รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 295

บทที่ 295 ใจตรงกัน

“ดูคุณธรรมของคุณนะ” หลี่ซูเจ๋มองบนใส่เขา และหันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ราวกับร่างของลู่เหวินซูได้พลังกลับคืนมา แชทไปบอกกับมู่เฉินหย่วนและวี่เหวินถิงด้วยความภาคภูมิใจ แต่มู่เฉินหย่วนทำงานจนไม่ทันเห็น และวี่เหวินถิงไม่สนใจเขา

ไม่มีใครสนแต่เขาก็ยังขออวดต่อไป

ทันใดนั้นลู่เหวินซูก็รับรู้ได้ถึงสัญญาณเตือนในใจ รู้สึกว่ามีคนกำลังจับจ้องตัวเองอยู่ จึงรีบลุกขึ้นจากโซฟา มองไปทั่วทุกทิศ แต่ก็ไม่พบกับอะไร

เมื่อครู่ไม่ใช่เรื่องที่นึกคิดไปเอง ต้องมีคนกำลังติดตามอย่างลับๆเป็นแน่

ในตอนที่เขากำลังคิดหาหนทาง หลี่ซูเจ๋ก็ได้ซื้อเสื้อไม่กี่ตัวเสร็จเป็นที่เรียบร้อย และส่งถุงในมือให้กับเขา

หลี่ซูเจ๋ถามเขา “มีอะไรหรือ”

“อ้อ ไม่มีอะไรครับ นั่งนานไปหน่อยเลยอยากจะขยับตัวบ้าง” ลู่เหวินซูไม่อยากให้เธอกังวลใจ จึงยิ้มกลบเกลื่อน “พวกคุณซื้อกับเสร็จแล้วหรือ ตอนนี้ก็มืดมากแล้ว กลับกันดีกว่าไหมครับ”

ถังซินพยักหน้า

เดินมาตลอดทั้งวันแล้ว เธอเองก็เริ่มเหนื่อยด้วยแล้วเช่นกัน

สองมือของลู่เหวินซูหิ้วถุงเสื้อผ้า และเดินตามหลังสาวๆ อย่างรู้ความ สีหน้าดูเกียจคร้าน แต่สายตายังคงจับจ้องไปที่การกระทำของผู้คนรอบข้าง

ทุกคนต่างเดินผ่านเคาน์เตอร์อัญมณี

พนักงานกำลังจำเก็บอัญมณีที่อยู่ในเคาน์เตอร์ ก็พบถุงที่นูนๆ สอดอยู่ชั้นล่างของเคาน์เตอร์

“ของใครลืมคะ เอาไปหรือไม่”

พนักงานหญิงพึมพำ เปิดดูของข้างในเอง หรือให้เพื่อนร่วมงานดี

ในตอนที่เธอเปิดถุงนั้น ไม่ได้สังเกตว่ามีด้ายเล็กอยู่ด้วย ถึงกระดาษถูกเปิดออก สายป้องกันก็หลุดออกในทันที

พนักงานสาวได้ยินเสียงดังกริ๊ก หลังจากนั้นมีควันสีขาวพวยพุ่งออกมาทันที

ไม่เพียงแต่ที่เธอเท่านั้น ถุงกระดาษที่อยู่ในเคาน์เตอร์อื่นก็ถูกเปิดเช่นกัน ทั้งชั้นอัญมณีนี้ถูกปกคลุมไปด้วยควันสีขาว เสียงกรีดร้องยังคงดังขึ้นระงม

หลังจากนั้นฟังทั้งชั้นอัญมณีนี้ก็ดังลง เหลือบเพียงในเคาน์เตอร์ อัญมณีที่ถูกแสงเหล่านั้นดูอ่อนแอทันที

ควันขาวที่หนาทึบจนดำ จนทำมันมืดไปทั้งหมด

“อย่าขยับ หมอบลงไป”

ในตอนที่ทุกคนกำลังอยู่ในความสับสน เสียงดุดันของชายหนุ่มก็ดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงฝีเท้า พวกเขาพูดภาษาอังกฤษ แต่เสียงนั้นฟังไม่ได้ชัดเจนนัก เพราะผ้าคลุมหน้าของพวกเขา

ทั้งยังได้ยินเสียงขึ้นนก ราวกับกำลังเรียกคน

ในตอนที่เห็นควันพวยพุ่งมาจากใต้เคาน์เตอร์ ลู่เหวินซูก็รู้สึกแปลกๆ ทันที จึงได้ลากผู้หญิงทั้งสามมายังใต้เคาน์เตอร์ที่อยู่ใกล้ที่สุด

“อย่าขยับ ไม่อย่างนั้นจะไม่มีการเกรงใจอีกแล้ว”

