รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 272

บทที่ 272 นี่มันอะไรกัน

มู่เฉินหย่วนจ้องหน้าเธอเขม็ง

“ไม่ใช่ว่าเธอยอมเซ็นสัญญาเพราะอยากจะห่างกับฉันเหรอ”

“ไม่ใช่”

“ถังซิน คำตอบแบบนี้ อาการแบบนี้ ไม่จริงใจเลยสักนิด”

ถังซินรู้ว่าเถียงไปก็ไม่ชนะ เธอจึงกอดคอแล้วจูบไปที่คอของเขา

หวังว่าจะเกลี้ยกล่อมเขาได้

“เป็นความผิดของคุณวี่ทั้งหมด เขาบังคับให้ฉันเซ็นสัญญา เข้าใจที่ฉันพูดแล้วใช่ไหม”

มู่เฉินหย่วนจับริมฝีปากของเธอแล้วหัวเราะ

“เทคนิคแบบนี้ใครสอนคุณมาเนี่ย”

“ไม่ดีเหรอ”ถังซินถาม

“ไม่อ่ะ จู่ซือซือบอกฉันว่า วิธีนี้ใช้ได้ผลกับผู้ชายร้อยละเก้าสิบเลยนะ ถ้าฉีดน้ำหอมอีกหน่อยจะยิ่งดี”

เห็นผู้ชายหัวเราะชอบใจแบบนี้ เธอได้แต่เงียบ เธออายจนอยากจะมุดไปใต้ผ้าห่ม มู่เฉินหย่วนบอกที่หมายกับคนขับอีกครั้งหนึ่ง ไม่นานรถก็จอดอยู่หน้าประตูของที่ที่ถังซินอยู่ ถังซินถูกให้ลงจากรถแบบงงงวย

จากนั้นรถก็ขับออกไป

ถังซินมองไฟท้ายของรถ เธองงว่าทำไมเธอถึงได้มายืนตรงนี้กันนะ สายตาเธอฉงนอย่างมาก

ไปแล้วเหรอ

.......

สี่ทุ่มแล้ว งานคงใกล้จะจบแล้วแหละ

ส้งจิ้งเหอเอาแต่ต้อนรับแขก ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นคนในงานไม่เยอะแล้วก็เก็บของกลับบ้าน

“คุณส้งครับ”ชายวัยกลางคนเดินมา ร่างไม่สูง อวบนิดหน่อย

ส้งจิ้งเหอจำเขาได้

“คุณสูนนี่เอง ยังไม่กลับอีกเหรอ”ส้งจิ้งเหอยิ้มพลางถาม

“เดี๋ยวฉันจัดรถให้ไหมคะ”

“อ๋อ ฉันไม่รีบน่ะ อยากคุยกับคุณเรื่องโฆษณาสักหน่อยน่ะ”คุณสูนพูดพลางยิ้ม

เขาเอาแต่มองไปที่ส้งจิ้งเหอ

ส้งจิ้งเหอหัวเราะ “คุณสูนไม่ใช่ว่าได้บริษัทอื่นที่ดีกว่าไปแล้วเหรอคะ”

“ถ้าพูดถึงโฆษณาจะมีบริษัทไหนเทียบบริษัทตระกูลส้งได้ล่ะ คุณทั้งสวยทั้งกว้างขวาง ฉันเลยอยากร่วมงานกับคุณน่ะ”

“เหรอคะ”

คุณสูนผงกหัว แล้วเข้าไปพูดกับเธอใกล้ๆ

“แต่ที่นี่คนเยอะ เราไปคุยกันที่เงียบๆดีกว่า”

ส้งจิ้งเหอรู้ว่า ที่เงียบๆ ของคุณสูนหมายความว่าอะไร เธอพยายามปฏิเสธ แต่ก็เห็นวี่เหวินถิงกับเย่นจิ่งเหนียนเดินออกมาจากวงล้อมตรงนั้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ดวงตาอันเปล่งประกายของเธอ เธอยิ้มเป็นฝ่ายรุก

"ได้ค่ะ คุณสูนคะ คุณว่าเราไปเปิดห้องคุยกันเงียบๆดีไหมคะ"

