รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 271

บทที่ 271 ยอมเสียศักดิ์ศรี

ฉางผิงผลักคุณนายวี่ เรื่องนี้พวกเขานั่นแหละเป็นฝ่ายผิด

เห็นถังซินพูดไม่ออก เธอยิ้มอย่างพออกพอใจ

“ถังซินไม่รู้อะไรเลย ฉันไม่เถียงกับเธอแล้ว แต่หวังว่าจากนี้เธอจะเคารพผู้ใหญ่บ้างนะ รู้กฎเอาไว้บ้างก็ดี”

“คุณป้า คนของผมจะรู้ไม่รู้ยังไง ผมไม่รบกวนคุณป้ามาช่วยสอนหรอกนะครับ”เสียงของชายที่ทั้งสุขุมและมีพลัง ทำให้ถังซินสบายใจขึ้นมาทันที

ป้าวี่มองไปที่ชายคนนั้น “เฉินหย่วนนี่เอง”

มู่เฉินหย่วนพยักหน้า เขาเดินไปใกล้ถังซิน

“คุณป้าครับ เธอเป็นคนยังไง ผมรู้ดีครับ ผมว่าคุณก็น่าจะรู้ดี”

“รู้ดีอะไร”คุณนายวี่ถามกลับ “ฉันไม่อยากพูดอะไรมากหรอกนะ แต่เฉินหย่วน เธอกับเหวินถิงเป็นพี่น้องกัน ฉันต้องเตือนเธอน่ะ กับบางคนเธอระวังไว้หน่อยก็ดีนะ”

มู่เฉินหย่วนหรี่ตาลงแสดงถึงความเยือกเย็น

“ป้าครับ การฉีกหน้ากันมันไม่ดีครับ ”

ป้าวี่พูดด้วยความโกรธ“เธอนี่มันไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เธอรู้ไหมว่าเขา...”

“คุณจะพูดถึงสัญญาฉบับนั้นใช่ไหม”ถังซินพูดตัดบท

“ไม่รบกวนคุณหรอก เดี๋ยวฉันคุยกับเขาเอง”

ไม่พูดอะไรต่อแล้วก็ลากมู่เฉินหย่วนเดินออกไป แล้วก็พาฉางผิงออกไปด้วย

“เหวินถิง เธอดูสิ”เย็นนี้ป้าวี่โดนเด็กไม่ให้เกียรติ ป้าแกโกรธจนหน้าเขียวไปหมดเลย

“ฉันแค่อยากจะพูดอะไรกับเขาสักหน่อย ”

“แม่ ผมกับเฉินหย่วนสนิทกันดี มันเป็นเรื่องของพวกเรา แล้วเขาก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับแม่ แม่ไปวอแวเขามาก ถ้าเขาจะเอาคืนก็ไม่แปลกนะ”

“เหวินถิง นี่ลูกอยู่ข้างใครเนี่ย”

วี่เหวินถิงไม่ตอบ แล้วถามกลับ

“แม่เอาเรื่องสัญญามาขู่ถังซินใช่ไหม”

“ก็เขาไม่เคารพผู้ใหญ่ เด็กหนุ่มที่มากับเขานั่นก็ด้วย เป็นเด็กเป็นเล็กปีกกล้าขาแข็งจริงๆ ”ป้าวี่พูดเสียงแข็ง

เขามาด้วยเหรอ

วี่เหวินถิงชะโงกไปมองที่ประตู ไม่เห็นมู่เฉินหย่วน คิดๆดูแล้ว เห็นถังซินพาใครมาด้วย ที่แท้ก็เป็นเขานั่นเอง

“แม่ เฉินหย่วนนิสัยยังไงแม่ก็รู้”วี่เหวินถิงเม้มริมฝาก

“ถ้าแม่ไปทำให้เขารำคาญมากๆแล้วเขาไล่แม่ออกจากหนานเฉิง ผมไม่ช่วยแม่นะ”

“เหวินถิง ฉันยังเป็นแม่แกอยู่ไหมเนี่ย”ป้าวี่ไม่คิดเลยว่าลูกจะพูดกับเขาแบบนี้

“ที่ฉันทำทุกอย่างไม่ใช่เพื่อแกหรอกเหรอ”

“ไม่ใช่ว่าพอแกกลับมาก็เอาแต่คิดถึงแต่ผู้หญิงคนนั้นเหรอ แกบอกว่าแกชอบใครก็ผิด แต่แกจะเอาผู้หญิงคนนั้นมาทำให้ขายหน้างั้นเหรอ”

“เราเลิกกันแล้ว”วี่เหวินถิงพูดอย่างกลั้นความโกรธไว้ไม่ได้

ป้าวี่กุมมือลูกชายของเธอ เธอเห็นแหวนบนนิ้วของลูกชาย ส้งจิ้งเหอไม่ได้โกหกเธอจริงๆด้วย

“เลิกกันแล้ว? แล้วนี่อะไร แกก็รู้ว่าส้งจิ้งเหอกับคุณมู่น่ะแต่งงานกับปลอมๆ แล้วแกก็รอที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นต่อใช่ไหม”

“แล้วมันทำไม”

“ทำไมงั้นเหรอ”

“วี่เหวินถิง ฉันบอกแกไว้เลยนะ ถ้าแกจะไปแต่งงานกับขอทานที่ไหนฉันไม่ว่า แต่ฉันไม่เอาส้งจิ้งเหอ ถ้าฉันยอมให้เขาเข้ามาในบ้านเรา คนอื่นจะมองยังไง เอาลูกเมียน้อยมาทำเมีย”

“พูดเสร็จรึยัง”วี่เหวินถิงสีหน้าเคร่งขรึม

“ไม่ใช่ว่าแม่เขาอยากเป็นเมียน้อย หลังจากเขาเข้ามาในตระกูลส้ง แม่เขาก็ถูกตั้งให้เป็นเมียหลวง ถ้าเอาตามที่แม่พูด คนที่ผ่านอะไรแย่ๆมาจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลยเหรอ”

ป้าวี่ยิ้ม “แกรู้เยอะไม่ใช่เล่น คงติดตามเรื่องของเขามาตลอดเลยสินะ เหวินถิง ถ้าแกยังคิดถึงผู้หญิงคนนั้นอยู่ฉันจะหย่ากับพ่อแก”

“แม่อย่าทำตามอำเภอใจแบบนี้ เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับพ่อเหรอ”วี่เหวินถิงถาม