รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 283

บทที่ 283 เขาแย่งแฟนผม

วี่เหวินถิงกล่าว “ดู”

หลี่ซูเจ๋รู้สึกว่าท่าทางของเขานั้นน่าสงสัย จึงเปิดดูอัลบั้มภาพตามใจชอบ และเมื่อเห็นช่วงเวลาถ่ายของภาพ ดวงตาของเธอเบิกกว้าง และรีบปัดไปยังหน้าวีแชทของลู่เหวินซูทันที

เมื่ออ่านจบ หลี่ซูเจ๋ก็โมโหจัดจนเจ็บไปทั้งหัว

“ลู่เหวินซู”

มู่เฉินหย่วนปล่อยลู่เหวินซู และรีบพุ่งออกไปหลบข้างทันที ส่วนใบหน้าที่เลอะซอสเนื้อตรงหน้าผากของลู่เหวินซู ก็เงยหน้าขึ้นมากาแฟที่หลี่ซูเจ๋สาดมาพอดี

ใบหน้านั้นทั้งเลอะและทั้งน่าขบขัน

น้ำแก้วเดียวสำหรับหลี่ซูเจ๋ยังไม่สาแก่ใจ จึงสาดเข้าอีกแก้ว หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงด้วยแรงอารมณ์ “คุณมันน่ารังเกียจที่สุด คุณถ่ายแบบเช่นนั้นได้อย่างไร ฉันจะเลิกกับคุณ”

ลู่เหวินซูที่เห็นเธอหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง ในใจก็ด่าพวกมู่เฉินหย่วนไปแล้วร้อยกว่ารอบ “มันไม่มีอะไรครับ มันก็แค่ขากับหน้าอกเท่านั้น ผมก็แค่ชื่นชมความงาม...”

“สกปรกที่สุด” หลี่ซูเจ๋ขว้างโทรศัพท์ใส่เขา “เลิกกัน ย้ายของออกจากห้องของฉันไปเดี๋ยวนี้”

และเดินจากไปพร้อมอารมณ์ฉุนเฉียว

ลู่เหวินซูหันกลับไปมองมู่เฉินหย่วน เมื่อเห็นว่าเขาและวี่เหวินถิงยังคงมีท่าทีผ่อนคลาย ก็ขบกรามแน่น “พี่ใหญ่กับพี่รองทำกันเกินไปแล้ว เป็นพวกพี่เท่านั้นที่ให้ผมร่วมแสดงด้วย เวรเถอะ สุดท้ายพวกพี่ก็ร่วมมือกันแกล้งผม ไม่มีศีลธรรมกันเลยหรือไง ต้องถูกฟ้าผ่าบ้างแล้วไหม”

มู่เฉินหย่วนแสยะยิ้ม “นายถ่ายขา ถ่ายหน้าอกอะไรเองนะ ความผิดของนายเองไม่ใช่รึ”

“แต่อย่างไรพวกพี่ก็ไม่มาปลดล็อกโทรศัพท์ผมไม่ได้สิวะ”

“ไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี ก็ไม่เห็นจะต้องกลัวอะไรนี่” วี่เหวินถิงเย้ยหยัน “ต้องซื่อสัตย์กับความรัก ต่อให้พบเจอกับสาวสวย ก็จะเหล่ตามองไม่ได้”

มู่เฉินหย่วนลุกขึ้นยืน หยิบเสื้อคลุมที่พาดกับเก้าอี้ และกล่าวอย่างสบายอารมณ์ “พี่ใหญ่ไปก่อน”

และทั้งสองก็เดินออกไปทั้งอย่างนั้น

ทิ้งลู่เหวินซูที่มีใบหน้ามืดครึ้มไว้ข้างหลัง นิ่งงันไปชั่วครู่ก่อนจะสบถออกมาสองคำ

“เวรเอ๊ย”

หลี่ซูเจ๋วิ่งไปห้องของถังซิน ก็พบว่าส้งจิ้งเหอเองก็อยู่ในนั้นเช่นกัน บ่นกับคนทั้งสองว่าเห็นภาพเหล่านั้นในโทรศัพท์ของลู่เหวินซู ท่าทางน่าเกลียด เกลียดจนอยากจะฉีกลู่เหวินซูให้เป็นชิ้นๆ

“เขาทั้งน่ารังเกียจ หน้าไม่อาย” หลี่ซูเจ๋ด่ากราด “ไม่มีอะไรแล้วจะไปถ่ายรูปซูเปอร์โมเดลทำไม ทั้งยังเซฟวิดีโอโชว์หน้าอกพวกนั้นอีก ครั้งหน้าก็คงเข้าไปคุยกับพวกเธอแล้วใช่หรือไม่”

“จากนิสัยของเขา ก็มีความน่าจะเป็นอยู่” ถังซินกรีดมีดลงไปอย่างเย็นชา “สันดานของเขาคงแก้ยากแล้ว ต่อให้แต่งงานไป ก็คงไปหาเอานอกบ้านอีกอยู่ดี”

