รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 323

บทที่ 323 ถ้าอย่างนั้นก็คลอดซักคนเถอะ

หลังจากที่รับสายมู่เฉินหย่วนก็หลุดขำหัวเราะออกมา “พึ่งไม่นานเอง ไม่เรียกผมพี่รองแล้วหรอ?”

“ไม่เรียก ไอ้แก่ เหมาะกับคุณมากกว่า!”

“ที่โทรศัพท์หาก็อยากจะดูว่าเป็นหวัดดีขึ้นหรือยัง? ฟังจากเสียงเธอดูเหมือนจะดีขึ้นเยอะแล้ว ไม่คัดจมูก” เสียงของชายหนุ่มเบาลงและแหบแห้งเล็กน้อย “ฉันคิดถึงเธอมาก”

ถังซินกกหูแดงก่ำ ถังซินทำเสียงเชอะ!ใส่เขา “คลับที่สิงคโปร์มีแต่สาวสวยหน้าอกใหญ่ คุณเข้าไปคุยธุรกิจกับคนอื่น ฉันเดาว่าคงจะถูกสายตาของสาวสวยมาทำให้หลงใหลแล้ว ยังจำฉันได้อยู่หรอ?”

“ไม่ได้ไปคลับ ไปคุยกันที่โรงแรม ประมาณสิบกว่าคน มีแค่ผู้หญิงสองคนที่เป็นล่าม พูดด้วยความเคร่งขรึม และหัวเราะเบาๆ คุณโทษที่ผมไม่ได้พาคุณมาด้วยหรอ?”

“ฉันไม่ได้พูดอย่างนั้น ฉันอยู่บ้านก็มีความสุขดี!”

มู่เฉินหย่วนเอ่ยขึ้นว่า “ที่นี่อากาศไม่หนาว แต่ว่าส่วนมากเป็นหน้าฝน อากาศเปียกชื้น จะยิ่งทำให้เธอเป็นหวัดหนักขึ้นอีกได้ง่าย รอให้หลังจากนี้ถ้ามีเวลาแล้ว ฉันจะพาเธอมาเที่ยว”

“ไอ้แก่ คุณทำเรื่องที่รู้สึกผิดอะไรมารึเปล่า?” ถังซินเอ่ยถามอย่างตื่นตัว “ไม่อย่างนั้นทำไมถึงเอาใจใส่ฉันมากขนาดนี้? แบบนี้ไม่เหมือนกับเป็นคุณเลยนะ”

มู่เฉินหย่วนพูดอย่างจนปัญญา “คุณเป็นภรรยาของผม ผม ผมเอาใจใส่คุณก็เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้วใช่มั้ย?”

“ฉันยังไม่ได้แต่งงาน!”

“รับสินสอดไปหมดแล้ว แต่งหรือไม่แต่งแตกต่างกันตรงไหน?”

ถังซินพูดเอาชนะเขาไม่ได้ จึงนอนกลิ้งไปมาสองรอบ จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุยเสียเลย “คุณจะกลับมาเมื่อไหร่?”

“วันอังคารหน้า”

น้อยกว่าที่ผู้ช่วยจางบอกไว้สองวัน

ถังซินร้อง อ้อ เพื่อแสดงความเข้าใจ และม้วนเล่นผมของตัวเอง “ให้นางฟ้าน้อยไปช้าๆสักหน่อยเถอะ ศพคุณพ่อลู่พึ่งจะฝัง บริษัทตระกูลลู่ก็วุ่นวายอยู่แล้ว จำเป็นที่จะต้องให้ไอ้สี่ไปบริหาร เขาคงเหนื่อยมาก ข้างกายต้องการคนคอยปลอบโยนเขา พูดก็พูดเถอะ คุณส่งเธอไปต่างประเทศอย่างกะทันหัน ไอ้สี่ก็จะสงสัยเอา”

มู่เฉินหย่วนไม่ได้ตอบรับอะไร เพียงแค่พูดขึ้นว่า “ไอ้สามไม่ได้กลับไปแล้วหรอ? เขาก็สามารถปลอบโยนไอ้สี่ได้”

“มันจะเหมือนกันได้ยังไงหล่ะ?” ถังซินขึ้นเสียง คิดอยากที่จะพูดกับเขาด้วยเหตุผล “ถ้าคุณเป็นทุกข์หล่ะ คุณคิดว่ามีฉันอยู่แล้วรู้สึกดี หรือว่ามีพี่ใหญ่กับไอ้สามอยู่แล้วดีกว่า?”

