รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 361

บทที่361 หล่อนเป็นของเขา ใครก็เอาไปไม่ได้

ส่วนถังซินที่เพิ่งรับโทรศัพท์อยากถามหลี่ซูเจ๋ว่าเป็นอะไรก็ได้ยินเสียงทุ้มๆต่ำๆ

ตอนรับสายก็ถูกตัด

หล่อนจึงรีบกดโทรอีกรอบแล้วก็มีเสียงเรียบๆของผู้หญิงพูดออกมาว่าเบอร์นี้ปิดเครื่องแล้ว

คนสวยเป็นอะไรไป？

หลินเฉิงจี๋ลงมาจากข้างบนพอดี เห็นถังซินที่สวมชุดบางๆยืนอยู่ตรงห้องครัว จึงหยิบเสื้อคลุมมาคลุมให้จนถังซินตกใจ

หลินเฉิงจี๋พูดเสียงเบา：“เป็นอะไรไป？”

“คนสวยปิดเครื่อง”ถังซินขมวดคิ้วด้วยท่าทางหงุดหงิดนิดๆ“สองสามชั่วโมงก่อนนี้ หล่อนโทรมาหาฉันสองสามสาย แต่ฉันดันตั้งเงียบไม่เห็น”

หลินเฉิงจี๋ปลอบหล่อน“เขาก็เป็นคู่หมั้นของลู่เหวินซู พี่ผมยังอยากขยายธุรกิจไปที่เอเชีย ผมไม่มีทางแบกภาระไว้กับตระกูลเมืองหนานเฉิงอย่างง่ายๆแน่”

“แต่ว่า......”ถังซินยังกังวล คิดแล้วคิดอีกจึงโทรไปด้วยความเร็วอีกครั้ง“คนสวยโทรหาฉันหลายสายแบบนี้ต้องมีอะไรจะพูดกับฉันแน่”

วันนี้วันเกิดลู่เหวินซู หลี่ซูเจ๋ต้องอยู่กับเขาสิ

ถังซินรอนานมากจนโทรหาเหวินซูติด น้ำเสียงเขาแหบนิดๆ“ฮัลโหล？”

“เหวินซู ฉันถังซินเอง”

ทางนั้นรับสายแล้วพูดสั้นๆอย่างเงียบๆ ลู่เหวินซูถามว่า：“พี่สะใภ้มีอะไรกับพี่ผม เลิกกันจริงเหรอ？งั้นตอนนี้พี่อยู่ไหน โทรหาผมทำไม？”

“อืม พวกเราเลิกกันแล้ว ฉันทำธุระที่ต่างประเทศ”ถังซินเม้มปาก ทำท่าทางสบายๆ“ฉันได้ยินว่าวันนี้วันเกิดนาย สุขสันต์วันเกิดนะเหวินซู”

“ขอบคุณนะพี่สะใภ้”

ไม่รู้ว่าการฟังถังซินมีปัญหาหรือเปล่า หล่อนคิดว่าอารมณ์ของลู่เหวินซูแปลกๆ

แต่เขาพูดน้อยจัง หล่อนเลยไม่กล้าถาม

ถังซินเลยถามอะไรไปอย่างนั้นว่า：“ประธานมู่กับพี่ใหญ่ฉลองให้นายหรือเปล่า？แล้วก็คนสวย วันนี้คนสวยไม่ได้อยู่กับนายเหรอ ฉันโทรหาหล่อนไม่ติด”

“พ่อของพี่ใหญ่บาดเจ็บ เขาเลยรีบไปช่วยที่ซีเรียตั้งนานแล้ว”ลู่เหวินซูหยุดไปแปปนึงแล้วก็พูดอย่างยิ้มๆว่า“คนสวยอยู่กับผมเรากำลังกลับไปฉลองวันเกิด”

“งั้นทำไมหล่อนปิดเครื่องล่ะ？”

“อ้อ โทรศัพท์แบตหมดน่ะ กำลังชาร์ตที่รถผม หล่อนไปเอาเค้กอยู่”