หลี่ซูเจ๋พองแก้ม เหมือนกับปลาปักเป้า

ส้งจิ้งเหอหั่นแอปเปิลส่งให้กับเธอหนึ่งชิ้น ก่อนจะแสยะยิ้ม “ไม่เป็นไร ฉันรู้จักไฮโซเยอะแยะ กลับไปแล้วเดี๋ยวจะนัดให้ เอาวันละคนเลย”

“จริงๆ หรือ” ความขุ่นข้องในหัวของหลี่ซูเจ๋หายไปทันที และเอ่ยถามด้วยความสนใจ “แล้วเธอรู้จักเห้อจื่ออวี๋ที่เพิ่งจะเข้าวงการบันเทิงไปไหม”

“รู้จักสิ พ่อของเขาเปิดฟาร์มหมู และทำงานร่วมกับบริษัทตระกูลส้ง”

“ว้าว” หลี่ซูเจ๋สองมือกุมหน้าทั้งตะโกนร้องขึ้นมา “ฉันชอบตอนเขาร้องเพลง เขาร้องเพลงเพราะมาก เร็วๆ ส่งวีแชทเขามาให้ฉันหน่อย ฉันจะไปจีบเขา”

ถังซินเอ่ยถามอย่างขบขัน “ใจกล้าจัง ไม่กลัวลู่เหวินซูหึงเอาหรือ”

“เลิกกันเมื่อยี่สิบนาทีก่อนหน้านี้แล้ว”

“.....”

หญิงสาวทั้งสามจบบทสนทนาแต่เพียงเท่านั้น หลังจากที่อยู่ในห้องเป็นเวลานานก็เริ่มรู้สึกเบื่อ ส้งจิ้งเหอจึงเสนอให้ไปเล่นที่สระว่ายน้ำในร่ม เวลานี้คนน่าจะไม่เยอะ

ในตอนที่พวกเธอออกมาข้างนอก คิดไม่ถึงว่าลู่เหวินซูจะยืนอยู่ที่ข้างนอกนี้

ใบหน้าของถังซินมืดครึ้ม ก่อนจะกล่าวกับเขาอย่างเหลืออด “คุณเป็นถ้ำมองหรืออย่างไร ถึงได้มาคอยที่หน้าประตูห้องของฉัน”

“นางฟ้าตัวน้อยไม่อยู่ห้อง ผมจึงเดาว่าเธออยู่ที่ห้องของคุณ” ลู่เหวินซูยิ้มแฮะๆ เมื่อเห็นหลี่ซูเจ๋เดินออกมาจากในห้อง ก็คุกเข่าลงทันที “นางฟ้าตัวน้อย ผมผิดไปแล้ว ยอมรับผิดแล้วครับ”

“หลีกไปนะ” หลี่ซูเจ๋สะบัดเขาออก และกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ “พวกเราเลิกกันแล้ว”

“ผมไม่ได้ตกลงด้วย แค่คุณคนเดียวไปนับว่าเลิกหรอกนะครับ” ลู่เหวินซูกล่าวหน้าตาย “ผมสาบาน ต่อจากนี้ผมจะไม่มองผู้หญิงคนอื่นอีกแล้ว อย่าโกรธกันเลยนะครับ นะ”

“คุณจะเห็นไม่เห็นด้วยก็ช่าง อย่างไรพวกเราก็เลิกกันแล้ว” หลี่ซูเจ๋ตะโกนลั่นด้วยความโกรธจัด “และฉันก็มีแฟนใหม่แล้ว หล่อกว่าคุณเป็นหมื่นเท่า”

ลู่เหวินซูรีบถามทันที “เพิ่งขึ้นเรือสำราญมาได้เพียงสี่ชั่วโมงเท่านั้น คุณไปคบกับชายน่าเกลียดคนไหนกัน”

หลี่ซูเจ๋กลอกตาใส่เขา “คุณสิน่าเกลียด เขาชื่อเห้อจื่ออวี๋ ทั้งหล่อ ทั้งร้องเพลงเพราะ โอ๊ย คุณหลบไปนะ พวกเราจะไปว่ายน้ำ”

เธอกล่าวอย่างเหลือทน ดันเขาไปข้างทาง ก่อนจะเดินไปทางสระว่ายน้ำกับพวกถังซิน

ลู่เหวินซูปวดใจ

เฮ้ย แค่ไหนเวลาสี่ชั่วโมงเท่านั้น เขาเพียงถูกบอกเลิก แฟนสาวก็หาแฟนใหม่ได้ทันที มีอะไรที่เลวร้ายกับเขามากกว่านี้หรือไม่

ได้ยินว่าฝ่ายตรงข้ามหล่อกว่าตัวเขา ทั้งยังร้องเพลงเพราะ ลู่เหวินซูทนไม่ได้ เดินไปยังแผนกต้อนรับเพื่อขอรายชื่อ เปิดไปสามสี่รอบแล้ว แต่ก็ไม่มีเจอชื่อของเห้อจื่ออวี๋

