รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 310

บทที่ 310 ภรรยาที่กบฎอย่างไว

ผู้ช่วยจางพยายามยิ้มน้อยๆ“เพราะว่าผมรักงาน ไม่อยากมีแฟน”

“อิอิ ใครจะเชื่อคุณ！”ลู่เหวินซูเลิกคิ้วขำ“คุณเป็นGayพวกเราก็ไม่ว่าไรหรอก ผมยังแนะนำผู้ชายสองคนแจ่มๆให้ได้นะ！”

ผู้ช่วยจาง：“......”

“ไอ้สี่ หุบปาก”มู่เฉินหย่วนเปลี่ยนบรั่นดีตรงหน้าเป็นน้ำผลไม้“คืนนี้เขาดื่มเหล้ากัน นายดื่มน้ำผลไม้ไป”

ลู่เหวินซูพูดอย่างไม่มีความสุขว่า“น้ำผลไม้จะสนุกไร ต้องเหล้าดิ！”

และยังอยากเข้าไปแย่งบรั่นดีนั่น

มู่เฉินหย่วนมองด้วยสายตาเย็นชา สายตาพร้อมฆ่านั้นเหมือนจะพูดว่า：‘ลองขยับมืออีกสิ？’

“พอเถอะ ดื่มน้ำผลไม้！”หลี่ซูเจ๋จับมือเขากลับมา“ร่างกายคุณมีแผลอยู่ สองเดือนนี้เลิกเหล้าไปก่อน เข้าใจไหม？”

“โฮเค ที่รักคุณว่ายังไงก็ตามนั้น”ลู่เหวินซูเชื่อฟังไม่ว่าอะไรต่อ

เงียบไม่ถึงนาที เขาก็หยิบสร้อยนั้นอวดทุกคน“เห็นกันไหม คู่หมั้นผมให้เป็นของขวัญ พี่ใหญ่พี่สองพวกพี่ไม่ได้ของขวัญใช่สินะ？”

“ได้สิ ฉันให้ผ้าพันคอเขา”ถังซินตอบอย่างสบายๆ“ผ้าพันคอมีประโชยน์กว่าสร้อยตั้งเยอะ ยังอบอุ่นด้วย”

“ของขวัญของฉันน่าจะเล็กไปหน่อย”ส้งจิ้งเหอพูดแล้วดึงมือวี่เหวินถิงยกขึ้นสูง

ผู้คนต่างเห็นข้อมือของเขาสวมเชือกแดงและมีลูกปัดหนึ่งเม็ด

ส้งจิ้งเหอยิ้มน้อยๆ“ผู้ชายตัวใหญ่แบบเขาใส่ข้อมือก็ดูสาวเกิน ฉันเลยให้สายสิญจน์เขา ไม่แพงแต่ให้เขาอยู่เย็นเป็นสุขก็พอแล้ว”

วี่เหวินถิงพูดอย่างเรียบๆ：“ของขวัญชิ้นนี้มีค่ามากสำหรับฉัน”

“งั้นคุณกล้าทิ้งไหม？”ส้งจิ้งเหอชำเลืองมองเขาแล้วพูดกับลู่เหวินซูว่า“น้องสี่ ดูสร้อยแล้วน่าจะเป็นของVan Cleef & Arpelsใช่ไหม？งั้นต้องแพงแน่ ต้องระวังหน่อยนะ”

ถังซินกัดปากพูดว่า：“ขาจะเก็บได้ไหมฉันดูไม่ออก แต่ว่าท่าทางของเขาแบบนี้รักษาสร้อยไม่อยู่หรอก วันไหนคงอยู่ที่คอของหญิงนักแสดงคนอื่น”

“อาจจะเป็นไปได้”

“บ้าแล้ว ฉันก็แค่อวดของขวัญคริสต์มาสไม่ได้ยุ่งอะไรกับพวกคุณสักหน่อย”ทั้งสองพูดไปเห็นด้วยไป จนเกือบจะทำให้ลู่เหวินซูอึดอัด“รุมฉันทำไม？”

“ทำไมพูดกับทั้งสองอย่างนั้นอ่า！”หลี่ซูเจ๋ทุบไปที่หน้าอกเขา“พวกเขาพูดไม่ผิด ใครสั่งให้คุณ แต่ก่อนวีรกรรมเด็ดขนาดนั้นยังเก็บรูปหน้าอก ขาของนางแบบอีก！”

ลู่เหวินซูเจ็บปวด“ผมเปลี่ยนแล้วนี่ ทำไมแขนที่รักยื่นไปล่ะ......”

