีก”

“เจ้าตัวยุ่งแอบแม่ออกมาตลอดเลย”ถังซินหยิกจมูกเขา“หิวไหม？”

ฉางผิงโดนพูดแบบนี้ก็รู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ

ในห้องงานเลี้ยงมีคนมากมาย ถังซินกลัวว่าเขาจะถูกสังเกตเห็นก็เลยบังเขาออกไปที่สวนลอยฟ้า

สวนนั่นสวยมาก มีน้ำพุด้วย

ทั้งสองสั่งอาหารมานิดหน่อย พนักงานก็รีบลงไป ฉางผิงปากหวานมากชมถังซินว่า：“วันนี้พี่สวยจัง ผมอยากแต่งงานกับพี่”

ถังซินยิ้มออกมา“ไม่ได้หรอก เราอายุต่างกันเยอะเลย”

“เพราะพี่สวยมาก ผมอยากเอาพี่เก็บไว้เอง”ฉางผิงพูดออกมาอย่างแน่วแน่“ผมโตไว แค่ไม่บอกก็ไม่มีใครรู้ว่าผมอายุเท่าไหร่นี่？”

“ปากหวานจังเลยนะ！”ถังซินอดไม่ไหวจึงจับหน้าเขาแล้วคิดถึงวี่เหวินถิงที่เย็นชาไร้ความรู้สึก“ดีที่หนูไม่เหมือนพ่อ เย็นชาขนาดนั้น”

ฉางผิงเถียงกลับ：“พ่อผมไม่เย็นชา แม่บอกว่าพ่ออ่อนโยนที่สุดในโลก เป็นผู้ชายที่หล่อที่สุด！”

ถังซินยิ้ม

ในสายตาของคนรักกันหล่อนเข้าใจ

ในขณะที่กินมื้อเย็นแล้วเงียบไปได้แปปนึงฉางผิงก็ถาม：“พี่ครับ พี่ติดต่อเพื่อนของพ่อผมได้ไหม？”

“เป็นไรไป？”

“ผมอยากให้พ่อกลับมาไวๆ”ฉางผิงเอามือเท้าคาง ในสายตาเต็มไปด้วยความคิด“ผมเจอพ่อไม่ได้ไม่เป็นไร ยังไงซะพ่อก็ส่งของขวัญมาให้ แต่ว่าแม่ลำบากมาก”

“แม่ต้องดูแลผม ต้องทำงานอีก เหนื่อยมากๆ ผมหวังว่าพ่อจะกลับมาอยู่กับแม่มาช่วยแม่บ้าง ผมรู้ว่าในใจของแม่ต้องคิดถึงพ่อแน่ๆ”

ถังซินอยากพูดอะไรออกมาแต่ก็ทำได้แค่ลูบหัวเขา

“หนูนี่คิดได้จริงๆ”

ฉางผิงยักไหล่พูดว่า：“แม่ลำบากขนาดนั้น ผมไม่ทำให้แม่ลำบากมากขึ้นเหรอก หวังว่าผมจะโตไวๆจะได้ทำงานแทนพ่อ ให้พ่ออยู่กับแม่”

“หนุโตช้าๆดีกว่า”ถังซินพูดหยอก“พี่ยังไม่รู้ว่าแต่งงานเมื่อไหร่ ถ้าหนูโตไว แล้วภรรยาล่ะไม่เอาแล้วเหรอ？”

“ก็ใช่อ่า！”ฉางผิงคิดดูก็ใช่แล้วพูดเบาๆ：“แม่สำคัญ แต่ว่าภรรยาก็ขาดไม่ได้ พี่รีบแต่งงานสิ！”

ถังซินตั้งใจแกล้งเขา“แต่งงานกับคุณลุงที่คล้ายหนูดีไหม？”

“ไม่ได้”ฉางผิงปฏิเสธ เขาย่นคิ้วพูดว่า“พวกพี่แต่งงานกันแล้วถ้าเด็กหน้าเหมือนผมจะทำไง คนเข้าใจผิดสิ”

“หนูกลัวคนเข้าใจผิด หรือว่ากลัวลุงนั้นแต่งงานกับพี่？”

คล้ายกับว่าฉางผิงกำลังคิด ผ่านไปแปปนึงค่อยๆกลืนแล้วพูดว่า：“ผมว่า พี่กับประธานมู่ไม่เหมาะสม ไม่เหมาะกับลุงนั่น”

ถังซินหัวเราะในลำคอ“ไม่เหมาะยังไง พี่ไม่สวยเหรอ？”

“ผมว่าเขาไม่สมกับพี่”

“ว้าว เด็กนี่เกินไปแล้ว！”ถังซินบีบหน้าเขา แกล้งทำเป็นโกรธ“ต่อไปพี่ไม่เอาของขวัญพ่อหนูมาให้แล้ว”

“พี่อย่าบีบสิ ถ้าบีบแล้วน่าเกลียดจะทำไง”

“งั้นพี่ช่วยหาคนหล่อๆให้เขา”

“ไม่ได้！”

ตอนที่ทั้งสองเถียงกัน ก็ไม่ได้สังเกตว่ามีคนเปิดประตูเข้ามา

เห็นแสงไฟถูกปิดไว้ ถังซินถึงหันไปเห็นคุณนายวี่ที่ท่าทางสง่างามดูดียืนอยู่ข้างๆโต๊ะพวกเขา

“คุณนายวี่”สายตาของคุณนายวี่จ้องไปที่ตัวเขา ถังซินเอามือแตะๆไปที่ศีรษะฉางผิงเพื่อส่งสัญญาณให้เขาใส่หน้ากากแล้วลุกขึ้นมา“มีอะไรไหม？”

ตอนที่คุณนายวี่มองไปที่ฉางผิง เด็กน้อยนั้นก็ใส่หน้ากากแล้ว

หล่อนเหลือบมองเด็กน้อยแล้วพูดกับถังซินว่า：“คุณถัง รักษาระยะห่างด้วย ถ้าสนิทกับลูกคนอื่นมากไป คนจะคิดได้ว่านี่เป็นลูกคุณ ทำให้คุณเสียชื่อเสียงได้”

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ยังไงซะชื่อเสียงก็ถูกทำลายไปหลายรอบแล้ว”ถังซินพูดด้วยน้ำเสียงขี้เกียจๆไม่สนใจอะไร“สื่อชอบเขียนยังไงก็แล้วแต่พวกเขา”

“เธอ......”คุณนายวี่แสดงท่าทางถูกทำให้โกรธออกมา

ในห้องงานเลี้ยงถูกส้งจิ้งเหอยั่วมารอบนึง มาตรงนี้ก็โดนอีกรอบ ยัยพวกนี้ไม่เห็นหัวกันเลย？