รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 341

บทที่ 341 ประธานมู่กับคุณถังยังโอเค ไม่เป็นอะไร

ในตอนแรกที่ถังซินลาออก มู่เฉินหย่วนไม่ได้บอกว่าจะถอดแผนกนี้ออก ยังคงเก็บเอาไว้มาเสมอ จนกระทั่งถังซินกลับมา แต่ครั้งนี้เขาจะถอดแผนกนี้ออกแล้ว

หรือว่าจะ...

ประธานมู่เลิกกับคุณถังจริงๆ แล้วอย่างนั้นหรือ และไม่คิดจะพาคุณถังกลับมาแล้วด้วยอย่างนั้นรึ

ผู้ช่วยจางเหลือบมองมู่เฉินหย่วน ก่อนจะเอ่ยอย่างละล้าละลัง “ประธานมู่ครับ ผู้หญิงก็แค่มีอารมณ์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น หากคุณเกลี้ยกล่อมดีๆ ผมมองว่าคุณถังอย่างไรก็กลับมานะครับ...”

“จางเฉิง” มู่เฉินหย่วนเรียกขึ้น พร้อมตวัดสายตาคมไปทางเขาด้วยสีหน้ามืดครึ้ม “นายอยู่กับฉันมานานกี่ปีแล้ว รู้อยู่ว่าฉันเป็นคนอย่างไร และเหมือนว่าช่วงนี้นายจะพูดมากเกินไปแล้ว”

ผู้ช่วยจางก้มหน้าหลบอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้อีก “ขอโทษครับประธานมู่ ผมวุ่นวายมากเกินไป”

ก่อนที่ผู้ช่วยจางออกไป มู่เฉินหย่วนก็เสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค “ให้ทางบุคคลทำลายเอกสารที่เกี่ยวกับถังซินทั้งหมด ต่อจากนี้เธอไม่มีความเกี่ยวข้องกับบริษัทมู่ซื่ออีกแล้ว”

“ครับ ประธานมู่”

หลังจากที่ออกมาข้างนอก ผู้ช่วยจางก็หนาหดทันที สมองพลันประมวลผลอย่างด่วนจี๋ ทำไมคุณถังถึงบอกเลิกกับประธานมู่กะทันหันแบบนี้ ทั้งยังปฏิเสธอย่างเด็ดขาดอีกด้วย

ผู้ช่วยจางอยู่กับมู่เฉินหย่วนมานานหลายปี รู้ดีว่าเขาเป็นคนแบบไหน อย่างน้อยก็ไม่เคยรักใครมากขนาดนี้ ถังซินคือคนแรก

เขาที่เห็นมู่เฉินหย่วนถูกผลกระทบจากถังซินจนเปลี่ยนไปทีละน้อยๆ ใบหน้าเริ่มแย้มยิ้มมากขึ้น แม้แต่นัยน์ตาของมู่เฉินหย่วนก็มีประกายของความอบอุ่นพาดผ่าน

ก่อนหน้านั้นที่ผู้ช่วยจางต้องวิ่งไปติดต่องานกับRB ก็เห็นความรู้สึกของพวกเขาชัดเจนที่สุด

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นประธานมู่ออกมาปรามใครบางคนเพียงเพราะคุณถังได้รับบาดเจ็บ และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นประธานมู่ผู้ไม่ชอบความวุ่นวาย ขึ้นไปร้องเพลง Perfect บนเวทีต่อหน้าคนนับพันคนให้กับคุณถัง เพียงเพราะคุณถังถูกติฉินนินทา

หากนี่ไม่ใช่รัก แล้วมันจะคืออะไรกันเล่า

“วันนั้นที่ประธานมู่กลับบ้านไป พอกลับมาที่บริษัทอีกครั้งก็มาพร้อมกับบรรยากาศมาคุ เพราะอะไรกัน...” ผู้ช่วยจางบ่นพึมพำ รู้สึกได้ว่าปัญหาจะต้องเกี่ยวกับการที่ประธานมู่กลับบ้านตระกูลมู่เป็นแน่

“ผู้ช่วยจาง” เลขาคนหนึ่งเดินเข้ามาหาด้วยท่าทีรีบร้อน “ข้างล่างนั้นมีผู้หญิงที่แซ่ถัง บอกว่ามาหาประธานมู่ แต่ว่าไม่ได้นัดไว้ คุณจะจัดการอย่างไรดีคะ”

ผู้ช่วยจางร่างกายสั่นสะท้าน ก่อนจะรีบถามกลับ “คุณถังกลับมาแล้วหรือ”

“ไม่ใช่ค่ะ” เลขาส่ายหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสน “เธอแซ่ถัง แต่ไม่ใช่ผู้จัดการถัง ค่อนข้างมีอายุค่ะ ไม่รู้ว่าด้วยเรื่องอะไร แต่ในมือนั้นถือกระติกน้ำร้อนมาด้วยค่ะ”

“รับทราบแล้ว เดี๋ยวผมลงไปดู” ผู้ช่วยจางเดาว่าน่าจะเป็นแม่ของคุณถัง จึงรีบลงลิฟต์ไปทันที

เมื่อลงไปถึงห้องโถงชั้นหนึ่ง ผู้ช่วยจางมองซ้ายมองขวา ก็เห็นคนถือกระติกน้ำร้อนหนึ่งใบ เป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น นั่นคือแม่ของถังซิน

ผู้ช่วยจางรีบเข้าไปหา “คุณป้าครับ มาที่นี่ได้อย่างไรกันครับ”

“ฉันไม่ได้มีธุระอะไรหรอก แค่ผ่านมาดูเท่านั้น” ทันทีที่คุณแม่ถังเห็นเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

เธอส่งกระติกน้ำร้อนและเหล้าองุ่นสองขวดในมือให้กับผู้ช่วยจาง “นี่คือซุปหมูสาหร่าย ช่วยเอาไปให้ประธานมู่ด้วยนะ ส่วนเหล้าองุ่นนี้ ยินยินบอกว่าเธอชอบดื่ม เหล้ายังใหม่นัก หวังว่าแค่จุดนี้เธอไม่ทำให้เธอผิดหวังนะ”

“ไม่ครับๆ จะเป็นอย่างนั้นได้อย่างไร” ผู้ช่วยจางรีบเข้าไปรับกระติกน้ำร้อนและเหล้ามา ก่อนจะกล่าวอย่างขำๆ “ท่านจำผมได้ ทั้งยังมีของมาฝากด้วย ผมก็ซาบซึ้งใจมากแล้วครับ ผมพาขึ้นไปข้างบนนะครับ”

“ไม่ต้องขึ้นไปหรอก ฉันมาหาเธอน่ะ” คุณแม่ถังโบกมือไปมา ก่อนเอ่ยถามเขาอย่างตะกุกตะกัก “เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเฉินหย่วนและยินยิน พวกเขาได้... เลิกกันหรือไม่”

ผู้ช่วยจางใจกระตุก ก่อนจะพยายามรักษารอยยิ้มเอาไว้ “ทำไมท่านถึงได้คิดเช่นนั้นล่ะครับ”