รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 270

บทที่270 คุณนายวี่ที่บิดเบือนข้อเท็จจริง

ถังซินไล่อย่างอ้อมๆว่า“คุณนายวี่ ถ้าท่านไม่มีอะไร ขอพวกเราได้กินข้าวต่อจะได้ไหมคะ？ซุปเห็ดเย็นแล้วจะไม่อร่อย”

“แต่งงานกับลูกชายฉัน”

“หะ？”ถังซินนิ่งไป ถามหล่อนอย่างไม่อยากจะเชื่อ“คุณพูดอะไร？”

คุณนายวี่มองหล่อนนิดๆแล้วพูดว่า：“ชาติกำเนิดเธอไม่ดีแต่ฉันยังพอรับได้ แต่งงานกับลูกชายฉัน เธอมีแต่ได้ ฉันจะยอมเป็นแม่สามีเธอเอง”

ถังซินอึ้ง

จากเหอชวนเปลี่ยนเป็นบริษัทมู่ซื่อ สังคมก็เยอะ รู้จักคนในสังคมมากมายและก็มีคุณนายหยิ่งๆแบบนี้แต่กลับไม่เคยเห็นแบบคุณนายวี่！

อะไรเนี่ย หล่อนคิดว่ามีแต่คนอยากแจ่งงานเข้าตระกูลนี้เหรอ？

“ฉันว่าไม่ดีกว่า ตระกูลวี่ฉันเอื้อมไม่ถึง”ถังซินยังคงยิ้ม ถ้าไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างวี่เหวินถิงกับมู่เฉินหย่วนนะ จะทำให้ขายหน้าเลย

คุณนายวี่นึกไม่ถึงว่าจะถูกถังซินปฏิเสธ สีหน้าแย่ไปแปปนึง

หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมากขึ้น“คุณถัง คุณคิดดีๆ ถ้าแต่งเข้าบ้านฉัน สินสอดคุณไม่ต้องออกและฉันยังให้เงินคุณไปเปิดบริษัทเองด้วย”

ถงซินยิ้มต่อ“ขอบคุณคุณนายวี่ ไม่ดีกว่าค่ะ”

“ถ้าเธอมีข้อเสนอก็เสนอได้”คุณนายวี่พูด หล่อนพยายามให้ถังซินพอใจ เลือกถังซินยังดีกว่าลูกเมียน้อยนั่นเข้ามาเป็นสะใภ้！

“ฉันไม่มีข้อเสนออะไร ฉันยังมีธุระอีก ขอตัวนะคะ”

เห็นคุณนายวี่ขวางทางไม่ให้ไป ถังซินจึงจูงมือฉางผิงเดินออกไป เดินไปไม่กี่ก้าว คุณนายวี่ก็มาขวางไว้อีกรอบ

ท่าทางของคุณนายวี่ดูก้าวร้าวไม่ปรึกษาถังซิน“เธอต้องแต่งกับลูกฉัน！”

“......”

“เธอกับลูกชายฉันเซ็นสัญญาอันนั้นไป ฉันถ่ายเอกสารไว้อีกชุด”คุณนายวี่พูด“ถ้าเธอไม่ตอบตกลง แน่จะเอามาประกาศ ผู้คนต่างคิดว่าเธอจะแต่งงานกับลูกชายฉัน”

ถังซินทนไม่ไหว“คุณนายวี่ คุณไม่คิดว่าคุณน่ารังเกียจเหรอ？ละเมิดค้นของของลูกชายตัวเองแล้วตอนนี้เอาออกมาคุกคามฉัน”

“เขาเป็นลูกฉัน ฉันค้นของเขาผิดตรงไหน”คุณนายวี่ไม่ยอมรับผิด“เดือนหน้าแต่งงานกับลูกชายฉัน ชุดกับแหวนฉันจะนัดช่างให้เอง！”

“ฉันขอบคุณท่านมาก！”

คุณนายวี่จ้องถังซินด้วยสายตาเฉียบๆ“ฉันรู้ว่าเธอชอบประธานมู่ของบริษัทมู่ซื่อ เธอว่า ถ้าประธานมู่เห็นเนื้อหาของสัญญาจะคิดยังไง？”

ทันใดนั้นสีหน้าถังซินก็แย่ลง“ท่านอย่ามาเกินไป！”