……

เขาไม่ตอบ แต่ถังซินรู้ว่าเขาจะเลือกอะไร จึงหัวเราะออกมา “ดูสิ คุณก็รู้ว่าเธอดี ไอ้สี่ก็ต้องคิดแบบนี้เช่นกัน คุณรอให้บริษัทตระกูลลู่มั่นคงมากว่านี้ ค่อยให้นางฟ้าน้อยไปก็ได้ และอีกอย่างเธอก็ไม่ได้ทำร้ายไอ้สี่ คุณใจกว้างหน่อยไม่ได้หรือ?”

คู่สายมีเสียงถอนหายใจของมู่เฉินหย่วนดังออกมา “คุณนายมู่ ปากคุณนี่นะ ช่างพูดจริงๆเลย ได้ ถ้าอย่างนั้นก็รอให้บริษัทตระกูลลู่มั่นคง แล้วค่อยให้พวกเขาเลิกกัน พอรึยัง?”

ถังซินยิ้มยิงฟัน “คุณดูสิ ทำเรื่องดีดีบ้างเป็นครั้งคราว ไม่ใช่ว่าเป็นเรื่องที่ดีหรอ? รู้สึกถึงความสุขมั้ย?”

“อยู่ต่างประเทศ จะมีความสุขได้อย่างไร?” มู่เฉินหย่วนเอ่ยขึ้น น้ำเสียงมีความเศร้าเล็กน้อย “ตอนนี้แทบอยากจะทิ้งงานและกลับไปกอดเธอ”

ถังซินหน้าแดงและพูดบ่นขึ้นว่า “อย่าทำเจ้าชู้จีบผู้หญิงเหมือนผู้ชายเห็นแก่ตัว ไปนอนเถอะ! อ้อ แล้วก็ คุณดูหน่อยว่ามีของขวัญอะไรที่เป็นของเล่นสนุกๆได้บ้าง เอามาให้หลานของคุณสักอย่างหนึ่ง ช่วงที่ผ่านมายุ่งอยู่กับพิธีฝังศพคุณลุงลู่ เลยไม่ได้ไปหาฉางผิง ถ้าคุณกลับมาค่อยไปหาเขาด้วยกัน”

มู่เฉินหย่วนเอ่ยถาม “พี่สะใภ้พูดกับพี่ใหญ่แล้วหรอ?”

“น่าจะพูดแล้วนะ” ถังซินคาดเดาด้วยตัวเอง “ตอนไปเที่ยวญี่ปุ่น พวกเขาก็กลับมาดีกันแล้ว พี่สะใภ้คงจะไม่ถึงกับอับอาย ปิดบังเรื่องของฉางผิงไว้”

“ก็ไม่แน่” มู่เฉินหย่วนเอ่ยขึ้น “ถ้าพี่ใหญ่รู้ว่าตนเองมีลูกอยู่คนหนึ่ง ทำไมสีหน้าถึงไม่แสดงความรู้สึกอะไรแบบนี้หล่ะ ถ้าเขารู้แล้วไม่แน่ว่าอาจจะตัวติดกับลูกของเขาทั้งวันก็ได้”

ถังซินคิดไตร่ตรองและเห็นด้วย “เดี๋ยวฉันจะลองถามพี่สะใภ้ดู”

“คุณนายมู่”

“อะไรหรอ?”

เสียงถอนหายใจของมู่เฉินหย่วนดังออกมา โดยแฝงไปด้วยความจนปัญญา “ผมก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว”

ถังซินเข้าใจความหมายของสิ่งที่เขาพูด โทรศัพท์ที่แนบอยู่ที่หูก็ร้อนขึ้นมาในชั่วพริบตาเดียว เหงื่อออกฝ่ามือ “รอให้คุณกลับมาก่อนแล้วค่อยคุยกัน ฉันง่วงมากเลย วางละ!”