คำพูดของลู่เหวินซูทำให้ถังซินเชื่อ

หล่อนถอนหายใจออกมา คิดถึงสองสามชั่วโมงก่อนที่คุยกับหลี่ซูเจ๋ เรื่องที่หล่อนพูด“เหวินซู คนสวยรักนายมากจริงๆนะฉันหวังว่าพวกนายจะไปด้วยกันได้ดี”

ลู่เหวินซูเหมือนจะยิ้มออกมา“หล่อนรักผม ผมรู้อยู่แล้ว”

ถังซินลังเลเลยพูดกับเขาว่า：“ถ้าคนสวยทำอะไรผิดไป นายก็ให้อภัยหล่อนหน่อยนะ ฉันก็หวังว่าวันข้างหน้าพวกนายจะแบ่งปันทุกสิ่งอย่างด้วยกัน”

“แน่นอน ผมรู้”

หลังจากรู้ว่าคนสวยไม่เป็นไรถังซินเลยวางใจ ค่อยโทรหาหล่อน อีกอย่างวันนี้เป็นวันเกิดลู่เหวินซูควรจะให้พวกเขาฉลองด้วยกันดีๆหล่อนจึงวางสาย

หลินเฉิงจี๋ที่ยืนข้างหล่อนตลอดพูดออกมาว่า：“หล่อนไม่เป็นไรใช่ไหม？”

ถังซินส่ายหน้าแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ไม่เป็นไร กำลังกลับไปกับลู่เหวินซู แค่โทรศัพท์แบตหมดน่ะ ฉันก็เป็นห่วงมากไป”

ทั้งสองขึ้นไป

ถังซินจับบันไดไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกมึนๆจนถอยหลังออกไป โชคดีที่หลินเฉิงจี๋ประคองหล่อนทันเลยไม่ล้มลงไป

“ไม่สบายเหรอ？”

“รู้สึกมึนๆ”ถังซินโบกมือพยายามยืนตรงๆแต่ขาอ่อนนิดๆ

หลินเฉิงจี๋เห็นแบบนี้เลยอุ้มขึ้นมา

ตอนที่รอถังซินตอบสนองมาหลินเฉิงจี๋ก็อุ้มหล่อนขึ้นไปแล้ว

ทั้งสองใกล้กันจนได้กลิ่นลมหายใจของเขาจึงอายขึ้นมาหน่อยๆ

หล่อนพยายามลุกมา พูดเสียงเบาว่า：“ไม่ ไม่ต้องอุ้ม ฉันเดินเองได้”

“ไม่กี่ก้าวเอง”หลินเฉิงจี๋กอดแน่น“ผมไม่อยากปล่อยมือแล้วเห็นคุณล้มลงไปหรอก ให้ผมดูแลบ้างเถอะ”

ได้ยินแบบนั้นถังซินจึงอยู่ในอ้อมกอดเขาโดยไม่พูดอะไรออกมา

ในเวลานี้ไม่รู้ว่ากินน้อยไป เหนื่อยเกินไป หล่อนมักจะไม่สบายและง่วงตลอดเลยมึนหัวขึ้นมา

แปปนึงหลินเฉิงจี๋ก็อุ้มหล่อนไปถึงห้องนอนแล้ววางลงบนเตียง“เดี๋ยวผมไปอุ่นนมให้ไหม？”

ถังซินส่ายหัว“ไม่ต้อง คุณไปนอนเถอะ”

หลินเฉิงจี๋เห็นท่าทางหล่อนแปลกๆเลยตอบรับไป

หลังออกจากห้อง รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไป มองความอุ่นของหล่อนที่ทิ้งไว้ในมือ ก็คิดถึง

ต้องทำยังไงถึงเข้าไปในหัวใจหล่อนได้？

หลินเฉิงจี๋กลับเข้าห้องก็ได้ยินเสียงดังขึ้น เขาเลยรีบเดินไปที่หัวเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์มา มองชื่อบนจอแล้วรับสาย

