รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 353

บทที่ 353 ฉันก็คิดถึงเธอ

เธอเก็บมือเข้ามาอย่างเร็ว

หลินเฉิงจี๋เก็บอาการได้อย่างดีเยี่ยม เขารู้สึกยังไงไม่มีใครดูออกเลย เขาหยิบกระดาษให้ถังซินมาสองอัน

“หนังก็แค่หนังหน่า...”

“ฉันรู้ว่าเธอจะพูดว่า สงครามจริงๆน่ะมันโหดรร้ายกว่าในหนังมาก ใช่ไหมล่ะ” ถังซินเอากระดาษซับน้ำตา

“เมื่อก่อนก็พูดแบบนี้ ตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิม เธอนี่ไม่ละเอียดอ่อนเลย ก็มันเศร้านิ่ทำไงได้ล่ะ ฉันก็ร้องไห้ของฉัน เธอจะดูก็ดูไปเถอะน่า”

“ฉันทำให้เธอร้องไห้ไม่ได้หรอก หนังก็ไม่ได้แน่นอน ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็ไม่เท่าที่เธอทำให้ฉันร้องไห้หรอก”

ถังซินโกรธจนพูดอะไรไม่ออก

“เธอนี่เถียงคำไม่ตกฟาก ฉันยอมเลยจริงๆ”

“หรือไม่ใช่ล่ะ”

“ใช่ๆ”ถังซินกำป็อปคอร์นแล้วยัดเข้าปากเขา

“ดูไป ถ้าเธอยังมารบกวนการร้องไห้ของฉัน ฉันจะให้ไปนอนละนะ”

หลินเฉิงจี๋ที่ในปากเต็มไปด้วยป็อปคอร์น

“..........”

ถังซินดูหนังไปพลางร้องไห้ไปพลาง บนโต๊ะมีแต่กระดาษทิชชู่ พอหนังจบเธอก็ง่วงจนหนังตาแทบจะปิดลงมา

เธอเอนหัวไปที่ไหล่ของหลินเฉิงจี๋

หลินเฉิงจี๋ปิดเครื่องฉาย หลังจากทุกอย่างมืดลง เขาก็อุ้มถังซินขึ้นไปนอนบนห้อง เมื่อถึงห้องนอนของเธอ เขาวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือ แล้วเอื้อมมือไปเปิดไฟดวงเล็กๆบนหัวเตียง

แสงไฟนวลๆสีเหลืองสาดไปที่ใบหน้าของถังซิน เธอตอนนี้คงเหนื่อยน่าดู เธอผอมลงไปมาก เธอหลับปุ๋ยท่ามกลางแสงไฟสลัว

หลินเฉิงจี๋นั่งมองเธออยู่ที่ขอบเตียงอยู่ตลอด เงาของถังซินสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา เขายื่นมือออกมาจับไปที่แก้มของเธออย่างเบามือ เพราะกลัวว่าเธอจะตื่น จากนั้นก็ก้มตัวลงไปจูบที่ปากของเธอ

“ฝันดีนะ เจ้าหญิงของฉัน”

ค่ำคืนอันยาวนาน ขอให้เธอฝันดีนะ แล้วก็ขอให้ในฝันของเธอมีฉันอยู่

--

วันรุ่งขึ้น ดวงอาทิตย์โผล่ขึ้นมาจากขอบฟ้า

หลังจากกินข้าวเช้า ถังซินพาหลินเฉิงจี๋ไปที่สวนดอกไม้ หลินเฉิงจี๋กางเพิง ถังซินดูคู่มือการปลูกต้นไม้ ใส่ปุ๋ย พรวนดิน

ก่อนเริ่มทำ ถังซินกลัวว่าหลินเฉิงจี๋จะนิสัยเสีย ไม่ยอมทำงานแบบนี้ ไม่คิดเลยว่าเขาแค่ดูคู่มือ ไม่นานก็กางเพิงอันใหญ่เสร็จแล้ว แถมยังแข็งแรงมากอีกด้วย

ถังซินชูนิ้วโป้งให้หลินเฉิงจี๋

“จากนี้ต้องมองเธอใหม่แล้ว”

งานปลูกต้นไม้เหนื่อยมาก แค่กางเพิงก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมง ทั้งสองคนเริ่มหิวข้าวอีกแล้ว

ถังซินก็ทำอาหารออกมาเต็มโต๊ะ กินเสร็จทั้งสองก็ไปทำงานที่สวนต่อทันที

ทำจนถึงสี่ห้าโมงเย็น ในเพิงอุ่นๆนี้ในที่สุดก็เต็มไปด้วยดอกกุหลาบเขียวๆเต็มไปหมด

ที่มือที่หน้าเต็มไปด้วยฝุ่นดิน ทั้งสองมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะออกมา หลังจากเก็บกวาดงานเสร็จ ก็ไปร้านสะดวกซื้อด้วยกัน

ถังซินกับหลินเฉิงจี๋หยุดอยู่ที่ ‘สวนหวายสีเขียว’ที่ถนนลาตุลาส์ ตอนเช้าอากาศดีจะออกมาวิ่งด้วยกัน ตอนบ่ายอยู่บ้านอ่านหนังสือไม่ก็เล่นเกมด้วยกัน

ถังซินพาเขาออกไปเดินเล่นข้างนอก ไปชิมอาหารดีๆที่ร้านอาหารหรู ซื้อเสื้อผ้าใหม่ แต่หลินเฉิงจี๋บอกว่าอาหารไม่อร่อย สุดท้ายทั้งสองก็ต้องผลัดกันทำกับข้าวที่บ้าน

ถังซินไม่ลืมที่จะติดตามความคืบหน้าของวิจัย Ixora เธอจะส่งข้อความไปถามผู้ชายผมทองที่ชื่อลองบัตท่อเป็นระยะๆ

เวลาผ่านไปเร็วมาก ถังซินอยู่ที่ ‘สวนหวายสีเขียว’กับหลินเฉิงจี๋ตอนนี้ก็ครึ่งเดือนแล้ว

วันนี้ถังซินยังคงตื่นเช้า ตอนเธอหยิบนมออกมาจากตู้เย็น ไม่รู้ได้กลิ่นอะไร รู้สึกคลื่นไส้ เธอวิ่งไปอ้วกที่อ้างล้างมือ