เมื่อพูดจบเธอจึงรีบวางสายโทรศัพท์

ถังซินนอนอยู่บนเตียงและกลับไปคิดในสิ่งที่มู่เฉินหย่วนพูด หัวใจยังคงเต้นสั่นอย่างรุนแรง สองแก้มนั้นร้อนผ่าว

เรื่องนี้มู่เฉินหย่วนก็เคยพูดขึ้นที่ประเทศญี่ปุ่น

เธอรู้ว่าอายุเขาก็ไม่ใช่น้อยๆแล้วและตนเองก็ชอบเด็กมาก ทั้งสองคนมาถึงขั้นนี้ ต่างก็เข้าใจกันทุกอย่างแล้ว ถ้าอยากมีลูกเธอก็ยินยอม

ถังซินลูบไปยังท้องน้อยที่แบนราบ และกลับไปคิดว่าครั้งนั้นที่อยู่รีสอร์ต ทั้งสองคนคุมกำเนิดแล้วหรือยัง จากนั้นก็พบว่าเรื่องนี้มู่เฉินหย่วนเป็นคนตระเตรียม เธอจำอะไรไม่ได้

น่าอายชะมัด!

ถังซินพลิกตัว มองดูปราสาทเพชรที่อยู่บนพื้นหลังนั้น อยู่ในท่ามกลางความมืดก็ยังส่องแสงแวววับ

เป็นของขวัญที่มู่เฉินหย่วนให้เธอเป็นชิ้นแรก

เมื่อคิดถึงผู้ชายคนนั้น ถังซินก็เม้มริมฝีปากและยิ้ม พูดบ่นขึ้นว่า “รอให้เขากลับมาแล้ว ค่อยคลอดออกมาซักคน!”

……

ถังซินนอนอยู่บ้านสองวัน หวัดก็แทบจะหายดีแล้ว

เป็นเพราะว่าเรื่องของบริษัทตระกูลลู่ ไม่กี่วันที่ผ่านมาหลี่ซูเจ๋จึงไปพักกับลู่เหวินซู แต่แปดโมงเช้าของทุกวันผู้ช่วยจางกลับมาหาเธออย่างคงเส้นคงวา มีทัศนคติในการทำงานที่จริงจังมาก

ถังซินเอาคำพูดของมู่เฉินหย่วนบอกต่อให้กับผู้ช่วยจาง เธอเอาเอกสารตีไปที่เขา “จำได้แล้วใช่มั้ย ว่าช่วงนี้อย่าไปก่อความวุ่นวายให้กับนางฟ้าน้อย ว่างงานแล้วหมาคุณไม่มีความสุขหรอ?”

ผู้ช่วยจางพูดด้วยสีหน้าที่กลัดกลุ้มใจ “เรื่องดีๆประธานมู่เป็นคนทำ แต่เรื่องชั่วๆให้ผม ผมคือคนรับผิดชอบหรอ? ผมไม่ได้มีเวลาว่างจนจิตใจไม่สงบ และอยากที่ส่งคุณหลี่ไปต่างประเทศ”

ทุกอย่างเป็นคำพูดของประธานมู่!

ถังซินปอกถั่วพิสตาชิโอโยนเข้าปาก และพูดอย่างอยากรู้อยากเห็นว่า นายกับเพื่อนนักเรียนมีความคืบหน้าไปอย่างไรบ้าง?

