รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 333

บทที่ 333 ผมไม่ได้มาข่มขู่ นี่คือการยื่นข้อเสนอ

ลู่เหวินซูใบหน้ามืดคล้ำ ก่อนจะโยนมือถือลงกับพื้น และใช้เท้าเหยียบจนแตก

เห้อจื่ออวี๋ที่อยู่ตรงข้ามไม่ได้มีท่าทีตกใจ เขาเลียริมฝีปากก่อนจะกล่าว “คุณลู่จะพังโทรศัพท์ผมก็ไม่ได้อะไร วิดีโอนี้ผมยังมีอีกเพียบ ต้นฉบับผมก็ซ่อนไว้แล้ว”

“แกต้องการอะไร”

“ห้าสิบล้าน ผมต้องการยกเลิกสัญญากับบริษัท โดยเงินชดเชยนั้นคุณลู่ต้องจ่ายให้ผม” เห้อจื่ออวี๋กล่าว “และคุณลู่จะต้องดันผมให้ได้กลับเข้าไปในวงการบันเทิงอีกครั้ง จากนั้นผมถึงจะส่งต้นฉบับวิดีโอให้กับคุณลู่”

ลู่เหวินซูแสยะยิ้ม “แกกำลังข่มขู่ฉันรึ”

“ผมไม่ได้ข่มขู่คุณ ผมเพียงยื่นข้อเสนอให้กับคุณลู่เท่านั้น” เห้อจื่ออวี๋หาได้กลัวไม่ ทั้งยังหัวเราะน้อยๆ “ผู้หญิงในวิดีโอนี้คือใคร คุณลู่ย่อมรู้ดี และผมก็รู้ว่าในตอนนี้เธอกำลังคบหาอยู่กับคุณลู่”

เห้อจื่ออวี๋จิ๊ปาก และทำท่านึกย้อนกลับไป “ไม่คิดเลยว่าผมจะได้ชิมผู้หญิงของคุณลู่ หากวิดีโอนี้ได้เผยแพร่ไปบนโซเชียล ทั้งยอดดูและยอดบันทึกจะต้องระเบิดแน่ๆ”

ลู่เหวินซูทะลึ่งตัวลุกขึ้น ข้ามโต๊ะไปคว้าคอของเห้อจื่ออวี๋ด้วยมือเดียวอย่างดุร้าย

ใบหน้าดุดัน ทั่วร่างของเขาเต็มไปด้วยสังหาร

เห้อจื่ออวี๋ที่โดนบีบคอจนหน้าเริ่มม่วงคล้ำ ก็เริ่มหายใจได้อย่างยากลำบาก “คุณลู่จะอยากฆ่าผมก็ได้ ไม่มีปัญหา ผมตาย วิดีโอนั้นจะถูกเผยแพร่ทันที คุณจะบล็อกมันแล้วอย่างไรล่ะ สุดท้ายมันก็จะกลับขึ้นมาอีกครั้งอยู่ดี”

ลู่เหวินซูเรียกสติกลับมาได้ ก็สะบัดเขาจนตกลงไปที่พื้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “เอาเช็ดและสัญญามาให้ฉัน”

เห้อจื่ออวี๋ไออย่างยากลำบาก ลูบลำคอที่เจ็บอย่างทรมานของตัวเอง ในใจเริ่มหวาดกลัว

เมื่อครู่ลู่เหวินซูเกือบจะฆ่าเขาแล้ว

เมื่อเห็นลู่เหวินซูเรียกคนให้เอาเช็คมาให้ เห้อจื่ออวี๋ก็รู้ว่าตัวเองได้ชนะเดิมพันแล้ว แต่เขาก็งงเช่นเดียวกัน

ไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้เรื่องของลู่เหวินซู ทำไมถึงให้ค่ากับผู้หญิงแบบนั้นกัน

หรือว่า...

เห้อจื่ออวี๋มองโทรศัพท์ที่นอนเละอยู่ที่ใต้โต๊ะ

เขาไม่ได้บอกว่าผู้หญิงในวิดีโอนั้นคือใคร ลู่เหวินซูคิดไปเองว่านั่นคือหลี่ซูเจ๋ นั่นก็ไม่ใช่ความผิดของเขา

หลังจากที่วางสาย ลู่เหวินซูก็กล่าวเสียงเรียบ “เรียกให้คนเอาวิดีโอต้นฉบับมาซะ”

เห้อจื่ออวี๋กล่าว “กำลังมา ไม่ต้องกังวล”

โดยเร็ว คนของลู่เหวินซูก็นำเช็คและสัญญามาให้

ลู่เหวินซูเขียนจำนวนเงินใส่เช็ค และลงนามลงบนสัญญา ก่อนจะสะบัดไปทางเห้อจื่ออวี๋ เห้อจื่ออวี๋เซ็นรับ ก่อนจะเก็บลงกระเป๋าและนำUSBออก

เห้อจื่ออวี๋ส่งUSBไปให้ “คุณลู่ไว้ใจได้มากจริงๆ ต้นฉบับทั้งหมดผมให้คุณลู่ คุณลู่สบายใจได้ ทางผมไม่มีวิดีโออื่นอีกแล้ว ผมยังคิดจะอยู่ที่เมืองหนานเฉิงนี้ต่อ”

ลู่เหวินซูไม่ได้สนใจ ดึงUSBนั้นมาและหย่อนลงกระเป๋าเสื้อไป

เขาลุกขึ้นยืนและจะจากไป

“คุณลู่ ผมยังอยากจะบอกคุณอีกสักหน่อย” เห้อจื่ออวี๋เรียกเขาไว้ “หลี่ซูเจ๋กำลังใช้ประโยชน์คุณ ผู้หญิงคนนี้ร้ายนัก คุณอย่าได้หลงกลเธอเชียว”

ลู่เหวินซูออกจากร้านอาหารมาโดยไม่ได้สนใจเขาแม้แต่น้อย

เมื่อขึ้นมาบนรถแล้วเขาก็หันไปสั่งกับผู้ช่วย “ไม่ต้องดึงเช็คกลับมา บอกกับทางตม.ไว้ ส่งมันให้ได้ทุกข์ระทมที่ต่างประเทศ จัดการทางพ่อแม่มันด้วย”

“ครับ”

ระหว่างทางไปบริษัท ลู่เหวินซูก็โทรหาหลี่ซูเจ๋

“ตอนเช้าฉันออกไปซื้อของ มีอะไรหรือ” ในที่สุดหลี่ซูเจ๋ก็รับสาย “คนรับใช้บอกว่าคุณออกไปโดยที่ไม่ได้ทานอาหารเช้า งานที่บริษัทยุ่งหรือ ให้ฉันนำอาหารเช้าไปส่งให้ไหม”

ลู่เหวินซูอยากจะถามเธอเกี่ยวกับเรื่องของเห้อจื่ออวี๋

หลี่ซูเจ๋ไม่ใช่ว่ารู้จักกับเห้อจื่ออวี๋หรอกหรือ ทำไมเห้อจื่ออวี๋ถึงมีวิดีโอนั้นกัน ไม่ใช่ว่าก่อนหน้านี้หลี่ซูเจ๋มีความสัมพันธ์กับเห้อจื่ออวี๋หรือ

แต่ครั้งแรกของพวกเขาทั้งสอง เขามั่นใจได้ว่าหลี่ซูเจ๋ยังบริสุทธิ์