รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 290

บทที่ 290 พวกเราแต่งงานกันเถอะ

หลี่ซูเจ๋ฟังอย่างเงียบๆ ท่าทางดูไม่ได้สนใจอะไร แต่ในใจกลับกระโดดโลดเต้น

ตอนที่ได้ยินจงเซิงพูดในคราแรก ต้นIxoraถูกทำลายไปหมดแล้ว และเมื่อรวมกับร่างกายของหลินเฉิงจี๋ที่นับวันยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ เธอก็นึกเสียดายแทนหลินเฉิงจี๋ โดยเฉพาะตอนที่บอลรูม

แท้จริงแล้วIxoraยังเหลืออีกห้าต้น

หลินเฉิงจี๋มีทางรอดแล้ว

“ว้าว ทีมวิจัยของคุณเย่นยอดเยี่ยมมากจริงๆ” หลี่ซูเจ๋เอ่ยยกย่อง ในใจลอบคิดจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับจงเซิง “พวกเขาจะต้องประสบความสำเร็จแน่ๆ”

ลู่เหวินซูเกิดอาการหึง และกล่าวอย่างประชดประชัน “เจ้าสามยอดเยี่ยมจริงๆ แต่อย่างไรก็ยังต้องพึ่งพาเงินทุนจากพวกเราอยู่ดี เขาใช้เงินยังได้ไม่เท่าผมเลย”

“ค่ะๆ คุณเก่งที่สุดเลย” หลี่ซูเจ๋โบกมือไปมา “ไม่ต้องคุกเข่าแล้วค่ะ ไปอาบน้ำเถอะ”

“สุดท้ายคุณก็ห่วงใยผม” ลู่เหวินซูปรี่เข้าไปจูบเธอด้วยความซึ้งใจ “ผมจะอาบน้ำให้ตัวหอม และจะเป็นผ้าห่มที่อบอุ่นให้กับคุณนะครับ”

หลี่ซูเจ๋ตีเขาทันที

รอจนลู่เหวินซูเข้าห้องอาบน้ำไป เธอก็รีบวิ่งลงจากเตียง ไปหยิบปากกาที่โต๊ะเขียนข้อความลงไป หลังจากนั้นก็ฉีกกระดาษออกมา แล้วนำไปใส่ไว้ในทุกขนม

เธอต่อสายไปยังห้องอาหาร บอกว่าหิวแล้ว ให้พวกเขานำอาหารขึ้นมาให้ ทั้งยังหันไปถามทางห้องอาบน้ำ “ลู่เหวินซู ฉันโทรสั่งอาหารค่ะ คุณอยากทานอะไรคะ”

“ได้หมดครับ”

หลี่ซูเจ๋รับคำ หลังจากที่วางสายแล้ว ก็ลอบเอาซิมอีกอันหนึ่งใส่ไปในโทรศัพท์ และส่งข้อความภาษาอังกฤษสั้นๆ ไปหาผู้ติดต่อที่ชื่อ ‘Z’

รอเพียงไม่กี่วินาที เมื่อได้รับตัวเลขแล้วเธอก็ทำการลบข้อความเปลี่ยนซิมทันที

อาหารยังไม่ทันมาส่ง ลู่เหวินซูก็อาบน้ำเสร็จก่อนแล้ว กระโดดขึ้นมาทับหลี่ซูเจ๋ ราวกับแผ่นแก้ปวด

หากไม่ใช่ว่าหลี่ซูเจ๋รู้สึกตัวเร็ว เสื้อผ้าคงถูกเขาถอดไปนานแล้ว

“ในสมองคุณคิดแต่เรื่องใต้สะดือหรืออย่างไร” หลี่ซูเจ๋เตะเข้าออกไป แล้วกล่าวอย่างเดือดดาล “ภาพเมื่อตอนเที่ยงพวกนั้นยังทำให้ฉันเจ็บปวดอยู่นะ ฉันจำมันได้แม่น”

“ผมลบแล้วจริงๆ นะครับ ไม่มีแม้แต่ภาพเดียวเลย” ลู่เหวินซูกล่าวอย่างหนักแน่น และเพื่อพิสูจน์ตัวตน จึงมอบโทรศัพท์ให้เธอตรวจ “วีแชทเองก็เช่นกัน มีแต่คู่ค้าคนสำคัญเท่านั้นครับ”

หลี่ซูเจ๋เหล่มองเขา “ทำไมถึงรู้สึกว่าคุณกำลังซ่อนความผิดไว้กันนะ”

“ฟ้าเป็นพยานได้ มันไม่มีจริงๆ ครับ”

“ความน่าเชื่อถือของคุณในใจฉันติดลมแล้วค่ะ” หลี่ซูเจ๋เบาะปากใส่

เป็นเขาที่ส่งโทรศัพท์มาให้เอง ดังนั้นจึงขอตรวจอย่างไม่เกรงใจ

รูปนางแบบในเครื่องถูกล้างไปจนหมด ลู่เหวินซูราวกับทำเพื่อประจบ ในเครื่องนั้นจึงมีแต่รูปของเธอ ทั้งวีแชทก็ด้วย พื้นหลังถูกเปลี่ยนเป็นภพของเธอ พื้นหลังโมเม้นเองก็เป็นรูปของเธอ

ลู่เหวินซูฉีกยิ้ม “ที่รักคุณดูสิครับ ผมเปลี่ยนไปแล้วใช่ไหม”

“ก็ไม่เลว”

หลี่ซูเจ๋พึงพอใจ ในตอนที่จะคืนโทรศัพท์ให้กับเขา ก็มีจุดแดงแจ้งเตือนเด้งขึ้นมา เธอชะงักและกดเข้าไป ก็เห็นโปรไฟล์เพื่อนใหม่ของลู่เหวินซูที่สวยงาม เป็นสาวงามนั่นเอง

หญิงสาวกำกับหมายเหตุมาว่า คุณลู่ พวกเราเคยพบกันที่งานของMLเมื่อเดือนพฤษภาคมค่ะ

“นี่มัน ผม...” ลู่เหวินซูสับสน เอ่ยด้วยท่าทีไร้เดียงสา “ผมไม่รู้จักเธอจริงๆ ครับ”

“เขาบอกว่าเคยเจอคุณที่งานML ยังจะบอกว่าไม่รู้จักอีกหรือ” หลี่ซูเจ๋ยิ้มเย็น ก่อนจะกดรับเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อเจียน่าคนนี้ ก่อนจะส่งข้อความไปว่าไม่รู้จัก

เจียน่า คุณลู่ลืมแล้วหรือคะ ฉันสวมเดรสกำมะหยี่สีดำตัวยาว คุณชมว่าฉันขายาว และให้นามบัตรฉันมาใบหนึ่งเพื่อให้เพิ่มคุณเป็นเพื่อน ขอโทษนะคะ ช่วงนี้ยุ่งมากเหลือเกินค่ะ

หลังจากนั้นก็ส่งรูปภาพมาหนึ่งรูป ขาที่ยาวและขาวคู่หนึ่งที่ไร้ที่ติ

ทั้งยังแอบเผยสิ่งที่ซ่อนอยู่ออกมา