บทที่596 เราฝังมันแล้ว ปลูกดอกไม้ที่คุณชอบในสวน
“คุณเย่นก็เป็นคนธรรมดา อย่าทำให้เขาลำบากเลย”หลินเฉิงจี๋ยิ้มอ่อนๆ ความสว่างในตาค่อยๆหม่นลง เสียงค่อยๆแผ่วลง“ถึงไม่มีกระสุนสองนัดนี่ผมก็อยู่ได้อีกไม่นาน”
“ขอร้องล่ะ……”น้ำตาร้อนๆของถังซินไหลลงที่หลังมือเขา“อย่าใจร้ายสิ……”
“เด็กดี อย่าร้องนะ”หลินเฉิงจี๋พยายามเช็ดน้ำตาหล่อน“ผมไม่ไปไหน ผมจะอยู่ข้างคุณเสมอ”
“……”
หลินเฉิงจี๋รู้สึกว่าทั้งตัวไม่มีแรง อยากหลับลง รู้ว่าถึงเวลาแล้ว
เขาพยายามเงยมองเย่นจิ่งเหนียนที่อยู่หลังถังซิน ในอ้อมแขนเขาอุ้มเด็กอยู่ มุมปากยิ้มบางๆ
“หลินเสี่ยง……”หลินเฉิงจี๋พูดเสียงเบา“นามสกุลหล่อนเหมือนกับผม ชื่อเสี่ยงเสี่ยง ดีไหม?”
ถังซินพยักหน้า“โอเค ชื่อหลินเสี่ยง”
“ขอบคุณ……”ถึงจะไม่อยากแต่เขาก็ต้องไปแล้ว สุดท้ายก็มองถังซิน ค่อยๆหลับตาลง
ตอนที่เขาหลับตาลงมองเห็นความมืดมีชายคนหนึ่งที่วิ่งตามแสงอยู่ตลอด ชายหนุ่มยื่นมือออกไป ตอนจะคว้าแสงนั่นจู่ๆแสงก็หายไป
เขาคว้าแสงไว้ไม่ได้ ในที่สุดโลกก็มืดมิดลง
ถังซินมองมือของเขาที่ตกลงไปในหิมะปากสั่น“เฉิงจี๋?หลินเฉิงจี๋?”
ไม่ว่าจะเรียกกี่ครั้งเขาก็ไม่ตอบ เอนตัวในอ้อมแขนของตัวเองเหมือนกับว่านอน
ถังซินค่อยๆก้มลงไปที่ไหล่เขาแล้วร้องไห้หนัก กอดเขาแน่นๆ
มู่เฉินหย่วนค่อยๆเข้ามามองเห็นถังซินที่คุกเข่าลงในกองหิมะอย่างเจ็บปวดและหลินเฉิงจี๋ในอ้อมกอดของหล่อน ปากขยับ ในใจมีความรู้สึกผิด
เขานึกว่ามาทัน คิดไม่ถึงว่าจะสายเกินไป……
เพื่อนมองเห็นเลือดที่ไหล่ขวาของมู่เฉินหย่วนก็อยากจะพันแผลให้แต่มู่เฉินหย่วนส่ายหัวห้ามไว้ คุกเข่าลงข้างถังซิน จับไหล่หล่อนนิ่งๆอยู่ตรงนั้น
ถังซินร้องอยู่นาน เงยหน้าขึ้นมองมู่เฉินหย่วนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า“เขาตายแล้ว เขาอยากให้ฉันเอาเถ้ากระดูกของเขาฝังไว้ในสวน ปลูกดอกไม้ที่ฉันชอบ”
“โอเค”มู่เฉินหย่วนเอาเสื้อมาห่มให้หล่อน สะบัดเกล็ดหิมะที่หัวให้“เรากลับกัน”
--
ถังซินคลอดลูกเสร็จก็เคลื่อนไหวค่อนข้างหนักและยังโศกเศร้าทำให้แผลฉีกขาด เลยต้องเข้าโรงพยาบาลที่เมืองปาถางและมีเย่นจิ่งเหนียนกับเพื่อนดูแล
ลูกที่โดนจี้เจียจื้อแย่งไป มีแค่รอยช้ำบริเวณต้นคอ ส่วนอื่นในร่างกายก็ดีมาก เย่นจิ่งเหนียนดูแลเป็นพิเศษถึงหนึ่งอาทิตย์แล้วก็ส่งให้พี่เลี้ยงดูแล
มู่เฉินหย่วนให้คนเผาร่างของหลินเฉิงจี๋ที่เมืองปาถางอยู่กับถังซิน
สองสามวันแรกถังซินยังดี ดูปกติดี แต่พอฝันร้ายแล้วตื่นมาก็ไม่พูดสักคำ ไม่พูดไม่จา เหมือนว่าใช้ชีวิตอยู่ในโลกตัวเอง