“แต่สายตาของนางฟ้าตัวน้อย ดูไม่เหมือนว่ากำลังโกหกกันอยู่เลย...” ลู่เหวินซูครุ่นคิด คิดว่าเธอเห็นจากข่าวหน้าบันเทิง จึงหยิบมือถือขึ้นมาค้นหาบ้าง

วัยรุ่นหนุ่มที่เพิ่งเข้าวงการ ผิวพรรณดี ร้องเพลงก็เพราะ มีแฟนคลับนับล้าน ข้อความกล่าวถึงก็เยอะ

ลู่เหวินซูขบกราม “สายตาของนางฟ้าตัวน้อยย่ำแย่แล้ว คนหล่อที่สุดอยู่ตรงนี้แล้วแท้ๆ กลับไปสนใจเจ้าสุนัขนั่น ผู้เชี่ยวชาญด้านการล่อลวงผู้หญิง”

ลู่เหวินซูเห็นว่าบริษัทที่ชายคนนั้นอยู่มีความเกี่ยวข้องกับมู่เฉินหย่วน จึงรีบวิ่งไปหามู่เฉินหย่วนทันที

ณ เวลาเดียวกัน มู่เฉินหย่วนและวี่เหวินถิงอยู่ที่ห้อง พูดคุยกันขณะเล่นหมากรุกไปด้วย ดูมีความสุขอยู่ในที

มู่เฉินหย่วนขยับเบี้ย ก่อนจะโยนอัศวินลงกล่องไป ก่อนจะกล่าวอย่างไม่แยแส “พี่ใหญ่ พี่ตรวจเจอนานแล้วไม่ใช่หรือ ไม่ดูแลหน่อยหรือ”

“นายดีกับไอ้สี่ที่สุด หากจะต้องดูแลก็ต้องเป็นนายที่คอยดูแล” วี่เหวินถิงกล่าวเสียงใจเย็น

มู่เฉินหย่วนฉีกยิ้ม “ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าพี่ใหญ่รักไอ้สี่มากที่สุด ปากก็พูดไป แต่พอเกิดเรื่องกับไอ้สี่ พี่คงกลัวว่าจะเผลอหักคอหลี่ซูเจ๋ล่ะสิ”

วี่เหวินถิงไม่ได้พูดอะไร และกินราชาสีดำของเขาไปอย่างเงียบๆ

เกมจบแล้ว

“เมื่อครู่ลงผิดไป ไม่น่าลงตรงนั้นเลย” มู่เฉินหย่วนตบขาดังฉาด และกล่าวสำทับ “ปล่อยเธอไปเถอะ เธอเองก็น่าสมเพชน่าดู เพียงแค่อย่าได้แตะต้องไอ้สี่เป็นพอ”

วี่เหวินถิงส่งเสียงอือตอบรับ

ทุกคนไม่ได้โง่ บางเรื่องรู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ต้องลงมือในเวลาที่เหมาะสม

“พี่รอง” ลู่เหวินซูตบประตูเสียงดังสนั่น “เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ฟ้าจะถล่มแล้ว ช่วยผมด้วย”

มู่เฉินหย่วนลุกขึ้นยืนไปเปิดประตู

ลู่เหวินซูเข้าประเด็นกับมู่เฉินหย่วนทันที “พี่รอง ในฐานะที่พี่ถือหุ้นของบริษัทเหิงซิง พี่ช่วยให้ทางบริษัทซ่อนเห้อจื่ออวี๋ไปหน่อยสิ”

มู่เฉินหย่วนคิ้วขมวด ก่อนจะถามเขา “เกี่ยวข้องกับแฟนเก่านายรึ”

“พวกเรายังไม่เลิกกันนะ” ลู่เหวินซูย้ำด้วยความกรุ่นโกรธ “แค่ เขาคนนั้นมันร้องเพลงเพราะ แต่กลับจะมาแย่งแฟนผม ไม่มีดูฐานะตัวเองเลย”

“ฉันเป็นผู้ถือหุ้นของบริษัทเหิงซิง แต่ก็แค่สามหุ้นเท่านั้น” มู่เฉินหย่วนกล่าวอย่างเกียจคร้าน “ได้ยินว่า ความนิยมในหมู่คนรุ่นใหม่ของเห้อจื่ออวี๋สูงมาก บริษัทได้ผลประโยชน์ จะไปซ่อนเขาทำไม”

“พี่ซื้อบริษัทเหิงซิงไม่ได้หรือ”

มู่เฉินหย่วนยิ้มเยาะ “ผลิตภัณฑ์ของบริษัทมู่ซื่อก็มีคุณภาพเพียงพอแล้ว นอกจากนี้บริษัทเหิงซิงมีเห้อจื่ออวี๋เป็นเพียงภาพบังหน้าเท่านั้น ผ่านไปสองปีความนิยมของเขาก็ลดลง ไร้ประโยชน์ คนที่ซื้อบริษัทเหิงซิงต่อแสดงว่าสมองคงปัญหา”

ลู่เหวินซูกล่าวอย่างน่าสงสาร “แล้วพี่จะปล่อยให้เขาแย่งแฟนผมไปหรือ”