รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 305
บทที่ 305 มีตาหามีแววไม่
มู่เฉินหย่วนส่งเอกสารไปให้คุณยามาซากิอีกชุด“นี่คือสัญญาว่าจ้าง ต่อไปธุรกิจนี้ก็ให้คุณดูแล ผมจะมาแค่ปีละสี่ครั้งทุกฤดู”
“นี่......”คุณยามาซากิงงนิดหน่อย
มู่เฉินหย่วนพูดอีกว่า：“ผมไม่ได้ให้คุณมาดูแลเปล่าๆ คุณต้องช่วยผมสังเกตคนหนึ่ง คุณชายตระกูลอเล็กซ์เลียร์ประเทศYไม่ให้คนของเขารวมถึงธุรกิจเขาเข้ามาที่ญี่ปุ่น”
ขณะนั้นหน้าของคุณยามาซากิก็ชาไป
เขาก็เคยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับตระกูลอเล็กซ์เลียร์ว่าไม่ควรเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย ทั้งสองฝ่ายล้วนเป็นคนใจดำ เหมือนจะบังคับให้เขาเลือกค่ายหรือเปล่า？
หลังจากคิดเสร็จคุณยามาซากิก็กัดฟันพูด“เรื่องนี้ผมจะจัดการอย่างดี”
ยังไงมประธานมู่เขาก็รู้จักแล้ว นิสัยไม่แย่ ไม่น่าจะแยกถูกผิด ส่วนอเล็กซ์เลียร์ที่ประเทศY เขาไม่รู้จัก ใครจะไปรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง
ผู้ช่วยจางเอาถาดเข้ามางเสิร์ฟ“คุณยามาซากิ ประธานมู่ ดื่มเลยไหมครับ？เชิญครับ”
มู่เฉินหย่วนหยิบแก้วในถาดจะดื่ม แต่พอดมแล้วได้กลิ่นหวานๆเลี่ยนๆก็รู้สึกแปลกๆ“คุณเทน้ำแร่？”
“อา ประธานมู่มีปัญหาไหม？”ผู้ช่วยจางถามอย่างแปลกใจ
มู่เฉินหย่วนเห็นเขาเทก็วางใจ พอกลืนไปได้ครึ่งแก้วลำคอก็ร้อนขึ้นมา แปปนึงก็ยิ่งร้อนขึ้นเหมือนช่วงท้องจะไหม้
เขาขมวดคิ้วมองผู้ช่วยจางแล้วพูดอย่างทุ้มๆว่า“คุณแน่ใจว่าเป็นน้ำแร่？”
“ไม่ใช่ผมที่เท”ผู้ช่วยจางเห็นเขาขมวดคิ้วจนหน้าแดง เขาจึงตระหนักได้ว่าผิดปกติจึงชี้ไปทางแผนกต้อนรับ“สาวน้อยคนหนึ่งเอามาให้ ผมก็ ก็เลยเอามาเสิร์ฟ......”
เขามองมู่เฉินหย่วนอย่างระวัง“ประธานมู่ใช่น้ำแร่ไหมครับ？”
“ไอ้โง่！”มู่เฉินหย่วนกัดฟันด่า รู้สึกมึนๆหัว“มีตาหามีแววไม่？ก่อนให้ผมทำไมไม่ชิมก่อน？”
พวกเขาพูดภาษาจีน คุณยามาซากิฟังไม่ออก
แต่เขาเห็นว่ามู่เฉินหย่วนกำลังด่าผู้ช่วย ก็เลยมองไปที่แก้วในมือของมู่เฉินหย่วนเลยพูดว่า“ประธานมู่อย่าโกรธไป นี่คือวอดก้าพิเศษ ฤทธิ์แรงมาก แต่ว่าดื่มแล้วจะฟินสุดๆ แก้วเดียวไม่พอเหรอ？จะให้ผมให้เด็กมาเสิร์ฟอีกแก้วไหม？”
ผู้ช่วยจางรู้สึกวูบๆพูดออกมาไม่ชัด“พิ พิเศษ......”
