รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 285

บทที่ 285 คุณมานี่ พวกเราต้องคุยกัน

ระยะห่างของทั้งสองที่ใกล้ชิดกัน วี่เหวินถิงได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนมาจากร่างของเธอจนหน้านิ่ว เขาไม่คุ้นชินกับมันมากนัก

พอคิดจะผละออกไปอีกข้าง ส้งจิ้งเหอก็ใช้มืออีกข้างมาบังทางเอาไว้

เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไร้ประโยชน์”

“แค่ไม่ต้องการอธิบาย หรือว่าคุณกับเธอมีอะไรกันจริงๆ” ส้งจิ้งเหอคาดคั้น

ที่ห้องอาหารเธออาจจะเดือดจัดก็จริง แต่พอใจเย็นแล้วมานึกคิดจริงๆ วี่เหวินถิงมีนิสัยเช่นไรทำไมเธอจะไม่รู้กัน และเมื่อรวมกับเรื่องค่ำคืนนั้นที่โรงแรม จะดูอย่างไรเขาก็ไม่มีผู้หญิงคนอื่นอย่างแน่นอน

“แล้วแต่คุณจะคิด”

แล้วแต่เธอรึ

ความเย็นชา และน้ำเสียงที่พูดเหมือนไม่แยแสทำให้ส้งจิ้งเหอเดือดจัด

นิ้วของเธอจิ้มที่อกของชายหนุ่มอย่างแรง “วี่เหวินถิง แค่อธิบายไม่กี่คำเพียงครู่มันจะทำให้คุณตายได้เลยใช่หรือไม่”

“ที่เลิกกันมันเป็นเพราะฉันหรือ แม่ของคุณนั่นแหละที่เป็นตัวการทั้งนั้น หากคุณใส่ใจฉัน เรื่องมันคงจะไม่กลายเป็นแบบนี้...”

วี่เหวินถิงจับแขนของเธอพลิกร่างและกดเธอกับกำแพงของสระว่ายน้ำ ดวงตาทอประกายวาววับ

“แล้วคุณจะเอาเงินของเธอไปทำไม”

“เรื่องนั้น...” ทั้งถูกคุณนายวี่ข่มขู่ และเธอก็ท้องอยู่ด้วย สถานะที่ต่ำต้อยในตระกูลวี่นั้น หากเธอไม่รับเงินก้อนนั้นมา จะคลอดลูกได้อย่างไรกัน

“ส้งจิ้งเหอ คุณมีอะไรมาเรียกร้องได้กัน” วี่เหวินถิงยิ้มเย็นชา ก่อนจะเอ่ยแทรกคำพูดของเธอ “คุณเคยคิดจะมาปรึกษากับผมบ้างหรือไม่ เคยบอกกับผมไหม”

ส้งจิ้งเหอหลับตาแน่น “ฉันเพียงกลัวว่าคุณจะกังวล และจดหมายฉบับนั้น...”

“เช่นนั้นผมก็ขอขอบคุณประธานส้งมาก ที่ยังทิ้งความทรงจำที่สวยงามเอาไว้ให้ผม” สีหน้าของวี่เหวินถิงเย็นยะเยือก “ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดถึงจดหมายฉบับนั้นอีก จบก็คือจบ”

เขาปล่อยเธอไป และขึ้นบันไดออกจากสระว่ายน้ำไป

สี่ปีก่อนหน้านั้น เขายอมรับเงื่อนไขของพ่อโดยไม่นึกประนีประนอม ทั้งยังส่งคนไปช่วยส้งจิ้งเหออย่างลับๆ ยกระดับฐานะตระกูลส้งของเธอ แต่เธอกลับถอดใจไปเสียก่อน

ความพยายามและการต่อสู้ทั้งหมดของเขา กลายเป็นเรื่องตลกในทันที

สมควรตายนัก

หากรู้ว่าจะได้กลับมาพบกันอีกครั้ง เขาจะให้ลู่เหวินซูและเย่นจิ่งเหนียนกลับมา และตัวเขาจะไม่กลับมาเหยียบที่เมืองหนานเฉิงอีกเป็นอันขาด

ส้งจิ้งเหอที่อยู่ในสระว่ายน้ำยังคงถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เธอรู้สึกว่าสมองของเธอมีปัญหา ทำไมถึงได้ตกหลุมรักผู้ชายปากแข็งคนนั้น ทั้งยังมีลูกกับเขาด้วยอีกกัน

โชคยังดีที่นิสัยของลูกชายมาทางเธอ ทั้งยังได้รับการสั่งสอนจากเธออย่างดี หากได้นิสัยวี่เหวินถิงมา ชาตินี้คงจะหาแฟนไม่ได้สักคน

ถังซินเล่นบิลเลียดกับมู่เฉินหย่วนทั้งบ่ายวันนี้

ต้องขอบคุณการสั่งสอนของมู่เฉินหย่วน ในไม่ช้าลูกเจี๊ยบอ่อนหัดก็เข้าขั้นผู้เล่นเริ่มต้นแล้ว ทั้งยังได้ของจากการชนะเขามาไม่น้อยทีเดียว

ช่วงเวลาอาหารค่ำ มีเธอ มู่เฉินหย่วน และส้งจิ้งเหอเพียงสามคนเท่านั้น

ใบหน้าหมดอาลัยตายอยากของลู่เหวินซูจดจ้องไปที่หลี่ซูเจ๋ ทั้งสองราวกับอยู่ในห้องหมากรุกก็ไม่ปาน มู่เฉินหย่วนบอกว่าวี่เหวินถิงจัดการธุระอยู่ที่ห้อง เดี๋ยวค่อยเอาอาหารเย็นกลับไปให้เขากินที่ห้อง

ถังซินมองใบหน้าที่เศร้าหมองของส้งจิ้งเหอ รู้สึกได้ว่าเธอคงทะเลาะกับวี่เหวินถิง จึงไม่ได้เอ่ยถามให้มากความ

หลังจากที่ทานเย็นเสร็จ มู่เฉินหย่วนก็นำอาหารกลับมาที่ห้อง ก็เห็นว่าวี่เหวินถิงยังคงจัดการธุระอยู่ “ใบหน้าของพี่ใหญ่ไม่ดีเลยนะ ทะเลาะกับประธานส้งหรือ”

วี่เหวินถิงกล่าวเสียงเย็น “เปล่า”

มู่เฉินหย่วน “.....”

ท่าทางเช่นนี้ น้ำเสียงเช่นนี้ มองอย่างไรก็ทะเลาะกันมาไม่ใช่หรือ

วี่เหวินถิงที่เห็นมู่เฉินหย่วนเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็เอ่ยถามอย่างสงสัย “ทำไมกัน นายจะออกไปข้างนอกรึ”

“สองทุ่มมีงานเต้นรำ ดูเหมือนจะมีกิจกรรมน่าสนุกอื่นๆ อีกด้วย” มู่เฉินหย่วนปลดกระดุมคริสทัลออก “ถังซินอยากไปเล่น ฉันเพียงตามไปดูแลเท่านั้น”