รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 36

สรุปบท บทที่ 36 คุณถัง ยังไม่ไปหรอ: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน

สรุปเนื้อหา บทที่ 36 คุณถัง ยังไม่ไปหรอ – รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน โดย สตาร์ไลท์

บท บทที่ 36 คุณถัง ยังไม่ไปหรอ ของ รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย สตาร์ไลท์ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

บทที่ 36 คุณถัง ยังไม่ไปหรอ

เธอมองดวงตาลึกซึ้งของชายหนุ่มเเละถามเสียงเเข็งว่า “หลิน....เฉิงจี๋?”

เขาใส่คอนเเทคเลนส์สีน้ำตาล?

“ดูเหมือนว่าเทคนิคการพรางตัวของผมล้มเหลว ยินยินยังคงจำผมได้” หลินเฉิงจี๋หมุนวนไปรอบๆพร้อมหัวเราะเบาๆข้างหู “นานเเล้วที่ไม่ได้เต้นรำกับคุณ”

ถังซินจำเขาได้ในขณะนั้นร่างกายไม่เพียงเเต่ย่างเท้าตามมาด้วยความฝืดอย่างไม่ฟังคำสั่ง หลินเฉิงจี๋กลับมีวิธีการทำให้เธอก้าวขาเเละทำตามจังหวะของเขา

เพลงค่อยๆหายไป ชายหญิงกอดกันเเละโยกเบาๆ

หลินเฉิงจี๋ถอดหน้ากากออกมาเผยให้เห็นรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลา เขาเอนตัวไปทางด้านข้างคอของถังซินได้กลิ่นหอมจางๆ ทำให้เขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอคิด อยากกอดเธอมาก

ถังซินถูกเขาจับมือไว้เเน่น ทำอย่างไรก็ดึงมันออกมาไม่ได้ เธอถามอย่างไม่พอใจ “หลินเฉิงจี๋ คุณมาประเทศ H ต้องการทำอะไร!”

เธอพอเเล้วสำหรับเกมส์เเมวกับหนูนี้

“ยินยิน มู่เฉินหย่วนไม่ใช่คนดี” หลินเฉิงจี๋ พูดอย่างไม่ต้องการคำตอบ “เขาสนใจคุณ”

“เเล้วคุณล่ะ?” เธอรู้เเน่นอนว่ามู่เฉิงหย่วนช่วยเหลือตนเองไว้มากเเต่ว่ามีเรื่องอยากให้เธอช่วยเเละเธอรู้สึกว่ามู่เฉินหย่วนน่าเชื่อถือกว่าหลินเฉิงจี๋มาก

หลินเฉิงจี๋ทิ้งเงามืดไว้ในใจเธอ ชีวิตนี้เธอลืมไม่ลง!

“คุณเป็นยินยินของผม เบบี๋คุณเป็นคนสำคัญที่สุดของผม” หลินเฉิงจี๋จูบผมของเธอ พูดเสียงอบอุ่น “เเม้ว่าผมจะโกหกคนทั้งโลก เเต่ผมก็จะไม่โกหกคุณ”

จูบอย่างอ่อนโยน ถังซินกลับเเข็งทั้งตัว

“ยินยินมู่เฉินหย่วนสัญญากับพระคุณเล็กๆของคุณว่าจะให้ประโยชน์อะไรมากมาย การร่วมมือนั้นอันตรายเกินไป คุณต้องอยู่กับผมมีเเค่ผมที่จะไม่ทำใหเคุณเจ็บ”

ทำไมเป็นการร่วมมือกันอีก!

เพราะการร่วมมือนั้น มู่เฉินหย่วนได้ให้ชุดเเหวนสไตล์ถังหมิงกับเธอไว้ ทำให้เธอไม่สามารถไม่ช่วยเหลือเขาได้ วันนี้หลินเฉิงจี๋มาหาเธอก็เพราะการร่วมมือนั่น!

“หลินเฉิงจี๋คุณเก่งกว่ามู่เฉิงหย่วน” ถังซินเยาะเย้ยเเล้วมองเขา “ถ้าเลือกได้ฉันก็อยากช่วยเขา”

หลินเฉิงจี๋ยิ้มบนใบหน้าเเละริมฝีปากของเขา “ยินยิน ไม่ต้องงี่เง่า คุณรู้อารมณ์ของผม”

ถังซินรู้เเน่นอน

มิฉะนั้นเขาคงไม่ฝันร้ายเพราะถูกส่งตัวเข้าคุกทั้งคืนเเล้วหนีกลับไปประเทศจีนเพื่อเปลี่ยนชื่อเเละเเต่งงาน ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาหา

“ยินยินไม่ต้องไปร่วมมือกับคนเเบบนั้น คุณจะเสียเปรียบ”หลินเฉิงจี๋ยื่นมือของเขาออกมาเเละทัดผมของเธอไว้ข้างหู คนสองคนใกล้ชิดกัน “มีเเต่ผมเท่านั้นที่สามารถเป็นที่พักพิงปกป้องคุณได้”

ถังซินดึงริมฝีปากล่าง “ปกป้องยังงัย? ฆ่าฉันหรือ?”

