รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 286

บทที่ 286 ฉันแพงมากนะ คุณต้องการหรือ

วี่เหวินถิงแย้งอย่างไม่แยแส “ผมไม่เคยถูกผู้หญิงในโลกธุรกิจหลอก”

“แล้วคุณยังอยากลองหรือไม่” ส้งจิ้งเหอมองค้อนเขา ค้อนไปไม่นานก็เอ่ยด่าอีกครา “หากคิดว่าจดหมายมันมีปัญหา แล้วทำไมคุณถึงปล่อยเรื่องเลื่อนตำแหน่งมันไป ปล่อยเรื่องสามปีไปไม่ได้หรือ”

หลังจากที่ความเข้าใจผิดของคนทั้งสองคลี่คลาย บรรยากาศก็ไม่ได้มาคุอีกต่อไป

“แฟนก็ไม่มี ไม่รู้จะเลื่อนตำแหน่งไปทำไม” วี่เหวินถิงกล่าว “แต่เดิมมันเป็นการเดิมพันของผมกับพ่อ หากอยู่ตรงนั้นได้สามปี เขาจะไม่วุ่นวายชีวิตของคุณอีก”

ส้งจิ้งเหอได้ยินเช่นนั้นก็เริ่มแสบจมูก ถลาเข้าไปในอ้อมกอดของเขา และกอดเอวของเขาไว้แน่น “ไม่รู้จริงๆ ว่าคุณโง่ หรือเพราะรักฉันกันแน่ ไม่คว้าอนาคตอะไรไว้เลย”

“ชีวิตผมในตอนนี้ก็ไม่แย่”

“ใช่ ค่าตัวนับหมื่นล้านแล้วนี่” ส้งจิ้งเหอหัวเราะ และเงยหน้าขึ้นถามเขา “คุณพูดความจริงมานะ หลังจากที่คุณกลับประเทศมา ก็เอาแต่สนใจฉัน ทั้งยังยื่นมือมาช่วยบริษัทตระกูลส้งอีกใช่ไหม”

“อือ แค่เพราะช่วงนั้นว่างเฉยๆ” วี่เหวินถิงยังคงปากแข็ง

“ห่วงฉันแท้ๆ ยังมีหน้าปากแข็งอยู่อีก” ส้งจิ้งเหอดุเขาขำๆ “ฉันก็ว่า พวกคนแก่นั่นเกลียดฉันมาตั้งหลายปี จู่ๆ ก็มีท่าทีที่ดีขึ้น เป็นเพราะคุณที่อยู่เบื้องหลังทั้งนั้น”

เธอตะเกียกตะกายขึ้นไปนั่งบนตักของเขา “นิสัยคุณไม่ได้แย่ขนาดนั้น ตั้งใจฟังฉัน ความสัมพันธ์ระหว่างเราจะต้องดียิ่งขึ้น”

วี่เหวินถิงที่ตื่นตัว ใบหน้าเริ่มไม่คงที่ “ผมจะพยายามปรับตัว”

“ไม่ใช่พยายาม ต้องทำให้ได้” ส้งจิ้งเหอกล่าวอย่างหนักแน่น ก่อนจะเอื้อมมือโอบรอบคอของเขาไว้ “ตอนนี้ฉันคือประธานของบริษัทตระกูลส้ง มีชายหนุ่มมากมายที่อยากจะนัดฉันไปทานอาหาร วี่เหวินถิง หากคุณไม่พยายามไล่ตามฉัน ไม่แน่ว่าภรรยาและลูกของคุณอาจจะไปอยู่ที่บ้านของคนอื่นก็เป็นได้”

“คุณกล้า”

ส้งจิ้งเหอยิ้มเยาะ ก่อนจะกล่าวอย่างยั่วโมโห “ทำไมถึงจะไม่กล้าล่ะคะ ฉันจะหาคนที่มีเงินเยอะกว่าคุณ นิสัยดีกว่าคุณ ให้ลูกชายของฉันใช้นามสกุลของเขา และเรียกเขาว่าพ่อ”

เหลือบมองใบหน้าทะมึนของชายหนุ่ม ส้งจิ้งเหอก็ซ่อนตัวอยู่ที่ไหล่ของเขา แอบขำจนสั่นไปทั้งตัว

สี่ปีแล้ว เขายังคงเป็นคนที่ยั่วโมโหได้ง่ายเช่นเดิม

วี่เหวินถิงนั่นโมโหจริงๆ แล้ว

มันไม่ง่ายที่ความเข้าใจผิดของเขาทั้งสองคนจะถูกแก้ไข แต่ผู้หญิงคนนี้กลับบอกจะไปแต่งกับชายอื่น ทั้งยังจะมีลูกให้กับเขา โดยไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย

วี่เหวินถิงปลดตะขอเสื้อในของหญิงสาว จูบเพื่อปิดปากของเธอไว้ ราวกับต้องการลงโทษ ส้งจิ้งเหอโอบรอบคอของเขาไว้พร้อมจูบตอบ ดวงตาเบิกกว้างโดยที่ยังหัวเราะไปด้วย

ผู้หญิงคนนี้

หลังจากหนึ่งจูบ วี่เหวินถิงก็กดเธอกับโซฟา ดวงตาหรี่แคบจนดูน่ากลัวในสายตาคนมอง

“ยังน่าขำหรือไม่”

“แค่มีความสุขมากๆ เท่านั้นเองค่ะ” ส้งจิ้งเหอยิ้มบางๆ นิ้วเรียวซุกซนอยู่ที่เข็มขัดของเขา แววตาเผยประกายออดอ้อน “ให้ฉันช่วยถอดไหมคะ”

เพียงบิดตัว เสื้อกันลมตัวโคร่งก็หลุดออก เผยให้เห็นผิวขาวและสายเสื้อในสีม่วงอ่อน

หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลง

อากาศโดยรอบนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำหอมของเธอ

ร่างกายของวี่เหวินถิงเริ่มร้อนรุ่ม กลืนน้ำลายสองครั้งจนลูกกระเดือกขยับ “ต้องการ”

ส้งจิ้งเหอส่งเสียงอือ คลิก ดังขึ้น หัวเข็มขัดก็ถูกปลดทันที

เธอเผยอปากแดงเพียงเล็กน้อย “คุณวี่คะ ฉันแพงมากนะคะ คุณจ่ายไหวใช่ไหม”

“คุณต้องการอะไรครับ”

ส้งจิ้งเหอจิกร่างของเขา รอจนเขาโน้มตัวลงมา ริมฝีปากแดงชาดกระซิบที่ข้างหูของเขา ก่อนจะหอบหายใจแผ่วเบา

“ต้องการคุณ และทรัพย์สินทั้งหมดของคุณ ได้ไหมคะ”

ชายหนุ่มไม่ลังเล “ครับ”

เขาไม่อยากพลาดอีกแล้ว สิ่งที่เขาต้องการ มีเพียงเธอเท่านั้น

“คุณวี่ตอบเร็วโดยไม่แม้แต่จะลังเลเลยนะคะ ดูจริงใจมากๆ เลย” ส้งจิ้งเหอจูบเป็นรางวัลให้แก่เขา “เช่นนั้นฉันจะมอบเซอร์ไพรส์ให้กับคุณค่ะ”