หลี่ซูเจ๋มองบนใส่“ฉันชอบ มีปัญหาเหรอ？”

“ไม่กล้า”

“ไม่กล้าก็เงียบไป กินน้ำผลไม้！”

ลู่เหวินซูถูกรุม ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแล้วหยิบน้ำผลไม้ออกมาดื่ม

คนอื่นต่างมีความสุขบนความทุกข์ของเขา

ยิ่งดึก คนมาที่คลับก็เริ่มเยอะ ที่นั่งตรงนี้เกือบจะเต็มแล้ว

เพื่อที่จะต้อนรับเทศกาลในคืนวันคริสต์มาสอีฟ ในคลับนั้นเปิดเพลงให้เข้ากับเทศกาล ชายหญิงต่างเต้นอยู่บนเวที ผู้คนในดาดฟ้านี่ต่างครึกครื้น

แปปนึงลู่เหวินซูก็ร่าเริง และเพราะว่านั่งตรงนี้น่าเบื่อไปนิด จึงให้พนักงานเอาโป๊กเกอร์มาให้ แอบกินเหล้าเพื่อลุกมาสู้

มู่เฉินหย่วนไม่ชอบอะไรคึกคัก เขานั่งดื่มเหล้าข้างถังซิน บางทีก็ช่วยดูไพ่ ช่วยสอนหล่อน

เล่นไปสิบกว่ารอบ ลู่เหวินซูยอม

“ว้าว พวกเธอเกินไปแล้ว”ลู่เหวินซูพูดไปความลำบากใจ“คนนึงอยู่ข้างๆเป็นตัวช่วย ผมกับคนสวยก็ผลัดกันดื่มแต่น้ำผลไม้ ผมดื่มไปแปดเก้าแก้วจะอ้วกอยู่แล้ว！พี่ใหญ่พี่สอง พวกพี่ไม่มีจริยธรรมหรือไง？”

ผู้ช่วยจางเข้าไปร่วม“คุณลู่ ผมช่วยคุณ......”

“คุณไปไกลๆเถอะ！”ลู่เหวินซูมองตาขวางใบหน้าอยากยอมแพ้“ไม่ใช่ว่าไม่เคยเล่นกับคุณ ทักษะการเล่นไพ่ยังเทียบที่รักผมไม่ไ ให้คุณมาเล่นด้วยผมคงดื่มน้ำผลไม้อีกเยอะแน่！”

ผู้ช่วยจางย้ายกลับไปนั่งเงียบๆ

เขาภาวนาให้ลู่เหวินซูถูกบอกเลิก ถึงวันนั้นจริงๆ เขาก็จะฉีกหน้าคุณลู่แน่！

มู่เฉินหย่วนเอามือวางที่โซฟขำในลำคอ“ถ้าผมเล่นกับพี่ใหญ่ ต้องไปอ้วกในห้องน้ำแน่นอน ทำไม อยากเล่นกับพวกเราเหรอ？”

พวกเขารู้จักกันมาสามสี่ปี ลู่เหวินซูเข้าใจทักษะเล่นไพ่ของมู่เฉินหย่วนกับวี่เหวินถิงอย่างดี

ถ้าให้พวกเขาเล่นจริงๆ กางเกงก็คงถูกขโมยไป！

ลู่เหวินซูมองขึ้นไปบนเวที ในใจก็ระวังบางอย่างขึ้นมา เขาเอาโทรศัพท์มาลูบ“ไม่เล่นนี้แล้ว ผมดื่มน้ำผลไม้ไม่สนุกอะไร พวกเราไปเล่นอย่างอื่นกันเถอะ！”

ถังซินมองก็รู้ทันที“เปลี่ยนกะทันหันแบบนี้ นายเสียไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะ？”

