รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 408

บทที่ 408 คุณคิดว่าการเป็นกิ๊กของคนอื่นนั้นดีมากหรอ

“ถ้าอย่างนั้นพวกคุณมีวาสนาต่อกันจริงๆ?”

ผู้ช่วยจางไม่ได้กลิ่นของบรรยากาศการปะทะกันระหว่างผู้หญิงทั้งสองคน เขาเชิญให้จ้าวอี้ซีนขึ้นรถและนำกระเป๋าเดินทางไปใส่ท้ายรถ

ถังซินขยับเข้าไปข้างใน และให้จ้าวอี้ซีนขึ้นมา

หลังจากที่ชำเลืองมองผู้หญิงที่มีความงดงามและมีสง่าคนนี้ ถังซินจึงเอ่ยขึ้นว่า “ขอโทษด้วยนะคะที่ต้องติดรถกลับไปกับพวกคุณ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับคิดว่าดีซะอีก” จ้าวอี้ซีนสางจัดทรงผมที่ยาว ยิ้มและเอ่ยขึ้นว่า “ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่ารุ่นพี่เป็นเพื่อนกับอาเฉิง เมื่อสักครู่จะได้ออกมาพร้อมกับรุ่นพี่”

“อาเฉิง?”

ถังซินรู้สึกรับไม่ได้ จึงสั่นเครือไปทั้งตัว และก้มหน้าส่งข้อความหาหลินเฉิงจี๋เพื่อรายงานความปลอดภัย

เมื่อสักครู่โทรศัพท์ถูกชนจนตกลงที่พื้น จึงถูกตัดสายกลางคันและไม่ได้คุยโทรศัพท์ต่อ

จ้าวอี้ซีนรู้ว่าถังซินบอกเป็นนัยว่าไม่อยากให้คนอื่นรบกวน จึงรู้ว่าตนเองควรต้องทำอย่างไรและไม่ได้คุยอะไรกับเธออีก

หลังจากที่ผู้ช่วยจางขึ้นมาขับรถ จ้าวอี้ซีนจึงเอ่ยถามเขาอย่างห่วงใย “ได้ยินมาว่าอาทิตย์ที่แล้วเมืองหนานเฉิงฝนตกตลอดเวลา นายไม่ได้เป็นหวัดใช่มั้ย?”

“ไม่ได้เป็น ร่างกายของผมแข็งแรงกำยำจะตาย! ผู้ช่วยจางตอบกลับ และยังหยิบกระบอกเก็บความร้อนจากบนเก้าอี้นั่งยื่นให้เธอ “ชาอู่หลงลูกท้อน้ำผึ้ง ทำไว้เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้ว”

“ขอบคุณ” จ้าวอี้ซีนรับกระบอกเก็บความร้อนมา

เมื่อเปิดฝากระบอกเก็บความร้อนออก กลิ่นหอมหวานของลูกท้อน้ำผึ้งก็โชยออกมา

เมื่อถังซินได้กลิ่นก็รู้สึกไม่ค่อยสบาย จึงเขยิบย้ายออกไปข้างๆ

จ้าวอี้ซีนตั้งใจเทอีกแก้วและส่งมาให้ถังซิน “คุณถังอยากลองดื่มมั้ยคะ?”

“ฉันไม่เอาค่ะ ขอบคุณ” ถังซินพยายามระงับความรู้สึกไม่สบายใจ และดันแก้วออกไป

ถังซินขยับโทรศัพท์ไปมา ข้างหูก็ได้ยินเสียงผู้ช่วยจางและจ้าวอี้ซีนคุยกันดังเข้ามา เกี่ยวกับว่าเย็นวันนี้จะไปกินข้าวที่ไหนกัน และวันหยุดจะไปสนามม้าเพื่อไปขี่ม้า

ถังซินได้ยินจึงยิ้มมุมปากตลอดเวลา ไม่รู้ว่าผู้ช่วยจางเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้ต่อความรักที่มีให้กับคนที่ชอบ หรือว่าจ้าวอี้ซีนเป็นคนที่สวยสมบูรณ์แบบ ถึงได้สามารถปลอบโยนผู้ชายทั้งสองคนในเวลาเดียวกันได้

หลังจากที่รถได้ขับมาถึงที่คอนโด ถังซินจึงได้เปิดประตูรถลงไปอย่างรวดเร็ว

ผู้ช่วยจางลงมาช่วยเธอยกกระเป๋า

“ผู้ช่วยจาง มาคุยกันหน่อย” หลังจากที่สูดรับบรรยากาศอันสดชื่นอย่างผ่อนคลายแล้ว ถังซินจึงดึงเขามาข้างๆ เพื่อนนักเรียนคนนี้ที่ทั้งฉลาดและสวย แต่เสแสร้งไร้เดียงสามาก!

“มันหมายความว่าอย่างไร?” ผู้ช่วยจางถามอย่างแปลกประหลาดใจ

ถังซิน “……”

ถังซินจับหน้าผากตัวเอง และเอ่ยด้วยเสียงเบาๆขึ้นว่า “หมายความว่าเจ้าชู้มากไง คบคนนี้แล้วก็ไปคบคนนั้นด้วย……. ใช่แล้ว! นายคิดว่าความสัมพันธ์ของเธอกับประธานมู่เป็นยังไงบ้าง?”

เนื่องจากเธอไม่ค่อยเชื่อข่าวที่เห็นบนหน้าหนังสือพิมพ์ จึงอยากจะฟังว่าผู้ช่วยจางจะพูดอย่างไร เพราะยังไงผู้ช่วยจางก็ทำงานให้กับมู่เฉินหย่วนตลอด

“ก็ดีนะครับ” ผู้ช่วยจางยิ้มหัวเราะ แต่แววตากลับมีความหดหู่ “คุณถังยังไม่เข้าใจประธานมู่อีกหรอคับ? ที่ชอบสนับสนุนให้คนมีความสามารถ ไม่อย่างนั้นคงจะไม่เก็บรักษาแผนก R ไว้”

ถังซินรู้สึกเศร้า นึกในใจว่า “ใช่แล้ว ผู้หญิงที่มีความสามารถล้ำเลิศนั้นมีทุกที่ ใครก็สามารถมาแทนตำแหน่งเธอได้หมด”

ถังซินอดกลั้นความทุกข์ระทมที่อยู่ในใจไว้ และพูดกับเขาว่า “จ้าวอี้ซีนฉลาดขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่รู้ความรู้สึกของนาย เธอเลือกที่จะไม่คบหากับนาย แต่ก็ไม่ปฏิเสธที่จะไปกินข้าวหรือไปเที่ยวด้วย”

“เธอกับประธานมู่ไม่ได้มีอะไรกัน”

“ถ้าไม่มีอะไรกันจะลงนิตยสารบันเทิงด้วยกันได้อย่างไร?” ถังซินรู้สึกหมดคำพูดเล็กน้อย “ผู้ช่วยจาง คุณดีขนาดนี้ ไม่จำเป็นที่จะต้องถูกคนเจ้าชู้หลอก การเป็นกิ๊กของเธอแล้วสนุกมากหรอ?”

“เลิกคิดเถอะ! เขาอยากที่จะรักใครก็ให้เขารักไป พวกเราจะไม่กลับมาคบกันอีก!” ถังซินรู้ความหมายในสิ่งที่เขาจะพูด จึงพูดขัดเขาขึ้นมา และลากกระเดินทางไปด้วยสีหน้าที่เย็นชา

เมื่อนึกถึงวันนั้นที่มู่เฉินหย่วนออกไปอย่างไร้ความปราณี เธอก็รู้สึกโกรธ

“ถึงแม้ว่าเธอจะเคยทำผิด แต่ทุกคนจะนั่งลงคุยกันดี ๆไม่ได้เหรอ” เธอนอนหลับอยู่ เขาทิ้งเงินและจากไป และยังอยู่กับผู้หญิงคนอื่นตามอำเภอใจ

“อยากคุยก็คุย ไม่อยากคุยก็เลิกกันไป เธอจึงไม่โง่ที่จะคลอดลูกทั้งสามคน แล้วให้กับเขาหรอก ตนเองก็ใช่ว่าจะเลี้ยงไม่ไหว!”

เมื่อเห็นถังซินเดินเข้าไปในคอนโด ผู้ช่วยจางจึงลูบหัวตัวเอง และคิดอย่างกลัดกลุ้มใจ ในตอนนั้นที่ไปร่วมงานparty ประธานมู่ไม่ใช่ว่าไปหาคุณถังแล้วหรอ? พวกเขาทำไมถึงไม่คุยกันให้ดี?

จ้าวอี้ซีนลดกระจกลงและถามเขาว่า “คุยกับคุณถังเสร็จหรือยัง?”

“คุยเสร็จแล้ว ผมจะไปเดี๋ยวนี้” ผู้ช่วยจางรีบขึ้นรถมา “ส่งคุณกลับบ้านหรือว่า?”

“ไปบริษัทเถอะ ฉันมีงานบางอย่างต้องจัดการ” จ้าวอี้ซีนเสยผมที่ยาวขึ้น และพูดอย่างไม่ได้ตั้งใจขึ้นว่า “ฉันได้ยินคนในแผนกฉันพูดว่า ช่วงนี้ประธานมู่อารมณ์ไม่ค่อยดี ครั้งนั้นที่พวกคุณไปประเทศ Y ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นมั้ย?”

ผู้ช่วยจางยิ้มและเอ่ยขึ้นว่า “ไม่มีอะไร แค่ไปทำงานต่างประเทศ เจรจาธุรกิจไม่สำเร็จก็เท่านั้น”

“อ้อ แบบนี้เองหรอ” จ้าวอี้ซีนพยักหน้า ขยับตัวมาข้างหน้าและเข้าไปใกล้เบาะคนขับ “อาเฉิงฉันรู้ว่านายเป็นเพื่อนกับคุณถัง แต่ว่าเธอเลิกกับประธานมู่ไปนานแล้ว และก็ไม่ใช่คนของบริษัทมู่ซื่อ”

“ฉันหวังว่าต่อไปพวกคุณจะติดต่อกันให้น้อยลง เรื่องของเธอกับประธานมู่คุณก็รู้ดี ฉันไม่อยากให้ประธานมู่เอาความโกรธแค้นมาพาลใส่นาย ทำให้นายต้องตกงาน”

"คงไม่ขนาดนั้นหรอก ผู้ช่วยจางอดพูดไม่ได้ พวกเขาแค่เลิกกันก็เท่านั้น ไม่ได้เป็นคู่อริกัน”

“และอีกอย่าง ถ้าประธานมู่ไม่สนใจคุณถังซิน ก็คงจะไม่ไปไกลถึงประเทศ Y เพื่อไปช่วยเธอ”

ในคืนนั้นเขาได้เห็นว่าเย่นจิ่งเหนียนนั้นยุ่งขนาดไหน ได้ฟังเขาบ่นอยู่ตลอดทั้งคืน

จ้าวอี้ซีนตีเขาเล็กน้อย “นายเคยเห็นใครที่เลิกกันแล้ว ยังเป็นเพื่อนกันได้บ้าง? ที่ฉันพูดก็เพื่อตัวนาย ขาดเพื่อนอย่างคุณถังไป คุณก็คงจะไม่สูญเสียอะไรหรอก”