รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 462

บทที่ 462 เขารู้ว่าเธอท้องอยู่แล้ว

เธอเปิดตาเบาๆ มองไปทางเสียงก็พบว่ามีคนเคาะประตูห้องนอนอยู่

ที่อุดหูไม่รู้ว่าหลุดไปตอนไหน ดังนั้นจึงได้ยินมันชัดเจน

“ ใครคะ ” ถังซินตะโกนถามและก็ลงจากเตียงใส่รองเท้าไปด้วย

เธอเหมือนจะคิดอะไรออก มองอีกฝั่งของเตียง ว่างเปล่า ก็ไม่รู้ว่ามู่เฉินหย่วนไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ถังซินหาวแล้วเดินไปที่ประตูห้อง ดึงประตูออกอย่างไม่สงสัยอะไร

หน้าประตูมีแม่สามีของเว่ยเว่ยยืนอยู่

ถังซินแปลกใจว่าทำไมป้าเจียงถึงมาหาเธอเช้าขนาดนี้ ยังไม่ทันพูดอะไร หลังจากป้าเจียงเห็นเธอ สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นโกรธ ตรงเข้ามาหาเธอ

“ คุณคืนหลานชายกับหลานสาวของฉันมานะ ทำไมคุณถึงเป็นคนใจร้ายที่อายุยังน้อยขนาดนี้”

ถังซินถูกป้าเจียงโจมตีอย่างกระทันหันโดยไม่ทันตั้งตัว จนเกือบจะล้มลงไป

เธอรีบจับประตู มือข้างหนึ่งจับบนหน้าตัวเองที่ถูกป้าเจียงตบ และถามไปด้วยว่า “ ป้าเจียง ทำไมคุณถึงมาตบฉันคะ แล้วให้ฉันคืนหลานชายหลานสาวอะไรคะ ”

“ คุณมันเสแสร้ง ยังเสแสร้งได้อยู่อีก ” ป้าเจียงด่าทออย่างบ้าคลั่ง ยกกำปั้นทุบไปที่ตัวเธออย่างกระหน่ำ “ ลูกสะใภ้ฉันกินซุปเป็ดของคุณเข้าไปจนทำให้เธอแท้งลูก ”

“ อะไรนะคะ ” ถังซินมองป้าเจียงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยตกใจ “ เว่ยเว่ยกินซุปเป็ดจนแท้งลูกได้ยังไงคะ เป็นไปไม่ได้ ก็ซุปเป็ดนั่นเป็น........”

มันเป็นของที่มู่เฉินหย่วนเอามาให้เธอกิน

ป้าเจียงพูดแทรกเธอ “ ซุปเป็ดนั่นมียาสมุนไพรขับเลือดอยู่ด้วย คุณก็รู้ว่าเว่ยเว่ยของฉันท้องอยู่ แล้วคุณยังให้ฉันเอาซุปเป็ดไปให้เธอกินอีก คุณทำลงไปได้ยังไง ”

“ เว่ยเว่ยของฉันดีต่อคุณขนาดนั้น ของกินอร่อยก็เอามาให้คุณ ทำไมคุณถึงใจร้ายได้ขนาดนี้ ” ป้าเจียงด่าทอไปด้วย ก็ดึงผมของถังซินไปด้วย ใช้กำปั้นทุบเธอ

“ คุณคิดสิว่าทำไมคุณต้องทำร้ายหลานชายหลานสาวของฉันด้วย พวกเขาไปทำอะไรให้คุณ ฉันเกลียดคุณจริงๆ ไม่น่ารับซุปเป็ดของคุณมาเลย แถมยังรับมาแล้วเอาไปให้เว่ยเว่ยกินอีก คุณคืนหลานชายหลานสาวของฉันมานะ คืนฉันมา ”

หัวอันว่างเปล่าของถังซินโยกไปมา เกือบจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ถูกตี ร่างกายสั่นไปทั้งตัว

ซุปเป็ดนั่นมียาสมุนไพรขับเลือดงั้นเหรอ

เธอไม่รู้เลย คิดว่าเป็นซุปเป็ดธรรมดา

เพราะกินไปเยอะแล้วจึงกินไม่ลงอีก และคิดว่าเว่ยเว่ยท้องอยู่ กินซุปเป็ดบำรุงร่างกาย จึงให้ป้าเจียงนำกลับไปด้วย

มู่เฉินหย่วนไม่รู้เรื่องที่เธอท้อง ทำไมถึงให้คนในครัวใส่สมุนไพรอย่างอื่นลงในซุปเป็ด หรือจะเป็นตัวคนในครัวเองที่ใส่ลงไป

ถังซินคิดไปต่างๆนาๆ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายไม่เจ็บแล้ว เงยหน้าไปมองก็พบว่ามู่เฉินหย่วนที่ไม่รู้ว่ามาเมื่อไหร่ จับมือป้าเจียงไว้แน่น ไม่ปล่อยให้เธอลงมือกับตัวเอง

มู่เฉินหย่วนมองหน้าถังซินที่ถูกตบ สีหน้าเข้ม ขมวดคิ้วแล้วหันไปถามป้าเจียง “ นี่มันเรื่องอะไรกัน คุณถึงมาตบคนในตอนเช้าขนาดนี้ ”

“ เธอทำร้ายหลานชายหลานสาวของฉันจนตาย ” ป้าเจียงดิ้นอยู่ในมือผู้ชาย พูดด้วยความเกลียดว่า “ คุณปล่อยฉันนะ ฉันจะให้ผู้หญิงคนนี้ชดใช้ให้กับหลานชายหลานสาวด้วยชีวิต ”

มู่เฉินหย่วนตกใจ ถามกลับว่า “ คุณหมายความว่าอะไร ”

“ มู่เฉินหย่วน ซุปเป็ดเมื่อวานเป็นคุณที่ให้คนต้มมาใช่ไหม ” ถังซินแย่งถามมู่เฉินหย่วนต่อหน้าป้าเจียง น้ำเสียงค่อนข้างเร่งเร้า

ถ้าหากเขาพูดชัดเจนว่าเรื่องซุปเป็ดไม่เกี่ยวข้องกับเขาก็จะไม่เป็นไร

“ ใช่ ผมไปในครัวดูพวกเขาตักใส่หม้อเก็บความร้อน ” มู่เฉินหย่วนตอบ “ ซุปเป็ดนั่นมีอะไรงั้นเหรอ ”

ขณะนั้นในใจถังซินก็ทรุดลงไป

เขาบอกว่าเขาดูตอนที่คนในครัวเอาซุปเป็ดตักใส่หม้อเก็บความร้อนด้วย ซุปเป็ดนั่นมียาสมุนไพรอยู่ เขาก็ต้องเห็นมัน

อาจจะเป็นไปได้ว่า.......

เหมือนจะเดาออกว่าเป็นอะไร ถังซินร่างกายสั่นไปทั้งตัว ฟันกระทบกันจนสั่น