รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 283

บทที่ 283 เขาแย่งแฟนผม

วี่เหวินถิงกล่าว “ดู”

หลี่ซูเจ๋รู้สึกว่าท่าทางของเขานั้นน่าสงสัย จึงเปิดดูอัลบั้มภาพตามใจชอบ และเมื่อเห็นช่วงเวลาถ่ายของภาพ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง และรีบปัดไปยังหน้าวีแชทของลู่เหวินซูทันที

เมื่ออ่านจบ หลี่ซูเจ๋ก็โมโหจัดจนเจ็บไปทั้งหัว

“ลู่เหวินซู”

มู่เฉินหย่วนปล่อยลู่เหวินซู และรีบพุ่งออกไปหลบข้างทันที ส่วนใบหน้าที่เลอะซอสเนื้อตรงหน้าผากของลู่เหวินซู ก็เงยหน้าขึ้นมากาแฟที่หลี่ซูเจ๋สาดมาพอดี

ใบหน้านั้นทั้งเลอะและทั้งน่าขบขัน

น้ำแก้วเดียวสำหรับหลี่ซูเจ๋ยังไม่สาแก่ใจ จึงสาดเข้าอีกแก้ว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงด้วยแรงอารมณ์ “คุณมันน่ารังเกียจที่สุด คุณถ่ายแบบเช่นนั้นได้อย่างไร ฉันจะเลิกกับคุณ”

ลู่เหวินซูที่เห็นเธอหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง ในใจก็ด่าพวกมู่เฉินหย่วนไปแล้วร้อยกว่ารอบ “มันไม่มีอะไรครับ มันก็แค่ขากับหน้าอกเท่านั้น ผมก็แค่ชื่นชมความงาม...”

“สกปรกที่สุด” หลี่ซูเจ๋ขว้างโทรศัพท์ใส่เขา “เลิกกัน ย้ายของออกจากห้องของฉันไปเดี๋ยวนี้”

และเดินจากไปพร้อมอารมณ์ฉุนเฉียว

ลู่เหวินซูหันกลับไปมองมู่เฉินหย่วน เมื่อเห็นว่าเขาและวี่เหวินถิงยังคงมีท่าทีผ่อนคลาย ก็ขบกรามแน่น “พี่ใหญ่กับพี่รองทำกันเกินไปแล้ว เป็นพวกพี่เท่านั้นที่ให้ผมร่วมแสดงด้วย เวรเถอะ สุดท้ายพวกพี่ก็ร่วมมือกันแกล้งผม ไม่มีศีลธรรมกันเลยหรือไง ต้องถูกฟ้าผ่าบ้างแล้วไหม”

มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้ม “นายถ่ายขา ถ่ายหน้าอกอะไรเองนะ ความผิดของนายเองไม่ใช่รึ”

“แต่อย่างไรพวกพี่ก็ไม่มาปลดล็อกโทรศัพท์ผมไม่ได้สิวะ”

“ไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี ก็ไม่เห็นจะต้องกลัวอะไรนี่” วี่เหวินถิงเย้ยหยัน “ต้องซื่อสัตย์กับความรัก ต่อให้พบเจอกับสาวสวย ก็จะเหล่ตามองไม่ได้”

มู่เฉินหย่วนลุกขึ้นยืน หยิบเสื้อคลุมที่พาดกับเก้าอี้ และกล่าวอย่างสบายอารมณ์ “พี่ใหญ่ไปก่อน”

และทั้งสองก็เดินออกไปทั้งอย่างนั้น

ทิ้งลู่เหวินซูที่มีใบหน้ามืดครึ้มไว้ข้างหลัง นิ่งงันไปชั่วครู่ก่อนจะสบถออกมาสองคำ

“เวรเอ๊ย”

หลี่ซูเจ๋วิ่งไปห้องของถังซิน ก็พบว่าส้งจิ้งเหอเองก็อยู่ในนั้นเช่นกัน บ่นกับคนทั้งสองว่าเห็นภาพเหล่านั้นในโทรศัพท์ของลู่เหวินซู ท่าทางน่าเกลียด เกลียดจนอยากจะฉีกลู่เหวินซูให้เป็นชิ้นๆ

“เขาทั้งน่ารังเกียจ หน้าไม่อาย” หลี่ซูเจ๋ด่ากราด “ไม่มีอะไรแล้วจะไปถ่ายรูปซูเปอร์โมเดลทำไม ทั้งยังเซฟวิดีโอโชว์หน้าอกพวกนั้นอีก ครั้งหน้าก็คงเข้าไปคุยกับพวกเธอแล้วใช่หรือไม่”

“จากนิสัยของเขา ก็มีความน่าจะเป็นอยู่” ถังซินกรีดมีดลงไปอย่างเย็นชา “สันดานของเขาคงแก้ยากแล้ว ต่อให้แต่งงานไป ก็คงไปหาเอานอกบ้านอีกอยู่ดี”

หลี่ซูเจ๋พองแก้ม เหมือนกับปลาปักเป้า

ส้งจิ้งเหอหั่นแอปเปิลส่งให้กับเธอหนึ่งชิ้น ก่อนจะแสยะยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันรู้จักไฮโซเยอะแยะ กลับไปแล้วเดี๋ยวจะนัดให้ เอาวันละคนเลย”

“จริงๆ หรือ” ความขุ่นข้องในหัวของหลี่ซูเจ๋หายไปทันที และเอ่ยถามด้วยความสนใจ “แล้วเธอรู้จักเห้อจื่ออวี๋ที่เพิ่งจะเข้าวงการบันเทิงไปไหม”

“รู้จักสิ พ่อของเขาเปิดฟาร์มหมู และทำงานร่วมกับบริษัทตระกูลส้ง”

“ว้าว” หลี่ซูเจ๋สองมือกุมหน้าทั้งตะโกนร้องขึ้นมา “ฉันชอบตอนเขาร้องเพลง เขาร้องเพลงเพราะมาก เร็วๆ ส่งวีแชทเขามาให้ฉันหน่อย ฉันจะไปจีบเขา”

ถังซินเอ่ยถามอย่างขบขัน “ใจกล้าจัง ไม่กลัวลู่เหวินซูหึงเอาหรือ”

“เลิกกันเมื่อยี่สิบนาทีก่อนหน้านี้แล้ว”

“.....”

หญิงสาวทั้งสามจบบทสนทนาแต่เพียงเท่านั้น หลังจากที่อยู่ในห้องเป็นเวลานานก็เริ่มรู้สึกเบื่อ ส้งจิ้งเหอจึงเสนอให้ไปเล่นที่สระว่ายน้ำในร่ม เวลานี้คนน่าจะไม่เยอะ

ในตอนที่พวกเธอออกมาข้างนอก คิดไม่ถึงว่าลู่เหวินซูจะยืนอยู่ที่ข้างนอกนี้