“แค่เธอแต่งกับลูกชายฉัน พวกเราจะตกลงยังไงกันก็ได้”คุณนายวี่พูด“หรือพวกเธอจะอยู่กันแค่หนึ่งเดือนก็ได้ ฉันจะชดเชยให้เอง”

“คุณกลัวคุณส้ง？”ถูกคุณนายวี่ตื้ออยู่นานมาก ถังซินก็รู้แผนของหล่อน“คุณกลัวว่าหล่อนกับลูกคุณจะกลับมาคบกันก็เลยมาหาฉัน”

คุนนายวี่ยอมรับอย่างใจกว้าง“ใช่ ฉันไม่ชอบลูกเมียน้อยนั่นจริงๆ ถึงจะเอาบริษัทตระกูลส้งมาได้แต่ชาติกำเนิดก็ยังสกปรกอยู่ดี ไม่คู่ควรกับลูกฉัน”

“วันข้างหน้าใครมาเป็นลูกสะใภ้ท่าน ช่างโชคร้ายจริงๆ”

“ถังซิน ให้เกียรติฉันหน่อย！”คุณนายวี่พูดด้วยความโกรธ“ฉันทนเธออยุ่อย่างนี้ก็ไว้หน้ามากพอแล้ว เธอคิดว่าฉันต้องเลือกเธอเหรอ！”

ถังซินยิ้มเย็นชา“ฉันกับคุณส้งเป็นเพื่อนกัน เรื่องแบบนี้ฉันไม่อยากทำ！สัญญานี้ คุณอยากจะป่าวประกาศก็ทำเลย มันทำอะไรฉันไม่ได้หรอก！”

ยังไงซะเรื่องนี้หล่อนก็ว่าจะบอกมู่เฉินหย่วน

หล่อนดึงฉางผิงเดินออกไป คุณนายวี่ก็ขวางอีก รอบนี้ฉางผิงไม่อยู่เฉฺยๆแล้ว เขาตีมือหล่อนออก เสียงหน่อมแน้มนั้นมีความก้าวร้าวอยู่“คุณยาย คุณคิดว่าทุกคนจะฟังคุณเหรอ ถ้าเป็นลูกคุณจะต้องเสียใจแน่ๆ”

“กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้？”คุณนายวี่มองฉางผิงอย่างโกรธจัด เด็กอายุเท่านี้ใส่สูทแต่ดูดีมากๆ ใบหน้าที่ถูกปิดนั้นแต่ช่วงตัวกลับมองเห็นชัดเจน

คุณนายวี่มองตาเขาก็รู้สึกคุ้นๆขึ้นมา

เหมือนกับว่าจะคล้ายกับใคร

ฉางผิงพูด：“เป็นคุณที่ก้าวร้าวก่อน คุณพูดด้วยน้ำเสียงยังไงผมก็จะพูดอย่างนั้น”

คุณนายวี่ได้ยินก็ยิ่งโกรธ มองตาสองคู่ที่คุ้นเคยนั่นอีกรอบก็อยากไปดึงหน้ากากออก ถังซินที่ไวกว่าก็รีบดันตัวไปด้านหลัง

ถังซินพูด：“คุณนายวี่ กรุณาให้เกียรติคนอื่น”

“มาที่นี่ทำไมต้องใส่หน้ากาก？”คุณนายวี่จ้องไปที่ฉางผิงที่อยู่หลังหล่อน แสยะยิ้ม：“คงไม่ใช่ที่เขาลือกันนะว่าเด็กนี่เป็นลูกลับๆของเธอเหรอ？”

“เป็นลูกของเพื่อนฉัน”

“เพื่อนทั้งสองของเธอฉันเคยเห็นในหนังสือพิมพ์ แต่ว่าไม่ต้องปิดบังเด็กขนาดนี้หรอก？”คุณนายวี่พูด“อีกอย่างเป็นเธอที่อยู่กับเด็กนี่ คนนอกมองคงไม่คิดว่าเธอเป็นแม่เด็ก？ถ้าในใจเธอบริสุทธิ์ ก็เอาหน้ากากลง ฉันจะดู”

“เขาไม่ได้รู้จักกับคุณเลย ไม่จำเป็นต้องให้คุณดู！”ถังซินพูดอย่างเย็นชา ไม่อยากหยาบคายกับคุณนายวี่ อยากจะเดินออกไป คุณนายวี่กลับไม่ปล่อยให้ไป

