รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 277

บทที่ 277 พี่ชาย คุณมันไร้น้ำใจไร้คุณธรรม

ถังซินใช้เวลาพักใหญ่ถึงจะสงบจิตสงบใจลง

ดูรูปถ่ายอีกรอบ รู้สึกว่าภาพช่างคุ้นตาเหลือเกิน เหมือนกับ...

เธอเปิดดูอัลบั้มรูป เปรียบเทียบดูนานมากกับรูปที่ถ่ายมู่เฉินหย่วนตอนอยู่ร้านเหล้าอย่างไม่ได้ตั้งใจเอาไว้ ก็คือมู่เฉินหย่วนนี่นา แค่ตรงส่วนหัวโดนตัดออกเท่านั้นเอง

รูปนี้อยู่ในโทรศัพท์ของเธอตลอดแล้วคุณนายวี่เอารูปไปได้ยังไงกัน?

ถังซินนั่งคิดอย่างกลัดกลุ้มใจ เธอคิดถึงตำแหน่งชั้นผู้ใหญ่ของบริษัทวี่อย่างคุณนายวี่ บวกกับคนอย่างนั้นพร้อมจะมีเรื่องกับคนอื่นตลอดเวลาอยู่แล้ว

คุณนายคนนี้ช่างโหดร้ายจริงๆ

ถังซินสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วโทรศัพท์หาส้งจิ้งเหอ เพื่อไขข้อข้องใจของเธอ “คุณเห็นนิตยสารบันเทิงรายสัปดาห์รึยัง? ข่าวพวกนั้นมั่วทั้งนั้นเลย แล้วคนในรูปก็ไม่ใช่ฉันกับวี่เหวินถิงด้วย”

“ฉันรู้” ส้งจิ้งเหอที่อยู่ในสายยิ้ม “ร่างกายของผู้ชายของฉันน่ะ แค่ดูก็รู้แล้ว”

ถังซินกระแอม เปลี่ยนเรื่อง “เป็นฝีมือของคุณนายวี่ งานเลี้ยงเมื่อคืนฉันพาฉางผิงไปกินข้าวแล้วคุณนายวี่ก็มาหาแล้วบังคับให้ฉันแต่งงานกับวี่เหวินถิง ฉันก็เลยทะเลาะกับคุณวี่ไป”

ถือโอกาสอธิบายเรื่องสัญญาให้ส้งจิ้งเหอฟัง

หลังจากฟังจบแล้ว ส้งจิ้งเหอตอบแค่ อือ เธอดูจะมีความสุขมากขึ้นจากเดิม “ลำบากคุณแย่เลย เธอก็เป็นคนแบบนั้นแหละค่ะ เพื่อที่จะกำจัดฉันไปให้พ้น ไม่ว่าวิธีอะไรเธอก็ทำได้หมด เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันจะเป็นคนจัดการเองค่ะ”

“น้ำเสียงนี้แปลว่าอะไรกัน นี่เธอดีใจอยู่หรอ?” ถังซินสงสัย “เรื่องเป็นแบบนี้เธอยังดีใจออกอยู่อีกหรอ?”

ส้งจิ้งเหอหัวเราะ “ได้รู้ว่าใฉันอยู่ในใจผู้ชายของตัวเองเป็นเรื่องน่าดีใจไม่ใช่หรอ? อ้อ วันศุกร์เธอยุ่งไหม อยากเลี้ยงข้างคุณสักมื้อ ขอบคุณคุณสักหน่อย”

ถังซินดูปฏิทินแล้วเวลาดันไม่ว่างพอดี “ฉันลาพักร้อนออกไปเที่ยวพอดีน่ะ”

“กับคุณมู่หรอ?”

“ไม่ใช่ค่ะ พอดีเพื่อนของฉันได้รางวัลเป็นตั๋วเที่ยวญี่ปุ่นรวมแพ็คเกจพร้อมที่พักประมาณนั้น”ถังซินตอบ “ฉันเองก็ไม่ค่อยได้พักผ่อนดีดีมากนานแล้วเลยอยากจะไปเที่ยวสักหน่อย”

ส้งจิ้งเหอยิ้มแล้วถามต่อว่า “ฉันเองก็ไม่ได้พักผ่อนนานแล้ว ถ้าไปด้วยได้ไหม?”

