รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 269

บทที่269 ยัยเด็กไม่มีการศึกษา

สีหน้าของส้งจิ้งเหอทนไม่ไหวต่อไป“ฉันไม่เคยเห็นแม่ที่ใจร้ายใจดำขนาดนี้มาก่อน”

“ถ้าเป็นเธอ ก็ทำแบบนี้เหมือนกัน”คุณนายวี่พูด“ถ้าเธอเกิดมาในชาติตระกูลไม่ดี ฉันก็ไม่เลือก ดูชาติกำเนิดเธอกับตระกูลวี่สิ”

“ฉันเอาคุณเข้าตระกูลจริงๆ ทั้งเมืองหนานเฉิงต้องขำฉันแน่！”

“ท่านสุดยอดจริงๆ แม้แต่อนาคตของลูกชายยังเอามาใช้ประโยชน์”ส้งจิ้งเหอกลั้นความโกรธอย่างสุดฤทธิ์ คนที่มาต่างมีหน้ามีตาทั้งนั้น หล่อนจะมาทะเลาะตรงนี้ไม่ได้

“ถ้าเอฉลาดขึ้นมาหน่อย ฉันจะทำแบบนั้น？”คุณยานวี่หัวเราะในลำคอ“เธอพูดได้เต็มปากว่าเอาเงินของฉันมา จะไม่ติดต่อลูกชายฉันอีกแต่กลับส่งจดหมายมาให้”

“ในจดหมายบอกเขาว่า พวกเราตกลงกันแล้วยังบอกอีกว่าเธอยังรอเขา ไม่ว่านานแค่ไหนก็รอ ถ้าฉันไม่เปลี่ยนจดหมาย ฉันต้องรอเขาเกษียณณอีกสามปีแล้วค่อยเอาเธอมาแต่งเข้าตระกูลนี่นะ？”

น้ำเสียงคุณนายวี่ไม่พอใจ“ฉันแค่นึกไม่ถึง เพื่อหล่อนเหวินถิงถึงกับไม่ต้องการเลื่อนตำแหน่ง หนีไปต่างประเทศ ส้งจิ้งเหอ มารยาจริงๆ เธอนี่มันสุดยอด！”

ส้งจิ้งเหอยิ้มน้อยๆ“ท่านคงไม่รู้สินะ เขาแต่งกับฉันตั้งนานแล้ว”

“เธอหมายถึงอะไร？”

ส้งจิ้งเหอชูมือซ้ายขึ้นยื่นนิ้วนางให้คุณนายวี่ดูแล้วยิ้มออกมา“ฮันลืมไป งานแต่งงานวันนั้นคุณไม่ได้ไป ท่านน่าจะไม่รู้”

“เป็นฉันที่อยากเอาหุ้นของบริษัทตระกูลส้ง ก็เลยคุยกับประธานมู่เรื่องแต่งงานปลอมๆ แต่ว่าวันแต่งงานวันนั้น ประธานมู่วิ่งแล้ว ฉันกับวี่เหวินถิงจัดงานแต่งขึ้นมา แหวนนี่ก็เขาใส่ให้”

“เธอพูดอะไรซี้ซั้ว！”คุณนายวี่พูดด้วยความโกรธ“เธอคิดว่าใส่แหวนแบบนี้มาหลอกฉันได้เหรอ？”

“หลอกหรือไม่หลอกท่าน ท่านก็ถามตระกูลมู่กับตระกูลส้งก็รู้แล้ว”ก่อนไป หล่อนเข้าไปใกล้ๆที่หูของคุณนายวี่พูดอย่างยิ้มๆว่า：“ท่านรอดีๆล่ะ ต่อไปจะมีเรื่องน่าตื่นเต้นให้ท่านอีก”

คุณนายวี่มองส้งจิ้งเหอเดินออกไป ก็โกรธออกมาจนเหมือนจะระเบิด

หล่อนเกลียดผู้หญิงนอกสมรสคนนี้จริงๆ！

เมื่อก่อนแบบนี้ ตอนนี้ก็แบบนี้ ยุ่งกับใครไม่ยุ่ง มาพัวพันกับลูกชายหล่อนแล้วยังจะมากล้าพูดแบบนี้กับหล่อนอีก！

ไม่มีการศึกษาก็คือไม่มีการศึกษา ได้บริษัทตระกูลส้งแล้วก็เหมือนเดิม！

มีพนักงานผ่านมาเห็นคุณนายวี่ถือแก้วเปล่าจึงถามว่า：“คุณนาย เปลี่ยนแก้วไหมครับ？”

“ไม่ต้อง！”คุณนายวี่ตอบอย่างเรียบๆ

พนักงานถูกหล่อนตะเพิดไล่ไป เขาที่เพิ่งถือถาดออกไป คุณนายวี่ก็พูดอีกว่า：“รอก่อน！”

จากนั้นเอาแก้วเปล่าวางในถาดแล้วหยิบแก้วแชมเปญใหม่

พนักงาน：“......”

คุณนายคนนี้ป่วยจิต！

ถังซินที่อยู่ห้องส่วนตัวได้รับวีแชทของฉางผิงว่าเขาก็มาแล้ว

ถังซินคิดว่าเขาต้องไม่มีเพื่อนเล่น ถ้าจะไปเล่นกับเขาต้องถูกมู่เฉินหย่วนถามทั้งวันแน่ ท่าทางระวังตัวแบบนั้นเหมือนว่าหล่อนจะไปหาชายคนอื่น

ไม่ง่ายเลยที่จะออกมาจากมู่เฉินหย่วน ถังซินออกมาจากห้องนั้น สายตามองไปรอบๆก็เห็นเด็กน้อยนั่งอยู่ตรงมุมใส่ชุดสูทสีดำ ท่าทางหล่อสุดๆ

พอเห็นหน้ากากนั้นถังซินก็รู้ทันทีว่าคือใคร

ถังซินเดินเข้าไปถามยิ้มๆ：“อั้ย นี่เจ้าชายมาจากโลกไหนเนี่ย？”

“พี่ครับ！”ฉางผิงเรียกหล่อนอย่างดีใจแล้วยืนขึ้นมาจากโซฟา“แต่อย่าบอกแม่ผมนะ ผมแอบมา กลัวแม่รู้แล้วจะว่าผมอีก”

“เจ้าตัวยุ่งแอบแม่ออกมาตลอดเลย”ถังซินหยิกจมูกเขา“หิวไหม？”

ฉางผิงโดนพูดแบบนี้ก็รู้สึกหิวขึ้นมาจริงๆ

ในห้องงานเลี้ยงมีคนมากมาย ถังซินกลัวว่าเขาจะถูกสังเกตเห็นก็เลยบังเขาออกไปที่สวนลอยฟ้า

สวนนั่นสวยมาก มีน้ำพุด้วย