เย่นจิ่งเหนียนกังวลว่าจะเป็นโรคซึมเศร้าเลยให้มู่เฉินหย่วนคอยจับตาดู ดูสถานการณ์แล้วให้ถังซินใช้ยา
เห็นถังซินแบบนี้มู่เฉินหย่วนก็กังวลมากกว่าใคร เขาให้พี่เลี้ยงอุ้มลูกมา อยู่กับลูกเป็นเพื่อนถังซินหลายครั้ง พาหล่อนออกไปซื้อเสื้อผ้าเด็กอ่อน
พอสภาพถังซินดีขึ้นหน่อยมู่เฉินหย่วนก็พาหล่อนกลับเมืองหนานเฉิง
กวนชิงเฟิงกับจู่ซือซืออยู่ข้างๆถังซิน แม้แต่กวนหลิงเอ๋อที่อยู่ต่างประเทศก็กลับมา คุณแม่ถังก็ยิ่งสงสารหล่อนทำอาหารเองให้หล่อนทุกวัน
คุณแม่ถังป้อนซุปถังซิน พูดเสียงอ่อนโยน“ยินยิน ต้องกินสักหน่อย ผอมจนแม่ปวดใจแล้ว”
ถังซินส่ายหัวยื่นมือไปกอดคุณแม่ถัง
“แม่ เขาตายแล้ว”ถังซินพูดสะอึกสะอื้น“หนูเป็นหนี้เขาตั้งเยอะ หนูยังไม่ได้ตอบแทน……”
ยังคงไม่ได้ข่าวของหลี่ซูเจ๋ ส้งจิ้งเหอก็ยังไม่ตื่น ถังซินยังไม่อยากแต่งงานกับมู่เฉินหย่วนท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ ไม่ได้ประกาศให้โลกภายนอกรู้เรื่องของทั้งสอง เหล้าครบเดือนของลูกก็เป็นความลับ
เหล้าครบเดือนของเด็กทั้งสามจัดที่บ้านตระกูลมู่ เชิญมาแต่เพื่อนที่สนิทๆกับตระกูลมู่และเพื่อน ครอบครัวของมู่เฉินหย่วนกับถังซิน
ลูกสามคน พี่ชายคนโตชื่อมู่หยุนเจี่ยน ลูกสาวคนที่สองชื่อมู่หยุนจาว ล้วนแต่นามสกุลมู่ ลูกสาวคนเล็กสุดกลับชื่อหลินเสี่ยง ทำให้ทุกคนต่างแปลกใจแต่ไม่มีใครไปถาม
ถังซินกำลังรับแขกอยู่พอมองเห็นร่างคุ้นๆก็ขอตัวแขกแล้วรีบเดินไป
“จงเซิง”ถังซินยืนตรงหน้าจงเซิง
จงเซิงมองถังซินเห็นท่าทางของหล่อนดี ใบหน้าเย็นชาก็ยิ้มออกมา“ได้ยินว่าก่อนหน้านี้คุณถังไม่แข็งแรง ผมก็กังวลมาตลอด พอเห็นคุณถังก็ไม่กังวลแล้ว”
ถังซินก็ยิ้ม แต่ในใจหล่อนเสียใจหน่อยๆ“ฉันขอโทษ……”
“คุณถัง วันนี้ผมมาดูเด็ก”จงเซิงตัดบทหล่อน“ผมขอดูเด็กนั่นได้ไหมครับ?”
ถังซินเก็บอารมณ์แล้วพยักหน้า“ได้สิ”
หล่อนไปอุ้มลูกมาเอง ลูกที่อยู่ในผ้าบางๆลืมตาสีดำโตๆ แก้มนุ่มๆชมพูน่ารัก
จงเซิงมองเด็กสาวแล้วถาม“ชื่ออักษรหยุนเหมือนกันไหม?”
ถังซินส่ายหัว“หล่อนชื่อหลินเสี่ยง”
“หลินเสี่ยง……”จงเซิงคิด แล้วก็เข้าใจความหมายของชื่อนี้ แล้วก็มองเด็กสาวที่นายของตัวเองช่วยชีวิตไว้อย่างลึกซึ้ง ไม่รู้จะพูดอะไร
นายเขารักคนผิด ผิดที่ให้ความรู้สึกลึกซึ้งเกินไป
จงเซิงเอาหยกแขวนใส่ไว้ที่แขนทารก“คุณชายต่างเตรียมของขวัญให้เด็กทั้งสาม แต่เด็กคนนี้ผมอยากให้ด้วยตัวเอง ขอให้ต่อไปหล่อนมีความสุข”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน
สนุกมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มีนิยายสนุกๆ ได้อ่าน...
สนุกมากๆๆๆ...