รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 392

บทที่392 ตอนที่ใส่ยา ใช้มือซ้ายหรือขวา

“อีกอย่าง ประจำเดือนของคุณหลี่มาเป็นปกติ ก็แค่หมดไปก่อนสองวัน และเป็นคุณเจียน่าที่ให้ฉันบอกกับคุณว่าคุณหลี่มีความผิดปกติในมดลูก ประจำเดือนเลยมาผิดปกติ”

สีหน้าของเจียน่าเปลี่ยนไปพูดออกมาเสียงดัง“เธอพูดอะไรมั่วซั่ว——”

ลู่เหวินซูเหลือบมองหล่อน เจียน่าตกใจถอยหลังไป พูดอะไรออกมาไม่ออกอีก

“มีอีกไหม？”

“ยัง ยังมีค่ะ”ชิงเหอพูดครวญครางต่อ“มีครั้งนึงคุณหลี่มีไข้สูงมาก ฉันจะโทรหาคุณแต่คุณเจียน่าไม่ให้ฉันรบกวนคุณ ฉันอยากให้หมอมาตรวจแต่หล่อนก็ไม่อนุญาต”

“คุณเจียน่าให้ฉันไปทำงาน ทุกมื้อให้เอาอาหารวางไว้ที่หน้าประตูแล้วให้คุณหลี่มาหยิบเอง ที่จริงไม่ใช่คุณหลี่ที่เลือกกินแต่คุณเจียน่าสั่งให้พวกเราทำน้อยๆ พวกเราทำตามหล่อนก็จะให้เงิน ไม่ทำตามก็จะตบตีพวกเราแล้วบอกว่าหล่อนคือเจ้านายที่นี่ พวกเราต้องเชื่อฟังหล่อน”

การแสดงสีหน้าของลู่เหวินซูยังเหมือนเดิมแต่ในใจกลับพุ่งพรวดเหมือนจะอยากฆ่าเจียน่า

เขาถาม“มีคุณที่ช่วยหล่อนทำ？”

“ยังมีหล่อน หล่อนแล้วก็หล่อนต่างก็รับเงินคุณเจียน่า”ชิงเหอชี้เหล่าแม่บ้านสองสามคนนั่น“ช่วงนี้มีพวกเราที่ผลัดกันให้คุณหลี่ทาน”

“คุณชายลู่ หล่อนกำลังใส่ร้ายฉัน！”เจียน่ารีบวิ่งเข้ามาอธิบาย“ฉันกับคุณหลี่ไม่เคยบาดหมางกัน ไม่มีทางทำเรื่องนี้แน่ พวกเขาใส่ร้ายฉัน！”

“คุณลู่ คุณต้องเชื่อฉันนะคะ ฉันพูดจริงค่ะ！”หล่อนยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว“ถ้าฉันทำเรื่องนี้ ครอบครัวฉันจะต้องไม่ตายดี！”

ลู่เหวินซูตบหน้าหล่อนแล้วยิ้ม“ผมยังไม่พูดเลยว่าไม่เชื่อคุณ จะรีบสาบานทำไม？อีกอย่างแม่บ้านเป็นคนทำ สาบานแล้วมีประโยชน์ไหม？”

เจียน่าโดนเขาจ้องตัวเย็นเฉียบไปทั้งตัว

หล่อนสงบสติอารมณ์ตัวเองพูดว่า ไม่ว่าแม่บ้านจะพูดยังไง ทาวเฮ้าส์ไม่มีกล้อง บอกไปว่าตัวเองโนใส่ร้ายก็จบแล้ว

“ที่ชิงเหอพูดคือความจริง เรื่องนี้คุณเจียน่าใช้พวกเราทำค่ะ”

“ใช่ค่ะคุณลู่ พวกเราไม่ทำหล่อนก็จะตบตี”

“คุณลู่ ไม่ใช่ว่าพวกเราสร้างความลำบากให้คุณหลี่ เป็นคุณเจียน่าที่เทียบคุณหลี่ไม่ได้”

“......”

ที่จริงเหล่าแม่บ้านกลัวลู่เหวินซู พอเห็นชิงเหอพูดระบายออกมาก็ช่วยๆกันพูด หวังว่าลู่เหวินซูจะตระหนักได้

สีหน้าของเจียน่าขาวซีดแปปนึงก็ทำท่าทางเป็นคนโดนกระทำ“โอเค พวกเธอบอกว่าฉันด่าว่าตบตีพวกเธอ รังแกคุณหลี่ หลักฐานล่ะ？พวกเธอบาดเจ็บตรงไหนบ้าง เอามาพิสูจน์สิ？”

เห็นเหล่าแม่บ้านพูดไม่ออก เจียน่าก็ยิ่งมั่นใจแล้วก็ยิ่งเชิดใส่มากขึ้น“หลักฐานก็ไม่มีกัน ใส่ร้ายฉัน ใส่ร้ายป้ายสี！”

“มี เงินที่คุณให้พวกเรา”แม่บ้านคนหนึ่งพูดแล้วเอาเงินออกมาจากกระเป๋า“นี่วันก่อนคุณให้ฉันไปปิดวาล์วน้ำร้อนห้องคุณหลี่แล้วก็ให้ฉันมา”

สายตาลู่เหวินซูหม่นมัวไป

เจียน่าหัวเราะขึ้นมา“ฉันต้องการอะไรแค่เรียกคนมาส่งก็ได้แล้ว ไม่ต้องออกไปไหน แล้วในกระเป๋าจะมีเงินสดเยอะขนาดนั้นได้ไง！”

แม่บ้านรีบพูด“นี่คุณให้ฉันมา ด้านบนยังมีรอยนิ้วมือ！”

“โอเค งั้นพวกเราให้คุณชายลู่มาคนมาตรวจสอบดูว่าด้านบนนี้มีรอยนิ้วมือไหม”เจียน่าพูดอย่างไม่รีบร้อน มั่นใจอย่างมาก

ดีที่หล่อนรู้สึกว่าสัมผัสกับเหล่าแม่บ้านแล้วสกปรก ทุกครั้งที่ให้เงินเลยสวมถุงมือ

พระเจ้าช่วยหล่อนจริงๆ！

คำพูดของหล่อนทำให้แม่บ้านต่างพูดไม่ออก ที่นี่ก็ไม่มีกล้องวงจรปิด พวกหล่อนโกรธจนตาแดง

เจียน่ายิ้มอย่างมั่นใจแล้วพูดกับลู่เหวินซูอย่างน่าสงสารว่า“คุณชายลู่ดูสิ พวกหล่อนกล่าวหาฉัน บอกว่าฉันแกล้งคุณหลี่ รังแกพวกหล่อน คุณต้องช่วยฉันนะ”