รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 496

บทที่496 สถานะอะไรในใจเขา

สักพักนึงก็มีเสียงฟ้าร้อง ฝนตกหนัก

ถังซินถูกฝนสาดใส่

หล่อนไม่รู้ว่าในใจกำลังคิดอะไร ยังคงคุกเข่าอยู่ตรงนั้น จ้องไปที่ด้านหน้าเหมือนว่าจะโดนเจ้าของดึง

เสียงฝีเท้าเข้ามา เงาก็ปรากฎตรงหน้าถังซิน

“คุณถัง ฝนตกหนักขนาดนี้ คุณมาคุกเข่าก็ทรมานตัวเองนะ”เสี้ยงหวั่นฉิงพูดอย่างเห็นใจ กางร่มมองถังซินที่เปียกฝนตรงนั้น“ให้ช่วยไหม？”

เสี้ยงหวั่นฉิง？

พอเห็นชัดเจนว่าคือใคร ถังซินก็ก้มหน้าต่อไป มือที่อยู่ข้างตัวกำไว้แน่น

เหมือนมีมีดแทงไปที่หัวใจหล่อน

“ไม่ต้อง”

เห็นถังซินพูดแบบนี้ เสี้ยงหวั่นฉิงก็ออกไป ขึ้นไปที่บันได

ถังซินอยากให้ตัวเองไม่ต้องไปสน ไม่ต้องไปคิดเรื่องพวกนั้น แต่ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงเหยียบบันได หล่อนเงยหน้าขึ้นอย่างอดไม่ได้

มองเสี้ยงหวั่นฉิงถือร่มไปที่หน้าประตู กดออด

ไม่ต้องเปิด！

เล็บแทงไปที่เนื้อ จนถังซินเกือบจะไม่รู้สึก สายตาที่พร่ามัวเพราะน้ำฝนแต่มองเห็นคนออกมาจากประตูด้านใน ร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ตรงหน้าเสี้ยงหวั่นฉิง

ตอนที่มองเสี้ยงหวั่นฉิง เขาขมวดคิ้ว ขยับปากเหมือนพูดอะไรกับหล่อน

ไม่กี่วินาทีต่อมาก็เปิดประตูออก

ถังซินเห็นเสี้ยงหวั่นฉิงเข้าไป เขาไม่มองตัวเองเลย ปิดประตูอย่างไร้อารมณ์ ดูเหมือนทั้งตัวจะถูกห่อหุ้มด้วยลมเย็นที่พัดมาจนรู้สึกถึงความเย็นที่แทงเข้าไปในกระดูก

หล่อนเม้มปากลิ้มรสน้ำฝนเค็มๆ ร่างกายสั่น

“ที่แท้คนที่โง่คือฉัน……”

พอเข้าไปเสี้ยงหวั่นฉิงก็เห็นรองเท้าแตะคู่นึง สายตาเย็นชา แปปนึงสีหน้าก็ปกติ

หล่อนก้มลงถอดรองเท้าส้นสูง

“ไม่ต้องเปลี่ยนรองเท้า เข้ามา”มู่เฉินหย่วนเหลือบมองพูดทุ้มๆเบาๆ“ผมไม่มีกฎเยอะขนาดนั้น”

มือของเสี้ยงหวั่นฉิงนิ่งไป แปปนึงก็ตอบรับอืม

หล่อนเข้ามาเท้าเปล่า เห็นมู่เฉินหย่วนกำลังต้มกาแฟ แผ่นหลังสูงกว้าง ทำให้คนใจเต้นง่ายๆ

ผู้ชายที่มีอำนาจ ความสามารถ ความมั่นคง ใครจะไม่หลงรัก？

เสี้ยงหวั่นฉิงไม่ค่อยสบายใจ เข้ามาตรงบาร์กาแฟและถามมู่เฉินหย่วน：“ไม่ได้บอกว่าเรื่องของคุณวี่คันไม้คันมือมากเหรอ ทำไมกลับมาก่อนล่ะ？”

“ต้องสนใจเรื่องบริษัทด้วย”

“ฉันยินดีช่วยคุณ เฉินหย่วน”เสี้ยงหวั่นฉิงจ้องมือสะอาดๆที่เรียวยาวของเขา ดวงตาเร่าร้อน

มู่เฉินหย่วนยิ้ม ปฏิเสธเบาๆ：“คุณมีความสามารถ อนาคตกว้างไกล ไปบริษัทอย่างผมคงไม่ได้แสดงฝีมือเท่าไหร่”

เสี้ยงหวั่นฉิงพูดอย่างหนักแน่น：“คนมีความสามารถไปที่ไหนก็ได้ ไม่สนว่าบริษัทเล็กหรือใหญ่ แค่สามารถช่วยคนที่ชอบได้ก็พอแล้ว”

มู่เฉินหย่วนไม่ตอบ หมุนตัวยื่นกาแฟร้อนให้หล่อน

“ขอบใจ”สีหน้าของเสี้ยงหวั่นฉิงไม่แสดงอารมณ์อะไรรับกาแฟเข้ามาดมเบาๆ“ใช้ของArabicaสินะ？รสชาติของArabicaต้มออกมาอร่อยมาก”

เขาก้มลงมองกาแฟในมือ

ก่อนหน้านี้ถังซินซื้อเมล็ดกาแฟหลายยี่ห้อมาที่เครื่องชงกาแฟนี้

ได้ยินเสียงฝนตกก็นึกถึงผู้หญิงที่ยังคุกเข่าตากฝน มู่เฉินหย่วนกระวนกระวาย：“อือ อร่อยก็ดื่มไปเยอะๆ ในเมื่อมาแล้วผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณ”

เสี้ยงหวั่นฉิงมองเขาที่ขมวดคิ้วอย่างเย็นชา ใจเต้นแรง