รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 304

บทที่ 304 มีเงินจะทำอะไรก็ได้

คุณยามาซากิจ้องมู่เฉินหย่วนไม่ละสายตา“คุณไม่กลัวเสียRBเหรอ？”

มู่เฉินหย่วนยิ้ม“ผมไม่เคยกลัวอะไร คุณยามาซากิคุณลองได้นะแต่ว่าผมต้องเตือนให้คุณยามาซากิคิดดีๆว่าจะเอาชีวิตหรือว่าจะเอาคนของคุณ”

“คุณเคยได้ยินประโยคที่ว่า‘มีเงินจะทำอะไรก็ได้’ไหม？พอดีว่าผมเงินเยอะมาก ผมใช้เงินจ่าย ตำรวจก็สนับสนุนกำจัดRB เชื่อว่าพวกเขาต้องเต็มใจ”

สายตาของคุณยามาซากิยังคงจ้องไปที่มู่เฉินหย่วนแต่เปลี่ยนไปนิดหน่อย

เปลี่ยนไปเป็นกลัวนิดหนึ่ง

ไอ้คนนี้ที่ยืนพูดอยู่ตรงหน้าเขาไม่มีความกลัวเลยแสดงว่าไม่ได้ล้อเล่น

เขาคิดถึงตอนที่สาวสวยเอานามบัตรมาให้แล้วตัวเขาเหลือบมองไปแวบนึงก็ทิ้งลงถังขยะ เลยปล่อยให้เข้ามาเพราะอยากถามว่ารู้จัก‘โครงการ Aoba’ได้ไง

ถังขยะอยู่ตรงข้างเท้าคุณยามาซากิพอดี มีนามบัตรอยู่บนกองขยะนั่น

คุณยามาซากิก้มหน้าหลี่ตามองนามบัตรอย่างละเอียดรอบคอบ

ประธานกรรมการบริษัทมู่ซื่อ——มู่เฉินหย่วน！

หลังจากดูนามบัตรนั่นอย่างละเอียดแล้ว คุณยามาซากิก็รู้สึกเย็นวาบเหงื่อออกไปทั้งตัว มองตาของชายคนนี้ก็ยิ่งกลัวมากขึ้น

ธุรกิจของมู่เฉินหย่วนไม่ใช่แค่มีในนิวยอร์ก ปารีส แต่ที่ญี่ปุ่นก็มีชื่อเสียง ที่ญี่ปุ่นมีธุรกิจอยู่สองที่ซี่งคนลงทุนก็คือบริษัทมู่ซื่อ

ธุรกิจสองที่นั้นครอบคลุมชีวิตประจำวันของชาวญี่ปุ่น ถ้าบริษัทมู่ซื่อปิดธุรกิจสองอย่างนี้ขึ้นมาการดำเนินชีวิตจะต้องลำบากแน่ๆรัฐบาลก็จะสูญเสียมหาศาล

สถานบันเทิงของเขาไม่กี่แห่งนี้ก็สู้บริษัทมู่ซื่อไม่ได้

“ประธานมู่ ขอโทษจริงๆ”ท่าทางของคุณยามาซากิก็ดีกับมู่เฉินหย่วนขึ้นมาทันที“คนของผมสร้างความลำบากให้ท่านกับภรรยาแล้ว นี่คือความผิดพลาดของผม”

ชายคนนั้นเห็นท่าทางของคุณยามาซากิแบบนี้ก็ลืมความเจ็บขึ้นมาทันที“พี่ แบบนี้พี่......”

“หุบปาก！”คุณยามาซากิกำหมัดปล่อยเข้าไป ทำให้มุมปากของชายคนนั้นเลือดไหลตัวสั่นขึ้นมา

“กฎของฉันลืมไปหมดแล้วเหรอและยังกล้าไปรับจ้างฆ่าคน ทำให้ตายอีกเจ็ดคน！ทำไมไม่ยิงตัวเองตายไปกับพวกนั้น？”

หลังด่าเสร็จ คุณยามาซากิก็เตะไปที่ขาเขา“ขอโทษประธานมู่！”

มือของเขาหัก ที่จริงเจ็บอยู่แล้วและยังถูกคุณยามาซากิเตะอีกก็ไม่กล้าพูดอะไร ขาทั้งสองที่อยู่ตรงพื้นนั้นคลานไปที่ด้านหน้าของมู่เฉินหย่วนเพื่อจะขอโทษ

มู่เฉินหย่วนกลับไม่ยอมรับ เดินถอยหลังไปมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง สายตาเย็นชา

“จางเฉิง ถาม”

“ครับ”

ผู่ช่วยจางเดินเข้าไปด้านหน้าของชายคนนั้นพูดด้วยภาษาญี่ปุ่นอย่างมีมารยาทว่า：“รบกวนคุณช่วยบอกความจริงด้วยว่าคนจ้างมาหาคุณเมื่อไหร่และให้เงินคุณทางไหน”

“หก หกวันก่อน......”ชายคนนั้นเหลือบมองมู่เฉินหย่วนเหมือนจะรู้ว่าไม่ควรยุ่งกับเขา คุณยามาซากิก็ปกป้องตัวเองไม่ได้เลยพูดออกมาทั้งหมด

ผู้ช่วยจางจดไปฟังไป

สิบนาทีต่อมาเขาก็จัดการเรียบร้อยแล้วไปบอกมู่เฉินหย่วน“ผมหาเรื่องธนาคารที่โอนเงินแล้ว ยืนยันว่าเป็นไซเลส์ทำครับ”

“เขารอบคอบมากใช้INSติดต่อ พอคุยเสร็จก็ลบบัญชีที่ไม่ใช่ชื่อจริงๆ ก็เลยไม่มีเบาะแสหลุดออกมา แต่ว่าตอนที่ฝ่ายตรงข้ามโอนเงินนั้นมีรายการแสดงว่ามีสามสิบล้านมาจากบัญชีของ砂を描く(ภาษาญี่ปุ่น) จากนั้นก็เข้าบัญชีของชายคนนี้”