รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 361

บทที่361 หล่อนเป็นของเขา ใครก็เอาไปไม่ได้

ส่วนถังซินที่เพิ่งรับโทรศัพท์อยากถามหลี่ซูเจ๋ว่าเป็นอะไรก็ได้ยินเสียงทุ้มๆต่ำๆ

ตอนรับสายก็ถูกตัด

หล่อนจึงรีบกดโทรอีกรอบแล้วก็มีเสียงเรียบๆของผู้หญิงพูดออกมาว่าเบอร์นี้ปิดเครื่องแล้ว

คนสวยเป็นอะไรไป？

หลินเฉิงจี๋ลงมาจากข้างบนพอดี เห็นถังซินที่สวมชุดบางๆยืนอยู่ตรงห้องครัว จึงหยิบเสื้อคลุมมาคลุมให้จนถังซินตกใจ

หลินเฉิงจี๋พูดเสียงเบา：“เป็นอะไรไป？”

“คนสวยปิดเครื่อง”ถังซินขมวดคิ้วด้วยท่าทางหงุดหงิดนิดๆ“สองสามชั่วโมงก่อนนี้ หล่อนโทรมาหาฉันสองสามสาย แต่ฉันดันตั้งเงียบไม่เห็น”

หลินเฉิงจี๋ปลอบหล่อน“เขาก็เป็นคู่หมั้นของลู่เหวินซู พี่ผมยังอยากขยายธุรกิจไปที่เอเชีย ผมไม่มีทางแบกภาระไว้กับตระกูลเมืองหนานเฉิงอย่างง่ายๆแน่”

“แต่ว่า......”ถังซินยังกังวล คิดแล้วคิดอีกจึงโทรไปด้วยความเร็วอีกครั้ง“คนสวยโทรหาฉันหลายสายแบบนี้ต้องมีอะไรจะพูดกับฉันแน่”

วันนี้วันเกิดลู่เหวินซู หลี่ซูเจ๋ต้องอยู่กับเขาสิ

ถังซินรอนานมากจนโทรหาเหวินซูติด น้ำเสียงเขาแหบนิดๆ“ฮัลโหล？”

“เหวินซู ฉันถังซินเอง”

ทางนั้นรับสายแล้วพูดสั้นๆอย่างเงียบๆ ลู่เหวินซูถามว่า：“พี่สะใภ้มีอะไรกับพี่ผม เลิกกันจริงเหรอ？งั้นตอนนี้พี่อยู่ไหน โทรหาผมทำไม？”

“อืม พวกเราเลิกกันแล้ว ฉันทำธุระที่ต่างประเทศ”ถังซินเม้มปาก ทำท่าทางสบายๆ“ฉันได้ยินว่าวันนี้วันเกิดนาย สุขสันต์วันเกิดนะเหวินซู”

“ขอบคุณนะพี่สะใภ้”

ไม่รู้ว่าการฟังถังซินมีปัญหาหรือเปล่า หล่อนคิดว่าอารมณ์ของลู่เหวินซูแปลกๆ

แต่เขาพูดน้อยจัง หล่อนเลยไม่กล้าถาม

ถังซินเลยถามอะไรไปอย่างนั้นว่า：“ประธานมู่กับพี่ใหญ่ฉลองให้นายหรือเปล่า？แล้วก็คนสวย วันนี้คนสวยไม่ได้อยู่กับนายเหรอ ฉันโทรหาหล่อนไม่ติด”

“พ่อของพี่ใหญ่บาดเจ็บ เขาเลยรีบไปช่วยที่ซีเรียตั้งนานแล้ว”ลู่เหวินซูหยุดไปแปปนึงแล้วก็พูดอย่างยิ้มๆว่า“คนสวยอยู่กับผมเรากำลังกลับไปฉลองวันเกิด”

“งั้นทำไมหล่อนปิดเครื่องล่ะ？”

“อ้อ โทรศัพท์แบตหมดน่ะ กำลังชาร์ตที่รถผม หล่อนไปเอาเค้กอยู่”

คำพูดของลู่เหวินซูทำให้ถังซินเชื่อ

หล่อนถอนหายใจออกมา คิดถึงสองสามชั่วโมงก่อนที่คุยกับหลี่ซูเจ๋ เรื่องที่หล่อนพูด“เหวินซู คนสวยรักนายมากจริงๆนะฉันหวังว่าพวกนายจะไปด้วยกันได้ดี”

ลู่เหวินซูเหมือนจะยิ้มออกมา“หล่อนรักผม ผมรู้อยู่แล้ว”

ถังซินลังเลเลยพูดกับเขาว่า：“ถ้าคนสวยทำอะไรผิดไป นายก็ให้อภัยหล่อนหน่อยนะ ฉันก็หวังว่าวันข้างหน้าพวกนายจะแบ่งปันทุกสิ่งอย่างด้วยกัน”

“แน่นอน ผมรู้”

หลังจากรู้ว่าคนสวยไม่เป็นไรถังซินเลยวางใจ ค่อยโทรหาหล่อน อีกอย่างวันนี้เป็นวันเกิดลู่เหวินซูควรจะให้พวกเขาฉลองด้วยกันดีๆหล่อนจึงวางสาย

หลินเฉิงจี๋ที่ยืนข้างหล่อนตลอดพูดออกมาว่า：“หล่อนไม่เป็นไรใช่ไหม？”

ถังซินส่ายหน้าแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า“ไม่เป็นไร กำลังกลับไปกับลู่เหวินซู แค่โทรศัพท์แบตหมดน่ะ ฉันก็เป็นห่วงมากไป”

ทั้งสองขึ้นไป

ถังซินจับบันไดไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกมึนๆจนถอยหลังออกไป โชคดีที่หลินเฉิงจี๋ประคองหล่อนทันเลยไม่ล้มลงไป