เมื่อได้ยินเสียงคำเตือน ถังซินก็มองไปยังลู่เหวินซูทั้งเอ่ยถามเสียงแผ่ว “โจรหรือคะ”

“อือ ออกมาจากควัน ทั้งยังดับไฟอีกด้วย ราวกับว่าได้คาดการณ์ไว้แล้ว” ลู่เหวินซูกล่าวเสียงแผ่ว ทั้งยังรีบแจ้งความ และส่งข้อความหาวี่เหวินถิง

แต่ลู่เหวินซูก็ยังคงสงสัยอย่างมาก

ห้างสรรพสินค้านี้การรักษาความปลอดภัยเต็มร้อย มีกล้องวงจรปิดทุกมุม และเครื่องประดับเหล่านี้ก็อยู่ที่ชั้นที่ห้า นี่มันแปลกมาก หากถูกพบเห็นโดยคนภายนอก ต่อให้เขามาถึงชั้นเครื่องประดับ แต่ก็ออกไปไม่ได้อยู่ดี

หากก้าวออกไปอาจจะกลายเป็นศพไปในทันที มีอาวุธอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ ไม่โง่ไปหน่อยหรือ

พวกลู่เหวินซูซ่อนตัวอยู่ที่ใต้เคาน์เตอร์ ได้ยินเสียงของผู้หญิงที่ร้องอยู่ข้างนอก ทั้งยังได้ยินเสียงของภาษาอังกฤษจากชายหนุ่ม เปิดตู้เพื่อหยิบเครื่องประดับ ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าเลยแม้แต่น้อย

โดยเร็วฝีเท้านั้นก็มาอยู่ตรงนี้ที่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก

พนักงานที่ประจำเคาน์เตอร์นี้ได้วิ่งออกไปซ่อนที่อื่นนานแล้ว โจรนั้นจะต้องมาเอาอัญมณี จะต้องเดินมา และเห็นพวกเขาอย่างแน่นอน

“ผมจะออกไปรับมือกับเขา พวกคุณอย่าส่งเสียง” ลู่เหวินซูกำชับเสียงแผ่ว

ในตอนที่เขาจะยืนขึ้น หลี่ซูเจ๋ก็รีบดึงตัวเขาไว้ กล่าวด้วยเสียงอันสั่นเทา “คุณ คุณต้องระวังตัวนะคะ”

ลู่เหวินซูลูบใบหน้าของเธอ

รอจนกระทั่งลู่เหวินซูยืนขึ้น โจรก็ได้เดินมาถึงแล้ว

ระยะห่างของทั้งสองคนอยู่ใกล้กันมาก อาศัยไฟจากเคาน์เตอร์ ลู่เหวินซูก็เห็นชายที่สวมแว่นกลางคืน ที่ปากนั้นมีผ้าสีดำคาดอยู่ ดูดุดันมาก และถือปืนเอาไว้ในมือซ้าย

เพียงปราดเดียว ลู่เหวินซูก็มองออกทันทีว่าปืนในมือของโจรนั้นคือรุ่นอะไร

ปืนกลski-26 การหดตัวที่แข็งแกร่งและมีความแม่นยำสูง แต่ช่วงระยะเวลายิงในแต่ละครั้งนั้นจะล่าช้าไปวิสองวิ

เขานึกขบขัน

การออกปล้นด้วยปืนนี้ถือเป็นความสามารถพิเศษเช่นกัน

โจรเห็นว่าข้างหลังนั้นมีผู้ชาย จึงเล็งปืนไปทางลู่เหวินซู สายตาภายในผ้าคลุมนั้นดูดุดัน ทั้งกล่าวภาษาอังกฤษ “ทำไมถึงเป็นผู้ชาย”

ลู่เหวินซูรีบยกมือขึ้น ท่าทางราวกับขลาดกลัวเสียเต็มประดา “พี่ พี่ชายอย่าฆ่าผมเลย..... แฟนของผมไปเข้าห้องน้ำ ผมจะดูเคาน์เตอร์แทนเอง”

บางทีอาจเพราะลู่เหวินซูทำท่าทีอ่อนน้อมน่าสงสาร ไม่มีอะไรอยู่ในมือ โจรเพียงมองเขา แล้วจึงโยนถุงมาให้

“ใส่เครื่องประดับมา”

“ครับๆ ผมจะใส่ให้” ลู่เหวินซูเปิดเคาน์เตอร์ออก และนำเครื่องประดับแต่ละกล่องลงถุงไป