“ได้สิ เดี๋ยวฉันลองถามเธอให้นะ”

“ไม่เป็นไร เธอเอาวีแชทของเพื่อนเธอมาให้ฉันก็ได้ พอดีมีธุระนิดหน่อย” ถังซินตกลง

ก่อนที่จะวางสาย ได้ยินเสียงส้งจิ้งเหอกำลังรื้อของอยู่ทางนั้น แล้วพูดกับเธอต่อว่า “ได้ยินมาว่าแม่ของเธอชอบทำของกินมากและยังหมักไวน์ด้วย บริษัทส้งของเรามีเปิดร้านอาหารหลายร้านในห้างโอเล หนึ่งในร้านเหล่านั้นใกล้จะหมดสัญญาแล้ว เดี๋ยวฉันให้ผู้ช่วยเอาสัญญาไปให้ทางบริษัทมู่ ถือเป็นการขอบคุณคุณด้วย”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ”ถังซินปฏิเสธพร้อมยิ้ม “คราวหน้าเธอเลี้ยงข้าวฉันก็พอแล้ว”

ส้งจิ้งเหอตอบว่า “เธอก็รู้ว่าค่าเช่าที่นั่นแพงมาก จะให้ปล่อยเช่าออกไปในราคาที่ต่ำลงฉันก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่ สู้ให้เธอเป็นน้ำใจตอบแทนจะดีกว่า แต่ถ้าเธอรู้สึกเกรงใจล่ะก็รอบหน้าคุณป้าทำอาหารอร่อยๆมาก็ส่งมาให้ฉันบ้างก็พอแล้ว”

ถังซินก็ไม่กล้าปฏิเสธอีกรอบ “โอเค ขอบคุณมาก！”

“ไม่ต้องเกรงใจ”

หลังจากที่ถังซินเอาวีแชทของหลี่ซูเจ๋ให้ส้งจิ้งเหอเสร็จเธอว่างได้แค่ไม่กี่นาทีเพื่อร่วมงานเธอก็ถือเอกสารเข้ามา

“ผู้จัดการคะ คุณมู่ให้คุณเซ็นเอกสารนี้ค่ะ “

“เขาจัดการเองได้แต่ทำไมเอาแต่ให้ฉันทำล่ะ！” ถังซินบ่นพึมพำ ไหนๆคุณมู่ก็ดูผ่านตามาแล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องดูละเอียดอะไรมาก เธอหยิบปากกามาเซ็นในเอกสารหน้าสุดท้าย

เพื่อนร่วมงานของเธอเอาเอกสารที่เซ็นเสร็จแล้วถือออกไป

พอประตูปิดปุ๊ป ก็มีคน7-8คนพุ่งเข้ามา ถามเธอว่า “ได้ยินมาจากทางเลขาฯว่าเป็นข้อตกลงกับทางห้าโอเลหรอ ไหนเปิดให้ดูหน่อย”

“ดูอะไรล่ะ” เพื่อนร่วมงานคนนั้นใช้เอกสารตีออกไป ตอบอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “คุณมู่บอกว่าเอกสารเป็นความลับ พวกเธอยังจะแอบไปถามจากทางฝ่ายเลขาฯมาอีก อยากโดนไล่ออกหรือไง?”

“เราแค่คุยกันเองเฉยๆ ก็ไม่ได้ไปบอกคนอื่นสักหน่อย”

เมื่ออยู่ในบริษัทมู่ซื่อแล้วแค่ข่าวซุบซิบแพร่ออกไปก็หาต้นตอได้ไม่ยากเลย ยิ่งไปกว่านั้นถังซินยังเป็นผู้จัดการของฝ่ายนี้อีก พวกเขาก็ไม่อยากให้หัวหน้าตัวเองโดนปลดด้วย

พนักงานคนนั้นพยักหน้าตอบ “จริงๆแล้วก็คือข้อตกลงกับทางห้างโอเลนั่นแหละ”

“ว้าวว！”

เสียงฮือฮาดังระงม ทุกคนหันไปมองประตูกระจกของห้องถังซินอย่างไม่ได้นัดหมาย แล้วพูดอย่างอิจฉาว่า “กำไรของห้างโอเลปีหนึ่งเป็นหลายร้อยล้าน แต่คุณมู่ก็ให้ผู้จัดการแบบนี้เลยหรอ?”

อีกคนหนึ่งรีบเดาต่อว่า “ข่าวนั่นไง พวกเธออ่านแล้วใช่ไหม? บ้านตระกูลวี่มีชื่อเสียงมากในเมืองหนานเฉิง พวกเธอว่าคุณมู่เห็นแล้วหึงรึเปล่า ก็เลยรีบส่งของขวัญให้ผู้จัดการก่อน”

“คุณมู่ใจกว้างมากจริงๆ ให้ทั้งทีก็ให้เป็นสัญญาการใช้งานในห้างโอเลเลย สุดยอด！”

“ว่าแต่ผู้จัดการจะเลือกใครกันแน่นะ์”

“ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน”

ในฝูงคนก็มีเสียงหัวเราะเจ้าเล่ห์ดังขึ้นมา “ฉันว่าผู้จัดการน่าจะเอาของขวัญจากพวกเขามากเยอะๆก่อน พอรวยแล้วก็ทำธุรกิจของตัวเองเอง ดีจะตาย！”

“…..”

