รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 303

บทที่ 303 เย่อหยิ่ง

มู่เฉินหย่วนยิ้มเบาๆ：“ก็ไม่ใช่โครงการลับอะไร มีช่องทางให้รับรู้มากมาย เรื่องนี้รออีกแปปเราค่อยคุยกัน ผมมาที่นี่เพราะอยากคุยกับคุณอีกเรื่อง”

ผู้ช่วยจางยื่นเอกสารไปให้

มู่เฉินหย่วนส่งเอกสารให้คุณยามาซากิด้วยสายตาที่เย็นชาหน่อยๆ“คุณรู้ไหมว่าลูกน้องคุณรับจ้างฆ่าคนโดยส่วนตัวไหม？”

“เป็นไปไม่ได้！”คุณยามาซากิไม่ยอมรับ“พวกลูกน้องผมต่างเชื่อฟังไม่มีใครแหกกฎ คุณต่างหากล่ะมาหาผมถึงที่นี่ ไม่มีความเกรงใจผมเลย”

“คุณยามาซากิ ผมยังให้ความเกรงใจกับคุณอยู่”ถ้าเป็นคนอื่น มู่เฉินหย่วนก็ไม่มีท่าทางยินดีขนาดนี้และยังรออยู่ด้านนอกตั้งนาน“คุณดูเอกสารนี้ก่อนแล้วค่อยพูด”

ท่าทางดื้อรั้นนั้นทำให้คุณยามาซากิไม่พอใจอย่างมาก เหมือนกับว่าที่นี่คืออาณาจักรเขา

แต่คุณยามาซากิก็รับเอกสารนั้นมาให้ลูกน้องเปิดอ่าน ไม่กี่วินาทีต่อมาสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นแย่ลง ต่างคนเริ่มโกรธ

มู่เฉินหย่วนมองเขาแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า：“ลูกน้องของคุณยามาซากิมีแผนการโจรกรรม ไปรับเงินมาร้อยล้านเพื่อที่จะฆ่าภรรยาผม”

“ได้ยินว่าคุณยามาซากิเลิกยุ่งเรื่องพวกนี้ไปแล้ว แล้วหันมาพึ่งพากิจการพวกนี้กับธุรกิจสนามแข่งม้า งั้นลูกน้องของคุณทำไมเป็นแบบนี้？ผมต้องการคำอธิบาย”

คุณยามาซากิบอกคนข้างๆด้วยความโกรธ：“ไปตรวจสอบ！”

“ไม่ต้องรบกวนคุณยามาซากิหรอก พวกเราตรวจสอบแล้วเรียบร้อย”ผู้ช่วยจางพูดดักแล้วส่งเอกสารอีกชุดไปให้คุณยามาซากิพร้อมพูดภาษาญี่ปุ่นว่า：“นี่คือรายชื่อแผนการโจรกรรม มีทั้งหมดแปดคน มีเจ็ดคนที่ตาย ส่วนอีกคนหอบเพชรพลอยหนีไปแล้ว ผมหาแล้ว เขากลับมาที่MOMOตอนตีหนึ่ง”

คุณยามาซากิคิดว่าพวกเขาช่างไว อะไรก็หาหมดแล้ว

มาหาเขาที่นี่ก็เหมือนกับมาจับคน

คุณยามาซากิมองรายชื่อ สีหน้าก็ยิ่งแย่ขึ้นอีก ก็หันไปสั่งบอดี้การ์ด

จากนั้นเหล่าบอดี้การ์ดก็ออกไปอย่างรีบๆ

บอดี้การ์ดอีกสองคนเชิญแขกไปที่ห้องรับแขก คุณยามาซากิพามู่เฉินหย่วนไปนั่งที่ห้องรับแขก บอดี้การ์ดให้มู่เฉินหย่วน ผู้ช่วยจางเทบรั่นดี

คุณยามาซากิเอามือวางบนโซฟา“คุณอย่ากังวลไป เรื่องนี้ผมจะรับผิดชอบเอง”

คำพูดนั้นแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่ง

มู่เฉินหย่วนกลับไปสนใจและก็ไม่แตะต้องเหล้าที่อยู่บนโต๊ะ

เขามาด้วยตัวเองก็นับว่าให้ความเกรงใจแล้ว ถ้าคุณยามาซากิยังไม่ไว้หน้าอีกงั้นก็ไม่จำเป็นต้องไว้หน้าให้

ปกติแล้วเขาก็ไม่ใช่คนอารมณ์ดี

สิบนาทีกว่าหลังจากนั้น บอดี้การ์ดที่ออกไปก็พาชายวัยรุ่นใส่เสื้อเชิ้ตลายดอก แขนมีลายสัก ใบหน้าบวมช้ำหน่อยๆเข้ามา บอดี้การ์ดพาเขามาไว้ที่ใต้เท้าของคุณยามาซากิ

ชายคนนั้นมองใบหน้าที่อึมครึมของคุณยามาซากิด้วยท่าทางกลัวๆ“พี่ พี่——”

“พี่อะไรล่ะ！ฉันไม่มีน้องอย่างแก！”คุณยามาซากิว่า ยกเท้าขึ้นก็ทำให้ชายคนนั้นพลิกตัวลงบนพรม“กล้ารับจ้างฆ่าคน？”

ทั้งสองพูดภาษาญี่ปุ่น ผู้ช่วยจางรับแปลให้มู่เฉินหย่วนฟัง

ชายคนนั้นใช้เข่าถูไถพรมคลานขึ้นมาแล้วหมอบลงไปที่ด้านหน้าของคุณยามาซากิ“พี่ พี่รู้ไหมว่าผมติดพนันม้าไปกี่ล้าน ผม ผมไม่มีทางเลือก......”

ร้ายล้านดอลนี่ แรงจูงใจสูงมาก