“มีอะไร？”

หลังจากมาประเทศFเขาก็ติดต่อจงเซิงตลอด แต่ไม่บอกถังซิน กลัวหล่อนรู้ว่ามีคนช่วยก็จะหนีไป

“คุณชาย ผมทราบมาว่าน้องสาวของประธานมู่จะมาไฟล์ทบินFM8426 หล่อนจะมาที่ประเทศF”

“เหมือนหล่อนจะรู้อะไรแล้ว อยากเอาถังซินไปจากผม”หลินเฉิงจี๋กำโทรศัพท์แน่น สีหน้าดูแย่แฝงไปด้วยความร้อนรน

ในแต่ละวันเขาเห็นว่าบางทีถังซินจะติดต่อกับกวนชิงเฟิง ถามเรื่องในบ้าน จู่ซือซือเป็นแฟนกวนชิงเฟิง จุดประสงค์ที่หล่อนมานี่ก็ชัดเจน

คิดถึงเรื่องนั้น ในใจหลินเฉิงจี๋ก็ไม่สบายใจพูดเสียงทุ้มว่า：“หาทางให้หล่อนกลับไป”

“สายการบินนี้อีกสองสามชั่วโมงจะถึงประเทศF ผมห้ามไม่อยู่ครับ”จงเซิงพูด“อีกอย่าง ถ้าผมขู่เข็ญหล่อน แล้วประธานมู่รู้ ต้องไม่ไว้ผมแน่ คุณชาย คุณไม่มีอำนาจสืบทอดอเล็กซ์เลียร์ก็ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว อย่ามีปัญหากับประธานมู่อีกเลย”

จงเซิงพูดอีกว่า：“ยังมีอีกเรื่อง ผมพบว่าคนของคุณชายคนโตก็จ้องน้องสาวของประธานมู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตอนนั้นที่ท่านเสียเปรียบประธานมู่หรือเปล่า เลยอยากแก้แค้นน้องเขา”

ก้าวที่ท่าทางร้อนรนของหลินเฉิงจี๋หยุดลง

เขาเกือบลืมไป ได้ยินว่าที่จริงจี้เจียจื้อจะเข้ามาประเทศR กลับโดนประเทศRแบล็คลิสต์ เสียไปหลายร้อยล้านดอลล่าร์ น่าจะเป็นลายมือของมู่เฉินหย่วน

จี้เจียจื้อโกรธแค้นแน่นอน เลยอยากใช้โอกาสนี้กับจู่ซือซือ

ถ้ารู้อย่างนี้หลินเฉิงจี๋ให้จงเซิงระวังอีกหน่อยได้ แอบปกป้องจู่ซือซือ ยังไงหล่อนก็เป็นน้องสะใภ้ถังซิน แต่ว่าคำพูดนั้นกลับพูดไม่ออก

พอคิดว่าพรุ่งนี้จู่ซือซือจะมาแล้วพูดให้ถังซินกลับไปด้วยกัน กลับไปอยู่ข้างๆมู่เฉินหย่วน ความคิดที่มืดมิดนั้นก็เพิ่มขึ้นในใจของเขา

ถังซินเป็นของเขา ใครก็เอาไปไม่ได้！

หลินเฉิงจี๋จับโทรศัพท์แน่น ฝ่ามือมีเหงื่อออกมาหน่อยๆ

เขาจ้องไปที่พรมพรมลายเปอร์เซียด้านล่างแล้วพูดว่า“ให้หล่อนมา นายไม่ต้องยุ่ง”

“คุณชาย นั่นน้องสะใภ้ถังซินนะ”จงเซิงทนไม่ไหว แม้ว่าเขาไม่ชอบถังซิน แต่ก็ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของถังซินกับหลินเฉิงจี๋แย่ลง“ถ้าหล่อนรู้......”

หลินเฉิงจี๋พูดตัด“นายไม่พูด หล่อนก็ไม่รู้ จงเซิง ผมไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน ผมไม่อยากให้คนอื่นเอาหล่อนไปจากผม”