ถังซินที่หมกมุ่นอยู่กับการทำงานกลับไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเธอได้ของขวัญอะไรจากคุณมู่

กลางวัน หลี่ซูเจ๋ถือกล่องอาหารสองกล่องใหญ่เข้ามาหาถังซิน

อาหารที่สั่งมาเป็นของร้านจิ่นสือหมดเลย มีส่วนแบ่งให้พนักงานฝ่ายของถังซินทุกคน ถังซินเหลือบไปมองอาหารกล่อง แล้วถามว่า “ทำอะไรน่ะ อยู่ดีดีมาเลี้ยงข้าวพวกฉัน?”

หลี่ซูเจ๋ยิ้มแหะๆตอบ “ถูกหวยอะ”

“พนันชนะลู่เหวินซูหรือไง?”

“เงินของเขาก็คือเงินฉัน ได้เงินจากตรงนั้นก็ไม่มีประโยชน์อะไรสักหน่อย” หลี่ซูเจ๋แบะปาก ช่วยถังซินเปิดกล่องข้าวพูดแบบมีเลศนัยว่า “ได้เงินจากคุณส้งน่ะ”

ถังซินตอบอ๋อ “เขาก็อยากไปเที่ยวด้วย เลยขอวีแชทเธอจากฉันเห็นว่าจะซื้อตั๋วใบนั้นจากเธอ”

“เธอรู้ไหมว่าคุณส้งให้ฉันมาเท่าไหร่?”

“เท่าไหร่?”

หลี่ซูเจ๋ทำท่านับนิ้ว ตอบด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุขว่า “สองแสน!!”

“แค่กๆ!” ถังซินสำลักอาหารที่กำลังกินอยู่ เธอรีบดื่มน้ำ หลังจากนั้นก็พูดว่า “ไปญี่ปุ่นแค่สองหมื่นแต่เธอเก็บคนอื่นตั้งสองแสนเนี่ยนะ?”

“ก็คุณส้งเขาจะโอนมาให้ได้เลย ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงนี่นา” หลี่ซูเจ๋ยักไหล่ แล้วจับมือถังซินไว้ ทำท่าน่าสงสารใส่ “นีนี ถ้าฉันทำอะไรผิดไปเธอต้องให้อภัยฉันนะ”

ถังซินที่โดนเธอจับมือถึงกับขนลุกซู่ “ทำไมเธอเอาฉันไปขายหรือไง?”

“…ก็เปล่าหรอก”

แต่จะให้พูดอีกอย่างก็คือ ก็เหมือนขายนั่นแหละ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป โพสต์ที่หลี่ซูเจ๋บล็อคถังซินไว้ถูกลู่เหวินซูเห็นเข้า

“ไอ่เหี้ย!” เขาตกใจจนลุกขึ้นมาจากโซฟา

“เป็นบ้าอะไรของแกอีก” มู่เฉินหย่วนมองและถามเขาอย่างไม่พอใจ “ แค่คุยงานต้องตกใจอะไรขนาดนั้น เสียงดังวุ่นวายแบบนี้งานพนักงานต้อนรับในโรงแรมน่าจะเหมาะกับนายมากกว่านะ”

ลู่เหวินซูตอบด้วยความตื่นเต้นว่า “นางฟ้าตัวน้อยของฉันกับถังซินแล้วก็ส้งจิ้งเหอจะไปเที่ยวญี่ปุ่นกัน!”

มู่เฉินหย่วนแค่นหัวเราะออกมา. “เธอไม่ใช่ตุ๊กตาของแกสักหน่อย ทำไมต้องตามแกไปไหนมาไหนทั้งวันด้วย?”

“โอ้ย ฉันไม่ได้ผูกขาดการเล่นโซเชียลของเธอสักหน่อย แต่อันนี้นางฟ้าตัวน้อยของฉันเป็นคนโพสต์เอง!” ลู่เหวินซูยื่นโทรศัพท์ในมือให้เขาดู “ดูสิเธอโพสต์ในโซเชียลของเธอเอง”

นางฟ้าน้อย : (ดีใจ) ได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับพวกพี่ๆ วันศุกร์ล่องเรือไปเที่ยว มีพี่ชายคนไหนไปเวลานี้เหมือนกันไหมคะ? พี่สาวทั้งสองโสดนะ!

ข้างล่างเป็นรูปของถังซินกับส้งจิ้งเหอ สวยทุกมุม360องศา ทำเอาคนที่เห็นแทบใจละลาย

สายตาของมู่เฉินหย่วนหลุบต่ำลง “เธอทำอะไรของเธอเนี่ย”

“เมื่อกี้ฉันใช้บัญชีสำรองแอบดูวีแชทของเธอ เหมือนจะจับรางวัลได้ตั๋วฟรีไปเที่ยวญี่ปุ่นสามวันน่ะ” ลู่เหวินซูแตะไหล่มู่เฉินหย่วนทำท่าเหมือนจะร้องไห้ “ฉันหล่อขนาดนี้ เมียฉันยังอยากจะไปหาหนุ่มๆอีก”

“เอามือออกไป!”

ลู่เหวินซูค่อยๆเอามือออกไป “แกไม่ใช่พี่ชายสุดที่รักคนที่สองของฉันแล้ว ใจร้ายใจดำ!”