คุณสูนได้กลิ่นหอมบนตัวเธอ ตัวเขาร้อนผ่าวทันที

"คุณเข้าใจผมจริงๆ"

ทั้งสองออกจากงานเลี้ยง คุณสูนค่อยๆเอามือขยับไปบนตัวของส้งจิ้งเหอ

แต่ทั้งหมดนี้วี่เหวินถิงจับตาดูอยู่ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปจนดูน่ากลัว

"ไปข้างบนเลยไหม" เย่นจิ่งเหนียนพูด 

"ข้างบนเป็นห้อง คุณส้งคงจะพาแขกขึ้นไปไม่ใช่เหรอ"

วี่เหวินถิงหน้านิ่งและมองไปที่เขา

"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณ"

"ดูๆแล้วชายคนนั้นน่าจะสูงไปเกิน165ซม.เลย สะอิดสะเอียนชะมัด”

เย่นจิ่งเหนียนยักไหล่

"อ่าา คุณส้งสวยขนาดนั้น ผู้ชายคนไหนก็ต้องใจสั่นล่ะนะ"

วี่เหวินถิงไม่สนใจเขา และเดินออกมา

ทั้งสองคนเดินลงมาจากตึก เห็นแท็กซี่จอดอยู่ตรงหน้าประตูโรงแรม 

ตอนเปิดประตูจะขึ้นไป เย่นจิ่งเหนียนหันกลับมามองวี่เหวินถิง 

"พี่ นี่จะปล่อยไว้แบบนี้จริงๆเหรอ อยู่กับผู้ชายแบบนั้นอะไรก็เกิดขึ้นได้นะ"

เย่นจิ่งเหนียนพูดแบบนี้ วี่เหวินถิงแววตากังวล เขาได้แต่หันกลับไปมองที่โรงแรมอย่างพ่ายแพ้ 

"ใครจะไปสนกันเล่า!"

โยนบุหรี่ลงพื้น ใช้เท้าขยี้จนดับจากนั้นเขาก็หันวิ่งกลับไปที่โรงแรม

เย่นจิ่งเหนียนหัวเราะพร้อมส่ายหัว "ปากไม่ตรงกับใจจริงๆ"

ส้งจิ้งเหอเปิดห้องหนึ่งห้องพาคุณสูนเข้าไป คุณสูนล็อกประตูทันทีด้วยท่าทีรีบร้อน 

ส้งจิ้งเหอหัวเราะออกมา 

"คุณสูนดูรีบนะคะ"

"ได้คุยกับคุณส้งแบบนี้ ใจเย็นไม่ได้หรอกครับ" คุณสูนหัวเราะ จากนั้นเขาก็ไปหยิบเหล้าจากบาร์มาเปิด

ส้งจิ้งเหอบ่นว่าเหนื่อยจึงมุ่งตรงไปที่ห้องนอน

หลังจากเข้าไป เธอก็แอบมองดูคุณสูน เธอเห็นเขาหยิบอะไรสักอย่างออกจากถุงแล้วเอาเข้า

ปาก จากนั้นก็เอาอีกเม็ดหนึ่งใส่เข้าไปในชวดเหล้า เขาเลียริมฝีปากแล้วยิ้มออกมา

เหมือนเธอจะเจอปัญหาซะแล้ว

บัดซบ

คิดว่าบริษัทตัวเองได้เข้าสู่ตลาดแล้วคิดว่าเจ๋งนักรึไง ตอนแรกก็ตั้งใจปฏิเสธไม่อยากร่วมงาน

กับเรา ทีงี้มาเล่นลิ้นอะไรอีก

เธอเห็นเขาแล้วรู้สึกขยะแขยงชอบกล

ไม่นานคุณสูนก็ยกแก้วเหล้าเข้ามาในห้องสองแก้ว เห็นส้งจิ้งเหอนอนอยู่บนโซฟาปล่อยให้

เห็นขาอันเรียวยาวของเธอ เขาเลียริมฝีปากอีกรอบ ร่างกายร้อนผ่าว

คุณสูนเดินเข้ามา ยื่นแก้วให้ส้งจิ้งเหอแก้วหนึ่ง

"คุณส้ง ดื่มหน่อยสิครับ"