“วอดก้า”คุณยามาซากิเติมคำให้เขาจบ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความภูมิใจ“บาร์เทนเดอร์นี่ผมแย่งมาจากคนอื่นจ่ายไปถึงสามล้านทักษะค็อกเทลก็แจ่ม โดยเฉพาะอย่างยิ่งวอดก้าที่ปรุงพิเศษ ได้รับความนิยมมาก ทุกคนที่มาที่นี่ต้องสั่ง！”
มือของมู่เฉินหย่วนค้ำไม้กอล์ฟ ตัวโซเซไปมา
คุณยามาซากิอยากพยุงเขา ผู้ช่วยจางรีบดึงกลับมาสีหน้ายิ้มนั้นยังดูแย่กว่าร้องไห้“คุยจบแล้ว งั้นผมพาประธานมู่กลับก่อน”
“ประธานมู่เมาแล้ว？”
คุณยามาซากิมองมู่เฉินหย่วนอีกรอบ“ก็แค่วอดก้าหนึ่งแก้ว ความสามารถในการดื่มเหล้าของประธานมู่น้อยมากเล？พวกคุณไม่ใช่ว่ามีวัฒนธรรมการดื่มเหล้าเหรอ，ประธานมู่ไม่ดื่มเหล้าแล้วจะคุยธุรกิจได้ยังไง？”
ผู้ช่วยจางกลืนไม่เข้าคายไม่ออก“นี่ ประธานมู่คือกรณีพิเศษ”
“หมายความว่าไง？”
เห็นท่าทางของมู่เฉินหย่วนไม่ดี ผู้ช่วยจางก็ไม่พูดกับคุณยามาซากิต่อ พยุงประธานออกไปอย่างว่องไว
คุณยามาซากิที่มองจากด้านหลังก็ลูบคางแล้วบ่นว่า“นี่ก็เมาแล้วใช่ไหม？”
หลังจากพาเขาขึ้นแท็กซี่ ผู้ช่วยจางก็บอกที่อยู่โรงแรม
ผู้ช่วยจางรีบเปิดน้ำแร่ เนื่องจากมีบทเรียนแล้วเขาเลยดื่มก่อนแล้วค่อยให้มู่เฉินหย่วน“ประธานมู่ดื่มน้ำก่อน นี่น้ำแร่จริงๆ ผมชิมแล้ว”
เขาดื่มเหล้าที่เข้มข้นจนอยากจะขอชีวิต เจ้านายพวกเขาดื่มแล้ว......
จบแล้ว！
มู่เฉินหย่วนก็ไม่ปฏิเสธ รับน้ำแร่เข้ามาดื่มจากนั้นหันไปมองผู้ช่วยจาง
ผู้ช่วยจางเห็นเขาตาแดง สายตาอ่อนโยนนั้นแต่ในใจรู้สึกไม่ปลอดภัย
ผู้ช่วยจางถามอย่างระมัดระวัง：“ประธานมู่？”
มู่เฉินหย่วนไม่ตอบแต่มองเขาไปอีกสักพัก
ผู้ช่วยจางที่มองด้านหลังนั้นก็เย็นวูบ เหมือนลังเลว่าจะพูดอะไร ก็ได้ยินมู่เฉินหย่วนเรียก：“แม่”
ผู้ช่วยจาง：“......”
โอเค มู่เฉินหย่วนเมาจริง
“ผมมันมีตาหามีแววไม่จริงๆ！”ผู้ช่วยจางดึงแกตัวเองแรงๆ“ยังบอกว่าจะจับตาดูประธานมู่ดีๆ ไม่ให้เขาแตะเหล้า สุดท้ายวุ่นวายไปหมดก็”
“แม่ ตบปากตัวเองทำไม？”มู่เฉินหย่วนใช้สายตาแปลกๆมองเขา
“ผมคันหน้าก็เลยเกา”ยังไงซะก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนเรียกว่าแม่ ผู้ช่วยจางสงบสติอารมณ์แล้ว“คุณนั่งดีๆ เดี๋ยวพวกเรากลับไปหาคุณถังกัน”
“เรียกคุณนาย”น้ำเสียงของมู่เฉินหย่วนอ่อนโยน สายตาสลดไปไม่กี่นาที แต่ว่าท่าทางเหม่อๆนั้นมองดูไม่มีความสง่าเลย“นั่นคุณนายผม”
ผู้ช่วยจางโบกมือไม่อยากใส่ใจเขา“โอเคโอเค กลับไปหาคุณนาย”
บ้าจริง！
พอถึงโรงแรมก็ตีห้าครึ่งแล้ว ฟ้าใกล้จะสว่าง
ผู้ช่วยจางพามู่เฉินหย่วนที่กระโดกกระเดกเข้าลิฟท์อย่างไว ก็ตรงไปที่ห้องเพรสซิเดนสูท หลังกดออดประตูก็เปิดออก