โจรที่เห็นว่าเขาเชื่อฟัง ก็ผ่อนคลายลง

พวกถังซินซ่อนอยู่ใต้เคาน์เตอร์ทางด้านขวา บนหัวนั้นมีเสื้อคลุมของลู่เหวินซูคลุมเอาไว้ เพียงโจรนั้นเอื้อมหน้ามาดู ก็จะพบเห็นว่ามันคือเสื้อคลุมทันที

แต่นอกจากเครื่องประดับแล้ว พวกโจรนั้นก็ไม่สนใจอย่างอื่นอีก และจับจ้องแต่เพียงลู่เหวินซู

ลู่เหวินซูก้มมองเครื่องประดับ จดจ้องแต่โจรที่สะท้อนอยู่ ความสนใจของเขาอยู่ที่หูฟังของโจร คาดเดาว่าอีกฝ่ายนั้นคงจะมีใครบงการ และไม่ใช่การเคลื่อนไหวตามอำเภอใจ

เวรเอ๊ย

หากรู้ เขาจะชิงเปิดเครื่องรบกวนในโทรศัพท์เสียก่อน

โจรคิ้วขมวด ราวกับหูฟังมีปัญหา เขาลงเรียกอยู่สองสามครั้ง เหมือนว่ากำลังพูดภาษาญี่ป่น ใช้มือหนึ่งขึ้นมาจัดหูฟัง ดูเหมือนจะละความสนใจจากรอบข้างไป

เขาจึงอาศัยวินาทีนั้น ลู่เหวินซูจับปืนของเขาไว้แน่น ก่อนจะบิดจนโจรร้องโอดครวญ มือขวากำคอของโจรไว้แน่น กดตรงจุดตาย ห้านิ้วลงแรงไปอย่างเต็มกำลัง

ไม่ถึงสามนาที โจรนั้นก็สิ้นลมหายใจ

ลู่เหวินซูลากไปไว้ในเคาน์เตอร์ ปิดหูฟังของเขา และถอดแว่นสำหรับตอนกลางคืนออก

หลี่ซูเจ๋โผล่หน้าขึ้นมาจากเสื้อคลุม มองไปยังโจรที่นอนอยู่บนพื้น แล้วถามเสียงเบา “ตายแล้วหรือ”

“เพื่อป้องกันตัว หากเขาไม่ตายผมก็ตาย” ลู่เหวินซูกล่าว “ผมรู้สึกเสียใจที่ไม่ได้เครื่องรบกวน หูฟังของเขามีปัญหา ฟ้าช่วยเขาเอาไว้”

“ฉันปิดแล้ว” หลี่ซูเจ๋ส่ายโทรศัพท์ของเขาไปมา และกล่าวอย่างเชี่ยวชาญ “ฉันเคยเห็นในหนังค่ะ ฉันเห็นพวกโจรนั้นใช้หูฟังเพื่อรอรับเส้นทางการหลบหนี ฉันก็คิดว่าพวกเขาอาจจะทำแบบเดียวกันก็เป็นได้ โชคดีที่ในโทรศัพท์ของคุณมีโปรแกรมนี้พอดี ฉันจึงเปิดมัน”

ลู่เหวินซูปรี่เข้าไปจูบเธอ “ที่รักเก่งมาก พวกเรานั้นใจตรงกับเสียเหลือเกิน”

ถังซินกล่าวอย่างหงุดหงิด “หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ อย่ามาแสดงความรักนะ”

เมื่อสัญญาณถูกรบกวน ชายคนอื่นๆ ก็เริ่มรู้สึกตัว เสียงฝีเท้าดูร้อนรนมากขึ้น เหมือนว่ากำลังหาเครื่องรบกวน

“ตำรวจไม่มีทางมาหนึ่งในชั่วโมงครึ่งนี้แน่ ผมจะออกไปยื้อเวลาพวกเขา” ลู่เหวินซูสวมแว่นตาที่ใช่เพื่อมองเห็นตอนกลางคืน เตือนให้หลี่ซูเจ๋หลบซ่อนตัวอยู่ที่นี่ “ผมออกไปต้องปิดโทรศัพท์นะครับ”

หลี่ซูเจ๋กล่าว “คุณจะสวมหูฟังทำไม ฟังภาษาญี่ปุ่นออกรึ”

“ลองดู อาจจะมีคนพูดภาษาอังกฤษก็ได้”

“.....”

ลู่เหวินซูติดอาวุธเสร็จแล้ว ก็ค่อยเดินออกจากเคาน์เตอร์เงียบๆ ทางด้านหลี่ซูเจ๋ได้ปิดโทรศัพท์ไปแล้ว เมื่อสัญญาณกลับมาดีอีกครั้ง ที่หูนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมา หลังจากนั้นก็เป็นเสียงคนพูด

พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นกัน เขาจะเข้าใจได้อย่างไรก่อน