รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 471

บทที่ 471 ป้าหิวก็เท่ากับหลานของผมหิว

“คุณผู้หญิงดิฉันไม่ได้หลอกคุณ”พนักงานที่รับผิดชอบส่งรายการตรวจสอบให้ถังซินดู“ตอนพวกเราตรวจสอบก็พบว่าต้องซ่อมแซม แต่นายช่างบอกซ่อมไม่ได้แล้ว ตอนนี้การอนุมัติซื้อกล้องวงจรปิดตัวใหม่ยังค้างอยู่ที่หัวหน้า”

ถังซินรับรายการตรวจสอบมาดู

เป็นอย่างที่พนักงานรับผิดชอบบอก หัวหน้าไม่เซ็นอนุมัติ ทำให้ยังไม่สามารถสั่งซื้อกล้องวงจรตัวปิดใหม่ได้

มันเป็นแค่อุบัติเหตุจริงๆหรอ？

“ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ”หญิงตั้งครรภ์ขอโทษถังซินไม่หยุด“ฉันไม่ทันระวังว่าคุณอยู่ข้างหน้าจริงๆ คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ฉันกับสามีของฉันจะพาคุณไปส่งโรงพยาบาล”

ฉางผิงอ้าปากพูดทันที“คุณเอาแต่พูดว่า‘ขอโทษ’คิดว่ามันจะจบหรือไง？ในเมื่อจะต้องใช้บันไดเลื่อน ทำไมถึงยังเอาแต่คุยกับสามีของคุณ ไม่ดูตาม้าตาเรือ？เอาแต่สนใจตัวเอง ไม่มีความรับผิดชอบต่อคนอื่น！”

“แน่นอนว่าจะต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า ถ้าหลานของผมเป็นอะไรขึ้นมา ผมไม่ปล่อยพวกคุณเอาไว้แน่！”

ไม่เพียงแต่คู่สามีภรรยา พนักงานที่รับผิดชอบก็โดนฉางผิงพูดใส่จนนิ่งอึ้งไปตามๆกัน

สามีของหญิงตั้งครรภ์มองไปที่ถังซิน พูดอย่างตะกุกตะกัก“คุณ พวกคุณ……”

“ฉันก็ตั้งครรภ์เหมือนกัน เขาเป็นห่วงลูกในท้องของฉัน”ถังซินดึงฉางผิงไปอยู่ด้านหลัง

กล้องวงจรปิดพังไปแล้ว เธอก็ไม่อยากทรมานอยู่ที่นี้ต่อไป

ถังซินกวาดตามองท้องของหญิงตั้งครรภ์ที่มีขนาดใหญ่ นึกถึงตนเองที่กำลังจะเป็นแม่คนเช่นเดียวกัน จึงเกิดความรู้สึกเห็นอกเห็นใจขึ้นมา“ฉันก็ไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหน ไม่ต้องไปโรงพยาบาล เอาเป็นว่าจบเรื่องนี้ละกัน”

“คุณป้า ปล่อยพวกเขาไปไม่ได้นะครับ”ฉางผิงคัดค้าน“เห็นชัดอยู่ว่าเป็นความผิดของเธอ……”

“ช่างมันเถอะ พวกเรากลับบ้านกัน”

เห็นถังซินพูดออกมาแบบนี้ ฉางผิงทำปากงอ ส่งเสียงไม่พอใจ หิ้วของเดินนำหน้าไปก่อน

คู่สามีภรรยาที่ตั้งครรภ์เดินออกไปจากห้องควบคุมกล้องวงจรปิดพร้อมกับถังซิน

พวกเขายังคงขอโทษถังซิน พูดว่าหากเธอไม่ไปโรงพยาบาล งั้นรับเงินค่าทำขวัญก็ยังดี

“ไม่เป็นอะไรจริงๆ”ถังซินยิ้มส่ายหน้า พยามตีสนิทกับหญิงตั้งครรภ์“พี่สาว ฉันมองเห็นท้องของพี่ใหญ่มาก แสดงว่าใกล้คลอดแล้วใช่ไหม？พวกเราแลกวีแชทกันเถอะ ฉันจะได้ถามเกี่ยวกับการเลี้ยงเด็ก”

หญิงตั้งครรภ์มีสีหน้าตกใจ เธอรีบพูดว่า“นี่ก็เป็นท้องแรกของฉันเช่นกัน ฉันไม่รู้อะไรเลย……”

“ไม่เป็นไร คิดซะว่าได้เพื่อนใหม่”น้ำเสียงของถังซินยังคงอ่อนโยนนุ่มนวล“ฉันเห็นว่าพี่มีจิตใจที่ดีงาม จึงอยากได้เป็นเพื่อนเอาไว้”

“……”

หญิงตั้งครรภ์ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เธอแอบดึงเสื้อสามีเพื่อขอความช่วยเหลือ

สามีของเธอรีบยิ้มและพูดกับถังซินว่า：“คุณดูสิ เธอกำลังท้องกำลังไส้ ผมกลัวกัมมันตภาพรังสีจากโทรศัพท์มือถือจะมีมากเกินไป ผมจึงไม่ให้เธอเล่นโทรศัพท์มือถือ จึงไม่ค่อยสะดวกแอดวีแชทของคุณ”

“ได้”ถังซินยื่นโทรศัพท์ออกไป “งั้นคุณสแกนคิวอาร์โค้ดของฉัน”

หลังจากทั้งสองแอดเพื่อนกันเรียบร้อย ถังซินถามขึ้นมาอีกครั้งว่า：“พี่สาวหาโรงพยาบาลคลอดลูกได้หรือยัง？ฉันมีเพื่อนเป็นหมอทำงานอยู่โรงพยาบาลในเมือง ถึงตอนนั้นสามารถให้เขาช่วยได้”

“ขอบคุณนะแต่ไม่เป็นไร……”

ไม่รอให้สามีของหญิงตั้งครรภ์ปฏิเสธ ถังซินเปิดหน้าจอกดปุ่มโทรออกของตนเอง“ไม่เป็นไร พวกเราทุกคนเป็นเพื่อนกัน คุณบอกเบอร์โทรศัพท์ให้กับฉัน ฉันจะให้เพื่อนที่เปิดหมอดูแลพวกคุณ”

ถังซินมีน้ำใจไมตรีอย่างล้นหลาม ทำให้สามีของหญิงตั้งครรภ์พูดปฏิเสธไม่ออก

คู่สามีภรรยาสบตากันไม่กี่วินาที ท่ามกลางความเร่งรีบของถังซิน สามีของหญิงตั้งครรภ์จึงต้องจำใจให้เบอร์โทรศัพท์กับถังซิน

ถังซินรีบกดโทรออกอย่างรวดเร็ว

โทรศัพท์มือถือสามีของหญิงตั้งครรภ์สว่างขึ้นมา ปรากฏเบอร์โทรศัพท์ของตนเอง เธอเก็บโทรศัพท์มือถือและยิ้มออกมาเบาๆ“พี่สาว พวกพี่กำลังจะไปไหนกัน ให้ฉันไปส่งไหมคะ？”

“ไม่เป็นไร！”สามีของหญิงตั้งครรภ์รีบปฏิเสธ “ผมก็ขับรถมา ถ้าพรุ่งนี้คุณรู้สึกไม่ดี สามารถส่งวีแชทมาบอกผมได้ พวกเราไปก่อนนะครับ”

หลังจากพูดเสร็จอย่างเกรงใจ เขารีบใช้มือดึงภรรยาออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวถังซินจะพูดอะไรออกมาอีก