รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 382

บทที่ 382 ตะโกนอะไรกัน เสียงดังจะตายแล้ว

คนรับใช้ได้เตรียมห้องให้เจียน่าไว้แต่เนิ่นๆแล้ว ของส่วนตัวที่ใช้ก็เป็นแบรนด์ที่เธอใช้ประจำ

เจียน่าเปิดตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าสุดหรูคอลเลคชั่นใหม่ล่าสุดจากห้องเสื้อชั้นนำสิบกว่าเจ้า ต่างถูกแขวนอยู่ในนั้น

เธอหยิบขึ้นมาใส่หนึ่งตัว และเซลฟี่กับทุกมุมของห้องนี้ ทั้งยังวิดีโอหาเหล่าเพื่อนสาว พาพวกเธอดูรอบๆ วิลล่า มีความสุขกับสายตาอิจฉาของพวกเธอ

ในตอนที่เจียน่าจะขึ้นไปยังชั้นสาม คนรับใช้ก็รีบปรี่เข้ามาขว้างหน้าเธอ

“คุณเจียน่าคะ ในวิลล่านี้คุณจะเดินไปที่ไหนก็ได้ ยกเว้นชั้นสามค่ะ”

เจียน่าตวาดลั่น “ฉันคืนนายหญิงของที่นี่ จะมีที่ไหนที่ฉันไปไม่ได้ได้อย่างไร”

“ชั้นสามคุณหลี่พักอยู่ค่ะ” คนรับใช้ตอบกลับ “คุณลู่สั่งพวกเรามา ว่าคุณจะไปที่ไหนก็ได้ แต่ขึ้นไปชั้นสามไม่ได้ คุณเจียน่า อย่าได้สร้างความลำบากให้กับพวกเราด้วยค่ะ”

เจียน่ารู้สึกเสียหน้าจนรีบกดวางสายทันที

เธอตวาดลั่น “คุณหลี่ คุณจางอะไรกัน ฉันต่างหากแฟนของเหวินซู”

คนรับใช้กล่าวอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน “ฉันไม่รู้ความสัมพันธ์ของคุณกับคุณลู่หรอกค่ะ แต่ท่านที่อยู่ชั้นสามนั้น ฉันได้ยินว่าเป็นคู่หมั้นของคุณลู่ค่ะ”

คู่หมั้น ทั้งนามสกุลหลี่

ทันใดนั้นเจียน่าก็นึกคิดมาได้คนหนึ่ง และรีบถามคนรับใช้ทันที “หลี่ซูเจ๋รึ”

“...ค่ะ”

เจียน่าใจสั่นสะท้าน

เธอคิดว่าลู่เหวินซูได้อ่านพวกนั้นแล้ว และผสมร่วมกับคำโกหกของเธอ จะต้องถูกกระตุ้นจนเลิกกับหลี่ซูเจ๋เป็นแน่ แต่ทำไมลู่เหวินซูถึงได้พาไว้ที่นี่กัน

ทั้งยังส่งเธอมาที่นี่อีกด้วย นี่มันหมายความว่าอย่างไรกัน

เจียน่าถามคนรับใช้ด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “แล้วทำไมเหวินซูถึงให้เธอมาอยู่ที่นี่”

“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ คุณเจียน่า”

“แล้วทำไมเธอถึงพักที่ชั้นสาม” เจียน่ากะพริบตาปริบๆ โบกมือและกล่าว “ฉันไม่ได้ใส่ใจว่าเหวินซูจะมีคู่หมั้นอยู่แล้วหรือไม่ แค่อยากจะปักทายเสียหน่อย อย่างไรก็คงได้พบหน้ากันมากขึ้น”

คนรับใช้มีท่าทีสับสน ก่อนจะบอกกับเธอ “คุณเจียน่าคงไม่ได้พบกับคุณหลี่หรอกค่ะ คุณลู่ไม่ให้เธอลงมาจากชั้นสาม และพวกเราก็เป็นคนอาหารทั้งสามมื้อขึ้นไปให้เธอค่ะ”

เจียน่าคิดอย่างมีความสุข พลางถามอย่างสงสัย “เธอทะเลาะกับเหวินซูหรือ”

เมื่อเห็นคนรับใช้มีท่าทีลังเล เจียน่าก็นำเงินออกมาจากกระเป๋าและวางลงบนมือของเธอ “เธอบอกกับฉันได้ อย่างไรที่นี่ก็ไม่ได้มีฉันที่อยู่คนเดียว ฉันเองก็ไม่อยากไปยั่วโทสะเหวินซูเข้า”

คนรับใช้รับเงินไปจนมือไม้อ่อน จึงนำเรื่องครั้งที่แล้วที่ลู่เหวินซูทะเลาะกับหลี่ซูเจ๋ พวกเธอเป็นคนโอบหลี่ซูเจ๋ไปอาบน้ำ และทำความสะอาดร่างกายให้ เล่ารายละเอียดทุกอย่างให้เจียน่าฟังจนหมด

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียน่าก็วางใจ

เรื่องโกหกที่เธอสร้างในครั้งนั้น ยังคงมีผลต่อลู่เหวินซูและหลี่ซูเจ๋ ลู่เหวินซูเพียงแค่อยากให้หลี่ซูเจ๋ตั้งท้องและคลอดลูกของเขา ถึงได้ขังตัวไว้ที่นี่

หลี่ซูเจ๋อยู่ที่ชั้นสามและไม่มีทางลงมาได้ ราวกับอยู่ในคุก ไม่เป็นภัยคุกคามต่ออิสระของเธออย่างแน่นอน

“เธอคงไปยั่วโมโหเหวินซูเข้า ถึงได้ถูกทำเช่นนั้น” เจียน่าแสร้งทำเป็นห่วงใยหลี่ซูเจ๋ และกำชับกับคนรับใช้อีกว่า “เช่นนั้นพวกเธอก็ดูแลเธอให้ดีๆนะ อย่าให้เธอลงมา หากเหวินซูมาเจอเข้าคงจะหงุดหงิดน่าดู”

“ค่ะ คุณเจียน่า”

เจียน่าพักอยู่ที่นี่ จะตื่นตอนไหนก็ได้

ไม่จำเป็นต้องเดิน เพียงแค่นอน และใช้โทรศัพท์ออดอ้อนลู่เหวินซู ก็มีเงินเข้าบัญชีทันที เพียงโทรออก คนของร้านชั้นนำก็จะนำเสื้อผ้าและเครื่องประดับมาให้เธอเลือกถึงวิลล่า

ชีวิตที่มัวเมาไปกับเงิน

บางครั้งที่เห็นคนรับใช้ขึ้นไปให้อาหารที่ชั้นสาม เจียน่าก็นึกอยากจะขึ้นไปเจรจากับหลี่ซูเจ๋ เรื่องผลักหลี่ซูเจ๋ตกบันไดจนทำให้เธอแท้ง มันทำให้ใจเริ่มร้อนรน

เพื่อที่จะแก้แค้น หลี่ซูเจ๋จึงวางแผนขึ้นมาอย่างมากมาย เวลานั้นด้วยการยั่วยุที่ไร้ซึ่งความกลัวของเธอ กลายเป็นคนที่ยุ่งด้วยไม่ได้ ตอนนี้ก็เล่นสงครามประสาทกับลู่เหวินซู และถูกขังอยู่ที่ชั้นสาม