รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 43

บทที่ 43 ลูกกอล์ฟกระแทกเข่า

หลังจากดูสักพักจู่ซือซือ ทำปากเบะแล้วพูดว่า “ก็แค่เริ่มต้น”

เธอต้องการทำให้ถังซินขายหน้า ตีลูกกอล์ฟลูกแรกออกไป ลูกที่สองยังทำได้ไกลกว่าลูกแรก แต่หน้าผากของเธอมีเหงื่อออก เห็นได้ชัดว่าเธอเหนื่อยนิดหน่อย

การเล่นกิจกรรมนี้ที่จริงแล้วไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย แค่ต้องมีท่าที่ถูกต้อง ทำวงสวิงให้ผ่อนคลาย การเล่นก็จะผ่อนคลายขึ้น ลูกกอล์ฟเล็กๆก็จะลอยไปได้ไกลขึ้น

ถังซินไม่สนใจคำยั่วยุของเธอ ปรับท่าทางเล็กน้อย แล้วตีอีกลูกหนึ่ง

ลูกเล็กๆที่ลอยออกไปเหมือนกับลอยอยู่ในท้องฟ้า ไกลจนมองไม่เห็น

จู่ซือซือมองไม่เห็นลูกกอล์ฟเป็นเวลานาน พูดยั่วยุว่า “เฮ้ จะไม่ตกต่อหน้าฉันใช่ไหม”

เมื่อเธอพูดจบ ก็มีเสียงนกหวีดดังมาจากอีกฟากหนึ่งของสนาม

“คุณ คุณทำได้เหรอ” จู่ซือซือตาโต ไม่อยากจะเชื่อ “ฉันเล่นมาสองปีน้อยมากที่จะทำได้ คุณแค่มือใหม่คนหนึ่ง แต่ทำไมทำได้”

ถังซินยิ้มเล็กน้อย “ฉันไม่เคยพูดว่าฉันเล่นไม่เป็น เป็นคุณที่คิดเองว่าฉันเล่นไม่เป็น”

จู่ซือซือกระทืบเท้าอย่างรุนแรง

เสียงนกหวีดหมายถึงมีคนทำคะแนนได้ มู่เฉินหย่วนและคนอื่นๆก็ได้ยิน

ชายคนหนึ่งหัวเราะออกมา “ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะเล่นกอล์ฟได้ และเล่นได้สวยงามด้วย อยู่แผนกไหนในบริษัทของประธานมู่หรอ แล้วแต่งงานหรือยัง”

ดวงตาของชายคนนั้นมองตรงไปที่ถังซิน ดูเหมือนจะสนใจ

มู่เฉินหยวนก็ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้ที่ดูนิ่งๆ จะสามารถเล่นกีฬาชนิดนี้ได้ สำหรับคำถามของชายคนนั้น เขายกริมฝีปากพูดว่า “เธอเพิ่งหย่า ครอบครัวแตกแยก”

“ผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ จะมีใครไม่ต้องการเหรอ” ชายคนนั้นตกตะลึง และก็สนใจมากขึ้น “นามสกุลของเธอคือถังใช่ไหม ฉันอยากคุยกับเธอ”

พูดจบก็ตะโกนไปที่ถังซิน “คุณถัง คุยด้วยได้ไหม”

มู่เฉินหย่วนไม่พอใจ

เขาพูดย่างชัดเจนและคิดว่าอีกฝ่ายจะล่าถอย คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายกลับสนใจมากขึ้น นี่คือคนที่เขาต้องการ และวางแผนว่าจะพากลับไปด้วย

แต่มู่เฉินหย่วนยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย ถังซินก็เดินเข้ามาแล้ว

ชายคนนั้นแสดงออกว่าสนใจถังซินเป็นอย่างมาก เพื่อนๆรอบตัวเขาต่างก็รู้จักนิสัย แค่ยิ้มออกมา ถังซินไม่รู้จะปฎิเสธอย่างไรดี จึงต้องคุยกับเขา

“คุณถัง อยากไปเที่ยวประเทศไหนที่สุดเหรอ”

“เดนมาร์ก”

“เดนมาร์กเป็นดินแดนแห่งเทพนิยาย ผมก็ชอบ ยายของผมก็เป็นคนเดนมาร์ก”

“......”

“คุณถัง ตาสวยจัง ต้องเหมือนแม่แน่เลย แม่คุณถังต้องสวยมากแน่ ๆ”

ถังซินเม้มมุมปากลง “อือ ฉันเหมือนแม่ฉัน”

“คุณถัง ถ้ามีเวลาไปเที่ยวเดนมาร์กด้วยกันเถอะ” ชายคนนั้นได้คืบจะเอาศอก “ตอนเด็กผมเคยอยู่ที่เดนมาร์ก ผมสามารถพาคุณเที่ยวเดนมาร์กได้”

“......”

ผู้ชายคนนี้พูดเยอะมาก ต้องการยั่วยวนเธอเหรอ

อยู่ๆก็มีกาแฟครึ่งแก้วเทลงบนร่างกายของถังซิน และยังแม่นยำมาก หกโดนเฉพาะชายเสื้อเท่านั้น ถังซินรีบลุกขึ้นทันที

“ฉันถือไม่ดี ขอโทษจริงๆ” มู่เฉินหย่วนขอโทษและพูดว่า “คุณไปล้างมันที่ห้องน้ำเถอะ”

“ต้องขอบคุณประธานมู่จริงๆ” ถังซินยิ้มให้ หมุนตัวไปเข้าห้องน้ำ แม้ว่าการกระทำของมู่เฉินหย่วนจะทำให้เธอไม่สบายใจ แต่เธอก็ไม่ต้องพูดคุยกับชายคนนั้นอีก

จู่ซือซือมองดูด้วยความโกรธ