รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 498

บทที่498 นายปากมากจริงๆ

จงเซิงพูดเสียงทุ้มเตือน：“คุณชาย เมื่อกี้คุณหมอพูดแล้ว เด็กน่าจะ——”

“ก็แค่โอกาสรอดน้อย แต่ยังไม่ตาย！”หลินเฉิงจี๋ตัดบทเขา หลับตาลง“สภาพร่างกายผมเป็นไงผมรู้ดี อยู่ได้ไม่นานและก็……ไม่มีลูก”

“ผมไม่อยากให้หล่อนอยู่กับผมแล้วต้องมาโดดเดี่ยวเดียวดายไม่มีที่พึ่ง ผมจะจ่ายเยอะขาดนั้นไม่ใช่เพื่อมู่เฉินหย่วน แต่เพื่อเด็กๆ ผมรักหล่อน ผมไม่อยากให้หล่อนอยู่โดดเดี่ยว”

คนไม่มีที่พึ่ง ไม่มีคนสนใจ ลำบากจริงๆ

ชีวิตที่โดดเดี่ยวของเขาแบบนั้นเมื่อก่อน ไม่อยากให้ผู้หญิงที่เขารักไปประสบด้วย

จงเซิงเข้าใจความหมายของเขา ไม่พูดอะไรอีก

จงเซิงใช้คอนเนคชั่นแป๊ปนึงก็ติดต่อหมอสูติที่มีประสบการณ์ของประเทศYได้

หนึ่งในนั้นมีความสัมพันธ์ดีกับเย่นจิ่งเหนียนเลยบอกเขา

เย่นจิ่งเหนียนรีบทิ้งงานของเขาแล้วโทรหามู่เฉินหย่วน

“พี่สอง ในท้องถังซิน……เป็นของหลินเฉิงจี๋จริงๆเหรอ？”

“ใช่ไม่ใช่ก็ไปถามเองสิ！”มู่เฉินหย่วนตอบอย่างเย็นชา ในใจรู้สึกแย่มาก

ที่จริงแล้วเรื่องเมื่อคืนทำให้ในใจเขารู้สึกอารมณ์เสียแล้วเย่นจิ่งเหนียนยังโทรมาอีก พูดถึงผู้หญิงคนนั้น！

“งั้นหลินเฉิงจี๋ก็โชคดีจริงๆ แฝดสามแหนะ”เย่นจิ่งเหนียนพูด“แต่ว่าเหมือนเด็กจะไม่รอด หลินเฉิงจี๋เลยให้หมอเก่งๆจากประเทศYมาตรวจ”

ได้ยินแบบนี้ มู่เฉินหย่วนก็เลยไม่วางสาย

“รุนแรงมากเลยเหรอ？“

“น่าจะนะ ได้ยินว่าโอกาสที่เด็กจะรอดน้อยมาก หมอที่ตรวจก็แนะนำให้ผ่าตัดออก”เย่นจิ่งเหนียนตอบ“เพื่อนผมไปดูมาก็พูดว่าหมดหนทางจะเก็บไว้”

เย่นจิ่งเหนียนพูดก็อดสงสารไม่ได้：“หลินเฉิงจี๋ก็ซวยจริงๆ อั่ย ชีวิตตัวเองก็ไม่แน่นอน ไม่ง่ายเลยที่จะได้เด็กแฝดสามแล้วยังจากไปต่อหน้าเขาอีก”

“เขามีทุกอย่าง ตายจริงๆก็ไม่เสียใจหรอก”มู่เฉินหย่วนยิ้มเยือกเย็น“คิดไม่ถึงว่าพวกเราใช้ชีวิตห่างกันข้ามโลกไปกว่าครึ่งชีวิต แต่เพราะผู้หญิงคนเดียวรู้ว่าทั้งสองเกี่ยวข้องกัน！”

โชคชะตานี้มันเฮงซวยจริงๆ！

“พี่สองเกลียดเขาขนาดนี้ ไม่งั้นแย่งอเล็กซ์เลียร์มาสิ？”เย่นจิ่งเหนียนหัวเราะ“วิจัยยาสำเร็จแล้ว ตอนนี้เขาน่าจะอยากอยู่ต่อสินะ？สามารถไปทำธุรกิจกับเขาได้”

“ไม่ต้องการ！”

เย่นจิ่งเหนียนถอนหายใจ“เห้อ ผมก็อยากเอายาให้เขาลอง ดูว่าจะทำให้ผมมีชื่อเสียงโด่งดังได้ไหม”

“……”

เย่นจิ่งเหนียนพูดอย่างน่าสนใจอีกว่า：“พี่สอง พี่ว่าลูกเขาต้องเรียกพี่ว่าลุงป่ะ？”

“……”

หน้าหม่นๆของมู่เฉินหย่วนวางสายลงและบล็อคเบอร์เขา

เรื่องของบริษัทที่ต้องจัดการก็มากทำให้เขาไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอื่น ยุ่งอยู่ทั้งวัน

สองสามทุ่มถึงกลับบ้าน

ตอนที่ขึ้นไปก็หันกลับไปมองตรงที่ที่เมื่อวานหญิงสาวปรากฏตัวคุกเข่าตากฝนเพื่อขอให้เขาช่วย

ในใจของมู่เฉินหย่วนเต็มไปด้วยความว้าวุ่น รูดบัตรเข้าไป

เยอรมันเชเพิร์ดก็กระดิกหางเข้ามา มองเขา

“ไม่ว่าง ไปเล่นเองไป”มู่เฉินหย่วนดันหมาออกไปอย่างไร้อารมณ์

ที่จริงจะให้ผู้ช่วยจางมาพาหมาออกไป แต่หมาก็ยังอยู่กับเขา！

มู่เฉินหย่วนชงกาแฟ พอหมุนตัวก็เห็นหมาอยู่ด้านหน้าเขา

ครั้งนี้คาบผ้าพันคอสีน้ำเงินในปาก กระดิกหางเข้ามาหาเขา

“เอามาหากไหน？”มู่เฉินหย่วนหยิบเข้ามา พอมองดูถึงได้รู้ว่าเป็นอันที่ถังซินเคยพันให้เขา

ที่จริงหล่อนเอาไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมมาอยู่ที่บ้านเขาอีก

เขาจ้องไปที่ผ้าพันคออยู่นั้น แป๊ปนึงก็มองกาแฟที่มือขวาแล้วถอนหายใจ