ฉางผิงเห็นถังซินถูกแกล้งก็วิ่งออกมาจากข้างหลังหล่อน ใช้แรงผลักคุณนายวี่ออก คุณนายวี่ที่ไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูงยืนไม่ค่อยมั่นคงก็ตกเข้าไปในน้ำพุด้านหลังน้ำสาดออกมา

ฉางผิงพูดด้วยความโกรธ：“คุณอย่าทำเกินไปแบบนี้กับคนอื่น！”

บ่อน้ำนั้นลึกนิดนึง ถังซินกลัวว่าคุณนายวี่จะเกิดเรื่องจึงเข้าไปช่วย คุณนายวี่กลับปัดมือเธอออกแล้วต่อว่าอย่างเสียงดัง

“คุณถัง ฉันพูดกับเธอดีๆ เธอทำกับคนอาวุโสแบบนี้เหรอ？”

ก้องงานเลี้ยงอยู่ข้างๆ คุณนายวี่โกรธหนักขนาดนี้จึงดึงดูดผู้คนบริเวณนั้นให้มาสนใจตรงนี้

ฉางผิงโกรธจะลุกขึ้นมาตอบกลับ ถังซินกลับซ่อนเขาไว้ด้านหลังแล้วพูดกับคุณนายวี่ว่า：“ท่านลุกขึ้นมา ฉันพาท่านไปเปลี่ยนชุด ท่านคงไม่อยากให้คนมองท่านสภาพแบบนี้หรอก？”

คุณนายวี่พูด：“เธอผลักฉันแล้วยังจะมาพูดแบบนี้อีก？”

ถังซินพูดไม่ออก

หล่อนคิดว่ามีแต่ผู้หญิง20-30ปีถึงจะทำได้ หน้าไม่อาย คิดไม่ถึงว่าเรื่องหน้าไม่อายนี้จะไม่เกี่ยวกับอายุ！

หล่อนหายใจเข้าลึกๆระงับความโกรธไว้ อยากขอโทษคุณนายวี่ก่อน อย่าทำอะไรแขกดีที่สุด วันนี้คุณส้งเป็นเจ้าภาพ ถ้าขายขี้หน้าคงไม่ดี

“เป็นอะไร？”

ถังซินที่จะเปิดประตูนั้น วี่เหวินถิงก็ดันประตูเข้ามาแล้ว

“เหวินถิง มาพอดีเลย”คุณนายวี่ชี้ไปที่ถังซินด้วยความโกรธ“ผู้หญิงคนนี้ไม่เคารพผู้ใหญ่เลย แม่อยากคุยกับเขาดีๆ แต่โดนเขาผลักลงน้ำพุ！”

ถังซินเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณนายวี่ไม่ให้หล่อนเข้าไปพยุง รอลูกชายมาแล้วจะแกล้งทำตัวน่าสงสาร！

“แม่ออกมาก่อน”วี่เหวินถิงเดินเข้าไปแล้วประคองคุณนายวี่ออกมาจากน้ำพุนั้น

คุณนายวี่ในลำคอเหลือบมองถังซิน：“คุณถัง ฉันแค่อยากมาคุยกับเอด้วยความจริงใจ ดูเธอสิ จองหอง ยังพูดอีกว่าฉันไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่สามีเธอ”

“คุณนายวี่เลิกแอ๊บได้แล้ว ไม่เหนื่อยเหรอ？”ถังซินยิ้ม“เป็นคุณที่กลัวว่าคุณส้งกับลูกชายคุณจะกลับมารักกันเลยให้ฉันแต่งงานกับลูกชายคุณ ฉันไม่ตกลงก็โกรธ”

สีหน้าคุณนายวี่ยังนิ่ง“คุณถัง โกหกมากๆคงไม่ดี ลูกชายฉันไม่ได้ชอบหล่อน ฉันต้องกลัวอะไรเหรอ？เป็นฉันที่เห็นว่าคุณชอบลูกชายฉันเลยอยากให้โอกาส”

“แม่สามีแบบนี้ฉันไม่กล้าเอา！”

“คุณพูดเองทั้งนั้น”คุณนายวี่พูด“หรือว่าเป็นฉันที่กระโดดลงน้ำพุเอง？”

หน้าของถังซินชาขึ้นมาทันที