“ฮ่า ผมมีฝีมือเล่นไพ่ ผมจะเสียไปไม่ได้ได้ไงกัน！”ลู่เหวินซูยืนขึ้นพูดอย่างปากแข็งว่า“เอาน้ำผลไม้มาเปลี่ยนเป็นเหล้าพวกเราต่อกันเถอะ！”

“ใครไม่รู้บ้างว่าคุณอยากเอาเรื่องแผลกับกินเหล้าไม่ได้มาเป็นข้ออ้าง？”ถังซินส่ายหัวยิ้มๆ“โอเค ดูคุณเล่นอะไร พวกเราตาม”

ลู่เหวินซูยักคิ้วขึ้นเต็มไปด้วยความมั่นใจ：“รอบนี้พวกคุณใช้ตัวช่วยไม่ได้แล้ว！”

เกมที่เขาพูดนั้นคือพูดความจริงหรือจะเลือกตัวเลือก

จอนที่ผู้เล่นเอานิ้วมือกดไปบนหน้าจอกรอบสีฟ้า เข็มจะหมุน กรอบสีน้ำเงินของใครเปลี่ยนเป็นสีแดงก็ชนะสามารถเลือกถามใครก็ได้ ให้เลือกว่าจะพูดความจริงหรือเลือกตัวเลือก

ผู้ช่วยจางอยากเล่นด้วย ตอนนั้นมีสายเข้าเหมือนจะเป็นเรื่องด่วน เขาลุกขึ้นไปรับสาย

ลู่เหวินซูก็จัดให้เล่นหกคน

จากนั้นเขาเอาโทรศัพท์วางบนโต๊ะพูดอย่างดีใจว่า：“มาเถอะ！”

ถังซินเอานิ้วมือวางลง ตอนที่นิ้วมือกดไป เข็มก็หมุนอย่างไว นิ้วหลี่ซูเจ๋ที่กรอบสีฟ้าเปลี่ยนเป็นสีแดง

“ฉัน！ฉันชนะแล้ว！”หลี่ซูเจ๋ลุกขึ้นอย่างดีใจ

“ที่รักเก่งมาก！”ลู่เหวินซูชมและเข้าไปหาหล่อน“ที่รัก คืนนี้เรามาอยู่ด้วยกัน ทำให้พวกเขาแพ้ราบคาบ！”

หลี่ซูเจ๋พยักหน้าแล้วหันไปมองเขา“คุณนั่นแหละ！พูดความจริงหรือเลือกตัวเลือก？”

ลู่เหวินซูงง“ที่รัก มั่วหรือเปล่า？”

ไม่ได้บอกว่าจะจัดการพวกพี่เขาเหรอ！

“ไม่มั่ว คุณจะเลือกหรือไม่เลือก？”หลี่ซูเจ๋พูดอย่างเซ็งๆแล้วเอาน้ำผลไม้ออกมา“ไม่เลือกก็ดื่มน้ำนี่ไปให้หมดแล้วจะไม่ให้เล่นอีก！”

บ้าเอ้ย！

ลู่เหวินซูถูกภรรยาตัวเองกบฎอย่างไว

เขายีหัวตัวเอง“พูดความจริงละกัน”

“งั้นฉันถาม”หลี่ซูเจ๋ถามอย่างเศร้าๆ“คุณคบมาแล้วกี่คนก่อนหน้าฉัน？”

“นี่มันนานมากแล้ว......ผมจำไม่ค่อยได้”ลู่เหวินซูนึกไม่ถึงว่าหล่อนจะถามก็เลยพยายามโกหกปากแข็ง

ทันใดนั้นสายตาของหลี่ซูเจ๋ก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัว“เกมนี่คุณเสอนนะ ยังจะไม่รักษากฎอีกใช่ไหม？”

ลู่เหวินซูจึงจำเป็นต้องบอกไ：“น่าจะ ยี่สิบหก......คนแหละ......”

“ว้าว คุณชายลู่สุดยอดมาก มีแฟนเก่าตั้งยี่สิบหกคน”หลี่ซูเจ๋ตบหน้าเขาเหมือนจะยิ้มไม่ยิ้ม“งั้นขยันอีกหน่อยก็คบหกสิบหกคน？ก็จะเป็นหกอย่างสุดยอด เพราะจัง！”