ถังซินสวมชุดนอนสีหน้าเหนื่อยล้า
หลังจากแน่ใจว่าคนด้านนอกคือผู้ช่วยจางกับมู่เฉินหย่วน หล่อนก็ตื่นทันทีและถามมู่เฉินหย่วน“ไม่ได้บอกว่าจะกลับมาตอนบ่ายเหรอจัดการเรื่องเสร็จแล้วเหรอ？”
“อื้ม”มู่เฉินหย่วนพยักหน้า เห็นสายตาหล่อนอ่อนโยนดูเชื่อฟัง“สวัสดีตอนเช้าคุณนาย”
“อา สวัสดีตอนเช้า......”ถังซินตอบ ไม่กี่วินาทีจากนั้นก็พบว่าเขาผิดปกติ หล่อนมองเขาแล้วหลังจากนั้นก็จ้องไปที่ผู้ช่วยจาง
ผู้ช่วยจางพนมมือพูดด้วยสีหน้าขรึมๆ：“ประธานมู่ดื่มวอดก้าพิเศษไป คุณนายรู้......งั้นผมฝากคุณนายดูแลด้วย เดี๋ยวผมไปจัดการเรื่องอื่นต่อ”
พูดจบก็รีบหนีไปเพราะกลัวหล่อนจะเรียกเขา
“แปลกจริง ผู้ช่วยจางมาเมื่อไหร่？”ถังซินพึมพำอย่างงงๆ
อีกอย่างมู่เฉินหย่วนก็ดื่มไปเยอะมาก หล่อนเห็นมาหลายรอบแล้ว แต่ตอนนี้ก็สงบมากขึ้นแล้ว แต่ผู้ช่วยจางทำไมทำเหมือนหนีสัตว์ประหลาด หนีไปอย่างไว？
“คุณนาย”มู่เฉินหย่วนกอดถังซินแล้วเอาหน้าวางไปที่ไหล่ของหล่อน
ตัวหนักๆนั้นทับถังซิน ไม่ถึงสามวิก็ผลักออกแล้วพูดว่า：“ตัวเองหนักเท่าไหร่ไม่รู้เหรอ？พวกคุณเปิดห้องไหน？”
มือของมู่เฉินหย่วนชี้ไปที่ห้องข้างๆ
“บัตรห้องล่ะ？”
เขาลูบกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบบัตรห้องให้หล่อน
ถังซินเดินอยู่ข้างหน้า มู่เฉินหย่วนตามหลังติดๆ เห็นหน้าท้องหล่อนแบนๆก็ถามอย่างสงสัย“คุณนาย คลอดลูกออกมาแล้วเหรอ？”
“ท้องบ้าอะไรอ่ะ ไม่ได้ท้อง！”ถังซินพูดอย่างโกรธๆ
หล่อนอธิบายไปหลายรอบแล้วผู้ชายคนนี้ก็ยังคิดว่าหล่อนท้อง จริงๆเลย！
สีหน้าของมู่เฉินหย่วนเปลี่ยนไป“คุณเอาออกเหรอ？”
“......”
หล่อนอดทนเปิดประตูให้มู่เฉินหย่วนเข้าไปแล้วพูดเบาๆว่า“คุณกลับไปพักผ่อนดีๆ เรื่องนี้รอคุณตื่นแล้วค่อยคุย โอเคไหม？”
มู่เฉินหย่วนดึงหล่อนเข้ามาแล้วพูดเสียงแหบๆไปว่า“ผมอยากให้คุณนายอยู่กับผม”
“ไม่ได้ ฉันต้องกลับไป”
“ประตูปิดแล้ว คุณนายเอาบัตรห้องมาเหรอ？”มู่เฉินหย่วนเถิบไปใกล้ๆหล่อน เอามือหล่อนขึ้นมาจูบ ลมหายใจร้อนๆรินอยู่ที่หลังมือหล่อน
“เดี๋ยวฉันกดออด......”ถังซินไม่ยอม ตอนนั้นจูบอ่อนๆก็ประกบริมฝีปากหล่อน
จูบอยู่อย่างนั้น
ถังซินถูกลมหายใจของเขาครอบคลุมทำให้รู้สึกหวิวๆหล่อนหรี่ตามองมู่เฉินหย่วนอย่างงงๆ คิดว่านั่นผิดปกติ
หล่อนถาม：“มู่เฉินหย่วนคุณเมาแล้วจริงๆ ไม่ได้หรอกฉันเหรอ？”
“อื้ม”
“......”
ทุกครั้งที่เขาเมามักจะซื่อบื้อเหมือนจะไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น？
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆๆๆ...