รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 409

บทที่ 409 ไม่ต้องส่งมาแล้ว ฉันได้รับแล้ว

หลังจากที่ผ่านไปสักครู่ ผู้ช่วยจางจึงพยักหน้า “เธอพูดถูก ฉันควรอยู่ให้ห่างคุณถังซินหน่อยดีกว่า ตอนนี้อารมณ์ของประธานมู่แย่ยิ่งกว่าแต่ก่อนมาก ไม่แน่ว่าวันไหนเห็นฉันคุยกับคุณถัง แล้วนึกถึงเรื่องที่พวกเขาคบกันขึ้นมา แล้วมาแก้แค้นฉัน เรื่องแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่มี”

“นายเข้าใจก็ดีแล้ว” จ้าวอี้ซีนยิ้มหัวเราะ “ใช่แล้ว ตอนที่ฉันกลับมาจากเมลเบิร์น ได้ถือโอกาสแวะไปซื้อผ้าพันคอมาด้วยสองผืน เดี๋ยวนายเอากลับไปให้คุณป้าด้วยนะ”

ผู้ช่วยจางรู้สึกเกรงใจ “คุณไปทำงานต่างประเทศก็ยุ่งพออยู่แล้ว ทำไมถึงยังไปซื้อผ้าพันคอให้ท่านอีก”

“ฉันเห็นว่าแบบมันสวยดี คุณป้าน่าจะชอบ”

“ได้ ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันโอนเงินให้เธอ”

“……”

“ทำไมไม่พูดอะไรแล้วหล่ะ?” ผู้ช่วยจางเอ่ยถามขึ้น และถือโอกาสกดไฟกระพริบและหยุดรถ ขณะที่กำลังจะหันไปมอง คาดไม่ถึงว่าเป็นจ้าวอี้ซีนที่นั่งอยู่เบาะหลังนั้น เมื่อเขาหันหน้ามา ก็ได้รีบจูบเขาอย่างรวดเร็ว

จ้าวอี้ซีนเอานิ้วกดไปที่ริมฝีปาก และฉีกยิ้มริมฝีปากอย่างยั่วเย้า “ไม่ต้องโอนหรอก ฉันได้รับแล้ว”

ผู้ช่วยจางหันกลับไปอย่างรวดเร็ว สายตามองตรงไปข้างหน้า ใบหูแดงขึ้นเล็กน้อย

………

หลังจากที่ถังซินมาถึงหน้าประตูห้อง เธอกดกริ่งประตูอยู่นานมากแต่ก็ไม่มีคนเปิด จึงคิดว่าหลี่ซูเจ๋ท้องแล้ว ลู่เหวินซูน่าจะรับเธอไปพักอยู่บ้านของเขา จะมาอยู่ที่คอนโดได้อย่างไร

และเธอก็ไม่ได้ทิ้งกุญแจไว้ จึงไปที่ฝ่ายนิติบุคคล หลังจากที่แสดงหลักฐานแล้ว จึงได้นำกุญแจสำรองไปไขประตู

ในห้องคอนโดดูสะอาดสะอ้าน แต่ที่พื้นห้องเต็มด้วยฝุ่นที่หนาอีกหนึ่งชั้น

ดูแล้วหลี่ซูเจ๋คงไม่ได้มาที่นี่นานมากแล้ว

ถังซินกำลังท้อง กลัวว่าการเคลื่อนไหวขยับตัวมากๆจะเป็นอันตรายต่อลูก จึงได้เรียกพนักงานมาทำความสะอาดจากแอพพลิเคชันบริการทำความสะอาดบ้าน ถังซินเอากระเป๋าไปวางไว้ที่ห้องนอนไปพลาง และต่อสายโทรศัพท์หาหลี่ซูเจ๋ไปพลาง

ถังซินต่อสายโทรศัพท์ไปแล้วสองครั้ง แต่อยู่ในสถานะปิดเครื่องตลอดเวลา

เธอจึงต่อสายโทรศัพท์หาลู่เหวินซูอีกคน ต่ออยู่นานแต่ก็ไม่มีคนรับสาย จากนั้นเธอจึงต่อสายโทรศัพท์หาเขาอยู่หลายครั้งแต่ก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้ง

เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ถ้าหากเขากำลังอยู่เป็นเพื่อนช่วยดูแลหลี่ซูเจ๋ขณะตั้งท้อง ก็คงจะไม่ทิ้งโทรศัพท์โดยที่ไม่สนใจหรอกมั้ง?

ในเวลาสองเดือนนั้น ถังซินไม่รู้เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นระหว่างลู่เหวินซูและหลี่ซูเจ๋เลย เธอยังคิดว่าหลี่ซูเจ๋อยู่ที่บ้านตระกูลลู่ มีคุณแม่ลู่และลู่เหวินซูคอยอยู่เป็นเพื่อนเธอ

เมื่อโทรศัพท์ของทั้งสองคนนั้นโทรไม่ติด เธอจึงไม่ได้ต่อสายไปอีก ตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะไปพบลู่เหวินซูโดยตรง

ถังซินกำลังจัดเก็บของอยู่ และหลังจากที่ได้รับสายโทรศัพท์จากคุณป้าแม่บ้าน ถังซินจึงรีบไปเปิดประตูและเชิญเธอเข้ามา และบอกกับคุณป้าแม่บ้านว่าอยากที่จะทำความสะอาดทุกซอกทุกมุม

จากนั้นเธอจึงเปลี่ยนรองเท้าและออกไป

จู่ซือซือพักอยู่คอนโดเดียวกันกับเธอ เธอจำได้ดีว่าอยู่ที่ชั้นใด และหมายเลขห้องอะไร

เพียงแต่ไม่รู้ว่าจู่ซือซือยังพักอยู่ที่นี่หรือไม่

หลังจากที่หาหมายเลขห้องพบแล้ว คิดไม่ถึงว่าถังซินจะถอยออกมาด้วยความกลัวเล็กน้อย เธอยืนลังเลไปมาอยู่ที่ประตูอยู่นาน

ในขณะนั้น ก็มีคนเปิดประตูออกมา จึงทำให้เธอตกใจ

“คุณ คุณเป็นใคร?” ผู้หญิงที่ถือถุงขยะอยู่เมื่อเห็นถังซินจึงตกใจเช่นกัน

“คุณคือคนที่มาอยู่ใหม่หรอคะ?”

……

เมื่อเห็นผู้หญิงที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความระมัดระวังตัว และไม่ตอบอะไรออกมา ถังซินเอ่ยถามขึ้นอีกว่า “ฉันมาหาจู่ซือซือ เธอยังพักอยู่ที่นี่มั้ย?”

“คุณเป็นอะไรกับคุณจู่? ผู้หญิงคนนั้นถามอย่างไม่เกรงใจ ถังซินพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร

ผู้หญิงคนนั้นจึงมีสีหน้าและปฏิกริยาเคร่งขรึม และพูดด้วยความรังเกียจ “นักข่าวอย่างพวกคุณนี่น่ารังเกียจจริงๆ มาก่อความวุ่นวายให้กับคุณจู่ทุกวัน ดูแล้วฉันจะต้องบอกไปบอกกับคุณมู่ ให้เขาจัดการพวกเธอ! ไป รีบออกไปเลย!”

ผู้หญิงคนนั้นผลักถังซินออกไปอย่างหยาบคาย ถังซินถูกผลักถอยหลังออกมา โชคดีที่ใช้มือยันกำแพงไว้ทัน ไม่เช่นนั้นอาจจะล้มลงไปแล้ว

ถังซินถอนหายใจเบาๆ

“ เธอไม่ควรที่จะมาหาจู่ซือซือ บางทีจู่ซือซืออาจจะไม่อยากพบเธออีก”