รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 519

บทที่ 519 คุณอย่ามาได้คืบจะเอาศอก

“……”

ถังซินคิดว่าจะด่าเขายังไงดี ทันใดนั้นร่างกายก็ว่างเปล่า

พอโดนเขาอุ้มอีกครั้ง สีหน้าก็เปลี่ยนเป็นสีเทาๆ“มู่เฉินหย่วน คุณอย่าเอาแต่อุ้มฉัน ฉันมีขาเดินไปเองได้！”

“ที่พื้นเย็น ผมอุ้มคุณไปเอง ให้คนใช้เอารองเท้าแตะให้”มู่เฉินหย่วนพูดเรียบๆ

เข่าของเขาชนติดผนังเปิดประตูอย่างชิลๆ อุ้มถังซินออกไป

“ฉันไม่ให้คุณอุ้ม คุณปล่อยมือ！”

“มู่เฉินหย่วน คุณอย่ามาหน้าด้าน ฉันไม่ได้ต้องการคุณ！”

พอเห็นว่าไม่ว่าตัวเองจะด่ายังไงเขาก็ไม่สน ถังซินเลยกัดไปที่บ่าเขาทีนึง

หล่อนไม่ได้ยินเสียงร้องเจ็บของเขา เหมือนว่ามีคนกำลังหัวเราะ

ถังซินเงยหน้าขึ้นจากอ้อมกอดเขาเห็นว่าพวกเขาอยู่ด้านล่างแล้ว และท่านมู่ก็ยืนอยู่ไม่ไกล เห็นท่าทางของหล่อนทุกอย่าง ยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู

ถังซินอายไปหมด หยิกใส่มู่เฉินหย่วน“คุณมันไร้ยางอายจริงๆ！”

“ผมเตือนแล้วไง คุณไม่ได้ยินเอง”

“เตือนบ้าอะไรล่ะ！”

ทั้งสองใกล้กันขนาดนี้ หล่อนไม่ได้หูหนวกที่จะไม่ได้ยินที่เขาพูด

ไม่ได้เตือนสักนิด！

“ยินยิน ลูกให้ประธานมู่อุ้มได้ไง！”เสียงของคุณแม่ถังเข้าไปในหูของถังซิน หล่อนหันไปถึงเห็นคุณแม่ถังอยู่นี่！

ถังซินงง“แม่ มาอยู่นี่ได้ไง？”

“ก็เสี่ยวอี้เรียกแม่มาทานข้าว”คุณแม่ถังพูด“รีบลงมา คนมองเยอะแยะ！”

ถังซินมองค้อนใส่เขา“เขาจะอุ้มหนูเอง！”

“ไม่เป็นไรครับคุณป้า หล่อนตัวเบา”มู่เฉินหย่วนยิ้มเบาๆให้คุณแม่ถัง

พเอคนใช้เอารองเท้ามาให้ มู่เฉินหย่วนเลยปล่อยหล่อนลง

พอใส่เสร็จหล่อนก็เถิบห่างจากเขา แล้วรีบดึงคุณแม่ถังออกไป

ท่านมู่ยิ้มหรี่ตาพูด：“ถังซินหิวไหม？กินข้าวด้วยกันก่อนค่อยไปสิ ไม่เจอกันนานแลย”

เมื่อก่อนท่านมู่ก็ดีกับถังซินมาก อีกอย่างก็อาวุโสด้วย ร่างกายไม่แข็งแรง เขาพูดอย่างอบอุ่นด้วย ทำให้ถังซินไม่อยากปฏิเสธ ใจอ่อนจึงตอบตกลงไป

ตอนทานข้าวท่านมู่ก็คีบอาหารให้ถังซินไม่หยุด แล้วก็ได้โอกาสถามหล่อนเรื่องบริษัทเหอซ่ง แล้วยังออกปากชมว่าสุดยอดมากๆ

จากนั้นก็คีบให้คุณแม่ถังไม่หยุด“ท่านก็ทานเยอะๆนะ หลายปีมานี้ที่ดูแลถังซินก็ลำบากแล้ว”

“เกรงใจเกินไปแล้วค่ะ”พอคุณแม่ถังโดนทำแบบนี้ใส่ก็ตกใจสุดๆ“ท่านอาวุโสสุด เรียกชื่อฉันเฉยๆก็ได้ค่ะ อย่างเกรงใจฉันขนาดนั้นเลย ไม่งั้นครั้งหน้าฉันคงไม่กล้ามาอีก”

“โอเคโอเค”ท่านมู่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม“ดูสิเธอเหมือนพี่น้องแท้ๆกับเสี่ยวอี้ ตอนนี้เด็กทั้งสองอยู่ด้วยกันอีกครั้ง โชคชะตานำพาเสียจริง！”

และมองไปที่ถังซินอีกครั้งด้วยใบหน้ารักใคร่เอ็นดู“ถังซินก็ท้องเดียวตั้งสามคนแหนะ ลำบากมากเลยสินะ？”

ที่โบสถ์เมื่อเช้าท่านมู่ยังดีใจที่หลานตัวเองช่างกล้าเสียจริงที่มาแย่งเจ้าสาวไป ต่อมาพอรู้ว่าถังซินท้องก็ตื่นเต้นมากจนเกือบจะเข้าไปในโลง

เขาคิดว่ามู่เฉินหย่วนเอาภรรยาคืนมาได้ก็ดีแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะได้ลูกมาอีกสาม！

ถังซินอดไม่ได้ที่จะพูดแรงๆกับท่านมู่

แต่ว่าใจหล่อนเหมือนน้ำที่นิ่ง ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับมู่เฉินหย่วนอีก

หล่อนเลยพูดอย่างใจดำว่า：“ท่านมู่คะ หนูกับมู่เฉินหย่วนเราเลิกกันแล้ว ฉันอยากเลี้ยงลูกไว้เอง”