"ขอบคุณค่ะ"

ส้งจิ้งเหอเม้มปากแล้วรับแก้วมาแล้วดื่ม

แต่คุณสูนดื่มหมดไปแล้ว แต่เหล้าในแก้วของเธอไม่ลดลงเลย เธอเอาแก้ววางไว้บนโต๊ะ

"ฉันไม่สบายน่ะ ตอนนี้ยังไม่อยากดื่ม"

"ไม่สบายก็ไม่ดื่มก็ได้ครับ" เขาพูดด้วยเสียงอ่อนโยน แต่แววตาดูเจ้าเล่ห์

ประตูมันล็อกไปแล้ว

ถึงเขาจะตัวไม่ใหญ่ แต่ด้วยความเป็นผู้ชายจึงมีแรงมาก เขากินยาเพิ่มเข้าไป 

คุณสูนเลียปาก และเข้าไปหาส้งจิ้งเหอ 

"คุณส้ง เรื่องโฆษณานั้นน่ะ ค่าใช้จ่ายผมออกเอง คนละครึ่ง คุณว่ายังไง

"คุณสูน คุณจะให้บริษัทตระกูลส้งวางแผนโฆษณา จ่ายเงิน เงินที่ขายน้ำหอมได้แล้วต้องแบ่งกับคุณอีกคนละครึ่งงั้นเหรอ"

"ใช่แล้ว" คุณสูนหัวเราะ เขาจับมือส้งจิ้งเหอ 

"ผมชื่นชมความสามารถของคุณนะ อยากร่วมงานกับบริษัทตระกูลส้งไปนานๆเลยครับ"

"งั้นก็ดีนะคะ" ส้งจิ้งเหอสลัดมือออกด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย เธอกัดปากแล้วพูดต่อ

"แบบนี้เดี๋ยวคนอื่นจะเอาไปพูดไม่ดีได้นะคะ เดี๋ยวภรรยาคุณจะโกรธเอานะคะ”

"ผมใหญ่ที่สุดในบ้าน เขาไม่กล้าทำอะไรหรอกครับ" ตัวคุณสูนร้องผ่าวๆ ยาเริ่มออกฤทธิ์แล้ว

"แค่คุณทำให้ผมสบายใจ ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณต้องการ"

เขาเลียปากอีกครั้ง เขาพยายามโถมตัวเข้าไปใกล้เธอ

ส้งจิ้งเหอรีบลุกขึ้น แล้วยิ้มแหยๆ

"คุณสูน คุณเมาแล้วแหละค่ะ"

"ผมเมาแล้ว ที่รักผมอยากได้คุณ" คุณสูนเลียปากแพล่บๆ ดูแล้วน่ารังเกียจชะมัด เขา

พยายามจะลุกขึ้น แต่ส้งจิ้งเหอก็ใช้เท้าเหยียบไปบนตัวเขาอย่างแรง

ส้งจิ้งเหอใส่ส้นสูง เธอเหยียบไปเต็มๆ

คุณสูนเจ็บจนร้องออกมา เขาไม่มีแรงลุกขึ้นมา

ส้งจิ้งเหอมองไปที่เขาแล้วยิ้มออกมา

"บริษัทขยะแบบนี้ ยังจะกล้ามาเล่นเลิ้นกับฉันอีก" ส้งจิ้งเหอบีบแก้มแล้วตบหน้าเขาเบาๆ

"แกคิดว่าฉันเป็นแค่เด็กผู้หญิงงั้นเหรอ คิดว่าแกจะหลอกฉันได้งั้นเหรอ?"

คุณสูนจ้องเธอตาเขม็ง "นี่เธอ....!"

"คิดจะทำอะไรฉันเหรอ แกไม่คู่ควรหรอก"

ส้งจิ้งเหอใช้เท้าเหยียบต่อ 

"ไม่เคยส่องกระจกดูเลยเหรอ ดูสารรูปตัวเองบ้าง แกเทียบกับคนของฉันไม่ได้แม้แต่เส้นผม!"