รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 384

บทที่ 384 คุณขึ้นไปบนชั้นสามหรือ

หลี่ซูเจ๋เพ่งมองใบหน้าผู้หญิงคนนั้นให้ชัดๆ ก็พบว่านั่นคือเจียน่า

เมื่อเธอเห็นท่าทางที่สนิทสนมของลู่เหวินซูและเจียน่า ก็นึกไปถึงครานั้นที่โดนเธอผลัก จนเธอเสียลูกทั้งสองไป ความเกลียดชังในใจปะทุขึ้นมา ในตอนที่จะเข้าไป ก็เห็นเจียน่าอ้อมตัวของลู่เหวินซู มุดลอดใต้แขน และนั่งลงที่ตักของเขาอย่างหน้าไม่อาย

เธอจ้องมองเหตุการณ์ตรงหน้าเขม็ง การหายใจที่ทรมานก็หยุดลง

“เหวินซู อย่าทำแต่งานสิคะ สนใจฉันหน่อย” เจียน่าโอบรอบคอของชายหนุ่มไว้ และออดอ้อน “แฟนอย่างฉันน่าสนใจกว่างานพวกนั้นนะคะ ให้ความสุขกับคุณก็ได้ด้วย”

แฟนหรือ

ลู่เหวินซูขังเธอไว้ที่นี่ สร้างความอัปยศให้กับเธอ ทั้งยังพาแฟนใหม่มาที่นี่อีกรึ ความเจ็บปวดที่เธอได้รับนั้นยังไม่พออีกหรือ ยังต้องเพิ่มมากกว่านี้อีกหรือ

เห็นเจียน่ากำลังจะยกตัวขึ้นไปจูบลู่เหวินซู หลี่ซูเจ๋ก็รู้สึกแย่ ความหวังในใจที่เคยมีอยู่ก็พังทลายลง พิงกำแพงและเดินจากไปอย่างไร้เรี่ยวแรง

ร่างกายที่ไร้เรี่ยวแรงของเธอ เพียงเดินมาถึงชั้นสามได้เท่านั้น ก็เป็นลมอยู่ที่หน้าขั้นบันได

ภายในห้องหนังสือ พอได้กลิ่นน้ำหอมที่น่ารำคาญ ลู่เหวินซูถึงได้หลุดมาจากภวังค์ และพบว่าเจียน่านั้นได้นั่งลงบนตักของตัวเอง ใบหน้าพลันมืดครึ้ม และผลักเธอออกไปทันที

เจียน่าที่ถูกเขาจับโยนอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่อลุกขึ้นยืนได้ ก็ปรี่เข้าไปหาเขาอีกครั้ง “เหวินซู คุณอย่าเอาแต่คิดถึงผู้หญิงที่อยู่ชั้นสามสิคะ เธอยังทำร้ายคุณไม่มากพอหรือ มีเพียงฉันที่ห่วงใยคุณ รักคุณ ฉันจะคอยอยู่เคียงคุณ คุณอยากได้ลูกกี่คน ฉันจะคลอดเพื่อคุณ”

ลู่เหวินซูคว้าผมเธอไว้กระจุกหนึ่ง และกระชากพาเบื้องหน้า แล้วเอ่ยถามเสียงดุดัน “คุณขึ้นไปที่ชั้นสามหรือ”

“เปล่า เปล่าค่ะ” เจียน่าที่โดนกระชากผมจนเจ็บ ก็ไม่กล้าทำตามใจอีก “ฉันได้ยินมาจากคนรับใช้ ว่าคุณหลี่นั้นพักอยู่ชั้นสาม คุณไม่อนุญาตให้ขึ้นไป ฉันก็ไม่กล้าขึ้นหรอกค่ะ ฉันแค่รู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่าสำหรับคุณ”

“ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมแบบนั้น คุณปล่อยเธอข้างทางให้อยู่ตามมีตามเกิดเถอะค่ะ ให้อยู่ที่นี่มีแต่จะทำให้ใจของคุณไม่เป็นสุข เธอไม่มีทางเสียใจที่ฆ่าลูกทั้งสอง...”

“หุบปาก” ลู่เหวินซูตวาดตัดคำพูดของเธอ ใบหน้าดุดันจนน่ากลัว “ผมจะให้เธออยู่ที่ไหนนั่นมันก็เรื่องของผม ใช่ธุรการของคุณไหม หากยังอยากใช้ชีวิตที่ร่ำรวยก็หุบปากให้สนิท อยู่มันไปเงียบๆ หากกล้าขึ้นไปที่ชั้นสาม ผมเอาคุณตายแน่”

เมื่อเห็นเจียน่าไม่พูดอะไร ลู่เหวินซูก็ตวาดลั่น “ได้ยินไหมวะ”

“...ได้ยินแล้วค่ะ” เจียน่าตอบกลับไปด้วยท่าทางไหล่ห่อ ในใจนึกกลัวว่าเขาจะตบตัวเอง

ลู่เหวินซูโยนเธอออกไป “ต่อจากนี้เรียกคุณลู่ อย่ามาทำตัวไร้มารยาทที่นี่ และหากอยู่ในบ้านก็อย่าได้ใส่แบบนี้ มันเหมือนโสเภณีโว้ย ออกไป”

เจียน่าวิ่งออกจากห้องหนังสือมาราวกับหมาหางจุกก้น

เธอคิดว่าใส่ชุดที่เซ็กซี่ และใช้เล่ห์เหลี่ยมอีกเล็กน้อยก็จะประสบความสำเร็จ ไม่คิดว่านอกจากลู่เหวินซูจะไม่สนใจแล้ว ยังโยนเธอออกมาอีกต่างหาก

เจียน่าอัดอั้นไปด้วยความโกรธ คิดจะลงไปสาดอารมณ์กับคนรับใช้ที่อยู่ด้านล่าง แต่เหลือบสายตาไปมองอย่างไม่ได้ตั้งใจ ก็เห็นหลี่ซูเจ๋เป็นลมอยู่ที่หน้าขั้นบันไดของชั้นสาม เมื่อนึกไปถึงประตูที่ถูกเปิดไว้ครึ่งหนึ่ง ดวงตาก็ทอประกายทันที

เมื่อครู่ หลี่ซูเจ๋ไปห้องหนังสืออย่างนั้นหรือ

เช้าวันรุ่งขึ้น ลู่เหวินซูก็ได้ออกไปจากวิลล่า

จนกระทั่งเจียน่าลงมาทานอาหารเที่ยง คนรับใช้ถึงได้บอกกับเธอ “คุณเจียน่าคะ คุณผู้ชายบอกว่าจะไปสัมมนาที่ต่างประเทศ ให้คุณโทรหาเขาให้น้อยลง ไม่มีธุระอะไรก็นอนให้เยอะๆ และขอให้จำคำพูดของเขาเอาไว้ให้ขึ้นใจด้วยค่ะ”

เจียน่าหน้าตึง และแค่นเสียงลำคอ “ฉันรู้แล้ว พูดจบหรือยัง พูดจบแล้วก็ไปทำเรื่องของตัวเองเถอะ”

เธอใช้บัตรที่ลู่เหวินซูให้ไว้ ซื้อของออนไลน์ ไม่ว่าจะเรียนอะไร ก็ให้อาจารย์มาสอนที่วิลล่า ทั้งยังชวนรุ่นพี่รุ่นน้องคนสนิทที่อยู่ในเมืองหนานเฉิงมาดื่มชาที่วิลล่า จนลืมเรื่องของคนที่อยู่บนชั้นสามไป