รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 601

บทที่601 คุณสวยจริงๆ

พอส่งหลี่ซูเจ๋เสร็จ ผู้จัดการที่ล๊อบบี้นั่นก็สงสัยว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร ทำไมท้องใหญ่ขนาดนี้มาหาบอส

ผู้จัดการคนนี้มาทำงานได้เพียงสามเดือนเลยไม่รู้ความสัมพันธ์ของลู่เหวินซูกับหลี่ซูเจ๋ก่อนหน้านี้

เรื่องส่วนตัวของบอสถึงจะสงสัยก็ช่าง แปปนึงก็ทิ้งเรื่องนั้นไปในหัว

พอฟ้ามืดไฟในคลับก็สว่างขึ้นมา แขกที่มาก็เยอะมาก ค่อยๆครึกครื้นขึ้นมา

ประมาณสามทุ่มครึ่งรถราคาแพงก็จอดลงหน้าคลับ

ลู่เหวินซูลงมาก่อน ใบหน้าค่อยๆยิ้มอย่างช้าๆและดูเกรงใจ บอสที่ลงมาจากประตูรถด้านหลังก็เข้าไปที่คลับ

บริษัทยู่เฉิงรายใหญ่นี้ ลู่เหวินซูคุยอยู่สี่เดือน ในที่สุดวันนี้ตอนบ่ายก็เซ็นสัญญาที่สนามกอล์ฟ เขาก็เลยเอาคนของบริษัทยู่เฉิงมากินข้าวที่คลับ

แต่ว่าลู่เหวินซูไม่คิดว่าจะอยู่ด้วยเลยส่งต่อให้ผู้จัดการที่ล๊อบบี้ กำชับให้เขาพาแขกไปกินข้าวเสร็จก็จัดห้องสร้างความบันเทิงให้พวกเขา โรงแรมจองไว้แล้ว ถึงตอนนั้นก็ให้คนไปส่งแขกก็พอ

ผู้จัดการที่ล๊อบบี้มองเขาแล้วหยุด

“มองฉันทำไม？”ลู่เหวินซูงง“ฉันพูดอังกฤษ ไม่เข้าใจเหรอ？”

“ไม่มีอะไรครับ งั้นบอส ผมไปทำงานก่อน”

“……”

ลู่เหวินซูยักไหล่ไม่คิดมากอะไร อยากไปห้องเพื่อน

พอเปิดประตูก็มีเสียง‘ปังปังปัง’ไม่หยุด กระดาษสีๆเต็มตัวเขา

จ๋องซึงเข้ามาจับที่บ่าเขาแรงๆ“จัดการกับลูกค้าบริษัทยู่เฉิงได้ ลู่เหวินซูนายเทพจริงๆ！”

“เลียแข้งเลียขาจริงๆ！”ลู่เหวินซูตบมือเขา“ค่านายหน้าโอนเข้าบัญชีนายแล้ว”

จ๋องซึงยิ้มขำเหอเหอ“เค ฉันรู้ว่านายไม่ทำให้ฉันผิดหวัง！”

ลู่เหวินซูไม่ชอบอะไรครึกครื้นๆหนวกหู นอกเสียจากมีเพื่อนทางธุรกิจมาหรือบางทีก็มาแลกเปลี่ยนธุรกิจกันถึงจะมาคลับ

ทุกคนต่างยินดีกับลู่เหวินซู ต่างรู้นิสัยของเขา แปปนึงก็จะออกไปอยู่มุมห้องเล่นอะไรเอง แค่คุยเรื่องธุรกิจเท่านั้นถึงจะยอมทานข้าวด้วย

เพื่อนพวกนี้และก็มีเพื่อนที่เป็นลูกคนรวยมากมาย ที่ไม่สนิทอะไร

ลูกคนรวยนั้นเหมือนจะไม่เห็นว่าลู่เหวินซูกำลังคุยกับจ๋องซึงก็เข้าไป

ลูกคนรวยชนแก้วไปที่ลู่เหวินซูแล้วพูดขำๆ：“เหวินซู เราอายุเท่าๆกันแต่นายเจ๋งกว่าฉัน ต่อไปฉันต้องเรียนรู้การทำธุริจกับนายซะแล้ว！”

ลู่เหวินซูขมวดคิ้วที่จริงไม่ค่อยพอใจแต่ไม่แสดงออกมา ชนกับเขาแล้วก็พูดไปงั้นๆ“ทำธุรกิจง่ายที่ไหนล่ะ ค่อยๆเรียนรู้ก็ได้แล้ว ต้องใช้การควานหา ทุกคนมารวยด้วยกัน”

“นายพูดถูก！ชนแก้ว！”ลูกคนรวยยกแก้วเข้ามาหันไปดื่มหมด

ลู่เหวินซูมองกับจ๋องซึง มองเห็นสายตาดูถูกจากฝ่ายตรงข้าม กลับไม่พูดอะไรค่อยๆดื่มเหล้าไป

พอลูกคนรวยคนนั้นนั่งไปก็ไม่ลุกเลย

เอนหลังพิงโซฟาแล้วก็อวดว่าพ่อตัวเองทำธุรกิจอะไร ตัวเองรับมาดูแลสองบริษัทและก็เพิ่งได้เงินหมุนเวียนมากว่าสามร้อยล้าน

คุยไปมาอยู่นั้นจู่ๆลูกคนรวยก็ถามลู่เหวินซู：“เหวินซู นายโสดมานานแล้ว ไม่ไปหาแฟนใหม่เหรอ？”

สายตาลู่เหวินซูหม่นลงแล้วยิ้มแบบขี้เกียจ“ทำไม นายจะแนะนำฉันเหรอ”

“แน่นอนและนายจะต้องถูกใจด้วย！”ลูกคนรวยเห็นลู่เหวินซูไม่โมโหก็ยิ่งกล้า“ฉันมีน้องสาวที่สวยมาก จะต้องเป็นแบบที่นายชอบแน่！”

จ๋องซึงยกแก้วเข้ามา“เห้เห้ วันนี้ดื่มเหล้า คุยเรื่องสาวไม่สนุกหรอก？”

“กินเหล้าจนหมดแต่ไม่มีสาวก็ไม่สนุกอะไร”ลูกคนรวยคนนั้นยังไม่รู้ตัว“เดี๋ยวฉันเรียกน้องสาวฉันมา！”

พูดไปก็เอาโทรศัพท์ออกมาส่งข้อความ

จ๋องซึงมองเขา ดื่มเหล้าพร้อมทำเสียงในลำคอ รู้สึกว่าคนไม่มีสมองยากที่คุยด้วย