“ดีมากเลย เมื่อวานเย็นพวกเราไปกินข้าวด้วยกัน” ผู้ช่วยจางมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที “เลือกร้านอาหารตามรสชาติที่เธอชอบ และผมยังเลือกดอกไฮยาซินธ์ให้เธอหนึ่งช่อ”

“ใช้ได้หนินาย” ถังซินมองไปที่ผู้ช่วยจางและชื่นชมเขา “ไม่เลวเลย ทำให้คนอื่นรู้สึกสบายๆทุกการกระทำ ฉันคิดว่านายจะเลือกดอกกุหลาบสีแดงซะอีก”

ผู้ช่วยจางลูบไปที่จมูก “เดิมทีผมได้จองดอกกุหลาบสีแดงไว้แล้วเก้าสิบเก้าดอก แต่มาเห็นในโมเม้นต์ของเธอในวีแชทเคยไปสวนดอกไม้ มีรูปภาพที่เธอกำดอกไฮยาซินธ์ จึงเดาว่าเธอน่าจะชอบดอกไฮยาซินธ์ จึงรีบเปลี่ยน”

………

“เมื่อคืนผมไปส่งเธอกลับบ้าน เธอบอกว่าอาหารเย็นใช้ได้เลย ถามผมว่ายังนึกถึงเธออยู่ใช่มั้ย”

ถังซินจึงพูดด้วยความแน่ใจว่า “เธอตอบรับคำเชิญไปกินข้าวของนาย และยังรับดอกไม้ ให้นายไปส่งที่บ้านอีก แถมยังมีคำพูดนั้น พิสูจน์ได้ว่าเธอยังคงนึกถึงนายอยู่ แล้วนายตอบไปว่ายังไง?”

ผู้ช่วยจางแสดงออกอย่างท้อใจและจนปัญญา “สิ่งที่ผมอยากพูดกับเธอก็คือ ถือโอกาสถามเธอว่ามีเวลาว่างมั้ย ใครจะไปรู้ว่าจะมีคนโทรศัพท์หาเธอ เธอจึงบอกผมว่าไปก่อนนะ และกลับเข้าไปในคอนโด”

ถังซินอยากยิ้มหัวเราะแต่ไม่กล้า

สุดท้ายจึงตีไปที่ไหล่ของผู้ช่วยจาง “ไม่เป็นไร อาจจะเป็นพ่อแม่เธอโทรมา เชื่อฉัน เธอต้องสนใจในตัวคุณแน่ ครั้งหน้ามีโอกาสค่อยนัดเธอ”

ในขณะที่พูด ถังซินก็หยิบเสื้อโค้ทและผ้าพันคอจากที่แขวนมาใส่ทันที “ฉันจะไปดูแม่สักหน่อย คุณกลับไปอยู่บริษัทเถอะ ถ้าไอ้แก่โทรศัพท์มา คุณค่อยกลับมา”

ผู้ช่วยจางรู้สึกลำบากใจเล็กน้อย “คุณนาย แบบนี้ไม่ดีมั้ง ประธานมู่ว่องไวและเฉียบแหลมขนาดนี้ ผมกลัว…”

“เขาฉลาด แต่คุณก็ไม่ได้โง่” ถังซินผลักเขาออกไป และรีบล็อกประตู “พอได้ละ ฉันจะเอาเหล้าที่แม่ฉันกลั่นมาให้นายสองขวด”

ในใจของผู้ช่วยจางรู้สึกกระสับกระส่าย

เขาเคยดื่มเหล้าที่กลั่นเองของคุณแม่ถัง เด็ดสุดยอดเลย

สุดท้ายผู้ช่วยจางก็ยอมแพ้แล้ว และออกไปจากคอนโดพร้อมเธอ “เอามาพร้อมขาหมูน้ำแดงหนึ่งชุดได้มั้ย?”

“ไปไกลๆ!”

ผู้ช่วยจางเงียบได้ไม่ถึงสองนาที ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเข้ามาใกล้ๆ “แฟนผมสวยมากๆเลย ผมจะให้คุณดูนะ คุณว่าพวกเราเหมาะสมกันมั้ย”

ถังซินสีหน้าดำคร่ำเครียด

ทำไมเธอถึงคิดว่าหลังจากที่ผู้ช่วยจางมาเจอกับรักครั้งแรกอีกครั้ง ก็ได้กลายมาเป็นคนที่ครุ่นคิดแต่เรื่องความรักนะ?

นี่คือความมีเสน่ห์ของผู้ช่วยจางเมื่อก่อน!