รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 395

บทที่395 เขาไม่มีทางมาได้

ถังซินส่ายหัว“ตอนนี้พวกเรายังไม่แน่ใจว่าคนที่แมกซี่พูดถึงใช่คนของจี้เจียจื้อหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ แล้วจี้เจียจื้อรู้ว่าคุณยังคุยกับแมกซี่ไม่ได้เขาจะต้องมาก่อกวนฉันแน่ คุณจับตาดูจี้เจียจื้อไว้ เรื่องแมกซี่เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

หลินเฉิงจี๋พูดอย่างเจ็บปวด“ผมไม่อยากให้คุณเหนื่อยขนาดนั้น”

“ไม่เป็นไร เหนื่อยมานานแล้ว คืนนี้อีกคืน”ถังซินยิ้มให้ ริมฝีปากแดงๆยกขึ้น รอยยิ้มที่มีเสน่ห์นั้นทำให้หลินเฉิงจี๋หลงใหล

ข้างกายมีผู้หญิงฉลาดคนนี้ เขาจะยังมีอะไรไม่พอใจได้อีก？

สองทุ่ม รถก็ถึงโรงแรมAtlantis

Atlantisเป็นโรงแรมแปดดาวที่ในโลกนี้น้อยนักจะมี ช่างหรูหราอย่างเปรียบไม่ได้ งานเลี้ยงที่มีชื่อเสียง งานประมูลหรือกระทั่งงานวันเกิดของเหล่าราชวงศ์ล้วนแต่จัดที่นี่

เมื่อก่อนตอนที่ถังซินมาทำงานต่างจังหวัดก็เคยมาพักที่นี่ แต่ว่าโรงแรมแปดดาวนี้ก็เคยมาครั้งนึง พอลงจากรถก็โดนความหรูหราของโรงแรมนี้ทำให้ตกใจ

ขึ้นลิฟท์ไปกับหลินเฉิงจี๋ถังซินก็เข้าไปกระซิบเขา“ได้ยินว่าPartyนี้มาตรฐานสูงมาก 90% ของนักการเมืองผู้มีชื่อเสียงต่างก็มาที่นี่ จริงป่ะ？”

หลินเฉิงจี๋ตอบรับไปแล้วพูดกับหล่อนว่า“ทีแรกตอนเริ่มนั้นเป็นสถานบันเทิงPartyที่ราชวงศ์แพลนไว้ คิดไม่ถึงว่านักธุรกิจต่างชาติบางคนอยากมาสร้างชื่อเสียง ทำธุรกิจง่าย นักการเมืองก็อยากสร้างคอนเนคชั่น ราชวงศ์เห็นว่าทำเงินได้และยังดึงดูดเงินลงทุนจากต่างประเทศก็เลยจัดขึ้นปีละครั้ง แต่ละปีก็มีคนมาเยอะมากขึ้น นับวันยิ่งครึกครื้น”

“คนของพระราชานี่มีหัวการค้าจัง！”ถังซินพูด“ถ้าฉันจ่ายหนึ่งล้านมาร่วมParty แม้ว่าฉันจะเจรจาธุรกิจไม่สำเร็จ แต่ได้นามบัตรมาสองสามใบก็ถือว่าทำเงินได้แล้ว”

“รอฉันว่างจะโทรหาพวกเขา ไม่มีนักธุรกิจคนไหนหรอกที่ไม่สนใจทำธุรกิจที่ได้กำไรสูงใช่ไหมล่ะ？ถ้าไม่มีทางทำร่วมกันจริงๆล่ะก็ ก็ยังสามารถใช้พวกเขาสร้างคอนเนคชั่นได้อีก”

“วิเคราะห์ถูกแล้ว”หลินเฉิงจี๋พยักหน้า“ผมต้องเอาธุรกิจส่งให้คุณจัดการแล้วล่ะ”

ถังซินโบกมือปฏิเสธบ่นว่า“อย่าน่ะ！ฉันแค่พูดไปงั้น ทฤษฎีกับความเป็นจริงยังห่างกันเยอะ คุณอย่ามองฉันสูงไป

“ผมไม่ได้มองสูง แต่คุณน่ะฉลาดมาก เรียนรู้อะไรก็ไว”หลินเฉิงจี๋พูดจริง“ถ้ามีสักสองสามบริษัททำให้คุณเติบโตได้ถึงแม้ว่าจะขาดทุน ผมก็คิดว่าคุ้ม”