ได้ยินว่าดวงตาหลินเฉิงจี๋ส่องประกายดูซับซ้อนเเต่มันก็หายวับไป เขายังคงดูถังซินด้วยความนุ่มนวลเเละอ่อนโยน

“ยินยิน บางเรื่องไม่สามารถมองเเค่ภายนอกได้ มันซับซ้อนกว่าที่คุณคิด”

เขาก้มศีรษะลงไล้ริมฝีปากเบาๆที่แก้มของถังซินเเต่ถังซินรู้สึกหนาวจัดใช้เเรงอย่างหนักดิ้นรนสองครั้งกลับไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธการของเขา

ในช่วงกลางของสถานที่จัดงานมู่เฉินหย่วนเเละจู่ซือซือก็เต้นรำเช่นกัน

มีผู้คนจำนวนมากเต้นรำ มู่เฉิงหย่วนมองดูรอบๆเเละเห็นถังซินกับชายคนหนึ่งอยู่ด้วยกันไม่รู้ทั้งสองพูดอะไรท่าทางใกล้ชิด

ในตอนเเรกเขาคิดว่าถังซินเป็นที่ชื่นชอบของผู้ชาย เขาผ่านไปด้วยรอยยิ้ม เเต่เมื่อเเสงโดนใบหน้าของถังซิน เขาจึงเห็นว่าการเเดงออกของเธอไม่ค่อยถูก ผู้ชายก็เหมือนจะเป็นคนคุ้นเคย

หลินเฉิงจี๋!!

หลินเฉิงจี๋เดินทางมาที่ประเทศ H อย่างลับๆเเละได้ติดต่อกับถังซินหลายครั้ง อาจจะเป็นเพราะความร่วมมือนั้น

ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีมู่เฉิงหย่วนก็คิดไปไกล เขาทำท่าเรียกบริกรเเละพูดอะไรบางอย่างข้างหูของบริกร

บริกรพยักหน้าเเล้วหายไปอย่างรวดเร็วในฝูงชน

ต้องโทษผู้หญิงคนนี้!

ถังซินเจ็บจากไหล่ที่ถูกชน มู่เฉินหย่วนเอ่ยปากขอโทษ “ขอโทษนะ เธออ่อนเเอนิดหน่อย ถ้าไม่มีใครไปส่ง คุณรอผมข้างนอกสักครู่ ผมจัดการเรื่องเสร็จจะไปส่งคุณกลับ”

“ไม่ต้องหรอกฉันจะโทรหาน้องสาว” ถังซินปฏิเสธความเมตตาของเขา

เมื่อถังซินออกไปด้านนอกบังเอิญเห็นจู่ซือซือใช้กระเป๋าตีไปที่ผู้ช่วยจาง หลังจากนั้นฮึดฮัดด้วยความโกรธไปนั่งเบาะหลังริมฝีปากไม่หยุดพ่นลม

นั่นเป็นคนอ่อนเเอหรอ? ถูกทำให้นิสัยเสียหรือเปล่า?

ถังซินโทรหากวนหลิงเอ๋ออีกครั้ง

ครั้งนี้กวนหลิงเอ๋อรับอย่างรวดเร็ว “ขอโทษค่ะพี่ ฉันมีธุระจึงกลับมาก่อน พี่พูดกับบริกรที่นั่น พวกเขาจะส่งรถมาเพื่อพาพี่กลับ”

“กวนหลิงเอ๋อ!!” ถังซินรู้สึกรำคาญมาก “เธอให้พี่ช่วยเเละเธอทำกับพี่เเบบนี้เหรอ?”

“โอ้พี่! ครั้งหน้าฉันจะไปขอโทษพี่ด้วยตัวเอง พี่ไม่ต้องพูดเเล้ว ดูเเลตัวเองดีๆนะ”

มองไปที่โทรศัพท์ที่เพิ่งวางสาย ถังซินเเทบจะทุบโทรศัพท์ทิ้งเเล้ว

ไอ้นี่ หลอกพี่!

ถังซินพยายามหาบริกรที่วิลล่าช่วย เเต่บริกรเหล่านั้นทุกคนล้วนยุ่งมาก ไม่มีเวลาสนใจเธอ เธอยืนอยู่บันไดเพียงลำพังเป็นเวลานานเเละมีคนค่อยๆขยับมาใกล้อย่างเงียบๆ

“คุณถัง ยังไม่ไปหรือ?”

เมื่อเห็นมู่เฉินหย่วนออกมาจากด้านใน หลินเฉิงจี๋ซึ่งกำลังจะไปหาถังซินหันหลังกลับเเละซ่อนตัวอยู่หลังเสา

“ประธานมู่” ถังซินรู้สึกเขินอายมากเพราะเธอเพิ่งปฏิเสธ ไม่ยอมให้มู่เฉินหย่วนไปส่ง “ ใช่ค่ะ น้องสาวของฉันกลับไปก่อนแล้ว ฉันอาจต้องขอให้ใครสักคน จากบ้านพักไปส่ง”

มู่เฉินหย่วนยิ้ม “ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้น ผมจะไปส่งคุณ เป็นทางผ่านพอดี”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน