รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 296

บทที่ 296 เขากลัวว่านางฟ้าตัวน้อยจะได้รับบาดเจ็บ

เขาคาดว่าไม่ใช่ภาษาอังกฤษ ฟังเข้าใจก็ไม่เป็นไร เดินไปรอบๆ สอดส่องทุกซอกทุกมุม เดินไปได้เพียงสองก้าวเท่านั้น ก็ได้พบกับคนอื่นที่ตัวใหญ่มาก 

แม่งเอ๊ย

ยังดีที่พอมองเขาเพียงผ่านๆ แล้วเก็บปืนลง โชคเข้าข้าง

ลู่เหวินซูได้ยินคำว่า “อัญมณี” เขารับคำ และส่งถึงใส่เครื่องประดับให้ทันที ชายคนนั้นได้วางปืนลงแต่อย่างใด

อาศัยช่วงที่เขาก้มหัว ลู่เหวินซูใช้คัตเตอร์ที่เจอใต้เคาน์เตอร์แทงเข้าที่คอของชายคนนั้นทันที มือหนึ่งปิดปากของเขาเพื่อไม่ให้เสียงดัง

เมื่อจัดการเสร็จแล้ว เขาผลุบหายเข้าไปในเคาน์เตอร์ข้างๆ

เคาน์เตอร์นี้มีพนักงานแอบอยู่หนึ่งคน จึงเปิดไฟในเคาน์เตอร์ เมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะกรีดร้อง มือของลู่เหวินซูก็ยื่นไปปิดปากของเธอทันที และใช้ภาษาอังกฤษบอกกับเธอว่าตำ-รวจ

เมื่อจัดการกับศพแล้ว ลู่เหวินซูก็เอาหูฟังให้กับพนักงาน เพื่อให้เธอบอกว่าฝ่ายตรงข้ามกำลังพูดอะไร

เฮ้อ มาเจอโจที่พูดอังกฤษไม่ได้มันก็ต้องใช้วิธีนี้แหละ

พนักงานรีบเขียนตามสิ่งที่ได้ยินเป็นภาษาอังกฤษ ลู่เหวินซูก็พบว่าพวกเขาไม่เพียงมาขโมยอัญมณี ทั้งยังมาตามหาคนในรูปภพเพื่อเงินร้อนล้าน

ลู่เหวินซูรู้สึกประหลาดใจอยู่แล้ว ว่าทำไมโจรพวกนั้นจะต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงกับอัญมณี เพราะจุดมุ่งหมายที่แท้จริงนั้นอยู่ที่การฆ่าคน

เอาชีวิตคนไปแลกกับเงินร้อยล้าน ช่างเป็นตกลงที่เยี่ยมจริงๆ

เขาเปิดกระเป๋าเสื้อของโจรนั้น ก็จับรูปภาพหนึ่งขึ้นมาได้ พอเห็นรูปของผู้หญิงบนนั้นก็ตื่นตกใจทันที

เป้าหมายของพวกเขาคือถังซิน

เวรเอ๊ย

ลู่เหวินซูรีบตรงไปยังเคาน์เตอร์ที่พวกถังซินซ่อนตัวอยู่ หางไกลออกไปนั้น ก็พบเห็นชายใส่แว่นกลางคืนคนหนึ่งกำลังเข้าใกล้เคาน์เตอร์นั้น ราวกับนึกจะตรวจสอบ

เมื่อนึกได้ว่าถังซินไม่มีทักษะใดๆ ทั้งในมือของชายหนุ่มนั้นยังมีปืนอยู่ ลู่เหวินซูจึงไปลังเลที่จะลั่นไก

เล็งผ่านลำกล้องด้วยแว่นกลางคืน เตรียมจะลั่นไกที่ขมับของชายคนนั้น

ปืนไม่มีตัวเก็บเสียง เสียงที่ดังขึ้นมาสร้างความตื่นกลัวให้กับทุกคน ลู่เหวินซูได้ยินคนกำลังพูดภาษาญี่ปุ่น ด้วยน้ำเสียงกับโกรธจัด

ข้างนอกหน้าต่างนั้นมีเสียงรถของตำรวจดังขึ้น

ตำรวจมาถึงแล้ว

ลู่เหวินซูถอนหายใจอย่างโล่งอก ตำรวจมาแล้ว แปลว่าวี่เหวินถิงใกล้มาถึงแล้ว

ทันใดนั้นข้างหลังก็มีคนเรียกเขา ลู่เหวินซูไม่ได้ตอบกลับอะไร ชายคนนั้นมีความสามารถในการแยกแยะสูง ราวกับรู้ว่าเขาเป็นคนนอกก็ลั่นไกใส่ในทันที

ลู่เหวินซูกลิ้งหลบไปเคาน์เตอร์ที่อยู่ข้างๆ รอจนอีกฝ่ายเปิดนัดที่สอง ปืนจะต้องมีช่วงพักตัว รีบโผล่หน้าออกไป และยิงเข้าที่หน้าอกของอีกฝ่ายทันที

แต่อีกฝ่ายมีปฏิกิริยาที่ว่องไว มันจึงพลาดไป

เวรเถอะ

กระสุนเพียงหนึ่งนัดเป็นการบอกตำแหน่งในทันที ลู่เหวินซูมองเคาน์เตอร์ที่อยู่รอบด้าน เพื่อหาเคาน์เตอร์ที่อยู่ห่างจากพวกถังซินเป็นที่ซ่อนตัว

ชายคนนั้นตะโกนเสียงดังเป็นภาษาญี่ปุ่น ราวกับกำลังบอกเพื่อนว่าเจอตัวการแล้ว

โจรทยอยมากันถ้วนหน้า เพียงเห็นเงาของลู่เหวินซูก็ยิงกราดทันที เสียงปืนและเสียงกระจกที่แตกจนร่วงกราวทำให้ผู้คนเริ่มกรีดร้อง

ลู่เหวินซูที่หลบซ่อนอยู่ พบว่าโจรนั้นยังมีอีกหกเจ็ดคน ส่วนหนึ่งไล่ตามเขา ส่วนนอกนั้นยังคงตามสำรวจเคาน์เตอร์ที่ไม่ได้ดูต่อไป

โจรพวกนี้แม่งก็เป็นงานฉิบหาย

ในใจของลู่เหวินซูกำลังด่าโจร ทั้งด่าวี่เหวินถิงที่มาช้าไปด้วย เวร เขาไม่ได้นำของมา ปืนในตอนนี้เหลือเพียงสองนัดเท่านั้น

ฟังเสียงปืนของอีกฝ่าย รอหาโอกาส ทันทีที่ออกมาก็จัดการในทันที