“อ๊า ถึงแล้ว”ลิฟท์เปิดออกถังซินก็เดินออกไปก่อน“เรื่องนี้ไว้ค่อยคุยละกัน”

เห็นหล่อนตัดบทแบบนี้ สายตาของหลินเฉิงจี๋ก็หม่นลง

คืนนั้นที่รู้เรื่องของตัวเอง เขาก็ใช้เวลาเดือนนึงถึงจะดีขึ้นแต่ว่าก็ยังรับไม่ได้ที่เขากับมู่เฉินหย่วนเป็นพี่น้องแม่เดียวกัน

เขาไม่ยอมรับความสัมพันธ์กับมู่เฉินหย่วนและไม่คาดหวังว่าถังซินจะมีวันกลับไป

ท่าทางของหล่อนแสดงต่อเขาดี แต่ในใจหล่อน เขากับมู่เฉินหย่วนยังมีข้อแตกต่างกัน

หล่อนรับต่อบริษัทมู่ซื่อได้ ทำอะไรแทนมู่เฉินหย่วนได้ แต่พอเขาให้ของดีๆกับหล่อนบ้าง หล่อนกลับไม่ต้องการ

หลินเฉิงจี๋ยังไม่ตามมา ถังซินเลยหันไปมองเขา“ทำไมไม่ออกมาล่ะ？”

“มาแล้ว”หลินเฉิงจี๋ซ่อนอารมณ์เก่ง สายตาอ่อนโยน รีบออกมาจากลิฟท์ตอนที่ลิฟท์จะปิดแล้วเดินไปข้างๆถังซิน

ทั้งสองแสดงตัวตนแล้วเข้าไปในห้องโถง

ในห้องนั้นหรูหราใหญ่โตมากจนเกือบจะมองไม่เห็นหัวคน ข้างในเปิดเพลงแจ๊สดีๆภายในงานแขกระดับสูงต่างสวมชุดดูดีมาก ราวกับว่ามาร่วมงานเลี้ยงฉลองที่เป็นทางการ

ถังซินเดินตามหลินเฉิงจี๋ไปเรื่อยๆ สายตามองไปรอบๆ

มีเหล่านักการเมืองที่ปรากฎหน้าในหนังพิมพ์เป็นครั้งคราวอยู่ด้วยและยังมีนักธุรกิจที่มีทรัพย์สินหลายพันล้านถือแก้วไวน์ยืนยิ้มพูดคุยกันอยู่

ทันใดนั้น คนรูปร่างสูงยาวก็ตกอยู่ในสายตาของหล่อน

เขาสวมชุดสูทสีดำที่เข้ากับตัว ผมดำที่จัดทรงนั้นรับกับใบหน้าที่คมชัด ริมฝีปากสีแดงเข้มยกขึ้นยิ้ม

เขาถือแก้วไวน์ในมือกำลังพูดกับคนตรงข้าม

รูปร่างสูงยาวดูดีโดดเด่นเป็นอย่างมาก เพื่อนที่อยู่ตรงหน้า คนรอบๆข้างต่างโดนความเยือกเย็นของเขากดไว้

ถังซินเบิกตาโต สูดลมหายใจเข้า หัวใจที่เต้นอยู่นั้นเกือบจะหยุดเต้น

“ขอทางหน่อยค่ะ รบกวนขอทางหน่อยค่ะ”หล่อนเดินแหวกฝูงคน จ้องเขม็งไปที่ชายคนนั้น

หล่อนเดินไปไม่กี่ก้าว ผู้ชายที่อยู่ไกลๆที่กำลังคุยกับเพื่อนก็ไม่ได้อยู่ในฝูงคนตรงนั้นแล้ว เหมือนว่าที่หล่อนเพิ่งเห็นเมื่อกี้จะเป็นแค่ภาพลวงตา

ถังซินรีบเข้าไปแต่มือกลับถูกดึงไว้

“ยินยิน เป็นอะไร？”เป็นหลินเฉิงจี๋รีบเข้ามาถามหล่อน

“ฉันเห็นพี่สอง......ไม่สิ มู่เฉินหย่วน”ถังซินรีบเปลี่ยนคำพูด สายตายังมองหาแต่ก็ไม่เจอชายคนนั้นแล้ว

เห็นหล่อนท่าทางรีบๆ มองหามู่เฉินหย่วนอย่างร้อนรน ในใจหลินเฉิงจี๋ก็เจ็บ

หลินเฉิงจี๋พูดอย่างอ่อนโยน“ยินยิน เขามาที่นี่ไม่ได้หรอก คุณลืมแล้วเหรอ？คุณตาฝาดแน่ๆ”

คำพูดของเขาเหมือนสาดน้ำเย็นใส่หล่อนจนความรีบร้อนพวกนั้นดับไป

หล่อนยิ้มฝืนๆ“เนอะ ฉันตาฝาดมองผิดไปแน่ๆ เขาไม่มีทางมาได้”

สองเดือนก่อน ปืนสองนัดที่โรงแรมและสายตาเย็นชาของเขาแสดงให้เห็นว่าเขาผิดหวังหล่อนขนาดไหน แล้วเขาจะมาที่นี่ได้ไง？

หลินเฉิงจี๋จับมือของหล่อนเบาๆ“ไปเถอะ ไปทักทายพ่อผม”

ถังซินพยักหน้า

โบแนร์กำลังคุยกับเพื่อนสองสามคน พอหลินเฉิงจี๋พาถังซินมาก็รีบแนะนำเพื่อนคนนั้นให้หลินเฉิงจี๋

เขาชี้ไปที่ถังซินแล้วพูดอย่างภูมิใจว่า“นี่แฟนของColbert ถังซิน！”

“ผมรู้ แฮโรลด์เคยบอกผม”

“คุณนี่โชคดีจัง ลูกชายเก่ง และยังมีสะใภ้ที่เจ๋งแบบนี้อีก ยินดีด้วยครับ！”

โบแนร์หัวเราะพูดว่า“พวกเขายังเด็ก วันข้างหน้ายังต้องให้พวกคุณดูแล”

“......”

สนนทนาสั้นๆนั้น โบแนร์ก็ดึงดูดคอนเนคชั่นแทนหลินเฉิงจี๋ได้มาก

ถังซินยังคงยิ้ม ยืนถือแก้วเหล้าตรงนั้น

หลังจากเห็นแมกซี่ หล่อนก็ดึงเสื้อของหลินเฉิงจี๋พูดเบาๆว่า“ฉันไปหาแมกซี่ คุณเฝ้าจี้เจียจื้อดีๆ”

หลินเฉิงจี๋พยักหน้า“งั้นคุณระวังด้วย”

สายตาจ้องไปที่หล่อนแล้วสั่งอีกว่า“เอาผ้าคลุมไหล่คลุมดีๆ อย่าเอาลงมา”

“รู้แล้วน่า！”

เห็นแมกซี่เดินไปไกล ถังซินก็รีบหันไปตอบหลินเฉิงจี๋ ท่ามกลางฝูงคนนั้นหล่อนเห็นแมกซี่เข้าไปในห้องส่วนตัวชั้นสูงที่อยู่ข้างๆห้องโถง

หล่อนมองไปที่ป้ายตรงหน้าห้องเขียนว่า“ห้องสันทนาการ”หลังจากสูดลมหายใจเข้าก็ยื่นมือไปผลักประตู

ในห้องสันทนาการนั้นดูอบอุ่น มีโต๊ะพลู คนที่นั่งหน้าโต๊ะหมากรุกกำลังครึกครื้น พื้นขนาดใหญ่พร้อมกับกระเบื้องกระจกแก้วที่กำแพง มองเห็นภายในห้องอย่างชัดเจน

ห้องสันทนาการมีผู้หญิงอยู่ไม่กี่คน รุปร่างสูงผอม หน้าตาสวย แต่ถังซินเข้ามา ผมดำผิวขาว ท่าทางคมๆหุ่นผอมๆบางๆนั่นทันใดนั้นก็ทำให้พวกเขาหมองลงไปแปปนึง

ถังซินไม่สนใจสายตาคนเหล่านั้น หล่อนเดินไปที่แมกซี่

“คุณแมกซี่คะ ขอเวลาสองนาทีได้ไหมคะ？”หล่อนใช้เสียงทุ้มๆเบาๆ“ฉันอยากคุยกับท่านค่ะ”

“ผมกำลังยุ่งเลย！”ปากของแมกซี่ที่คาบบุหรี่อยู่กำลังเล่นสนุ๊กไม่ได้มองถังซิน“รอผมเล่นเสร็จค่อยคุยกัน”

“ค่ะ”ถังซินยิ้มแล้วไปยืนข้างๆรออย่างเงียบๆ